หวานรักจับหัวใจท่านประธาน – ตอนที่ ​809​ ​ช่าง​ฟ้อง​ /810

​“​ได้​”​ ​อวี​๋​เยว​่​หาน​ตอบ​โดยไม่จำเป็น​ต้อง​คิด

​พอ​เห็น​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ผงะ​ก็​เริ่ม​ตระหนัก​ได้​ว่า​ตัวเอง​ตอบ​เร็ว​เกินไป​ ​เขา​ยกมือ​ปิดปาก​ ​กระแอม​เสียง​เบา​ๆ​เพื่อ​ปิดบัง​ความรู้สึก​ของ​ตัวเอง

​จากนั้น​ก็​เดิน​เข้าไป​ ​เอื้อมมือ​แตะ​หน้าผาก​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว

​ยาลด​ไข้​เห็นผล​เร็ว​มาก

​ไข้​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ลดลง​แล้ว​ ​มี​เพียง​ใบหน้า​เล็ก​ๆ​ที่​ยัง​แดง​อยู่​บ้าง

​เจ้า​ก้อน​ข้าวเหนียว​น้อย​ที่​ปกติ​ร่าเริง​มีชีวิตชีวา​พอนิ​่ง​แล้วก็​น่าสงสาร​ ​พับ​ตาล​งค​รึ​่ง​หนึ่ง​พร้อมกับ​ร้อง​ละเมอ​ไม่สบาย​ตัว

​ทำให้​คน​หัวใจ​แตกสลาย

​ราวกับ​รับรู้​ได้​ว่า​อวี​๋​เยว​่​หาน​กำลัง​ลูบ​เธอ​อยู่​ ​ทันใดนั้น​ตา​ที่​พับ​ลง​ครึ่งหนึ่ง​ก็​ลืมตา​ขึ้น​ ​ปาก​เล็ก​ๆ​พึมพำ

​ใบหน้า​เขินอาย​กล่าว​อย่าง​มีเลศนัย

​“​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ไม่สบาย​ ​อยาก​ให้​ป่าป​๊า​หม่าม​้า​จุ๊บ​ๆ​กอด​ๆ​จะ​ได้ดี​ขึ้น​!​”

​อวี​๋​เยว​่​หาน​ ​“​….​”

​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ ​“​…..​”

​อวี​๋​เยว​่​หาน​ตั้งสติ​พลาง​ก้ม​ศีรษะ​จูบ​ลง​ไป​ที่​ใบหน้า​ของ​เธอ​ไป​ตรงๆ

​พอ​เห็น​เขา​จูบ​แล้ว​ ​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ก็​ไม่ได้​อิดออด​ ​เธอ​จูบ​ตามด​้วย​ความ​เอ็นดู

​ยัง​ไม่พอใจ​จึง​จูบ​ลง​ไป​อีกครั้ง

​ตบ​แผ่น​หลัง​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​เบา​ๆ​เพื่อ​กล่อม​เธอ​หลับ

​ไม่นาน​ ​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ก็​หลับ​ไป

​ห้องนอน​เด็ก​เงียบสงัด

​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​อุ้ม​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​นั่ง​อยู่​ข้าง​เตียง​ ​พลาง​ฮัม​เพลง​เด็ก​เบา​ๆ

​อวี​๋​เยว​่​หาน​นั่ง​อยู่​ข้างๆ​เธอ​ ​มอง​พวก​เธอ​สอง​แม่​ลูก​ด้วย​สายตา​รักใคร่​…

​เวลา​ดูเหมือน​จะ​ช้า​ลง

​ทุกสิ่ง​รอบตัว​หยุดนิ่ง​ ​เหลือ​ไว้​เพียง​ความอบอุ่น

​หลังจาก​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​หลับ​ไป​แล้ว​ ​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ก็​วาง​เธอ​ไว้​บน​เตียง

​“​คุณ​อยู่​กับ​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ไป​ก่อน​ ​ผม​จะ​ไป​จัดการ​งาน​ ​เดี๋ยว​ถึง​เวลา​ทานข้าว​ผม​จะ​เรียก​พวกคุณ​”​

