ตอนที่ 671 จะเป็นเขาไปได้ยังไง
“คือสิงลี่!”
อวี๋เยว่หานต่อประโยคของหญิงสาว พูดออกมาอย่างมั่นใจ
“แต่ว่าไม่น่าใช่นะ สิงลี่เป็นพี่สาวของเธอ เธอถูกรับตัวไปแล้วทำไมสิงลี่ต้องเข้าไปเผาของในห้องของเธอด้วยล่ะ” สิงฟางถามอย่างไม่เข้าใจ
เธอลังเลกับปัญหาข้อนี้มาหลายปีแล้ว
ก็เพราะว่าคิดไม่ตกนี่แหล่ะ ทุกครั้งที่ยืนกรานจนสุดท้ายก็ยังคงไม่มีใครเชื่อคำพูดของเธออยู่ดี
“เพราะว่าเธอไม่ได้อยากมีน้องสาวคนนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!” มือของอวี๋เยว่หานค่อยๆ ยกขึ้น หยิบรูปภาพที่อยู่ในกล้องเหล็กขึ้นมาอีกครั้ง
พวกเขาไม่มีอะไรมายืนยันได้สักทีว่าคืนที่เกิดเหตุไฟไหม้ เหนียนเสี่ยวมู่ไปอยู่ที่ไหน
ทำไมมีแต่เธอคนเดียวที่ไม่ได้เป็นอะไรเลย
คำพูดของสิงฟางเป็นเหมือนกับจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายที่ช่วยแก้ไขความข้องใจทั้งหมดให้แก่พวกเขา
ทุกคนต่างรับรู้ว่าสองสามีภรรยาตระกูลสิงรักสิงซิงมาก ขนาดที่ยอมไม่สนใจงานเอาเวลามาดูแลเล่นเป็นเพื่อนสิงซิง
ในสายตาของคนอื่น มันคือความรักของพ่อแม่ แต่ในสายตาของสิงลี่ที่เป็นเด็กเหมือนกันจะรู้สึกอย่างไรกันล่ะ
พ่อแม่รักแต่น้องสาวไม่รักเธอ
ถ้าเกิดเป็นน้องสาวแท้ๆ บางทีเธออาจจะยอมรับได้
แต่เหมือนว่าสิงลี่จะรับรู้ตั้งแต่แรกว่าสิงซิงไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ของตน
คนนอกที่เข้ามาแย่งพ่อแม่ของเธอไป
แย่งความรักที่เดิมทีมันควรจะเป็นของเธอ……
สิงลี่โตกว่าสิงซิงแค่สองปี ทุกวันต้องมองดูพ่อแม่ของตนเองเอาใจสิงซิงราวกับเจ้าหญิง มันก็อยากที่จะควบคุมอารมณ์ได้
ถ้าไม่มีคนคอยชี้แนะ เกรงว่าพอเวลาผ่านไปแล้วความเกลียดชังที่มีต่อสิงซิงก็คงมากทวีคูณเข้าไปอีก
มันก็เลยเป็นข้ออธิบายได้ว่า เหตุการณ์ไฟไหม้ในครั้งในทำไมถึงได้เกิดขึ้นในวันที่เหนียนเสี่ยวมู่ถูกมารับตัวไปพอดิบพอดี
เพราะว่า สิงลี่รอวันนั้นมาเนิ่นนานมากแล้ว……
รอวันที่คนที่มาแย่งพ่อแม่ แย่งความรักของตัวเองจากไป
เธอดีใจ
นอกจากดีใจแล้วก็ยังตื่นเต้น ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้อีกด้วย……
ดังนั้นวันที่สิงซิงจากไป เธอก็วิ่งไปที่ห้องของสิงซิง เอาของที่เธอเหลือไว้ทั้งหมดไปเผา
ราวกับว่าคนคนนี้ไม่เคยปรากฏตัวขึ้นมาก่อน เป็นแค่เพียงฝันร้ายของเธอเท่านั้น
แต่นึกไม่ถึงว่าจะบังเอิญทำถังที่เผาไฟคว่ำลงทำให้เกิดไฟลุกไหม้ขึ้น
หากอยากพิสูจน์การคาดเดานี้ก็ไม่ยากอะไรเลย
“ตอนที่เกิดเหตุไฟไหม้ ศพของสองสามีภรรยาสิงถูกพบที่ไหน” อวี๋เยว่หานถามขึ้น
“หน้าประตูห้องของสิงซิง พวกเขาเอาแต่พูดว่าเป็นเพราะอยากจะเข้าไปช่วยสิงซิงก็เลยโดนไฟครอกอยู่ที่หน้าประตู” น้ำเสียงของสิงฟางแฝงไปด้วยความปลง
“แล้วที่ที่พบสิงลี่บาดเจ็บล่ะ” อวี๋เยว่หานถามต่อ
“คือ……” สิงฟางนึกอะไรขึ้นมาได้ ตาสว่างสุกใสขึ้น
“นั่นน่ะสิ ทำไมฉันนึกไม่ถึงนะ ตอนที่สิงลี่ถูกพบ เธอนอนสลบอยู่ที่หน้าห้องของตัวเองในมือเธอรูปถ่ายกับของเล่นเอาไว้ด้วย พวกเราต่างคิดกันว่าเธอหนีออกมาจากห้องของตัวเองแล้วก็โดนไฟครอกจนสลบไป แต่ว่าทุกคนต่างลืมไปเลยว่าห้องของสิงลี่ก็อยู่ตรงข้ามห้องของสิงซิง เธออาจจะเพิ่งวิ่งออกมาจากห้องของสิงซิงก็ได้!”
