ตอนที่ 405 สาวสวยออนไลน์
ประเด็นเปลี่ยนเร็วเกินไป ทำให้เธอตามไม่ทันในทันที!
เหนียนเสี่ยวมู่ตะลึงงัน
เมื่อดึงสติกลับมาได้ เธอก็เบิกตากว้าง พูดไม่ออกอยู่นาน
หลังจากเงยหน้าขึ้นตามสัญชาตญาณ เธอก็มองไปทางอวี๋เยว่หานเป็นการขอความช่วยเหลือ
ฝ่ายชายหนุ่มรู้จักย่าของตัวเองดี จึงยื่นมือไปโอบเหนียนเสี่ยวมู่เข้ามาในอก แล้วพูดเสียงเรียบ “ย่าครับ แบบนี้มันเร็วเกินไป เดี๋ยวเธอจะตกใจเอา”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
คุณนายใหญ่อวี๋ “…” !!
เด็กบ้า ไม่ได้ดูเลยว่าเธอกำลังช่วยใครอยู่ ถึงได้กล้าเปิดโปงเธอแบบนี้!
หญิงชราถลึงตาใส่อวี๋เยว่หาน แต่เขายังคงใจเย็นดังเดิม แล้วกวาดสายตามองของขวัญที่คุณนายใหญ่อวี๋นำมา ในดวงตาสีดำของเขาเต็มไปด้วยประกายแห่งความเฉยชา
เรื่องอื่นยังพอให้คนอื่นจัดการแทนได้ แต่เรื่องขอแต่งงาน เขาอยากทำด้วยตัวเอง
ของขวัญพวกนี้มีค่าและมีราคาสูงมาก แต่กลับขาดแหวนไปหนึ่งวง
“เย็นแล้ว วันนี้ย่าอยู่กินข้าวกับผมนะครับ” อวี๋เยว่หานเปลี่ยนเรื่องพูด พลางหันหน้าไปสั่งพ่อบ้าน
เงาร่างสูง่างแสดงความรักใคร่ต่อเหนียนเสี่ยวมู่ในทุกท่วงท่า
คุณนายใหญ่อวี๋เห็นดังนั้นแล้วพึงพอใจมาก
ในใจของหญิงชรากำลังวางแผน หนุ่มสาวคบกันเช่นนี้ พวกเขาไม่รีบร้อนเรื่องแต่งงานก็ไม่เป็นไร เธอแอบเตรียมการไว้ก็ได้…
ทุกคนกินอาหารเย็นกันด้วยความเบิกบานใจ
ตอนที่คุณนายใหญ่จะไป เธอยังจับมือเหนียนเสี่ยวมู่ และกำชับอยู่ตลอด
“ถ้าเยว่หานกล้ารังแกเธอ เธอต้องมาบอกย่านะ ย่าจะต้องลงโทษเขาแทนเธอแน่!”
“ฉันได้ยินมาว่าครอบครัวของเธอหายไป แต่ไม่เป็นไร พอเธอแต่งเข้าบ้านตระกูลอวี๋แล้ว ที่นี่ก็คือบ้านของเธอ เธอค่อยๆ ตามหาครอบครัวของตัวเองก็ได้”
“จริงสิ แล้วก็…”
คุณนายใหญ่พูดไม่ยอมหยุดเลยทีเดียว
เหนียนเสี่ยวมู่ไม่ได้รู้สึกว่ามีผู้ใหญ่เป็นห่วงมานานมากแล้ว จึงรับฟังอย่างว่าง่าย
กลับเป็นอวี๋เยว่หานที่อยู่ข้างๆ เธอ เขาขมวคิ้วเป็นปมขึ้นเรื่อยๆ เพราะเห็นว่าดึกแล้ว แต่คุณนายใหญ่ยังไม่คิดที่จะไปสักที
เขาจึงเดินไปข้างหน้า แล้วดึงเหนียนเสี่ยวมู่เข้ามาไว้ในอก
“ย่าครับ ดึกแล้วนะ”
ครั้นเขาพูจบ คุณนายใหญ่อวี๋ก็หัวเราะเสียงดังในทันที
เสียงหัวเราะดังกังวานทำให้เหนียนเสี่ยวมู่หน้าแดงในพริบตา เธอจึงทุบหน้าอกของชายหนุ่มไปหนึ่งหมัด
ยังไม่ทันสามทุ่ม แต่เขาเริ่มร้อนใจเสียแล้ว
เธอฟังคำพูดนี้ไม่ไหว…
โชคดีที่คุณนายใหญ่นิสัยดี เธอไม่โกรธ กลับยินดีเสียด้วยซ้ำ “ได้ๆ ย่าไม่พูดแล้ว ย่าไปก่อนแล้วกัน”
คุณนายใหญ่เดินออกไปนอกประตูสองสามก้าวแล้ว แต่ก็หยุดลงอีก แล้วถามด้วยเจตนาดีว่า “เสี่ยวลิ่วลิ่วอยู่กับพวกเธอตอนนี้คงจะไม่ค่อยสะดวกสินะ งั้นย่ารับไปอยู่ด้วยสักพักดีไหม”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
เธอเสียหน้าต่อหน้าอวี๋เยว่หาน เรียกว่าหน้าแตกจนเก็บชิ้นส่วนกลับมาไม่ได้แล้ว
อวี๋เยว่หานยังไม่ทันดึงสติกลับมา หญิงสาวก็ปรี่มาข้างหน้า ก่อนจะอุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่วไว้ในอก แล้วส่ายหน้าอย่างสุดชีวิต
“ไม่มีอะไรไม่สะดวกค่ะ เสี่ยวลิ่วลิ่วไม่ไปหรอก!”
