ตอนที่ 389 ตีเหล็กต้องตีตอนร้อนๆ!
พ่อบ้านสังเกตเห็นว่าบรรยากาศไม่ค่อยดี จึงอยากเข้ามาหยุดยั้ง
ทว่าคำพูดของเสี่ยวลิ่วลิ่วโพล่งออกมาแล้ว จะเรียกกลับคืนไปคงไม่ได้!
นอนด้วยกัน…
ใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน…
โอ๊ยย!!
คุณนายใหญ่อุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่วขึ้นด้วยความตื่นเต้นทันที แถมยังลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้เสียด้วย
เธอเป็นห่วงว่าจะเกิดการเข้าใจผิด เพราะเสี่ยวลิ่วลิ่วยังเด็ก หญิงชราสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วถึงมองไปทางพ่อบ้าน
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ เธอรีบพูดมาให้ชัดเจนเดี๋ยวนี้!”
พ่อบ้าน “…” !
“พวกเขาสองคนไปเดตกันแล้วเหรอ”
“เมื่อคืนนอนด้วยกันจริงๆ เหรอ”
“พวกเขาญาติดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่กันแน่ ทำไมถึงปิดเป็นความลับได้ถึงขนาดนี้…”
คุณนายใหญ่ถามคำถามเป็นพรวนด้วยความร้อนใจ!
ครั้นเห็นพ่อบ้านไม่พูดจา สีหน้าของเธอก็หม่นลง
“ถ้าเธอกล้าปิดบังแม้แต่คำเดียว ยายแก่อย่างฉันจะไล่เธอออกเอง ไม่ต้องรอคุณชายหานกลับมาหรอก!”
พ่อบ้าน “…” !!
แม้คุณนายใหญ่จะอายุมากแล้ว แต่ก็เป็นคนที่มีประสบการณ์โชกโชนทีเดียว
เมื่อเธอเข้มงวดขึ้นมา ก็น่ากลัวเสียจนใครๆ หวาดหวั่น
พ่อบ้านอดไม่อยู่ จึงเล่าทุกเรื่องที่ตัวเองรู้ออกมาในเวลาไม่นาน
หลังจากคุณนายใหญ่ฟังจบแล้ว เธอก็อ้าปากเล็กน้อย “นอนด้วยกันจริงๆ ด้วย…”
โดยเฉพาะเมื่อได้ยินว่าเหนียนเสี่ยวมู่ใส่เสื้อผ้าของอวี๋เยว่หานลงมาชั้นล่างในวันต่อมา แถมยังนั่งกินข้าวบนตักของอวี๋เยว่หานด้วย
ในดวงตาซุกซนของหญิงชรา ปิดบังความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่แล้ว!
เด็กบ้า!
ตรงไปตรงมาเหลือเกินนะ!
คิดไม่ถึงว่าจะกินคนเข้าไปอย่างลับๆ ล่อๆ โดยไม่บอกไม่กล่าวใคร…
“เสี่ยวลิ่วลิ่วบอกว่าพวกเขาไปดูหนัง แล้วไปดูที่ไหนกันล่ะ ดูหนังอะไร” คุณนายใหญ่ถาม พร้อมกับสั่งให้คนที่คอยปรนนิบัติเธอไปหยิบเสื้อนอกของเธอมาด้วย
เมื่อได้ยินดังนั้น พ่อบ้านพลันตัวสั่นด้วยความกลัว
เขารีบโน้มน้าวว่า “คุณนายใหญ่ครับ ฟ้ามืดแล้ว ข้างนอกก็หนาวด้วย เย็นขนาดนี้…”
“เธอจะไปเข้าใจอะไร! ตีเหล็กต้องตีตอนที่ร้อนๆ!” คุณนายใหญ่พูด พลางใส่เสื้อนอกเรียบร้อย
จากนั้นเธอก็รับถุงมือมาใส่อย่างสง่างาม
สายตาตอนที่เธอมองพ่อบ้านดูใจเย็นมาก แต่คำพูดที่ออกจากปากกลับไม่มีการเก็บงำเลยแม้แต่น้อย “บริษัทตระกูลอวี๋มีโรงหนังเป็นของตัวเอง ต้องปิดโรงหนังสร้างบรรยากาศโรแมนติก ทำให้อาณาเขตของตัวเองสะดวกที่สุด อย่ามาบอกว่าเธอไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน”
พ่อบ้าน “…” !!
