เหตุผลของชัคดูเข้าท่า แต่โรแลนด์ไม่เห็นด้วยไปซะทุกอย่าง เขารู้สึกว่าเขาก้าวหน้าได้เร็วกว่าคนอื่นๆแค่ช่วงแรกเท่านั้น เพราะพรสวรรค์พิเศษที่ซ่อนอยู่ซึ่งเขาได้มาจากโชค
หากพรสวรรค์พิเศษแบบนี้ถูกมอบให้แบบสุ่ม นักเวทย์หลายคนคงจะลบตัวละครเพื่อสุ่มหามันเป็นอย่างแน่แท้
หลังจากที่เขากลับมาจากบาร์ โรแลนด์ก็เปิดอีกครั้งและพบว่า “พรสวรรค์พิเศษ” ได้กลายเป็นหัวข้อที่กำลังมาแรง
ผู้เล่นหลายคนบอกว่าพวกเขาจะลบและสร้างตัวละครขึ้นใหม่ในคืนนี้เพื่อหาพรสวรรค์ที่ซ่อนอยู่
แน่นอนว่ามีคนตั้งคำถามว่าแล้วเทียบกับการทำงานอย่างหนักเมื่อสองเดือนที่ผ่านมามันจะเสียเปล่าหรือไม่
ผู้เล่นที่ตั้งใจจะลบตัวละครบอกว่าเนื่องจากเกมยังอยู่ในเบต้า ดังนั้นพวกเขาจะลองทดสอบดู
โรแลนด์ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ เขารู้สึกว่ามันน่าจะซับซ้อนมากกว่านั้น
ประการแรกแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้าง AI หลายพันล้านตัว แต่เกมก็ประสบความสำเร็จ มี AI มากมายอยู่ในเกม
ประการที่สองโรแลนด์รู้สึกว่าเกมนี้ค่อนข้างใจกว้างที่เปิดให้คนลองเล่นอัลฟ่าร่วมครึ่งล้านคน
เกมที่มีผู้เล่นกว่าครึ่งล้าน นั้นนับว่าเป็นเกมที่ได้รับความนิยม
ในทางกลับกันโลกของฟาลานนั้นสามารถเล่นได้ในเวลากลางคืนระหว่างการนอนหลับและขัดข้องกับตารางการทำงานดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงมีความกระตือรือร้นสูง
แม้ว่าผู้เล่นทั้งหมดจะไม่ได้ออนไลน์ แต่มากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของพวกเขาเล่นมันทุกวัน
การทดสอบอัลฟ่าซึ่งมีผู้เข้าทดสอบกว่าห้าแสนคนนั้นยิ่งใหญ่มาก
ดังนั้นโรแลนด์จึงคิดว่านี่น่าจะเป็นวิธีโปรโมทเกม และรวบรวมเงินทุน โดยอ้างว่ามันเป็นการทดสอบอัลฟ่าเท่านั้น
แคปซูลเสมือนจริงกว่าห้าแสนเครืองในราคาห้าหมื่นเหรียญสำหรับแต่ละคน หากขายหมด บริษัท สามารถรวบรวมได้กว่าสองหมื่นห้าพันล้าน
เงินคงเพียงพอที่จะสนับสนุนการวิจัยไปอีกระยะหนึ่ง
โรแลนด์รู้สึกว่าการทดสอบอัลฟ่านั้นจริงๆแล้วก็คือการทดสอบเบต้า
เขาคิดที่จะเตือนผู้ที่ตั้งใจจะลบตัวละครของพวกเขา แต่เขาคิดอยู่พักหนึ่งและตัดสินใจที่จะปล่อยมันไป
คนพวกนี้ไม่น่าจะฟังเขา พวกเขาหลายคนต่างใช้เงินมากมายให้กับตัวละครของพวกเขาเหมือนกับลี่หลิน
นอกจากนี้สิ่งที่พวกเขาหวังว่าจะได้คือพรสวรรค์ที่ซ่อนอยู่
โรแลนด์พักสักครู่และไปฝึกที่สนามมวยสองชั่วโมง จากนั้นเขาก็ทานอาหารเย็นและอ่านข่าวรอให้เกมเริ่มขึ้น
หลังจากที่เขาเข้าสู่เกม เขาไม่รีบร้อนที่จะไปหาเบทต้า แต่เขาเลือกที่จะอยู่ในหอคอยเวทมนตร์และทำความคุ้นเคยกับพลังจิต
ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
“เข้ามา” โรแลนด์กล่าว
ประตูไม้เปิดออก เป็นวิเวียนมีท่าทีเขินอาย เธอเหลือบมองไปที่โรแลนด์และพูดว่า “ท่านรักษาการคะ มีบุตรทองคำอยากพบท่าน เขาบอกว่าเขานัดพบท่านไว้แล้ว”
เร็วมาก!
โรแลนด์พูดกับวิเวียนด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “เอาล่ะเข้าใจแล้วขอบคุณ”
“ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ” วิเวียนตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
โรแลนด์ไม่ได้สนใจนัก เขาเดินไปตามทางของหอคอยเวทมนตร์และพบเข้ากับ “ชายหนุ่ม” ที่มีหนวดมีเคราและดูเป็นผู้ใหญ่ในเสื้อผ้าขาดๆที่หน้าประตูทางเข้า
ผู้ชายคนนี้ดูแก่มาก…โรแลนด์ถามเขาว่า “ฮอร์กเหรอ”
“ฉันเอง!”
