หฤโหดโคตรนักเวทย์ (Mage are too Op) – ตอนที่ 103

“คุณต้องผิดหวังแน่ๆที่ฉันนั้นไม่ได้มีความขัดแย้งกับพวกสาขาใหญ่” โรแลนด์ถามออกมา

เขาเห็นหน้าอัลโด้แสดงอาการออกมาเหมือนที่เขาพูด มันราวกับว่าเขาสามารถอ่านใจของอัลโด้ได้

ตอนนั้นเอง อัลโด้ดูมีท่าที่หดหูเล็กน้อย เขาดูราวกับว่าสูญเสียอะไรบางอย่างในชีวิตไป ดวงตาของเขานั้นไร้จิตวิญญาณและมีท่าทีที่เฉยชา

เขาส่ายหน้าให้กับคําพูดของโรแลนด์ “ก็มันช่วยไม่ได้นี่ ก็คนที่มามันดันเป็นบาร์ดชายหนุ่มหล่อที่มากไปด้วยพรสวรรค์นี่ ดังนั้นมันค่อนข้างธรรมดาที่คนแบบเขาจะรู้ว่าเวลาไหนควรรุกเวลา ไหนควรถอย ด้วยบุคลิกของบุตรทองคําไม่ช้าก็เร็วเจ้าก็ต้องขัดแย้งกับสาขาใหญ่อยู่ดี ข้าไม่รีบนักหรอก”

“แล้วเกิดอะไรกับรูปร่างของคุณกัน ประธาน?” โรแลนด์นั่งลงบนเก้าอี้

มีเก้าอี้เหลืออยู่ แต่อัลโด้ก็ไม่ได้นั่งลง แสงสลัวภายในห้องทดลองทําให้รูปลักษณ์ประธานดูมืดมนเป็นอย่างมาก

“ลูกข้าหายตัวไป!”

เมื่อได้ยินดังนั้นแทนที่โรแลนด์จะพูดตอบโรแลนด์กลับถามไปแทนว่า “ฉันไม่ยักจะจําได้ว่าคุณเคยมีลูก”

“เจ้าก็รู้ว่าข้ามีทาสหญิงอยู่หลายคน และเกือบทั้งหมดนั่นก็มีความสัมพันธ์กับข้าทั้งนั้น” อัลโด้ถอนหายใจออกมาเบาๆ “เมื่อไม่นานมานี้ เมื่อข้าออกไปจากที่นี่ตอนที่พวกสาขาใหญ่มากถึง ข้าแอบไปซ่อนตรงภูเขาใกล้ๆนี้ตรงนั้นมีที่ซ่อนลับของข้าอยู่ ทว่าวันหนึ่งหนึ่งในผู้หญิงของข้าก็แท้งบุตร เธอท้องมาได้หกเดือนแล้ว ทว่าข้านั้นไม่ได้สังเกตุข้าพึ่งมารู้ตอนที่ตอนเธอแท้งแล้ว”

ลูกหลานนั้นเป็นเรื่องสําคัญ โรแลนด์นั้นถอนหายใจและพูดว่า “ขอแสดงความเสียใจด้วยจริงๆ ถึงแม้ว่ามันอาจจะดูไม่เหมาะที่จะพูด ทว่าคุณก็ยังหนุ่มอยู่ ทําไมถึงไม่มีลูกอีกสักสองสามคนล่ะ?”

เมื่อได้ยินดังนั้น อัลโด้ก็มองไปที่โรแลนด์ด้วยท่าทางแปลกๆ “ไม่ใช่ว่าบุตรทองคําอย่างพวกเจ้ามักจะกังวลกับเรื่องลูกหลานไม่ใช่เหรอ?”

“พวกเรากังวลก็จริง และก็ไม่อยากให้มาแบบไม่ทันตั้งตัว” โรแลนด์ยักไหล่และพูดออกมา “ฉันยังไม่มีลูกก็จริง ทว่าก็เคยได้ยินคนแก่ๆบอกว่าการเลี้ยงเด็กในทุกวันนี้มันเป็นปัญหาและมีค่าใช้จ่ายที่สูงมาก”

อัลโด้มองโรแลนด์อย่างประหลาด “ข้าไม่รู้ว่าบุตรทองคําเป็นยังไง ทว่าการที่นักเวทย์นั้นจะมีลูกถือเป็นเรื่องที่ยากมาก”

โรแลนด์ถามออกมา “ทําไมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะ?”