​พอ​พูดเสร​็​จก​็​เดิน​ออกจาก​ห้อง

​ไม่มี​การสื่อสาร​ระหว่าง​ทั้งสอง​มาก​นัก

​และ​ไม่มีใคร​พูดถึง​เรื่อง​ถาน​เปิง​เปิง​หรือ​วิดีโอ​นั้น

​จนกระทั่ง​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ตื่น​ ​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ก็​อุ้ม​เธอ​ออกจาก​ห้อง

​พอ​เดิน​มาถึง​หน้า​ประตู​ห้องอาหาร​ได้​สักพัก​ก็​เห็น​อวี​๋​เยว​่​หาน​ลงมา​จาก​ข้างบน​พอดี

​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ยัง​ลังเล​ว่า​จะ​ทักทาย​เขา​ดี​หรือไม่​ ​ทว่า​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ที่อยู่​ใน​อ้อมแขน​ของ​เธอ​ชะโงกหน้า​เล็ก​ขึ้น​อย่าง​มีความสุข​ ​“​ป่าป​๊า​มา​เร็ว​ๆ​ ​จะ​กินข้าว​แล้ว​!​ ​ถ้า​วันนี้​ไม่เชื่อฟัง​จะ​ต้อง​โดน​หม่าม​้า​พบ​แน่ๆ​!​”

​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ฟัง​ไม่เข้าใจ​ว่า​สอง​พ่อ​ลูก​กำลัง​พูดเล่น​อะไร​กัน​ ​เพียง​ได้ยิน​คำพูด​ของ​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ก็​อด​ไม่ได้​ที่จะ​คิด​ว่า​ตอนที่​เธอ​ไม่อยู่​ ​อวี​๋​เยว​่​หาน​กินข้าว​ไม่​ตรงเวลา​ใช่​หรือไม่

​ทันทีที่​ความคิด​นี้​เกิดขึ้น​ ​เธอ​ก็​หันไป​มอง​พ่อบ้าน​โดยไม่รู้ตัว

​พ่อบ้าน​กินปูนร้อนท้อง​หลบสายตา

​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ขมวดคิ้ว​ ​อุ้ม​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​เดิน​ไป​และ​วาง​เธอ​ลง​บน​เก้าอี้​เด็ก

​ตัก​ข้าว​เสร็จ​แล้ว​ให้​เธอ​กิน​เอง

​เนื่องจาก​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ป่วย​จึง​ไม่​ค่อย​อยาก​อาหาร​ ​แต่​นิสัย​จู้จี้จุกจิก​ยังคง​ไม่เปลี่ยนแปลง

​พอ​เห็น​อวี​๋​เยว​่​หาน​นั่งลง​ ​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ก็​ใช้​สอง​มือ​ประคอง​แก้ม​และ​เริ่ม​บ่น

​“​หม่าม​้า​ไม่อยู่​บ้าน​ ​ป่าป​๊า​ก็​เลย​ไม่​ชอบ​ยิ้ม​”

​“​กินข้าว​ไม่​ลง​ ​แล้วยัง​ไม่ยอม​หลับ​ยอม​นอน​ ​ไม่เชื่อฟัง​เลย​สักนิด​”

​“​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​เป็น​เด็กดี​ ​กิน​อิ่ม​อิ่ม​ ​แล้วยัง​หลับ​เอง​ด้วย​!​”

​“​อืม​…​”

​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​กาง​นิ้ว​จิ๋ว​ของ​ตัวเอง​ ​ยัง​ไม่ทัน​จะ​นับ​เสร็จ​ ​อวี​๋​เยว​่​หาน​ก็​ตัก​ข้าว​แล้ว​ยัด​เข้า​ปาก​เล็ก​ๆ​ของ​เธอ

​ปิดปาก​เธอ​ไว้

​เมื่อ​เผชิญหน้า​กับ​สายตา​ตกตะลึง​ของ​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ ​เขา​ก็​พูด​เรียบๆ​ ​“​ช่วง​ก่อน​งาน​ยุ่ง​มาก​ก็​เลย​นอนไม่หลับ​”

​“​อ๋อ​”

​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ตอบรับ​พลาง​ชำเลือง​มอง​เขา

