โรแลนด์เป็นแฟนคลับของหนังลึกลับและหนังสยองขวัญ เขาเคยจินตนาการมากมายว่าเขาจะทำอย่างไรเมื่อเจอกับสัตว์ประหลาดหรือผี
ในจินตนาการของเขา เขาทั้งกล้าหาญและเด็ดเดี่ยว แม้ว่าจะเจ็บหนักขนาดได้แต่เขาก็ยังคงสามารถดิ้นรนหลบหนีออกมาได้
ทว่า เมื่อเขาได้เจอมันตัวเป็นๆ เขาก็รู้ตัวว่าสิ่งที่เขาจินตนาการไว้ก็เป็นเพียงแค่ความฝันไร้สาระที่ถูกค้อนที่เรียกว่าความจริงทำลายลงอย่างง่ายดาย
และนอกจากนี้สิ่งที่เขาพบก็ไม่ใช่ค้อนแห่งความจริง มันเป็นเพียงแค่เกมเท่านั้น
เจ้าแมงมุมยังไม่เห็นตัวโรแลนด์ ถ้าโรแลนด์ต้องการหนี เขาน่าจะรอดไปได้ แต่เมื่อเขาเห็นเด็กสามคนที่กำลังร้องและสั่นไปด้วยความกลัว เขาก็พบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะวิ่งหนีไป
คนเราสามารถมีข้ออ้างเป็นหมื่นที่จะอ่อนแอ ทว่ามีเพียงเหตุผลเดียวที่จะกล้า
โรแลนด์นั่งยองๆและพบเข้ากับก้องหินและเศษไม้ เขาบิดปลายของเศษไม้ให้แหลมขึ้น
“ฉันเป็นผู้เล่น และนี่มันก็แค่เกม ไม่จำเป็นต้องกลัวไป”
โรแลนด์พึมพำกับตัวเอง ทันใดนั้นเองเจ้าแมงมุมก็พุ่งเข้าชนกับต้นไม้อีกครั้ง แม้ว่าจะอยู่ห่างออกมาหลายสิบเมตร แต่เขาก็เห็นเปลืองไม้กำลังจะแตกหัก และ รู้สึกถึงพื้นดินที่สั่นไหว
เด็กทั้งสามกำลังจะล่วงลงมาพวกเขาดูหวาดกลัวมาก พวกเขากรีดร้องและตะโกนออกมาทั้งน้ำตาและน้ำมูกที่ไหลเวียนออกมาเลอะอยู่เต็มหน้า ไม่มีอะไรจะน่าสงสารไปกว่านี้อีกแล้ว
เขาไม่สามารถรอได้อีก
โรแลนด์กำหินแน่นก่อนขว้างออกไป และตะโกนออกมา “เจ้าสัตว์ประหลาด มาทางนี้สิ”
ถึงแม้โรแลนด์จะขว้างไม่แม่นนัก แต่ตัวของแมงมุมก็ใหญ่เกินกว่าที่เขาจะพลาดเป้าได้ หินชนเข้ากับร่างกายของมันเกิดเป็นเสียงโลหะ ก่อนที่มันจะกระเด็นไปทางอื่น
เมื่อสัมผัสได้ถึงการโจมตีจากทางด้านหลัง แมงมุมยักษ์ก็ขยับขาทั้ง 8 และหมุนตัวกลับมาอย่างรวดเร็ว
โรแลนด์ถึงกับอ้าปากค้างเมื่อเห็นหน้าตาอันน่ารังเกียจของมัน ดวงตาสีแดงนับร้อยของมันทับซ้อนกันอยู่บนหัว ถ้ามีผู้ป่วยโรคกลัวรูเห็นเข้าละก็คงสูญสิ้นความกล้าที่จะสู้กับมัน
ที่น่าหวาดไปผวาไปยิ่งกว่านั้นคือ เคียวคู่หนึ่งที่งอกอยู่ระหว่างปากของมัน มันดูทั้งยาวและคม และมีหนามแหลมๆติดอยู่ตรงปลาย มันจินตนาการได้ไม่ยากเลยว่าบาดแผลที่เคียวนั่นสร้างมันจะเลวร้ายขนาดไหน
มันเป็นธรรมดาของสัตว์นักล่า
โรแลนด์มีความคิดที่จะใช้เวทมนตร์ เขาจำได้ว่านอกเหนือจากความชำนาญทางภาษา เขายังมีเวทระดับ 1 อยู่อีกสองบท ชื่อว่า “บอลเพลิงนรก” และ “แขนเวทมนตร์” ที่เขาได้รับมันมาตอนสร้างตัวละคร
ทว่าถ้าเขาพลาด หัวของเขาก็อาจจะระเบิดอีกครั้ง โรแลนด์ทิ้งความคิดนี้ไป ถ้าเกิดเขาตายก่อน คงไม่มีใครช่วยเด็ก 3 คนนี้แน่
เจ้าแมงมุมยักษ์มองไปที่โรแลนด์สักพักหนึ่ง ก่อนหันกลับไปชนต้นไม้อีกรอบ เด็กๆก็เริ่มกรีดร้องออกมาทันที
โรแลนด์ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาสูดลมหายใจเข้าและตรงไปยังเจ้าแมงมุมที่ดูเหมือนจะดูไม่สนใจที่เขาเข้าไปใกล้มันเลยแม้แต่น้อย โรแลนด์ยกกิ่งไม้ขึ้นก่อนจะตีไปที่ข้อต่อตรงขาขวาสุดของมัน
เขารู้ว่าเจ้านั่นมีร่างกายที่แข็งแกร่งจากการขว้างหินไปก่อนหน้า ดังนั้นเขาจึงเลือกโจมตีไปที่ข้อต่อแทน จากความเข้าใจทางชีวภาพของเขา ข้อต่อถือว่าเป็นจุดอ่อนสำหรับสัตว์ส่วนใหญ่
