หฤโหดโคตรนักเวทย์ (Mage are too Op) – ตอนที่ 3

     หนึ่งในพวกเขามีชายชราที่ดูเหมือนกำลังจะตาย อีกหนึ่งเป็นชายหนุ่มที่เปลือยเปล่า

โรแลนด์เคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับศาสนามาบ้าง แน่นอนว่าไม่ใช่แบบที่เคร่งครัดนัก เขาเคยได้ยินมาบ้างว่านักบวชบางคนนั้นชื่นชอบเด็กชายเป็นอย่างมาก ด้วยตัวละครของโรแลนด์อายุเพียง 17 ปี เขายังคงแนเด็กในสายตาของชายแก่รึเปล่า?

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาทันทีและระวังตัวมากขึ้น เขากระโดดถอยห่างออกมา โดยมีแท่นบูชากั้นระหว่างพวกเขาไว้ เขาก็รู้สึกปลอดภัยขึ้น

อาจเป็นเพราะผลกระทบของการคืนชีพหายไปแล้ว เขาถึงรู้สึกสบายตัวขึ้น เขานำมือมาปิดส่วนลับของเขาไว้และจ้องเขม็งทางนักบวชชรา

ในโลกแห่งความเป็นจริงนั้นเขาไม่กลัวชายชราที่อายุมากขนาดนี้ เพราะเขาสามารถจัดการชายได้อย่างง่ายหายหากเขาสร้างปัญหา แต่ทว่าเขาอยู่ภายในโลกของเกมเสมือนจริง และชายชราก็เป็นนักบวชของโบสถ์แห่งชีวิต

แตกต่างจากนักบวชอ้วนๆที่หมกมุ่นอยู่กับเด็กหนุ่ม นักบวชภายในเกมนี้สามารถร่ายเวทย์ได้

เมื่อเห็นเด็กหนุ่มทำท่าระมัดระวังตัว ฟอลเคิลยิ้มให้แก่เขา อาจจะเพราะเขาดูน่าเชื่อถือ ชายหนุ่มจึงคลายความระมะระวังลงเล็กน้อย เขาใช้ประโยชน์จากจุดนี้ ยกมือขึ้นชี้ไปทางหน้าผากของเด็กหนุ่ม

โรแลนด์คิดไม่ถึงว่าคนแปลกหน้าจะร่ายเวทย์ใส่เขาโดยไม่มีแม้แต่คำเตือน บอลแสงสีเขียวพุ่งตรงไปยังชายหนุ่ม มันไม่ได้รวดเร็วนัก โรแลนด์รีบหลบอย่างรีบร้อน แต่ทว่าบอลแสงก็ยังคงไล่ตามเขาแล้วพุ่งเข้าชนหัวเขาในที่สุด ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นบางอย่างเชคล้างเจลลี่ และแทรกซึมเข้าไปในกะโหลก และ สมองของเขา

โรแลนด์คิดไว้ว่านักบวชนั่นต้องการจะฆ่าเขา อย่างไรก็ตาม มันเกิดขึ้นได้พบเห็นได้ไม่ยากที่ผู้เล่นจะถูกฆ่าโดย NPC เขาคิดว่าเขาต้องเจ็บปวดจากการระเบิดหัวอีกครั้ง แต่เขาก็ได้แปลกใจ เพราะเขาไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆที่หัวของเขา

“พ่อหนุ่ม เจ้าน่าจะเข้าใจข้าแล้ว”

มันไม่ใช่ภาษาที่โรแลนด์เคยพบมาก่อน แต่ทว่าเขากลับเข้าใจสิ่งที่นักบวชพูด

โรแลนด์ตกตะลึงไปในทันที ก่อนเขาจะเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด เขาจับหน้าผากของเขาไว้และพูดออกมาว่า “ความชำนาญทางภาษา?  คุณได้โปรดรอสักครู่ ให้ผมได้ใส่เสื้อผ้าก่อน”

แน่นอนว่าโรแลนด์ไม่คนที่ชื่นชอบการเปลือยกาย หลังจากนั้นเขาก็พบเข้ากับตัวเลือก ‘กู้คืนร่างกาย’ ในหน้าเมนู และกดลงไปเพื่อยืนยัน

ร่างไร้หัวของโรแลนด์กลายเป็นลูกบาศน์สีขาวจำนวนนับไม่ถ้วนภายในเวลาชั่วอึดใจ และกลายเป็นริบบิ้นสวยงามลอยกลับเข้ามาในตัวโรแลนด์ เศษซากสมองและเลือดของเขากลายเป็นจุดสีขาวและลอยกลับเข้าร่างกายของเขาเช่นกัน

มันเป็นภาพที่สวยงาม ไม่เพียงเท่านั้น ทั้งวิหารก็กลับกลายมาเป็นปกติ คลาบเปื้อนบนตัวของฟอลเคินก็หายไปด้วยเช่นกัน

เปลี่ยนจากบ้านของฆาตรกรอันน่าสยดสยอง กลายเป็นโบสถ์ที่เต็มไปด้วยความสงบ

จิตสำนึกของโรแลนด์ได้รับการแจ้งเตือนจากระบบ : คุณกู้คืนร่างกายและฟื้นคืนค่าประสบการณ์ทั้งหมด 50% จากค่าประสบการณ์ทั้งหมดก่อนที่คุณตาย จำนวนค่าประสบการณ์ที่ฟื้นคืนมาเท่ากับศูนย์

เพราะหัวของเขาระเบิดทันทีหลังเขาเกิดได้ไม่นาน เขายังไม่ได้รับค่าประสบการณ์ใดๆมาก่อน เป็นธรรมดาที่จะไม่มีอะไรฟื้นคืนมา