​ไม่รู้​ทำไม​เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​ของ​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​แล้ว​ ​ภาพ​ของ​เจิ​้ง​เหยี​ยน​ที่​เจอ​ที่​โรงแรม​ตอนบ่าย​วันนี้​ถึง​ได้​โผล่​เข้ามา​ใน​หัว​ ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​เผลอ​หลุดปาก​ออก​ไป

​“​คุณมี​ความสัมพันธ์​อะไร​กับ​เจิ​้ง​เหยี​ยน​?​”

ตอนที่​ ​810​ ​จังหวะ​ที่​ห้าม​ไม่อยู่​

​“​อะไร​นะ​?​”​ ​อวี​๋​เยว​่​หาน​กำลัง​ยุ่ง​อยู่​กับ​การ​ป้อน​ข้าว​ให้​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​เพื่อ​อุด​ปาก​เธอ​ ​ตอนที่​เงยหน้า​มาก​็​พลาด​คำพูด​ของ​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​เข้า​พอดี

​“​เปล่า​ ​ไม่มี​อะไร​ ​ทานข้าว​เถอะ​”​ ​จู่ๆ​ ​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ก็​ใจกล้า​ขึ้น​มา​ ​แต่​จู่ๆ​ ​ก็​หาย​ไป

​ก้มหน้า​เงียบๆ​ยก​ถ้วย​ข้าว​ตัวเอง

​ใน​หัว​ยังคง​สะท้อน​คำพูด​ที่​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​เพิ่ง​พูด​ออกมา​เมื่อกี้​อยู่​ตลอดเวลา

​ไม่​กี่​วัน​มานี​้​เขา​ไม่​ค่อย​ได้​พักผ่อน​ ​เป็น​เพราะ​เธอ​?

​แต่​เมื่อกี้​เขา​เพิ่ง​บอกว่า​เป็น​เพราะ​งาน​…​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​เหลือบมอง​เขา

​ชาย​ที่​มุ่งเน้น​อยู่​กับ​การ​ป้อน​ข้าว​เด็ก​ไม่ได้​สังเกตเห็น​การเคลื่อนไหว​เล็ก​ๆ​ ​น้อย​ๆ​ ​ของ​เธอ

​ใบหน้า​ไร้ความรู้สึก​ของ​เขา​ ​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​เอง​ก็​ดู​ไม่​ออก

​ใจ​อยาก​จะ​ถามถึง​ความสัมพันธ์​ระหว่าง​เขา​กับ​เจิ​้ง​เหยี​ยน​ ​อยากรู้​ว่า​เขา​คิดถึง​เธอ​หรือเปล่า​ ​แต่กลับ​ทำได้​เพียง​ก้มหน้า​งุด​กินข้าว​เหมือน​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว

​กิน​ทีละ​คำ​ให้​ตัวเอง​อิ่ม​แปล้

​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ที่นั่ง​บน​เก้าอี้​เด็ก​เหมือน​โดน​ใคร​บางคน​ป้อน​จน​อิ่ม​แล้ว​ ​ลูบ​ท้อง​เล็ก​ๆ​ ​กลม​ๆ​ ​ของ​ตัวเอง​พร้อมกับ​ดัน​มือ​อวี​๋​เยว​่​หาน

​“​ไม่​กิน​แล้ว​ ​ไม่​กิน​แล้ว​ ​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​กิน​อิ่ม​แล้ว​!​”

​“​…​…​”

​ในที่สุด​อวี​๋​เยว​่​หาน​ก็​วาง​ถ้วย​เล็ก​ของ​เธอ​ลง​ ​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ที่อยู่​ข้างๆ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​เตือน​ ​“​คุณ​ก็​รีบ​กิน​เถอะ​ ​กับข้าว​จะ​เย็น​หมด​แล้ว​”

​ตลอดมา​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​กินข้าว​โดย​ไม่ต้อง​ให้​ใคร​มาดู​แล​ ​เขา​ไม่เคย​ป้อน​ข้าว​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​มา​แต่ไหนแต่ไร​แล้ว​ ​วันนี้​เป็น​อะไร​ล่ะ​?