‘คุณชาย ผมถูกบีบบังคับ คุณก็ขอให้ตัวเองโชคดีแล้วกันนะครับ’
ในโรงหนัง
พล็อตเรื่องกำลังค่อยๆ เข้าสู่จุดที่เข้มข้น อวี๋เยว่หานกำมือแน่น และนั่งตัวตรงไปก่อนแล้ว
เขาเตรียมกระดาษทิชชู่ไว้ใกล้มือแล้วเรียบร้อยด้วย
ขอแค่เธอเริ่มร้องไห้เพราะอดไม่ไหว เขาก็จะยื่นกระดาษทิชชู่ให้เธอทันทีด้วยความใส่ใจ และถือโอกาสกอดเธอไว้ในอก
ตอนที่เธอร้องได้เพราะพระเอกกับนางเอกกำลังจะแยกทางดัน ไฟทั้งโรงหน้าก็จะสว่างขึ้น
เขาจะนำดอกกุหลาบหนึ่งช่อมาให้เธอในเวลานั้น ส่งมันให้เธออย่างอบอุ่น
สุดท้ายก็พูดกับเธอด้วยความรู้สึกอันลึกซึ้งว่า ‘พวกเราจะไม่เหมือนกับในหนัง ชีวิตนี้ของผม จะไม่ยอมปล่อยมือคุณเด็ดขาด!’
อวี๋เยว่หานกวาดสายตามองกลยุทธ์บนอินเทอร์เน็ตครั้งหนึ่ง
คอมเมนต์ด้านล่างเป็นไปในทางเดียวกัน
[สุดยอด มุขนี้ผู้หญิงชอบกันหมดแหละ!]
[ผมเป็นผู้ชาย พูดแบบไม่ปิดบังเลยนะ นี่รู้สึกว่าตัวเองจะหลงกลแล้ว…]
[ถ้ามีผู้ชายสักครสร้างบรรยากาศโรแมนติกให้ฉันขนาดนี้ ฉันต้องซึ้งตายแน่นอน!]
[ขอแค่มีผู้ชายดีๆ คิดทำให้ฉันแบบนี้ ฉันจะรับกลับบ้านไปมอบกายถวายชีวิตให้เลย]
[เห็นด้วย!]
มอบกายถวายชีวิต…
อวี๋เยว่หานมองคอมเมนต์นี้ มุมปากพลันยกขึ้นเล็กน้อย
เขาเริ่มคาดหวังแล้ว ว่าอีกเดี๋ยวเธอจะต้องโผเข้าสู่อ้อมกอดของเขาด้วยความประหลาดใจ และซาบซึ้งจนร้องไห้ แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็ไม่ลืมที่จะกอดจูบเขา…
ตอนที่ 390 เหนียนเสี่ยวมู่ แบบนี้เรียกว่าโรแมนติกเหรอ
ในที่สุดหนังก็มาถึงช่วงที่อวี๋เยว่หานรอคอย
เพื่อให้ภารกิจของตัวเองไม่ดูจงใจจนเกินไป เขาจึงไม่ได้หันหน้าไปมองเธอ
แต่เขาเงี่ยหูฟังความเคลื่อนไหวข้างกายอย่างละเอียด
ในใจคิดว่า ขอเพียงได้ยินเสียงเธอสะอึกสะอื้น ก็เริ่มปฏิบัติการได้เลย
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า…
คนที่อยู่ข้างๆ เขาเงียบอยู่ตลอด
อวี๋เยว่หานเลิกคิ้ว ในใจคิดว่าเธออาจจะเป็นคนร้องไห้ยาก อาจจะต้องรออีกสักหน่อย
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เหมือนแค่กะพริบตาเท่านั้น
หนังตรงหน้าใกล้จะจบแล้ว แต่เหนียนเสี่ยวมู่เหมือนจะไม่มีความรู้สึกซึ้งอะไรทั้งนั้น
เขานึกอะไรขึ้นได้ ก่อนจะหันหน้าไปมองเธอ
ในโรงหนังแสงสลัวอยู่บ้าง
แสงจากหน้าจอตกกระทบบนเครื่องหน้าสะสวยของเธอ ยิ่งทำให้เครื่องหน้าอันโดดเด่นของเธอนั้นดูงดงามยิ่งกว่าเดิม
ดวงตาทั้งสองข้างของเธอปิดสนิท แม้จะขาดความสดใสเหมือนปกติไป แต่กลับดูสงบขึ้นมาก
หน้าอกของเธอยกกระเพื่อม ลมหายใจยาวสม่ำเสมอ หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว…
อวี๋เยว่หาน “…” !!
