ตอนที่ 214 บีบหงเหลียนให้สารภาพ
ในห้องหนังสือจวนสกุลกู้
หงเหลียนคุกเข่าอยู่เบื้องหน้ากู้เหยี่ยน นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในใจรู้สึกวิตก พอเห็นสีหน้าเครียดของกู้เหยี่ยน นางก็กระสับกระส่ายขึ้นมาทันที
ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ยังไม่ได้ยินเสียงกู้เหยี่ยน ในที่สุดหงเหลียนก็อดไม่ได้ ถามอย่างนอบน้อม “ไม่ทราบว่าผู้น้อยทำผิดอะไร นายท่านโปรดอธิบาย”
“เมื่อยี่สิบปีก่อน เจ้าทำอะไรกับซูหลิ่ว”
คำพูดนี้ทำให้หงเหลียนหน้าซีด
ทำไมกู้เหยี่ยนอยู่ดีๆ ก็ยกเรื่องเมื่อยี่สิบปีก่อนมาพูด หรือว่าเขาตรวจพบอะไร เป็นไปไม่ได้ เรื่องนั้นไม่มีร่องรอยเลย เวลาผ่านมาหลายปีแล้ว ใครๆ ก็รู้ว่าซูหลิ่วป่วยตายเพราะโรคที่ซูหมิงติดมาจากหนานเจียง
พอเห็นสีหน้าของหงเหลียนเปลี่ยนไป กู้เหยี่ยนก็เข้าใจทันที เรื่องนี้มีเงื่อนงำจริงๆ เขาโกรธจนควบคุมไม่อยู่ พูดเสียงกร้าว “หงเหลียน เจ้าบังอาจนัก กล้าวางยาพิษซูหลิ่ว
ตั้งแต่เล็กเจ้าก็ใกล้ชิดกับซูหลิ่วมาตลอด นางเชื่อใจเจ้าขนาดนั้น เจ้ายังทำร้ายนางถึงชีวิต บ่าวสารเลวอย่างนี้ ข้าจะลงโทษอย่างหนัก ไม่เพียงแต่เจ้า ยังมีครอบครัวพี่ชายเจ้าอีก ข้าจะไม่ละเว้น ข้าจะให้พวกเจ้าไปอยู่ในหลุมกับซูหลิ่ว”
คำพูดนี้ทำให้ซูเหลียนตกใจ รีบโขกหัว “นายท่าน นายท่านเข้าใจผิด บ่าวถึงจะมีความกล้าล้นฟ้าก็ไม่กล้าทำร้ายฮูหยิน เรื่องนี้นายท่านเข้าใจผิด ฮูหยินดูแลข้ามาตลอด บ่าวจะทำชั่วอย่างนี้ได้อย่างไร”
“เจ้าไม่ต้องแก้ตัว จะเล่าเรื่องตอนนั้นให้ข้าฟังอย่างละเอียด หรือจะให้ฆ่าครอบครัวพี่ชายเจ้าก่อน ข้าได้ยินว่าเมื่อเดือนที่แล้วหลานเจ้าเพิ่งแต่งงาน ชีวิตของครอบครัวอยู่ในกำมือเจ้า ข้าให้โอกาสเจ้าแค่ครั้งเดียว จะบอกหรือไม่บอก เจ้าตัดสินใจเอง”
หงเหลียนกระวนกระวาย โขกหัวครั้งแล้วครั้งเล่า “นายท่าน เข้าใจผิด บ่าวไม่รู้เรื่องรู้ราวจริงๆ ฮูหยินตายเพราะอะไรนายท่านก็รู้แน่แก่ใจ”
“พ่อบ้านหลิว เข้ามา”
กู้เหยี่ยนไม่ใส่ใจหงเหลียน กลับเรียกพ่อบ้านหลิวเข้ามา พอได้ยินเสียงเรียก พ่อบ้านหลิวก็เดินเข้ามา ถามอย่างนอบน้อม “นายท่านมีอะไรจะสั่ง”
“เจ้าส่งคนไปหาครอบครัวพี่ชายหงเหลียน สับเนื้อทุกคนให้หมากิน”
พ่อบ้านหลิวตะลึง หงเหลียนเป็นคนใกล้ชิดที่ซูเหมยไว้ใจ ไปทำอะไรให้กู้เหยี่ยนไม่พอใจ ถึงกับจะสับเนื้อครอบครัวพี่ชายนาง วิธีนี้มีแต่ใช้กับศัตรูคู่อาฆาตเท่านั้น
เดิมทีพ่อบ้านหลิวก็อยากถาม พอเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธของกู้เหยี่ยน จึงกลืนคำพูดลงไป อย่าไปแตะโดนเคราะห์ ไม่เช่นนั้นกู้เหยี่ยนจะเอาเขาเป็นที่ระบายความโกรธ จึงรับปากอย่างนอบน้อม “ขอรับ”
พอเห็นพ่อบ้านหลิวจะไป หงเหลียนก็ร้อนใจ เข้าไปกอดขาพ่อบ้านหลิวไว้ “อย่าไปนะ”
“มานี่ ดึงตัวหงเหลียนออก”
กู้เหยี่ยนออกคำสั่งต่อ วันนี้เขาต้องบีบหงเหลียนให้บอกเรื่องราวทั้งหมดให้ได้
หงเหลียนกลัวจริงๆ นางตายไม่เป็นไร แต่ครอบครัวพี่ชายจะตายไม่ได้เด็ดขาด
“นายท่าน ข้าบอก ข้าบอก ขอร้องละนายท่านละเว้นพี่ชายบ่าวเถอะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเขาแม้แต่น้อย พวกเขาไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว”
“พ่อบ้านหลิว ออกไปก่อน”
พ่อบ้านหลิวรีบออกไปอย่างนอบน้อม หงเหลียนคลานเข่าเข้าไปหา ก้มหน้าพูด “ตอนนั้นฮูหยินถูกวางยาพิษจริงๆ บ่าวเป็นคนวางยาพิษเอง”
“ใครใช้ให้เจ้าทำ”
แม้จะรู้แน่ชัดแล้วว่าเป็นใคร แต่กู้เหยี่ยนก็ยังอยากฟังจากปากของหงเหลียน
“ไม่มีใครใช้ บ่าวเป็นคนทำเอง”
หงเหลียนรู้ดีว่าตนหนีไม่พ้นความตาย นางไม่ได้ซัดทอดซูเหมย ยอมรับความผิดทั้งหมดเอง