“เนื่องจากความแข็งแกร่งที่มาเท่ากัน มันยากมากที่จะหาผู้หญิงธรรมดาจะสามารถตั้งท้องเด็กให้แก่พวกผู้เชี่ยวชาญ มันเป็นช่องว่างระหว่างความแข็งแกร่ง มันจึงมีโอกาสน้อยที่จะมีลูกได้ ดังนั้นผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะแต่งงานกันเอง เพราะมันมีโอกาสอย่างมากที่เด็กที่เกิดมาจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเช่นกัน”

พวกผู้เชี่ยวชาญนี้จะค่อยๆกลายพันธุ์เมื่อโตขึ้นรึไง?

โรแลนด์คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนถามว่า “ถ้าอย่างนั้นมันคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่ผู้ชายธรรมดาจะสามารถทําให้ผู้เชียวชาญหญิงตั้งครรภ์ได้”

โรแลนด์ถอนหายใจออกมา “พวกเราเหล่านักเวทย์นั้น ทั้งยากลําบากในการเรียนเวทย์ในช่วงแรก และในตอนนี้ยิ่งยากลําบากกว่ามากในการหาคู่ชีวิต…พวกเราเหล่านักเวทย์คงได้หาคู่จากเหล่านักเวทย์หญิงเท่านั้นแล้วล่ะมั้ง”

“ก็ใช่ ทว่าเจ้าก็สามารถหานักรบสาวที่อ่อนแอกว่าเจ้าได้ หรือผู้เชี่ยวชาญสาวบางคนที่เชี่ยวชาญในด้านความเร็ว โอกาสก็ได้แย่นัก ทว่าพวกเธอนั้นไม่ได้พบเจอได้ง่ายนัก พวกเธอนั้นล้วนแล้วแต่ชอบพวกผู้ชายที่อึดถึกทน ดังนั้นพวกเราจึงมักไม่ใช่ตัวเลือกแรกของเธอ”

โรแลนด์ถอนหายใจหนัก “ยิ่งได้ยินคุณพูด ฉันยิ่งไม่อยากเป็นนักเวทย์ต่อไปแล้วเนี่ย”

ท้ายที่สุดอัลโด้ก็หัวเราะออกมาให้กับท่าทางที่ดูตลกของโรแลนด์ ทว่าเขานั้นก็ยังดูหดหูอยู่ดี “ข้านั้นเป็นศัตรูกับสํานักงานใหญ่เสมอมาและมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ข้าจะหานักเวทย์สาวที่มีความแข็งแกร่งใกล้เคียงกับข้าได้ในตอนนี้ ข้านั้นยอมแพ้ไปแล้วและคิดว่าตัวเองนั้นจะตายไป พร้อมกับกลุ่มหญิงสาวสามัญชนหรือรับบุตรบุญธรรม ข้าไม่เคยจินตนาการเลยแม้แต่น้อยว่าจะมีหญิงสาวที่ตั้งท้องสายเลือดของข้า ข้าไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเทพธิดาแห่งเวทมนตร์นั้นจะมอบความหวังให้แก่ข้าและพรากมันไปจากข้า”

โรแลนด์รู้สึกสงสัยขึ้นมา “ทําไมผู้หญิงที่ตั้งครรภ์สายเลือดของคุณถึงไม่ยอมรับล่ะว่าเธอท้อง? ในเวลาหกเดือน เธอควรที่จะท้องนูนขึ้นเล็กน้อย และต่อให้เธอโง่ขนาดไหนก็ตาม เธอก็ควรตระหนักได้สิว่าเธอนั้นตั้งท้อง”

“เธอไม่กล้า” อัลโด้ยิ้มออกมาอย่างขมขึ้น “เพราะพวกเรานักเวทย์นั้นล้วนเป็นตัวตนที่ลึกลับในสายตาคนธรรมดาและยังดูสูงส่ง ข้าไม่เคยพูดเกี่ยวกับเรื่องลูกหลานมาก่อน ดังนั้นพวกเธอจึงไม่กล้าคาดหวัง และเธอก็กลัวว่าเธอที่เป็นทาสนั้นกําลังมีบุตรให้ข้า เธอนั้นกลัวว่าข้าจะทําให้เด็กแท้งเนื่องด้วยไม่ต้องการเด็กที่เกิดมาจากทาส ดังนั้นเธอจึงอดทนเรื่อยมา เธอนั้นวางแผนว่าจะรออีกครึ่งเดือนและเก็บเงินไปเรื่อยๆ ก่อนจะหนีออกไปพร้อมกับเด็กในท้องของเธอ” 

“ก็สมเหตุสมผลอยู่ที่เธอจะคิดเช่นนั้น” โรแลนด์ถอนหายใจออกมา “แล้วทําไมเธอถึงแท้งล่ะ?”

