ตอนที่ 777 โดนวางยาจะได้เป็นพ่อคน
ซั่งซินยื่นมือออกไปพันผ้าขนหนูรอบตัวให้แน่น พอคิดถึงอีกเรื่องแก้มเธอก็แดงระเรื่อ
เมื่อมองถังหยวนซือที่ยืนอยู่นอกประตูก็พูดอ้ำอึ้ง
“นั่นน่ะ ฉันไม่ได้…”
“อะไรนะ?” เสียงพูดท้ายๆเบาลง ถังหยวนซือได้ยินไม่ชัด
“ฉันไม่ได้พก…” ซั่งซินพูดใหม่อีกรอบ
ถังหยวนซือยังคงได้ยินไม่ชัด เขาเห็นเธอแก้มแดงขึ้นเรื่อยๆด้วยความงุนงง
ทันใดนั้นก็เอื้อมมือไปแตะหน้าผากเธอและถามด้วยความเป็นห่วง “ทำไมหน้าแดงขนาดนี้? คงไม่ได้เป็นไข้หรอกนะ…”
นิ้วที่เย็นเล็กน้อยของเขาทำให้ซั่งซินสะดุ้ง
หลังจากนั้นทันทีก็รู้สึกตัว จับมือเขาลง เธอกัดมุมริมฝีปากด้วยใบหน้าหนักใจ
“ฉันไม่มีกางเกงในเปลี่ยน!”
“……”
บรรยากาศเงียบลงฉับพลัน
ถังหยวนซือนิ่งไปสักพัก ก้มมองที่หน้าอกเธอ
ยังไม่ทันได้มองชัดๆก็มีมือหนึ่งปิดตาเขาไว้ เธอยืดคอตรงพร้อมกับฮึดฮัด “คุณยังไม่ไปหยิบกางเกงในแบบใช้แล้วทิ้งมาให้ฉันอีก ตามองไปถึงไหนต่อไหนฮะ”
เดิมทียังคิดว่าเธอพูดออกมาขนาดนี้แล้ว ถังหยวนซือคงจะหันไป
แต่กลับไม่คิดว่าเขารีบดึงมือที่ปิดตาออกอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “ผ้าเช็ดตัวก็พันอยู่ มองไม่เห็นอะไรหรอก เธออย่าโมโหไปเลย”
“……”
“ฉันรู้ว่าเธอใส่ไซส์อะไร ฉันจะให้พ่อบ้านไปเตรียมมาให้” ถังหยวนซือพูดขณะที่เดินออกไป
ทิ้งให้ซั่งซิงยืนอึ้งอยู่หน้าประตูห้องน้ำ
เขารู้ก็รู้ไปสิ ตรงไปหาพ่อบ้านเลยก็ได้แล้วนี่ ทำไมต้องบอกเธอด้วย?
แม้ปกติเธอจะเป็นคนจีบเขาและจีบจนกลายเป็นความเคยชิน
แต่จู่ๆเขาก็กลายเป็นแบบนี้ เธอรู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูก ทำยังไงดี?
ตลอดทั้งคืนถังหยวนซือราวกับโดนวางยา
ยาชนิดหนึ่งที่เรียกว่า “เขาจะเป็นพ่อคนแล้ว”
ไม่เพียงแค่ซื่อบื้อเท่านั้น ทั้งยังดูตึงเครียดอีกด้วย
หลังจากอาบน้ำเสร็จก็กังวลว่าเธอจะเป็นหวัดจึงต้องเอาผ้าห่มหนาๆคลุมตัวให้เธอ
จากนั้นก็อุ้มเธอนั่งตัก ในมือถือไดร์เป่าผมและค่อยๆเป่าปลายผมทีละเส้นที่เปียกน้ำโดยไม่ได้ตั้งใจตอนที่อาบน้ำ
เธอดื่มรังนกยังไม่ทันหมด เขาก็เป็นห่วงว่าเธอจะหิวกลางดึกจึงให้ห้องครัวเตรียมของหวานที่ช่วยบำรุงเอาไว้
พ่อบ้านเสิร์ฟแม้กระทั่งติ่มซำให้เธออยู่หลายชิ้น
“ฉันอิ่มแล้ว กินไม่ไหวแล้ว ฉันอยากกินมันฝรั่งทอด” ซั่งซินกลืนติ่มซำชิ้นสุดท้ายพลางมองเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจ
เธอแค่ท้องเท่านั้นเอง ไม่ได้เพิ่งกลับมาจากค่ายผู้ลี้ภัยเสียหน่อย
ทำไมเขาถึงทำเหมือนกับว่าเธอกินไม่อิ่มตั้งแต่ยังเด็กยันโต แล้วยังจะป้อนเธออย่างกับเป็ด?