ครั้นคุณนายใหญ่อวี๋เดินออกจากห้องรับแขก เหนียนเสี่ยวมู่อุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่วไว้ และพูดทิ้งท้ายกับอวี๋เยว่หานว่า “วันนี้ฉันจะนอนเป็นเพื่อนเสี่ยวลิ่วลิ่วนะ พรุ่งนี้ยังต้องไปทำงานอีก คุณก็นอนเร็วๆ หน่อยล่ะ”
เมื่อพูดจบ หญิงสาวก็หายเข้าไปในห้องของเสี่ยวลิ่วลิ่วอย่างเร็วรี่ แล้วปิดประตูอย่าแรง
ก่อนจะล็อกประตูจากข้างใน!
เหนียนเสี่ยวมู่ทำทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว ถึงจะกอดเสี่ยวลิ่วลิ่วนอนบนเตียงด้วยความพึงพอใจ
หลังจากนั้นเธอก็เปลี่ยนใส่ชุดนอนน่ารัก แล้วนอนกับเด็กหญิง!
พอนึกได้ว่าวันนี้อวี๋เยว่หานไม่ได้บีบบังคับเธอ หญิงสาวก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นทั้งตัว ขณะที่งัวเงียกำลังจะหลับไปนั้น เธอกลับเหลือบเห็นเสี่ยวลิ่วลิ่วไถลตัวลงจากเตียง
ในปากของเด็กหญิงพร่ำบ่นว่า “ปาปานอนคนเดียวน่าสงสาร เสี่ยวลิ่วลิ่วจะแอบเปิดประตูให้ปาปา”
ตอนที่ 406 คุณธรรมสูงขึ้นหนึ่งฉื่อ ความชั่วร้ายสูงขึ้นหนึ่งจั้ง
เหนียนเสี่ยวมู่ตัวสั่นไปทั้งตัว!
เธอตกใจจนความง่วงหายไปเป็นปลิดทิ้ง ก่อนจะตะเกียกตะกายลุกขึ้นจากเตียงอย่างเร็วรี่ หญิงสาวก้าวไปข้างหน้า แล้วยื่นแขนไปอุ้มร่างเล็กนุ่มนิ่มของเสี่ยวลิ่วลิ่วขึ้นมา
จากนั้นก็อุ้มเด็กหญิงกลับไปที่เตียง
“เสี่ยวลิ่วลิ่ว หนูฟังพี่พูดให้ดีนะ พ่อของหนูยังมีงานต้องทำ หนูเป็นเด็กดีนอนกับพี่สาวคนสวยไปก่อนนะ พอหนูหลับไปแล้ว พี่จะไปกล่อมพ่อของหนู ดีไหม” เหนียนเสี่ยวมู่เม้มปากด้วยความคร่ำเคร่ง
เสี่ยวลิ่วลิ่วไม่สงสัยเลย
เด็กหญิงนอนลงข้างเหนียนเสี่ยวมู่ พลางดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มเองจนถึงหน้าอก
“เสี่ยวลิ่วลิ่วนอนก่อนนะ แล้วพี่สาวคนสวยค่อยไปอยู่กับปาปา”
ครั้นเห็นเสี่ยวลิ่วลิ่วนอนลงได้ในที่สุด เหนียนเสี่ยวมู่ถึงจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก
แล้วเธอก็นอนลงด้วย
เสี่ยวลิ่วลิ่วซุกอยู่ในอกของเธอ ร่างกายนุ่มๆ เหมือนปุยฝ้ายที่กำลังขดตัวอยู่ในอกของเธอ
ไม่นานลมหายใจของเด็กหญิงก็สม่ำเสมอขึ้น
เธอหลับสนิทแล้ว
เหนียนเสี่ยวมู่มองใบหน้ารูปไข่สีชมพูระเรื่อ แล้วหอมแก้มเสี่ยวลิ่วลิ่วอย่างอดไม่ได้
ว่ากันว่าลูกสาวจะเหมือนพ่อ เครื่องหน้าของเสี่ยวลิ่วลิ่วถอดแบบออกมาจากอวี๋เยว่หานจริงๆ
แต่นิสัยกลับไม่เหมือนอวี๋เยว่หานเลยสักนิด
ท่าทางซุกซนแบบนี้ ไม่รู้ว่าไปได้มาจากใคร
ครั้นเห็นเจ้าตัวเล็กหลับไปได้ และไม่มีใครไปเปิดประตูให้อวี๋เยว่หานอีก ในที่สุดเหนียนเสี่ยวมู่ก็ทนไม่ไหว หาวนอนขึ้นมาบ้าง
ขณะกำลังจะนอนหลับ เธอกลับพบว่าตัวเองพลิกไปพลิกมา ไม่ว่าอย่างไรก็นอนไม่หลับ