แท่งไม้ตีเข้าไปที่ข้อต่อของแมงมุมอย่างหนักหน่วง โรแลนด์รู้สึกประหลาดใจที่พบว่าตัวเขาดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด ขนาดผู้ใช้เวทย์อย่างเขาที่มีความแข็งแกร่งอยู่เพียง 5 จุด เขานึกไม่ออกเลยว่าพวกนักรบจะแข็งแกร่งขนาดไหนด้วยค่าความแข็งแกร่งเริ่มต้น 10 จุด
ของเหลวสีเขียวกระเด็นออกมาจากขาของเจ้าแมงมุมยักษ์เมื่อมันถูกตี มันกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจและโกรธแค้น มันหมุนตัวกลับมาอย่างรวดเร็ว และใช้เคียวสีดำสนิทจู่โจมไปยังศัตรู
อย่างไรก็ตามโรแลนด์ได้เตรียมตัวมาก่อน เขารีบกระโดดถอยหลังทันทีที่เห็นเจ้าแมงมุมหมุนตัวมา เขากระโดดออกมาได้ไม่ไกลนัก เพราะเขาไม่ใช่คลาสนักรบที่เต็มไปด้วยความว่องไว เขี้ยวทั้งสองข้างมันมันเจาะทะลุขาของเขาและยึดเขาไว้กับพื้น
มันเจ็บมาก….แต่ยังพอทนไหว ยังไงเขาก็เหลือความเจ็บปวดเพียง 1 ใน 10 เท่านั้น
เจ้าแมงมุมตัวมหึมาคร่อมไปยังตัวของโรแลนด์และลากเขาไป เหลือทิ้งไว้เพียงรอยเลือดทางยาวบนพื้น
เมื่อเห็นว่ามันล่าเหยื่อได้สำเร็จ มันก็อ้าปากออกอย่างช้าๆ
ทันใดนั้นเอง โรแลนด์ก็นำไม้แทงเข้าไปที่ปากของเจ้าแมงมุมเพื่อขัดมันไว้ หลังจากนั้นก็ตะโกนไปทางต้นไม้ “ลงมาเร็วเข้าและวิ่งหนีไป”
เขาพูดจบเพียงเท่านั้น เพราะเจ้าแมงมุมยกตัวเขาขึ้นก่อนจะทุบเขาลงกับพื้นสองครั้งติด เพราะความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เขาเลยเริ่มรู้สึกมึนหัวเกินกว่าที่จะพูดอะไรได้อีก
เด็กทั้งสามปีนลงมาจากต้นไม้ตกใจเล็กน้อย เด็กชายสองคนกรีดร้องและวิ่งหนีไปในทันที ทว่าเด็กผู้หญิงร่างผอมบางกลับเดินไปหยิบกิ่งไม้เพื่อจะต่อสู้ แม้จะสั่นอย่างช่วยไม่ได้ก็ตาม
โรแลนด์ตะคอกด้วยความโมโหเมื่อเห็นเธอ “ยัยเด็กบ้า วิ่งหนีไปซะ!”
เด็กคนนั้นรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินโรแลนด์ตะคอกใส่ หลังจากนั้นเธอก็ทิ้งแท่งไม้และเริ่มวิ่งหนีไปพรางร้องไห้ไปพราง โรแลนด์รู้สึกสบายใจที่เห็นเธอลับสายตาไป สำหรับผู้เล่นการตายก็ไม่นับว่าเป็นอะไร แต่ทว่าสำหรับเด็กผู้หญิงถ้าเธอตาย เธอต้องหายไปอย่างแน่นอน
เขาจำได้ว่า ตามที่เกมได้โฆษณาเอาไว้ว่า NPC ทุกตนล้วนแต่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว พวกเขามีชีวิตเป็นของตัวเอง พวกเขาสามารถเติบโตและแก่เฒ่าได้ พวกเขาสามารถประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวได้ เมื่อพวกเขาตาย พวกเขาจะไม่กลับมาเกิดใหม่
นี่ฉันพึ่งช่วยชีวิตไปใช่ไหม? โรแลนด์ยิ้มให้กับตัวเองขณะที่เจ้าแมงมุมยักษ์ยังคงยกตัวเขาและทุบลงไปกับพื้นซ้ำไปซ้ำมาถึง 5 รอบด้วยกัน จากนั้นร่างจิตสำนึกของเขาก็ถูกแยกออกมาจากร่างกาย
สำหรับมุมมองบุคคลที่ 3 เขาเห็นเจ้าแมงมุมฉีกร่างกายของเขาทิ้ง เลือดกระจายไปเต็มพื้น ถึงอย่างนั้นโรแลนด์ก็ไม่ได้รู้สึกโกรธ เพราะเขารู้ดีว่าเจ้าแมงมุมจะอยู่ได้อีกไม่นาน ยังไงซะเจ้าแมงมุมก็ไม่สามารถกินอะไรได้จนกว่าจะจัดการไม้แหลมที่อยู่ในปากมันได้
ความตายกำลังรอมันอยู่
ทันใดนั้นเองก็มีข้อความปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา ‘คุณอยู่ไกลจากจุดเกิดที่ใกล้ที่สุดมาก คุณต้องการวาร์ปไปที่จุดเกิดหรือไม่’
โรแลนด์เลือกตกลง
