ตอนที่ 443 รักใคร่! (1)
“…”
เหนียนเสี่ยวมู่ก้มหน้าลงค้นกระเป๋า ก่อนจะควักโทรศัพท์มือถือออกมา และพบว่ามันอยู่ในโหมดเงียบเสียง
บนหน้าจอแสดงสายที่ไม่ได้รับอยู่หลายสิบสาย ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากเธอส่งข้อความหาเขาทั้งหมด…
หญิงสาวหัวเราะแห้งๆ ครั้งหนึ่ง ครั้นนึกขึ้นได้ว่ายังนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับฟ่านอวี่ เธอจึงรีบเปลี่ยนเรื่องพูดอย่างชาญฉลาด เพื่อภาพลักษณ์ของนางฟ้าเอง
“เมื่อกี้ฟ่านอวี่ช่วยฉันไว้ ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ ฉ้นก็เลยรีบพาเขาไปโรงพยาบาล”
ถ้าเธอไม่พูดเรื่องนี้ก็คงดี เพราะเมื่อพูดออกไป สีหย้าของอวี๋เยว่หานก็ยิ่งดูดำคล้ำขึ้น
เพราะเขาคงจะคิดว่าตนเองปกป้องเธอไม่ได้ แถมยังอึดอัดใจที่ว่า ทำไมคนที่ช่วยเธอถึงเป็นฟ่านอวี่
ชายหนุ่มขยับริมฝีปากบางมุบมิบ ขณะที่กำลังจะเอ่ยปาก คนข้างกายก็ลูกแขนของเขา แล้วหันไปมองฟ่านอวี่พร้อมรอยยิ้มสดใส “เมื่อกี้ฉันบอกกับเขา ว่าฉันมีแฟนแล้ว ก็คือคุณ อวี๋เยว่หาน”
“…” ความอัดอั้นในใจของอวี๋เยว่หานมลายหายไปในพริบตา
จะมีอะไรสบายใจไปกว่าการได้ยินแฟนสาวของตัวเอง ใช้น้ำเสียงน่ารักบอกว่า ‘เขาเป็นแฟนของฉัน’ เพื่อแนะนำตนเองให้คนอื่นรู้จักอีก
ความน่ารักในน้ำเสียงของเธอนี่มันเกิดอะไรขึ้น
ราวกับว่าเก็บของล้ำค่าอะไรได้ แต่ไม่สงบเสงี่ยมเลยสักนิด
แต่ไม่เป็นไร เขาชอบท่าทางแบบนี้ของเธอ!
อวี๋เยว่หานยื่นแขนไปโอบเอวของเธอไว้เบาๆ ก่อนจะยื่นมือไปทางฟ่านอวี่อย่างสง่างาม “ยังไม่ได้ขอบคุณที่คุณชายฟ่านเข้ามาช่วยเลย ถือว่าผมติดหนี้บุญคุณคุณในครั้งนี้ ไว้ถ้ามีโอกาส ผมจะต้องตอบแทนอย่างแน่นอน”
คำพูดนี้นับเป็นการแสดงความเจ้าของ
สีหน้าของฟ่านอวี่ดูไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ก็ยังจับมือของอีกฝ่าย พร้อมด้วยแววตาอันอ่อนโยน
“คำพูดของคุณชายหานเชื่อถือได้เสมอ แต่คนที่ผมช่วยไม่ใช่คุณ ดังนั้นผมไม่กล้ารับบุญคุณนี้ไว้หรอกครับ”
ชายหนุ่มหล่อเหลาโดดเด่นยืนประจันหน้ากัน
เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น บรรยากาศรอบข้างก็หน้าหวาดหวั่น จนหลายคนไม่กล้าเข้าใกล้
ทั้งสองคนจับมือกันแรงทีเดียว
เหนียนเสี่ยวมู่ยืนอยู่ด้วยสักพัก แต่ก็นั่งลงด้วยความรำคาญ ก่อนจะยกน้ำขึ้นมาดื่ม พลางบ่นพึมพำ “ผู้ชายสองคนจับมือกันนานขนาดนั้น ถ้าพวกเขาถูกตาต้องใจหัน ฉันก็คงไม่มีแฟนแล้วล่ะ…”
หลังจากที่เธอพูดจบ ชายหนุ่มทั้งสองคนก็ปล่อยมือออกจากกัน
พวกเขามองอีกฝ่ายด้วยสายตาเบื่อหน่าย แล้วดึงเก้าอี้มานั่งลง
มีอวี๋เยว่หานอยู่ด้วย ฟ่านอวี่อยากถามอะไร ก็คงไม่ได้คำตอบ
เวลาของกาแฟหนึ่งแก้วจบลงแล้ว ฟ่านอวี่จึงยกมือขึ้นดูนาฬิกาข้อมือ “ผมยังมีงานที่บริษัท ขอตัวก่อนนะครับ”
“ยาของคุณ!”