ดวงตาสีดำขลับของอวี๋เยว่หานไหวเล็กน้อย ริมฝีปากเอ่ยขึ้น “เจอตัวสิงลี่ เราก็จะรู้ได้เองว่าเราเดากันถูกไหม” ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดโทรหาผู้ช่วย
“คุณชายหาน เราตรวจสอบจากกล้องวงจรปิดบริเวณนี้หมดแล้วครับ เป็นอย่างที่คุณคิดจริงๆ มีกล้องจากวงจรปิดของร้านขายของริมถนนจับภาพตอนสิงลี่หนีไปเอาไว้ได้ เธอแอบหนีออกไปจากบ้านเอง ไม่ได้โดนใครลักพาตัวไป อีกอย่างดูเหมือนว่าเธอจะมีจุดหมายที่แน่นอน เรียกแท็กซี่แล้วก็จากไปทันที ตำแหน่งตอนนี้น่าจะอยู่ที่……คฤหาสน์ส่วนตัวของคุณชายฟ่าน!”
ตอนที่ 672 ฆ่าตัวตาย!
เสียงของผู้ช่วยดังมาจากปลายสายอย่างชัดเจน
ไม่เพียงแต่อวี๋เยว่หานเท่านั้น เหนียนเสี่ยวมู่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ได้ยินเหมือนกัน
ฟ่านอวี่……
ทำไมถึงเป็นฟ่านอวี่
หลังจากที่สิงลี่ปรากฏตัวขึ้น คนที่รีบร้อนมาช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้เธอก็คือฟ่านอวี่
และเขาก็เป็นคนบอกเธอตั้งแต่แรกเองว่าเธอไม่ใช่คนที่จะทำให้พ่อแม่ของตัวเองตายได้ บอกกับเธออย่างแน่วแน่ว่าเรื่องที่สิงลี่พูดไม่ใช่ความจริง……
“มันต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่ๆ ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดก็คือต้องหาสิงลี่ให้เจอก่อน!” เหนียนเสี่ยวมู่บังคับให้ตัวเองใจเย็น เอื้อมมือไปจับมือของอวี๋เยว่หานเอาไว้
“……” อวี๋เยว่หานหันมามองเธอแวบหนึ่ง ดวงตาดำนิ่งลึก
วางสายโทรศัพท์
เปลี่ยนมาจับข้อมือของหญิงสาวเอาไว้ จูงเธอเดินออกไปด้านนอก
รถรออยู่ที่นอกบ้านตระกูลสิงแล้ว
เหนียนเสี่ยวมู่เดินมาอยู่ที่หน้ารถ นึกอะไรขึ้นมาได้ ฝีเท้าจึงหยุดชะงักลง หันไปมองสิงฟางที่อยู่ทางด้านหลัง “หลังจากที่เจอตัวสิงลี่ คุณยินดีจะช่วยฉันจัดการกับเธอไหม”
“ยินดี!” สิงฟางสบกับสายตาของเธอ ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
เดินมาตรงหน้า จับมือของเหนียนเสี่ยวมู่เอาไว้
“แม้ฉันจะนึกไม่ถึงว่าเธอจะไม่ใช่ลูกหลานของตระกูลสิง แต่ว่าสิบปีที่ผ่านมานี้ สิ่งที่ฉันรู้สึกผิดที่สุดก็คือทั้งๆ ที่เธอเป็นผู้บริสุทธิ์แท้ๆ แต่ฉันช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอไม่ได้”
สิงฟางพูดจบก็เอื้อมมือไปช่วยเปิดประตูรถให้
“เธออยากไปทำอะไรก็ไปเถอะ ฉันจะรอเธออยู่ที่นี่”
“……”
เหนียนเสี่ยวมู่มองดูเธออย่างล้ำลึกแวบหนึ่ง ปล่อยมือออกแล้วหมุนตัวเดินขึ้นรถไป
รถขับออกไปได้ไม่นาน โทรศัพท์ของอวี๋เยว่หานก็ดังขึ้นอีก
น้ำเสียงร้อนรนของผู้ช่วยดังแว่วออกมาจากปลายสาย
“แย่แล้วครับคุณชายหาน พวกคุณรีบดูข่าวที่เพิ่งลงเร็วเข้า สิงลี่ฆ่าตัวตายแล้ว!”