ซั่งซินเพิ่งบ่นไป แต่เขาก็ตอบอย่างตรงไปตรงมา “เธอผอมเกินไป ร่างกายไม่มีเนื้อเลย ต้องกินเยอะอีกหน่อย”
“ฉันก็ผอมแบบนี้มาตลอด ไม่ใช่ท้องแล้วค่อยมาผอม ทำไมเมื่อก่อนคุณไม่เห็นสนใจว่าฉันจะกินน้อยเลยนี่? ฉันไม่สน ฉันจะกินมันฝรั่งทอด…” ซั่งซินยังไม่ทันพูดจบ ทันใดนั้นก็สังเกตเห็นถังหยวนซือนิ่งไป เธอเพิ่งตระหนักได้ถึงสิ่งที่ตัวเองเพิ่งพูดไป
เธอหลุบตาลงอย่างเงียบๆ
เมื่อก่อนถังหยวนซือหลีกเลี่ยงเธอจนสายเกินไป เขาจะมาสนใจได้อย่างไรว่าทุกวันเธอจะกินอะไร
เมื่อพูดถึงเรื่องอดีต ทั้งคู่ต่างก็เงียบไปเล็กน้อย
ซั่งซินเม้มปากและอดไม่ได้ที่จะพูดอีกรอบ “ฉันอยากกินมันฝรั่งทอด”
เขามักจะบ่นว่ามันฝรั่งทอดไม่มีประโยชน์ ไม่ให้เธอกิน
แต่ตอนนี้เธออยากกินมันจริงๆ หากไม่ได้กินสักคำคงไม่มีกะจิตกะใจนอนหลับแน่ๆ
แบบว่าพอตั้งท้องปุ๊บ ทันใดนั้นก็นึกอยากกินอะไรบางอย่างเอามากๆ พอไม่ได้กินก็จะทำตัวงี่เง่า รู้สึกว่าทั้งโลกนี้ทำให้เธออารมณ์ไม่ดี เขาพอจะเข้าใจไหม?
ตอนที่ 778 เธอชอบ ฉันก็เต็มใจที่จะชอบ
น่าจะเป็นไปไม่ได้
เพราะเธอเห็นความไม่เห็นด้วยผ่านทางสายตาของเขา
คาดว่าในวินาทีถัดไปเขาจะต้องบอกเธอว่าท้องแล้วจะกินของที่ไม่มีประโยชน์แบบนี้ไม่ได้…
“เอาละ ฉันจะให้คนไปซื้อ” ถังหยวนซือพูดออกมากะทันหัน
พอพูดเสร็จก็ไม่ได้เห็นซั่งซินตาตั้งด้วยอาการช็อก เขาเดินตรงไปที่หัวเตียงแล้วใช้โทรศัพท์ภายในต่อสายหาพ่อบ้าน ให้พ่อบ้านไปซื้อมันฝรั่งทอด
“เธอชอบรสบาร์บีคิว ซื้อรสนั้นแหละ แล้วก็เอารสมะเขือเทศมาซองหนึ่ง อืม…” ถังหยวนซือพูดได้ครึ่งหนึ่งก็หันมามองเธอ “พ่อบ้านถามเธอว่าอยากกินอะไรอีกไหมนอกจากมันฝรั่งทอด?”
“ไม่ ไม่มีแล้ว” เป็นครั้งแรกที่ซั่งซินรู้สึกตอบไม่ถูกต่อหน้าเขา
มีอะไรบางที่มากระตุ้นอยู่ภายในใจ อยากเข้าไปบีบแก้มเขาเพื่อจะดูว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเองใช่คนจริงๆหรือไม่
ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าถังหยวนซือในวันนี้เป็นถังหยวนซือตัวปลอม?