ทันทีที่ลูกบาศก์ระยิบระยับนั่นกลับคืนสู่ร่างของเขา เสื้อผ้าก็ถูกเพิ่มเข้ามา แน่นอนว่ามันเป็นชุดที่เขาใส่ตอนเริ่มแรก

โรแลนด์รู้สึกมั่นใจมากขึ้นหลังจากได้ใส่เสื้อผ้า เขาพยักหน้าและพูดว่า “ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ ความชำนาญทางภาษานี่มีผลนานเท่าไหร่”

“ประมาณ 3 ชั่วโมง” ฟอลเคิลตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเหมือนชายชราทั่วไป เขาค่อนข้างมั่นใจว่าชายแปลกหน้าคนนี้คือบุตรทองคำ จากปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้น “ถ้าฉันหนุ่มกว่านี้ มันคงอยู่ได้ราว 5 ชั่วโมง”

ชายแก่ทุกคนล้วนแต่ชอบระลึกถึงความสามารถครั้งอดีตของตน แม้แต่นักบวชชรา ที่เป็น NPC ก็ไม่มีข้อยกเว้น โรแลนด์แอบหัวเราอยู่ในใจก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงปกติว่า “ข้าชื่อโรแลนด์ แล้วท่านผู้อาวุโสล่ะ”

“ฟอลเคิล”

เมื่อแนะนำชื่อตัวเสร็จ ฟอลเคิลก็มองชายหนุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้า สังเกตจากพฤติกรรมก็บอกได้ว่าชายกนุ่มไม่ใช่คนที่ยึดถือเรื่องมารยาทมากนัก อาจจะเป็นเป็นเพราะบรรยากาศแปลกรอบตัวเขาก็ได้ บางทีเขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจทำตัวหยาบคาย

ฟอลเคิลเป็นทั้งนักบวช ผู้สูงวัย และเคยเป็นทหารรับจ้างมาก่อน สำหรับคนทั่วไปแล้วเขาราวกับเป็นผู้สูงส่ง แต่พูดกันตามเนื้อแท้แล้ว ฟอลเคิลเป็นเพียงคนธรรมดาที่ดูพิเศษขึ้นมาหน่อยเพียงเท่านั้น และเป็นเพียงคนที่ไร้ข่าวสารหลังมาปักหลักอยู่ที่นี่

ในหลายๆจังหวะ ข้อมูลไม่ใช่แค่ข้อมูล แต่มันคือความรู้

สูญเสียแหล่งข้อมูลและความรู้ทั้งหมดเมื่ออาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆแห่งนี้ ฟอลเคิลรู้ดีว่าเขาพัฒนาขึ้นเพียงเร็วน้อยภายในช่วงทศวรรตที่ผ่านมา ถ้าจะมีอะไรเปลี่ยนไป ก็มีเพียงเขาที่แก่ขึ้นแค่นั้น

แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้เสียใจกับมัน การได้รับใช้เทพธิดาในเมืองแห่งนี้เป็นสิ่งที่เขาภูมิใจที่สุดในชีวิต

บุตรทองคำที่ยืนอยู่หน้าเขาเหมือนสามารถพูดคุยกันได้ง่าย แต่ว่าเขาก็ไม่ได้พูดสิ่งที่คิดออกมา ตามเหตุผลแล้ว เมื่อเขาสามารถคืนชีพมาบนแท่นบูชาสำหรับเทพธิดา นั่นก็หมายความหมายเขาต้องใกล้ชิดกับเทพธิดามากแน่ๆ

“โรแลนด์ เจ้าคงจะเป็นบุตรทองคำใช่หรือไม่” ฟอลเคิลเสี่ยงถามออกไป เขาไม่สามารถระงับตัวเองได้อีกแล้ว ยิ่งเขาเห็นท่าทางของเด็กหนุ่มคนนี้ “ไม่กี่วันก่อน เทพธิดาได้ทิ้งคำทำนายซึ่งระบุไว้ว่าบุตรทองคำจะเดินทางมาจากมิติอื่นและมาอาศัยอยู่กับเรา”

นั่นเป็นบทบาทของผู้เล่นในเกมนี้? โรแลนด์รู้สึกว่านี่มันน่าสนใจมาก ในเกมส่วนใหญ่จะตั้งค่าให้ผู้เล่นเป็นผู้กอบกู้ หรือ ผู้แข็งแกร่ง , บุคคลพิเศษ แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาถูกต้อนรับโดยบทบาทผู้ต่างถิ่น

แต่ทว่า มันก็สมเหตุสมผลใช้ได้ ดีกว่าที่จะมีผู้กอบกู้กว่าห้าพันคน

โรแลนด์พยักหน้ารับ “ผมอาจจะเป็นบุตรทองคำที่คุณพูดถึงก็ได้ และแน่นอนผมมาจากต่างมิติ….ผมขอถามอะไรคุณสักอย่างได้ไหม?”

ฟอลเคินยิ้ม “ได้ทุกอย่างเลย”

“ผมอยู่ที่ไหน” โรแลนด์มองไปรอบๆและถามออกมา “ผมรู้ว่าที่นีคือโบสถ์ของเทพธิดาแห่งชีวิต แต่สิ่งที่ผมอยากรู้ก็คือที่ที่ผมอยู่ตอนนี้”

ฟอลเคิลหันไปเปิดประตู แสงอาทิตย์แทรกเข้ามายังโบสถ์ราวกับลำธารสีส้มที่เต็มไปด้วยแสงสว่างและความอบอุ่น

ท่ามกลางแสงอาทิตย์ราวกับมีออร่าอยู่รอบตัวเขา นักบวชก็หัวมายิ้มให้กับโรแลนด์

“ยินดีต้อนรับสู่ เมืองเรดเมาน์เทน”