คนที่ก่อนหน้านี้ระมัดระวังตัวกลัวจะเห็นชายหนุ่ม บัดนี้กลับเห็นภาพเขาปรากฏอยู่ในหัวสมองอยู่ตลอด
เธอล็อกประตูห้องจากข้างใน เพื่อไม่ให้เขาเข้ามา แล้วตอนนี้เขาทำอะไรอยู่นะ
กลับไปนอนที่ห้อง หรือว่าทำงานอยู่ที่ห้องหนังสือ
ไม่อย่างนั้นก็คงจะโกรธจนต้องดื่มเหล้าอยู่ที่ห้องรับแขก…
เหนียนเสี่ยวมู่ยิ่งคิดก็ยิ่งกระวนกระวายใจ
หญิงสาวนอนอยู่บนเตียงอยู่นาน แต่หลับไม่ลงสักที
เธอกลัวว่าพลิกตัวอยู่ตลอดแบบนี้จะปลุกเสี่ยวลิ่วลิ่วให้เธอ จึงลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะห่มผ้าให้เด็กหญิง และเตรียมกลับไปที่ห้องของตัวเอง
จากนั้นก็ย่องไปที่ประตู เปิดประตูห้องอย่างเงียบเชียบ แล้วก็เอียงตัวเดินออกไป สุดท้ายก็ปิดประตูห้องอย่างระมัดระวัง…
เจ้าตัวไม่สังเกตเลยสักนิด ว่ามีเงาร่างสูงโปร่งกำลังพิงผนังอยู่ข้างหลังเธอ
สองมือของเขากอดอก เชิดหน้าเล็กน้อย เอาแต่พิวตัวอยู่บนผนัง
นัยน์ตาสีดำคู่นั้นก็เอาแต่จ้องมองเธอ
ครั้นเห็นเธอออกมาจากในห้องของเสี่ยวลิ่วลิ่ว มุมปากของเขาก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ทันที
ชายหนุ่มสาวเท้าเดินไปหาเหนียนเสี่ยวมู่ที่ไม่รู้เนื้อรู้ตัว และอุ้มหญิงสาวขึ้น ในขณะที่เธอกำลังหมุนตัว!
“อ๊ะ”
เสียงร้องตกใจของเหนียนเสี่ยวมู่หายไปในลำคออย่างรวดเร็ว
เธอยังไม่ทันได้เห็นห้องของตัวเองด้วยซ้ำ แต่ก็ถูกใครบางคนพากลับไปที่ห้อง กดเธอไว้บนเตียง และขย้ำเธออย่างดุดัน
เหนียนเสี่ยวมู่ทำได้แค่ร้องงอแงขอให้ไว้ชีวิตเท่านั้น
เช้าวันต่อมา เหนียนเสี่ยวมู่ลากร่างกายอันเหนื่อยล้าเข้าไปที่บริษัท
คนรอบข้างต่างก็ส่งสายตาสนอกสนใจมาหาเธอ
“ผู้จัดการเหนียน เอวคุณเป็นอะไรเหรอคะ” เลขาก้าวเขามา พลางยื่นมือประคองอีกฝ่าย
เหนียนเสี่ยวมู่อธิบายพร้อมหน้าแดงเถือก “ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ แค่เหนื่อยนิดหน่อย พักที่ห้องทำงานสักพักก็คงจะดีขึ้น”
เมื่อพูดจบ เธอก็รีบประคองเอวตัวเองเดินเข้าไปในห้องทำงาน โดยไม่รอให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นถามมากความอีก
หลังจากปิดประตูห้องทำงานแล้ว เธอก็นั่งลงบนเก้าอี้ พร้อมกับนวดเอวที่ปวดตุบๆ
ในใจของเธอแอบก่นด่าอวี๋เยว่หานอยู่ลับๆ
ขณะนี้เลขาอุ้มเอกสารหลายฉบับเข้ามารายงานในห้องทำงานของเธอ ทำให้เธอต้องดึงสติกลับมา แม้จะยากเย็นก็ตาม
“ผู้จัดการเหนียนคะ วิธีครั้งก่อนใช้ได้ผลดีมาก ตอนนี้ไม่ใช่แค่แผนกของพวกเรา ลูกค้าของแผนกอื่นก็เป็นมิตรขึ้นมา นี่คือแผนการร่วมงานล่าสุดค่ะ ถ้าคำนวณจากสถานการณ์ที่คาดไว้ น่าจะดีขึ้นมากกว่าหนึ่งเท่าตัว ฉันได้ยินมาว่าผู้จัดการของแผนกอื่นอยากหาโอกาสมาขอบคุณผู้จัดการเหนียนกันทั้งนั้นเลยค่ะ”
