เหวินหย่าไต้กอดเอกสารอยู่ในอก ใช้มือจัดการเสื้อผ้าของตัวเอง เมื่อแน่ใจว่าไม่มีปัญหา ถึงจะสาวเท้าเข้าไปอย่างสง่างาม
เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็เห็นอวี๋เยว่หานนั่งอ่านเอกสารอยู่หน้าโต๊ะทำงาน
หน้าตาหล่อเหลาของเขาก้มลงเล็กน้อย ตอนที่เขาตั้งใจทำงานมีออร่ากระจายออกมารอบตัว แค่มองจากไกลๆ ก็ไม่สามารถละสายตาไปได้แล้ว
“คุณชายหาน” เหวินหย่าไต้ปิดบังความรักในสายตา แล้วเดินไปข้างหน้า
เธอเพิ่งเตรียมตัวพูดอะไรบางอย่าง แต่พบว่าบนโซฟารับแขกมีคนนั่งอยู่ด้วย
เสี่ยวลิ่วลิ่วกำลังพาดอยู่บนโต๊ะน้ำชา จับดินสอวาดรูปไก่เขี่ย ส่วนเหนียนเสี่ยวมู่อยู่ข้างๆ เธอ กำลังอ่านหนังสือเล่มหนึ่งอยู่
ท่าทางสบายๆ ราวกับนายหญิงคนหนึ่ง
นัยน์ตาเธอหดเกร็ง มีความไม่พอใจพาดผ่านไป
“นั่งสิ” อวี๋เยว่หานเห็นเธอ จึงวางเอกสารในมือลง สายตามองไปยังเก้าอี้ตรงหน้า พยักพเยิดบอกเธอ
เหวินหย่าไต้เป็นมือดีของแผนกประชาสัมพันธ์ ไม่ว่าการทำงาน หรือความรู้สึกส่วนตัวของตัวเอง ล้วนจัดการได้ดีมากทั้งสิ้น
เมื่อได้ยินเสียงของเขา เธอถึงได้สติกลับมาทันที
จากนั้นจึงดึงเก้าอี้มานั่งลง
“การทำงานร่วมกับบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งต้าสำเร็จอย่างเป็นทางการแล้ว ประธานเฉินพอใจกับแผนประชาสัมพันธ์ของพวกเรามาก โดยเฉพาะข้อเสนอ**บห่อรายการใหม่และการโฆษณา ส่วนงานโดยละเอียด วันนี้พวกเขาส่งคนมาดำเนินการ…”
ตอนเหวินหย่าไต้พูดเรื่องงาน เธอเป็นมืออาชีพมาก
น้ำเสียงไม่ดังไม่เบา มั่นใจในตัวเอง สุขุม มีเสน่ห์ของผู้หญิงทำงานกระจายออกมา
บวกกับใบหน้าที่เดิมทีค่อนข้างดีของเธอ และวิธีรายงานที่กระชับ ทำให้คนที่พูดคุยกับเธอรู้สึกสบายใจมาก
เหนียนเสี่ยวมู่เงยหน้าเล็กน้อย ไม่รู้ว่าถูกเนื้อหาที่เธอพูดถึงดึงดูด หรือเป็นเหตุผลอื่น เธอวางหนังสือความรู้พยาบาลที่ถืออยู่ในมือลง ฟังเนื้อหาที่พวกเขาคุยกัน
ตอนได้ยินเหวินหย่าไต้พูดถึง “แผนประชาสัมพันธ์” “ดำเนินการโฆษณา” “**บห่อ” และคำศัพท์เฉพาะทางอื่นๆ สายตาของเธอค่อยๆ จริงจังขึ้นมา
แม้แต่เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกสนใจขนาดนี้
“พอถึงการดำเนินการช่วงสุดท้าย แผนกประชาสัมพันธ์ของพวกฉันจะเข้าร่วมด้วยอย่างเต็มที่ ส่วนอื่นที่ต้องการความช่วยเหลือ ฉันยกตัวอย่างออกมาหมดแล้ว แล้วก็มีประเด็นสำคัญของรายการในครั้งนี้…” เหวินหย่าไต้พูดได้ครึ่งหนึ่ง อยู่ๆ ก็หยุดไป
จากนั้นก็หันหน้ามามองทางเหนียนเสี่ยวมู่ สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาก
“คุณชายหาน การร่วมมือในครั้งนี้สำคัญมาก พวกเราเซ็นข้อตกลงรักษาความลับกับบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งต้าแล้ว”
เธอยังพูดไม่จบ แต่ความหมายชัดเจนมากแล้ว
ในห้องทำงานนี้ มีแค่เหนียนเสี่ยวมู่ที่เป็นคนนอก
เนื้อหาที่พวกเขาต้องพูดคุยกันต่อ ทั่วไปแล้วเธอฟังไม่ได้
ถึงแม้เธอจะเป็นพยาบาลรับจ้างของเสี่ยวลิ่วลิ่ว มีเสี่ยวลิ่วลิ่วคุ้มครองเธออยู่ แต่เรื่องเกี่ยวกับงาน อวี๋เยว่หานแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ชัดเจนอยู่แล้ว
บางครั้งจะทำให้คนคนหนึ่งรู้ฐานะของตัวเองก็ง่ายมาก
ขอเพียงให้เธอรู้ ถึงแม้เธอสวมรองเท้าแก้ว เธอก็ไม่คู่ควร!
เหนียนเสี่ยวมู่ตั้งใจฟังมาก รอเธอพูดต่อ แต่อยู่ๆ ก็ได้สบสายตาของพวกเขา จึงดึงสติกลับมาได้
จากนั้นเธอก็เข้าใจความหมายของเหวินหย่าไต้แล้ว
“ฉันจะพาเสี่ยวลิ่วลิ่วออกไปเล่นข้างนอกนะ” เธอพูดพลางยื่นมือไปอุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่ว
เตรียมหลอกล่อให้เด็กหญิงออกไปเล่นข้างนอก
เมื่อเห็นดังนั้น เหวินหย่าไต้ก็ยกยิ้มสุขุมขึ้นที่มุมปาก ในรอยยิ้มแฝงความดูแคลนเอาไว้
รออวี๋เยว่หานเอ่ยปากไล่เหนียนเสี่ยวมู่ออกจากห้องทำงาน
แต่วินาทีต่อมากลับได้ยินเสียงน่าดึงดูดของเขาค่อยๆ ดังขึ้นราวกับเชลโล “ไม่ต้องหรอก อยากฟังก็อยู่ฟังต่อ”
เหวินหย่าไต้ “…”