“เธอนั้นไปยังตีนเขาเพื่อตักน้ํา และเมื่อเธอแบกมันขึ้นเขาไปได้ครึ่งทาง เท้าของเธอก็เกิดลื่น และเธอก็กลิ้งตกเขาลงมา เธอนั้นกลิ้งลงมากว่า 20 เมตร และท้องของเธอก็กระแทกเข้ากับก้อนหิน”

โรแลนด์ถอนหายใจอย่างต่อเนื่อง ตอนแรกเขาคิดว่าเขาจะได้ยินละครน้ําเน่าภายในคฤหาสน์

“ข้านั้นอยู่แถวนั้นพอดี เมื่อข้าเห็นเธอกลิ้งลงมา ข้าเลยลงไปเพื่อช่วยเธอพยุงตัว ทว่าข้าเห็นเลือดไหลออกมาจากส่วนล่างของเธอ เธอกํากางเกงข้าและไม่ได้ปิดบังอีกต่อไป เธอร้องไห้ขอให้ข้าช่วยลูกของเธอ…ลูกของข้า”

อัลโด้นํามือขวาขึ้นมาก่ายหน้าผากสีหน้าของเขาดูเจ็บปวดเป็นอย่างมาก “ทว่าข้านั้นรู้เพียงแค่เวทย์โจมตี และเวทย์เสริมกําลังบางบทเท่านั้น ข้านั้นไม่รู้เวทย์รักษา ข้าจึงรีบเร่งสั่งให้คนของข้าไปยังโบสถ์แห่งชีวิต ทว่ามันนั้นอยู่ไกลเกินไปและเด็กก็ได้จากไปแล้ว”

น้ําเสียงของเขานั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความเสียใจ และอาการโศกเศร้าปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

โรแลนด์เองก็พอจะสัมผัสได้ว่าอัลโด้นั้นโศกเศร้าขนาดไหน

“ข้านั้นไม่ได้อยู่อารมณ์ที่สามารถบริหารหอคอยเวทย์ได้ในตอนนี้” อัลโด้เดินไปทางหัวบันได มองไปที่โรแลนด์และกล่าวว่า “ดังนั้นเจ้าจะต้องเป็นผู้ดูแลหอคอยเวทย์ไปอีกยาวเลย”

“ฉันยังจะพูดเหมือนเดิมนะว่า คุณไว้ใจและมั่นใจในตัวฉันงั้นเหรอ?”

“ถ้าหากเจ้าต้องการขโมยทรัพยากรของหอคอยเวทย์ละก็เจ้าคงทําไปนานแล้วไม่จําเป็นต้องรอให้ข้ากลับมาหรอก”

เมื่อพูดจบอัลโด้ก็จากไป

ไม่นานนัก วิเวียนก็เดินมาพร้อมเครื่องดื่มและเค้กในมือ เธอวางจานลงบนโต๊ะพร้อมกล่าวว่า“ท่านประธานดูโศรกเศร้าเป็นอย่างมาก”

โรแลนด์ถามออกมา “พวกเธอได้ยินเรื่องทั้งหมดงั้นเหรอ?”

“พวกท่านนั้นไม่ได้เบาเสียงพูดลงแม้แต่น้อย พวกเราทั้งหมดล้วนได้ยินสิ่งที่ท่านพูด” วิเวียนถอนหายใจ “ข้านั้นเคยได้ยินเกี่ยวกับอดีตของประธาน เขานั้นพยายามเป็นอย่างมากเกินกว่าที่ท่านรองจะจินตนาการได้เสียด้วยซ้ํา ในสองปีหลังจากเขาถูกหักหลังโดยผู้หญิงของเขา ประธานนั้นก็เกือบจะพังทลาย”

“แล้วเขาผ่านมันไปได้ยังไง?”

“เขานั้นดูเหมือนว่าจะพยายามยอมรับมัน” วิเวียนพูดอย่างเรียบเฉย