หญิงสาวรีบส่งถึงยาในมือให้เขา พร้อมทั้งกล่าวเตือนตามสัญชาตญาณ
“อีกสองสามวันแผลถึงจะสมาน หมอบอกให้คุณโดนน้ำน้อยๆ หลีกเลี่ยงอาหารประเภทซีฟู้ดกับแอลกอฮอล์ด้วย ดื่มกาแฟน้อยลงได้ก็ทำนะ จริงสิ ต้องระวังตอนทำแผลด้วย อย่าออกแรงมากจนเกินไป ไม่งั้นแผลอาจจะปริได้ แล้วก็…”
เธอยังพูดไม่ทันจบ มือใหญ่ข้างหนึ่งก็กดศีรษะของเธอไว้เสียแล้ว
อวี๋เยว่หานกวาดสายตามองเธออย่างเฉยชา แล้วพูดต่อ
“คุณชายฟ่านไม่ใช่เด็กแล้ว คุณพูดมากแบบนี้ เดี๋ยวคนก็สงสัยในไอคิวของเขาหรอก”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !
ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองฟ่านอวี่ “แฟนผมจิตใจดี เป็นห่วงเป็นใยลูกหมาลูกแมวมาโดยตลอด คุณชายฟ่านอย่าได้ใส่ใจเลย”
“ไม่ครับ ผมชอบมาก” ฟ่านอวี่ตอบสองแง่สองง่าม
ครั้นเห็นอวี๋เยว่หานมีสีหน้าดำคล้ำยิ่งกว่าเดิม ฟ่านอวี่ก็ยิ้มได้ใจที่มุมปาก ก่อนจะสาวเท้าจากไป
ในร้านกาแฟเหลือเพียงแค่เหนียนเสี่ยวมู่และอวี๋เยว่หาน
ฝ่ายหญิงสาวดึงสติกลับมาได้ จึงเม้มปาก และดึงชายเสื้อของเขาอย่างระมัดระวัง “เอ่อ เมื่อกี้ฉันติดนิสัยจากการทำงาน…”
ตอนที่ 444 รักใคร่! (2)
“ผมไม่ได้โกรธ” อวี๋เยว่หานหลุบตามองศีรษะเล็กจ้อยตรงหน้า พลางกล่าวอย่างเย็นชา
‘…ทำไมรู้สึกว่าตอนที่คุณบอกว่าไม่ได้โกรธ ถึงได้น่ากลัวกว่าบอกว่าโกรธอีกล่ะ’ เหนียนเสี่ยวมู่คิดในใจ
เธอกำลังลังเล ว่าต้องง้อเขาอีกไหม อวี๋เยว่หานก็ยื่นมือมาจับท้ายทอยของเธอเอาไว้ เพื่อดึงเธอเข้ามาในอก
ก่อนจะก้มหน้าลงเล็กน้อย
เหนียนเสี่ยวมู่รู้สึกได้ ว่าเขาจูบบนเรือนผมของตัวเอง
จากนั้นเขาก็ฝังหน้าลงในซอกคอของเธอ เสียงแหบพร่าอยู่บ้าง “ดีที่คุณไม่เป็นอะไร”
เธอรู้สึกหวั่นไหวไปทั้งร่าง!
ความหวาดกลัวที่อธิบายไม่ได้กระจายอยู่ทั่วร่างของชายหนุ่ม
เขาไม่ได้พูดอะไรมาก แต่เธอก็เข้าใจเขา
เข้าใจความเป็นห่วงของเขา
เข้าใจความรักของเขา
แถมในใจของเขายังมีความหึงหวงที่อดกลั้นเอาไว้อย่างสุดขีด
ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ
อวี๋เยว่หานดีขนาดนั้น เธอได้มาเจอเขาได้อย่างไรกัน
เหนียนเสี่ยวมู่ซุกเข้าไปในอกของเขาขณะที่คิดจะเงยหน้าขโมยจูบเขา ชายหนุ่มพลันถอยหลังไปหนึ่งก้าว ทำเอาเธอวืดไปหนึ่งครั้ง
“ช่วงนี้คุณผิดใจกับใครหรือเปล่า” อวี๋เยว่หานไม่ได้สังเกตว่าตัวเองพลาดอะไรบางอย่างไป พลางยื่นบัตรธนาคารให้พนักงานเพื่อคิดเงิน
หญิงสาวทำปากจู๋
“ไม่รู้เหมือนกัน ฉันก็ถามพวกโจรลักพาตัวอยู่นะ ว่าใครอยู่เบื้องหลังพวกเขา แต่พวกเขาก็ยอมพูด”
แต่พวกเขาถูกจับไปแล้ว
การจะสืบหาตัวการที่อยู่เบื้องหลัง เป็นปัญหาที่เวลาเท่านั้น
หลังจากอวี๋เยว่หานจ่ายเงินเสร็จ เขาก็พาเธอมุ่งหน้าไปที่สถานีตำรวจ
ทนายรอต้อนรับอยู่ที่หน้าสถานีตำรวจแล้ว ครั้นเห็นชายหนุ่มและหญิงสาว เขาก็รีบเข้ามาต้อนรับ “คุณชาย!”
