ตอนที่ 377 คุณชายหานหึงแล้ว ผลลัพธ์ร้ายแรงมาก!
ทันใดนั้น เธอพลันนึกได้ “คุณพูดมั่วแล้ว! ทุ่มเททั้งตัวอะไร ระหว่างพวกเราไม่เป็นอะไรทั้งนั้น…”
เขาพูดออกไปอย่างนั้น คนที่ไม่รู้อาจจะคิดลึกได้
เธอไม่ได้เสียเปรียบอะไรแท้ๆ ทำไมอยู่ๆ ถึงได้กลายเป็นปิศาจตัวร้ายของปิศาจที่ไม่สามารถเอ่ยถึงได้…
“เอี๊ยด” รถจอดที่ข้างทางอย่างแรง
อวี๋เยว่หานจับพวงมาลัยด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะเอียงใบหน้าอันหล่อเหลามาหาเธอ
เพียงแต่บนร่างกายกลับมีไอเย็นส่งมารางๆ
เขาหันหน้ามาหาเธอเล็กน้อย นับนย์ตาสีดำหยัง่ลึก พลางขยับริมฝีปากบาง “ไม่ได้เป็นอะไรกับผม แล้วฟ่านอวี่นั่นล่ะ?”
“…”
“เหนียนเสี่ยวมู่ คุณควรจะอธิบายให้ผมฟังก่อนหรือเปล่า ว่าทำไมคุณถึงไปนั่งดื่มกาแฟอยู่กับฟ่านอวี่ แถมยังคุยเรื่องเงื่อนไขเปลี่ยนงานนั่นด้วย”
“…”
ทำไมเมื่อกี้เธอถึงพูดออกไปนะ
นั่งรถกลับบ้านเงียบๆ ไม่ดีกว่าเหรอ
มีชีวิตอยู่ไม่ดีเหรอ
“ฉันไม่ได้คิดจะเปลี่ยนงาน!” เหนียนเสี่ยวมู่เคลียร์ประเด็นสำคัญ
เธอถามฟ่านอวี่ถึงเงื่อนไขพวกนั้น เพราะเธออยากรู้ ว่าบริษัทตระกูลอวี๋เสนอเงื่อนไขอะไรมาแย่งคนไป
รู้เขารู้เรา เพื่อกลับไปทำการป้องกันให้ดี
ฟ่านอวี่แย่งเธอไปไม่ได้ แต่ก็อาจจะแย่งผู้จัดการของแผนกอื่นในบริษัทตระกูลอวี๋ไป
“แต่พวกคุณนั่งดื่มกาแฟอยู่ด้วยกัน แล้วคุณก็ยิ้มให้เขาด้วย!” อวี๋เยว่หานกัดฟันเน้นย้ำ
มีแต่สวรรค์ที่รู้ว่าเขาอยากบีบคอฟ่านอวี่ อยากบีบคอเธอให้ตายแค่ไหน ตอนที่ได้รับรูปภาพนั้น!
เขาเคยพูดไปแล้ว ว่าให้เธออยู่ห่างจากฟ่านอวี่สักหน่อย แต่เธอกลับเห็นคำพูดนั้นเป็นลมผ่านหู
“อวี๋เยว่หาน คุณกำลังหึงหรือเปล่า” เหนียนเสี่ยวมู่เม้มปาก พลางลอบมองเขาครั้งหนึ่ง
เมื่อได้ยินดังนั้น อวี๋เยว่หานก็ตะลึงไป
จากนั้นเขาก็มองเธอ สายตาทั้งสองคู่สอดประสานกัน ทำให้บรรยากาศเหมือนหยุดนิ่งไป
หลังจากเขาดึงสติกลับมาได้ เขาก็ยื่นมือไปปลดเข็มขัดนิรภัยบนตัว ก่อนจะข้ามเกียร์รถไปยันด้านหลังเบาะที่นั่งของเธอไว้ด้วยมือเดียว แล้วหลุบตามองเธอ
ชายหนุ่มมองเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนจิ้งจอกน้อยเขาแล้ว
ใช่ เขาหึง…
ตั้งแต่เห็นสายตาที่ฟ่านอวี่มองเธอ…
พอได้ยินว่าฟ่านอวี่ไม่สนใจเงื่อนไขทุกอย่าง และอยากจะแย่งเธอไป
และยังมีตอนที่เขาได้ยินจากปากเธอ ว่าพวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน…
ในอกของเขาเหมือนมีคนเข้าไปจุดไฟ และเพียงครู่เดียวเท่านั้น ไฟนั่นก็ชะล้างสติสัมปชัญญะของเขาจนหมดเกลี้ยง
ในหัวของเขามีอยู่ความคิดเดียว ‘ทำให้เธอเป็นของเขา!’
เขาก้มหน้าลงเบียดริมฝีปากของตัวเองกับของเธอ!