ข่าวที่มาอย่างกะทันหันนี้ ทำเอาดวงตาดำขลับของอวี๋เยว่หานหดหรี่ลง
สิงลี่ฆ่าตัวตาย……
เหนียนเสี่ยวมู่นึกไม่ถึงว่าจะได้รับข่าวแบบนี้ หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเปิดหน้าเว็บดู
ไม่ใช่ข่าวจากพวกนักข่าว
แต่เป็นบัญชีผู้ใช้ของสิงลี่เอง ที่จู่ๆ มีรูปกรีดข้อมือฆ่าตัวตายโพสต์ลงในนั้น
ไม่รู้ว่าใครเป็นคนถ่ายลง
แล้วก็ถูกคนแชร์ต่อกันอย่างบ้าคลั่ง
ในรูป เป็นบาดแผลที่เพิ่งถูกกรีดออก เลือดยังไม่หยุดไหล มองแล้วทำเอาคนใจระทึก!
มองดูเวลาที่สิงลี่โพสต์ภาพภาพนี้น่าจะยังไม่ถึงสิบนาที
แต่ในอินเตอร์เน็ตต่างลุกโหมกันเป็นคลื่นลูกใหญ่
—— “ฉันเคยบอกว่ายังไง ว่าแล้วว่าสิงลี่ต้องโดนฆ่าปิดปาก มันเป็นการฆ่าตัวตายที่ไหนกัน มันถูกคนฆ่าปิดปากชัดๆ แถมยังจงใจสร้างภาพปลอมมาอีกต่างหาก”
——“ทำร้ายพี่สาวแท้ๆ ของตัวเองอย่างโหดร้ายแบบนี้ ตอนนี้ฉันเชื่อสนิทใจเลยว่าสิงซิงเป็นฆาตกรฆ่าพ่อแม่ของตัวเองจริงๆ ทำไมไม่จับเธอไปเข้าคุกสักทีนะ”
——“ให้ตายเถอะ มีแค่ฉันหรือเปล่าที่ห่วงว่าสิงลี่จะตายหรือยัง หาตัวเธอเจอหรือเปล่า รีบไปช่วยคนเร็วสิ!”
——“มีแค่รอยเลือดไม่มีบาดแผล พนันกันด้วยล่าเถียว[1]ห่อหนึ่งเลย นี่เป็นภาพปลอม”
——“มีใครรู้ความจริงบ้างไหม ออกมาพูดหน่อยสิ นี่มันเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก ฉันแทบอยากจะกดโทรแจ้งตำรวจแล้วนะ……”
“ไหนบอกว่าสิงลี่อยู่ที่คฤหาสน์ส่วนตัวของตระกูลอวี่ไง ทำไมเธอถึงฆ่าตัวตายได้” เหนียนเสี่ยวมู่เห็นภาพบนอินเตอร์เน็ตชัดเจน ดวงตาก็หดเล็กลง
ในแววตามีแต่ความตะลึงตกใจ!
ไม่ช้าก็กลับมานิ่งอีกครั้ง
ไม่ ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ตอนนั้นสิงลี่ย่ำแย่กว่านี้ยังไม่คิดฆ่าตัวตายเลย ตอนนี้เอาแต่อยากให้เธอตาย เธอยังไม่ตาย สิงลี่จะคิดสั้นได้ยังไงกัน
เหนียนเสี่ยวมู่กัดปากแน่น หาเบอร์โทรของฟ่านอวี่แล้วกดโทรออก
“ตู๊ด…..” โทรติดแล้ว!
[1] ล่าเถียว ขนมทานเล่นของจีนทำมาจากแป้งมีรสชาติเผ็ดชาเหมือนพริกหม่าล่า