คนปกติเมื่อรู้ว่าตัวเองจะเป็นพ่อคนแล้ว แม้ว่าจะตกใจ แต่ก็กลับมาเป็นปกติหลังจากนั้นไม่นาน
แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเขาดูซื่อบื้อและทึ่มๆอยู่หน่อยๆ
ไม่นานพ่อบ้านก็ซื้อมันฝรั่งทอดกลับมา
ถังหยวนซือลงไปเอาด้วยตัวเอง ตอนที่กลับมาไม่เพียงแค่ถือซองมันฝรั่งทอดไม่กี่ซอง เขายังยกนมมาด้วยหนึ่งแก้วแล้วนั่งอยู่ตรงหน้าเธอพร้อมกับบอกเงื่อนไข
“มันฝรั่งทอดกินได้ แต่กินเสร็จแล้วก็ต้องดื่มนมให้หมด”
“……”
ซั่งซินเหลือบมองนมในมือเขาอย่างเงียบๆพลางเอื้อมมือคว้ามันฝรั่งทอดมาแล้วฉีกซอง จากนั้นก็เริ่มเคี้ยว กรวบกรวบ
เสียงคมชัดทำให้คนฟังเกิดความอยากอาหารมาก
ขณะที่กินก็เห็นสายตารังเกียจของเขา เธอจึงจงใจกินให้เสียงดังขึ้น
พึมพำเงียบๆ “ขนมอร่อยๆขนาดนี้ยังมีคนไม่ชอบจริงๆเหรอ..”
“เธอว่าอะไรนะ?” ถังหยวนซือพูดขึ้นมากะทันหัน
เมื่อได้ยินเสียงของเขา ซั่งซินก็ถึงจะตระหนักได้ว่าตัวเองเผลอพูดความในใจออกมาจึงรีบกอดถุงมันฝรั่งทอดแล้วส่ายหัว
“เปล่า ฉันแค่อยากถามว่าคุณจะกินไหม มันอร่อยนะ!”
“ฉันไม่สน” ถังหยวนซือพูดพลางขมวดคิ้ว
“อ้อ ที่แท้แล้วก็อยู่โลกอีกใบนี่เอง” ซั่งซินบุ้ยปากไม่แยแสและกินต่อ
ถังหยวนซือเหมือนโดนประโยคที่ว่า “ที่แท้แล้วก็อยู่โลกอีกใบนี่เอง” ทิ่มแทง เขาขมวดคิ้วมองเธอสักพัก ทันใดนั้นก็เอื้อมมือหยิบแผ่นมันฝรั่งเธอไปต่อหน้าต่อตา
ใส่ปากแล้วชิมดู
เคี้ยวไปได้สองคำก็เหมือนจะรู้สึกว่ารสชาติไม่เลว จึงหยิบมากินอีกแผ่น
ในที่สุดก็ได้ข้อสรุป
“ฉันขอคืนคำอคติของฉัน ที่จริงรสชาติก็ไม่เลว แต่ตอนนี้เธอกำลังท้องอยู่ กินขนมขบเคี้ยวให้มันน้อยๆหน่อย”
ในกระบวนการนี้ซั่งซินก็มองเขาด้วยหน้าตาสับสนโดยสิ้นเชิง
ในใจอยากจะเรียกคนมาช่วยเธอดูอยู่หลายครั้ง คนตรงหน้าเธอคือถังหยวนซือที่เธอรู้จักมาตั้งแต่เด็กใช่หรือไม่
เขาชมขนมที่เธอเลือกว่ารสชาติใช้ได้เนี่ยนะ?
เธอแทบจะไม่รู้จักเขาเลย…
หลังจากกินอิ่มแล้ว ซั่งซินที่นั่งเครื่องบินมาตลอดทั้งวันก็เริ่มงอแงง่วงนอน เธอหลับบนที่นอนด้วยความเหนื่อยล้าโดยที่มือยังถือถุงมันฝรั่งทอดที่ยังกินไม่หมดอีกครึ่งซอง
ถังหยวนซือเดินไปหยิบมันฝรั่งทอดจากมือเธอ เขามองไปยังใบหน้ายามหลับที่น่าเอ็นดูของเธอ ที่มุมปากเลอะไปด้วยเศษมันฝรั่งทอด สายตาเปลี่ยนเป็นความรักใคร่
นิ้วยาวเช็ดปากให้เธอแล้วกอดเธอนอนหลับ
เขายังไม่หายจากอาการตกใจกับเรื่องที่เธอท้อง อยากก้มจูบบนหน้าผาก แต่ความเจ็บปวดในใจกลับทำให้การเคลื่อนไหวของเขาแข็งทื่อ!