แตกต่างกับจูบอันผิวเผินก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง
จูบนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความรู้สึกอยากแย่งชิง
ชายหนุ่มกดเธออยู่ในรถแบบนี้ จึงไม่มีพื้นที่ให้เธอขยับได้เลย
ถ้าไม่ใช่เพราะสถานที่นี้ไม่ถูกต้อง เขาคงจะไม่หยุด…
นิ้วเรียวยาวลูบผ่านริมฝีปากสีเชอร์รีที่เขาสัมผัสมันจนบวมเป่ง สายตาของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยอันตราย
อวี๋เยว่หานกลับไปนั่งยังที่นั่งคนขับ แล้วขับรถกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลอวี๋โดยไม่พูดจา
ตลอดทางนั้น ในรถเงียบสงัดจนเหลือเพียงเสียงหายใจของทั้งสองคน
เหนียนเสี่ยวมู่ขดตัวอยู่บนที่นั่งข้างคนขับ คล้ายกับถูกก้อนน้ำแข็งแช่จนหนาวสั่นไปทั้งตัว!
เมื่อก่อนเขาหึงแล้ว จูบนิดหน่อยก็จะดีขึ้น
แต่วันนี้จูบเธอตั้งหลายครั้งแล้ว ทำไมเขายังมีสีหน้าเคร่งเครียดอยู่อีกล่ะ
สมองของเธอครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว ว่าต้องใช้วิธีอะไร ถึงจะง้อเขาได้
แต่ยังคิดวิธีอะไรไม่ได้ รถก็มาถึงคฤหาสน์ตระกูลอวี๋
เงาร่างสูงส่งของเขาลงจากรถก่อน แล้วเดินตรงเข้าไปในคฤหาสน์โดยไม่มองเธอ
เขาโกรธแล้วจริงๆ…
หญิงสาวตะลึงอยู่ในรถอยู่ครู่ใหญ่ ถึงจะลงจากรถอย่างเชื่องช้า
เมื่อเดินเข้าไปในห้องรับแขก เธอเห็นอวี๋เยว่หานนั่งอยู่บนโซฟา กำลังดื่มเหล้าคลายทุกข์
หลังจากเห็นเธอเข้ามา เขาเงยหน้าหล่อเหลาดุดันขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตาสีดำเหลือบมองเธอครั้งหนึ่ง แล้วผละออกไป
สายตาเย็นชานั้น ราวกับมองไม่เห็นเธอ
ตอนที่ 378 ฤทธิ์เหล้าเพิ่มความกล้า
เหนียนเสี่ยวมู่ตะลึงงันไป เธอกำลังจะกลับไปที่ห้อง ขณะที่เดินผ่านโซฟาไป เธอกลับเห็นเขายกไวน์แดงขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว!
จากนั้นเขาก็วางแก้วลงอย่างแรง จนมันส่งเสียงดังกังวาน
ทำเอาเหนียนเสี่ยวมู่ต้องชะงักฝีเท้า!
เธอมีความรู้สึกบางอย่าง ถ้าเธอเดินไปอย่างนี้ เขาต้องเขวี้ยงแก้วทิ้งในทันทีแน่
หญิงสาวกะพริบตากลมโต ก่อนจะเดินไปหยิบแก้วทรงสูงจากในตู้ไวน์ แล้วนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามกับเขา
“คุณชายหาน ดื่มเหล้าคลายทุกข์คนเดียวมันน่าเบื่อมากนะ งั้นให้ฉันนั่งดื่มเป็นเพื่อนคุณสักแก้วไหม” เธอพูดพลางยกแก้วไวน์แดงชนกับแก้วของเขา แลดื่มให้เขาก่อนที่เขาจะมีโอกาสได้ปฏิเสธ
เมื่อเธอดื่มจนหมด ถึงจะพบว่าอวี๋เยว่หานเพียงแค่มองเธออย่างเย็นชา แต่ไม่ได้ขยับเขยื้อน
ยังไม่หายโกรธเหรอเนี่ย
“งั้นฉันดื่มลงโทษตัวเองอีกแก้วหนึ่งแล้วกันนะ” เมื่อเหนียนเสี่ยวมู่พูดจบ ในที่สุดเขาก็ขยับแล้ว