“ได้ความว่ายังไงบ้าง” อวี๋เยว่หานจูงมือเหนียนเสี่ยวมู่ พลางถามทนายอย่างเย็นชา
แววตาของเขาก็เย็นชาเช่นกัน
“ตอนนี้ยังอยู่ในกระบวนการสืบสวน แต่ผมทราบมาว่าพวกเขาสี่คนได้รับว่าจ้างให้มาทำงาน ส่วนคนที่ให้เงินพวกเขา พวกเขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แค่ติดต่อกันผ่านทางโทรศัพท์เท่านั้นครับ”
ทนายหยุดไป ก่อนจะพูดต่อ
“อีกฝ่ายจ่ายเงินสด แล้วก็ให้รูปภาพกับตารางเดินทางของคุณเหนียนกับพวกเขา เพื่อให้พวกเขาไปลักพาตัว หลังจากทำสำเร็จ ขอแค่พวกเขาให้วิดีโอเทป ก็จะได้เงินที่เหลือไป!”
“วิดีโอเทปอะไร” อวี๋เยว่หานขมวดคิ้วมุ่น
เมื่อได้ยินคำถามของชายหนุ่ม ทนายก็มองไปทางเหนียนเสี่ยวมู่ เขาอยากพูดแต่ก็หยุดไป
“อีกฝ่ายชั่วร้ายมาก เขาอยากให้คุณเหนียนแปดเปื้อน…”
ครั้นทนายกล่าวจบ สีหน้าของอวี๋เยว่หานก็ปกคลุมไปด้วยความน่าหวาดหวั่นในทันที มีแต่รัศมีเหมือนจะกินคนได้กระจายออกมาจากทั่วร่าง
จากนั้นเขาก็เดินผ่านทนายไป
แต่เพิ่งเดินเข้าไปข้างใน เขาก็เห็นโจรลักพาตัวหลายคนเพิ่งได้รับการสอบสวนเสร็จสิ้น และกำลังถูกนำตัวออกจากห้องสอบสวน
พวกเขาตะลึงงันไปทันทีที่เห็นเหนียนเสี่ยวมู่ และหน้าซีดเผือดไปในพริบตา เมื่อเห็นอวี๋เยว่หานที่อยู่ข้างๆ เธอ!
เพราะพวกเขาไม่รู้จักเหนียนเสี่ยวมู่ แต่อวี๋เยว่หานเป็นคนที่รู้จักโดยทั่วกันในเมืองเอช มีใครบ้างที่ไม่รู้จักคุณชายหาน
เดิมทีพวกเขาคิดว่าอีกฝ่ายให้พวกเขารังแกคนธรรมดาคนหนึ่ง แต่ตอนนี้พวกเขากลับเห็นอวี๋เยว่หานมาสถานีตำรวจกับเหนียนเสี่ยวมู่ ทำเอาพวกเขาตกใจจนงงงันไปทั้งหมด!
“อวี๋เยว่หาน…” เหนียนเสี่ยวมู่จับมือของเขาไว้แน่นอยู่ตลอด เพราะกลัวว่าเขาจะเกิดอารมณ์ชั่ววูบ
ตำรวจผู้รับผิดชอบการสอบสวนให้คนนำตัวโจรลักพาตัวไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกันนั้นก็พูดว่า
“พวกเขาแค่รับว่าจ้างมา พวกผมจะตามสืบตัวการที่อยู่เบื้องหลังตามหลักฐานที่พวกเขาให้ไว้ ถ้ามีข่าวคืบหน้าอะไร ผมจะบอกให้พวกคุณทราบทันที อีกอย่าง ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม ผมอาจจะรบกวนคุณเหนียนมาช่วยตรวจสอบที่สถานีตำรวจนะครับ”
อีกด้านหนึ่ง
ในคฤหาสน์ตระกูลเหวิน
“ปัง”
เหวินหย่าไต้กวาดข้าวของบนโต๊ะลงบนพื้นอย่างแรง
“ไอ้พวกไร้ประโยชน์! เป็นพวกขยะกันทั้งนั้น! แม้แต่นังแพศยาคนเดียวก็จัดการไม่ได้!” เธอกล่าวพร้อมสีหน้ามาดร้าย พลางกัดฟันกรอด
จางฉีไร้ประโยชน์ ตอนนี้แม้แต่พวกกเฬวรากที่เธอจ้างก็ไร้ประโยชน์!