ชายหนุ่มตัวใหญ่กว่าโรแลนด์อย่างเห็นได้ชัด เขาตื่นเต้นที่ได้เจอกับโรแลนด์และพูดว่า “ในที่สุดฉันก็เจอผู้เล่นคนอื่นที่ไม่ใช่ลิงค์สักที เกมนี้กว้างเกินไป แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเจอกับเพื่อนในโลกจริง”
จริง!
ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาโรแลนด์อยู่กับเบทต้า พวกเขาไม่เคยเห็นผู้เล่นคนอื่น
โรแลนด์มองไปรอบๆและถามว่า “เราไปหาที่คุยกันไหม”
“ได้เลย!” ฮอร์กเกาหัวของเขา “แต่ฉันคุยกับชาวเมืองไม่ได้”
โรแลนด์ร่ายวามสามารถทางภาษาให้กับตัวเขาเองและฮอร์ก จากนั้นเขาก็พูดว่า “ตอนนี้พูดได้แล้วหละ ด้วยความสามารถทางภาษา”
“เยี่ยม! สุดยอดเลย!” ฮอร์กยกนิ้วโป้งออกมา “นายเป็นนักเวทย์คนแรกจริงๆ ไม่มีอาชีพอื่นนอกจากพ่อมดที่สามารถร่ายความสามารถทางภาษาได้ในตอนนี้”
โรแลนด์ยิ้มอย่างสุภาพ
ฮอร์กถามอีกครั้ง “ฉันพาเพื่อนไปด้วยได้ไหม?”
“ได้เลย” โรแลนด์พยักหน้า เขาต้องการจะพูดคุยกับผู้เล่นคนอื่นเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูล
ฮอว์กพาโรแลนด์เข้าไปในเมือง และเดินไปยังบ้านเก่าๆหลังหนึ่งที่นั่นเขาได้พบกับลิงค์ที่อยู่ในชุดขาดๆ
เขาเข้าใกล้และได้กลิ่นอุจจาระเหม็นๆลอยออกมา
โรแลนด์ตกตะลึงเมื่อเห็นกระท่อมที่ดูเก่าและสกปรก “พวกนายอยู่ที่นี่เหรอ?”
“พวกเราไม่มีทางเลือก” ฮอร์กมองท้องฟ้าน้ำตาคลอเบ้า “พวกเราไม่สามารถพูดภาษาของชาวเมืองได้และไม่มีเพื่อน เราหิวจนตายไปหลายครั้ง! แม้แต่บ้านหลังนี้ก็เป็นของที่ยึดมาได้จากพวกกลุ่มนักเลงทั้งหลาย”
ลิงค์ซึ่งดูเหมือนจะเป็นนักธนูไม่ได้พูดอะไร แต่ดวงตาของเขาเป็นสีแดงระเรื่อออกมา
“พวกนายขาดแคลนอาหารเหรอ?” โรแลนด์อ้าปากค้างอย่างหนัก “แล้วตอนนี้พวกนายกินอะไรอยู่”
“พวกเราล่าสัตว์ในป่า ในตอนแรกเราไม่สามารถจับอะไรได้เนื่องจากไม่มีประสบการณ์และเราก็ตายจากการขาดอาหารเพิ่มอีกสองสามครั้ง” ฮอว์กกล่าวราวกับว่าเขาต้องการจะลืมความทรงจำที่น่าสังเวช “ต่อมาในที่สุดพวกเราก็มีประสบการณ์มากขึ้น แต่รอบๆเมืองก็มีสัตว์อยู่ไม่มาก พวกเราวุ่นอยู่กับการล่าสัตว์เพื่อเลื่อนระดับ”
พวกเขาโชคร้ายจริงๆ!
โรแลนด์รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้เกิดในเมืองเรดเมาน์เทน ซึ่งเป็นที่ที่ค่อนข้างอบอุ่น
“ไปกันเถอะ!” โรแลนด์ตบไหล่ฮอร์กและพูดว่า “ไปกินอะไรดีๆกันเถอะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นชายทั้งสองก็โน้มตัวเข้าใกล้โรแลนด์และจ้องมองเขาอย่างหลงใหล
ครึ่งชั่วโมงต่อมาโรแลนด์พาพวกเขาไปที่โรงเตี๊ยมดีๆแห่งหนึ่ง
ภายในโรงเตี๊ยมมีทหารรับจ้างจำนวนมากที่ดูหัวรุนแรง
ฮอร์กและลิงค์กินเนื้อในมือของพวกเขาราวกับหมาป่าที่หิวโหย เมื่อเทียบกับพวกเขาแล้วโรแลนด์สง่างามกว่ามาก
ในตอนนี้โรแลนด์ไม่ได้สนใจกับอาหารนัก เขาสังเกตุว่ามีบางสิ่งผิดปกติเมื่อเขาเข้ามา