ใครบอกเขาได้บ้าง ว่าเวลาที่สร้างความโรแมนติกแล้วแฟนสาวหลับ ควรจะทำอย่างไรต่อไป
ชายหนุ่มมีสีหน้าหม่นหมองขึ้น
เขาพลันนึกถึงแผนการของตัวเอง จึงเตรียมจะปลุกเธอ
แต่เมื่อเห็นใบหน้ายามหลับใหลอันสงบเงียบของเธอแล้ว ในหัวของเขาก็มีภาพเมื่อคืนผุดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
ความรักใคร่เอ็นดูก่อตัวขึ้นในใจของอวี๋เยว่หานในทันที
จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อนอก แล้วคลุมบนตัวของเธอ
สุดท้ายแล้วก็ใช้มือข้างหนึ่งหนุนหัว พร้อมกับตะแคงข้างมองเธอ…
ทุกอย่างรอบข้างเหมือนกับหายไปจนหมดสิ้น ในสายตาของเธอมีแค่เธอเท่านั้น
ครั้นเห็นเธอขมวดคิ้วเหมือนจะฝันเห็นอะไรที่ไม่สบายใจ นิ้วเรียวของเขาก็ยื่นออกไป ราวกับแทบไม่ได้มีความลังเล และลูบหว่างคิ้วเธอให้เรียบ
ชายหนามเอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า “นอนเถอะ มีผมอยู่ตรงนี้”
เหนียนเสี่ยวมู่คล้ายกับรับรู้ได้ จึงวางใจลงได้อย่างแท้จริง
จนกระทั่งหนังจบลง เมื่อเพลงช่วงท้ายดังขึ้น ในที่สุดหญิงสาวก็ลืมตาขึ้นโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ก่อนจะหาวไปพลาง หันหน้ามองรอบข้างไปพลาง
หลังจากพบว่าบนตัวมีเสื้อนอกของอวี๋เยว่หานอยู่ เธอก็ตะลึงไป
ทันใดนั้นเธอมองเห็นชายหนุ่มที่กำลังมีสีหน้าลำบากใจนั่งอยู่ข้างๆ ตัวเอง
เธอเม้มปาก แล้วถามว่า “คุณเป็นอะไรไป หนังไม่สนุกเหรอ”
‘…ความโรแมนติกที่วางแผนไว้ดิบดีพังทลาย ไม่เกี่ยวอะไรกับหนังหรอก!’ อวี๋เยว่หานคิดในใจ
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนก่อน จากนั้นก็จูงมือเธอเดินออกจากโรงหนังไป
เมื่อเดินออกจากโรงหนัง ทั้งคู่เจอกับลมยามค่ำคืนอันหนาวเหน็บที่ปะทะเขามา
อวี๋เยว่หานชะงักฝีเท้า พร้อมกับหมุนตัวกลับไปตามสัญชาตญาณ เพื่อกอดเธอไว้แนบอก
เขานึกถึงกลยุทธ์บนอินเทอร์เน็ตได้ทันที
ว่ากันว่า การทำแบบนี้สามารถทำให้แฟนสาวประทับใจได้อย่างแน่นอน
ชายหนุ่มหลุบตาลงมองคนในอ้อมกอดด้วยความหวังเต็มเปี่ยม แต่กลับเห็นใบหน้าเบื่อหน่ายของเธอ กำลังมองไปไกลโพ้นอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร
เธอกำลังมองคู่รักวัยรุ่นซื้อดอกไม้ ดวงตาเป็นประกายทีเดียว
“โรแมนติกจังเลย!”
อวี๋เยว่หาน “… ” !!
เหนียนเสี่ยวมู่ แบบนี้เรียกว่าโรแมนติกเหรอ
ถ้าเมื่อกี้เธอไม่ได้หลับ เธอต้องเห็นความโรมแมนติกจนร้องไห้ออกมาแน่!
อากาศหนาวมาก
หญิงสาวตั้งใจยื่นมือเย็นๆ ของตัวเองเข้าไปในเสื้อของเขา
ท่าทางอยากจะจับเขาไว้
แต่ทันใดนั้นเขากลับจับมือเธอเอาไว้จนแน่น ให้ฝ่ามือของเธอแนบสนิทรับความอบอุ่นบนผิวหนังของเขา
“ทำไมมือเย็นแบบนี้ หนาวหรือเปล่า” อวี๋เยว่หานขมวดคิ้วมุ่น
เขาพูดพลางใช้มือใหญ่ๆ จับหน้าผากของเธอ ด่อนจะใช้เสื้อนอกของตัวเองพันตัวเธออย่างแน่นหนา
แล้วม้วนเธอเข้ามาในอกอีกครั้ง
เพียงแค่การกระทำอันเรียบง่ายนี้ หัวใจของเธอก็วูบวาบขึ้นมาในทันที
อาการหัวใจเต้นแรงอย่างไม่อาจอธิบายได้กระจายอยู่ทั่วทั้งตัวแล้ว!