แต่เขายกขวดไวน์แดงเทให้เธอจนเต็ม ไม่ได้ห้ามไม่ให้เธอดื่มเหมือนก่อนหน้านี้
เดิมทีเหนียนเสี่ยวมู่ก็ชอบไวน์แดงอยู่แล้ว
ไวน์แดงที่อวี๋เยว่หานเก็บสะสมไว้ค่อนข้างที่รสเปรี้ยวเข้มข้น ดื่มแล้วรู้สึกดีมาก
เมื่อเธอดื่มเข้าไปแล้ว ก็เหมือนจะหยุดไม่ได้อยู่บ้าง
จนสุดท้ายแล้ว อวี๋เยว่หานไม่ได้รินให้เธออีก มีแต่เธอที่รินให้ตัวเองแก้วแล้วแก้วเล่า…
เธอลืมไปแล้วว่าต้องง้ออวี๋เยว่หาน เอาแต่ดื่มอยู่คนเดียว
ครั้นฤทธิ์ไวน์พุ่งขึ้น ใบหน้าเล็กของเธอก็แดงระเรื่อขึ้นมาด้วย
หญิงสาวนั่งตัวตรงอยู่บนโซฟา พลางบ่นพึมพำเหมือนนักเรียนที่โดนคุณครูตำหนิ “ฉันดื่มจนเมาแล้ว คุณยัง..โกรธอยู่ไหม”
หลังจากพูดจบแล้ว เธอก็เรอออกมาครั้งหนึ่ง
ตอนนี้ดวงตาสดใสของเธอดูไร้เดียงสาอยู่บ้าง
อวี๋เยว่หานมองเธอ พลางเม้มริมฝีปากบาง
ในมือของเขาถือแก้วไวน์แดง พร้อมกับส่ายมันไปมาเบาๆ แต่กลับไม่ได้ดื่มเข้าไป
เทียบกับเหนียนเสี่ยวมู่ที่สะลึมสะลือไปบ้างแล้ว แววตาของเขายังชัดใส เพราะดื่มไปได้ไม่เท่าไหร่นัก
ชายหนุ่มวางแก้วไวน์ในมือลงบนโต๊ะน้ำชา ก่อนจะลุกขึ้นยืน แต่เหนียนเสี่ยวมู่ที่พิงอยู่บนโซฟากลับตะเกียกตะกายลุกขึ้นก่อนเขา
“อย่าขยับ!” เธอตะโกนเสียงดัง
“…”
“ฉันเคยง้อคุณทั้งคืนแล้ว ถ้าคุณยังไม่หายโกรธ ก็ห้ามไปไหน!”
ฤทธิ์เหล้าเพิ่มความกล้า
เหนียนเสี่ยวมู่เป็นคนไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดินอยู่แล้ว ยิ่งดื่มเข้าไปมากขนาดนั้น ก็ยิ่งขวางโลกเข้าไปใหญ่
หญิงสาวโยนหมอนในอกทิ้งไป ก่อนโซเซไปหาเขา แล้วยื่นมือไปกำเสื้อของอีกฝ่ายไว้
จากนั้นก็เกาะอยู่บนตัวเขา เหมือนกับหมีโคอาล่าก็ไม่ปาน
ก่อนหน้านี้ยังดุร้ายอยู่แล้ว อยู่ๆ ก็ยู่ปากด้วยความน้อยใจเสียอย่างนั้น
“อวี๋เยว่หาน คบกันมันไม่ใช่แบบที่คุณทำอยู่หรอกนะ ให้นางฟ้าง้อคุณตลอดแบบนี้ เดี๋ยวคุณก็เสียนางฟ้าไปหรอก…”
ครั้นเธอพูดจบ ดวงตากลมโตสวยพลันกะพริบปริบๆ จนมีหยดน้ำปรากฏออกมา
ดวงตาที่เดิมทีก็แดงก่ำอยู่บ้างแล้ว ตอนนี้ยิ่งดูอ่อนแอมากขึ้นไปอีก
ท่าทางของเธอเหมือนโดนเขารังแกจนน่าสงสาร
เมื่อเห็นเขาไม่พูดจบ หัวเล็กๆ ของเธอก็ถูไถอยู่ตรงหน้าอกของเขา
เลียนแบบท่าทางออดอ้อนของเสี่ยวลิ่วลิ่ว
หัวปุกปุยถูไถอยู่ในอกของเขา นอกจากจะไม่ช่วยให้เขาหายโกรธแล้ว กลับมีไฟบางอย่างพุ่งขึ้นมาแทนที่
นัยน์ตาสีดำของเขาหยั่งลึกขึ้น พร้อมกับมีควาอันตรายฉายชัดอยู่ในนั้น…
ในเมื่อยืนไม่ได้ เขาก็ปล่อยให้เธอทำตามใจอยู่บนตัวเขา
หลังจากเห็นใบหน้าเล็กที่ผิดหวังของเธอ เขาก็เอ่ยปากเล็กน้อย “แบบนี้เรียกว่าง้อผมแล้วเหรอ”
เหนียนเสี่ยวมู่ตาเป็นประกาย ทันทีที่เขาเอ่ยปาก!
ในที่สุดก็สนใจเธอแล้ว
เธอง้อเขาอยู่ตั้งนาน เขาไม่รู้สึกตัวเลยเหรอ
หรือว่าเป็นเพราะไม่ได้จูบ?