​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ยัง​ไม่ทัน​คิดตก​ ​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ที่​กิน​อิ่ม​แล้วก็​เรียก​เธอ​อย่าง​ออดอ้อน

​“​หม่าม​้า​ ​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​คิดถึง​หม่าม​้า​ ​ไม่​เจอกัน​หนึ่ง​วัน​ก็​คิดถึง​”

​“​ป่าป​๊า​ก็​คิดถึง​หม่าม​้า​ ​ดึกดื่น​ไม่​หลับ​ไม่​นอน​แล้วยัง​มาที​่​ห้อง​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​อีก​ ​แอบ​จุ๊บ​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ ​พูด​กับ​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ว่า​คิดถึง​หม่าม​้า​ ​คง​คิด​ว่า​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ไม่ได้​ยิน​…​”

​“​แคก​แคก​—​—​”​ ​ใคร​บางคน​ที่​กำลังกิน​ข้าว​ถึงกับ​สำลัก​!

​คิด​จะ​เอื้อมมือ​ไป​หยิบ​แก้วน้ำ​ข้างๆ​ ​แต่กลับ​พบ​ว่า​ใน​แก้ว​ไม่มี​น้ำ

​“​ของ​ฉัน​มี​”​ ​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ไม่ได้​คิด​อะไร​มาก​ ​เธอ​ยื่น​แก้ว​ของ​เธอ​ไป​ทันที​ ​อวี​๋​เยว​่​หาน​ยกขึ้น​จิบ​เหมือน​จะ​คิด​แต่​ก็​ไม่​คิด

​ผ่าน​ไป​สักพัก​ ​ทั้งสอง​ต่าง​ก็​ชะงัก

​อวี​๋​เยว​่​หาน​ก้ม​มอง​แก้ว​ที่อยู่​ใน​มือ

​นั่น​เป็น​แก้ว​ของ​เธอ​…

​เธอ​ดื่ม​ไป​แล้ว

​แบบนี้​พวกเขา​ก็​จูบ​กันทา​งอ​้​อม​?

​ดวงตา​ดำขลับ​ดู​ล้ำลึก

​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​เอง​ก็​คิดถึง​ปัญหา​เดียวกัน​ ​พอคิด​ว่า​ตอนนี้​ทั้งสอง​ตก​อยู่​ใน​สถานการณ์​ที่​น่าอาย​ ​เธอ​ก็​เอื้อมมือ​แตะ​จมูก​พลาง​อธิบาย

​“​เมื่อกี้​เป็น​เหตุ​จำเป็น​ ​ฉัน​กลัว​ว่า​คุณ​จะ​สำลัก​ก็​เลย​…​”

​“​อืม​ ​ผม​เข้าใจ​”​ ​อวี​๋​เยว​่​หาน​ยื่น​แก้ว​ให้​เธอ​อย่าง​สุขุม​และ​ยัง​พูด​ ​“​ขอบคุณ​”

​ทั้งสอง​กลับมา​เป็น​แบบ​เดิม​อีกครั้ง​ราวกับว่า​ไม่มี​อะไร​จะ​คุย​กัน

​แต่​เจ้าตัว​ป่วน​อย่าง​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​ก็ได้​ให้​อวี​๋​เยว​่​หาน​สั่ง​พ่อบ้าน​อุ้ม​เธอ​ออก​ไป​ก่อน

​“​ป่าป​๊า​ได้​หม่าม​้า​แล้ว​เมิน​เสี่ยว​ลิ่ว​ลิ่ว​…​”​ ​หน้า​ประตู​ห้องอาหาร​มีเสียง​พึมพำ​ของ​เจ้า​ก้อน​ข้าวเหนียว​น้อย​ลอย​เข้ามา

​ใน​ห้องอาหาร​มี​คน​สอง​คน​นั่ง​อยู่​ ​ใบหน้า​เผยอา​การ​ร้อนตัว​ที่​อธิบาย​ไม่​ถูก

​อันที่จริง​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​กิน​อิ่ม​แล้ว

​ที่​เธอ​ไม่​ลุก​เป็น​เพราะ​จาก​เขา​ไม่​ลง​ ​อยาก​มอง​เขา​มากกว่า​นี้

​อวี​๋​เยว​่​หาน​เอง​ก็​ดูออก​ว่า​เธอ​อิ่ม​แล้ว​ ​แต่​เขา​ไม่ได้​ถาม​อะไร​เพราะ​อยาก​ให้​เธอ​อยู่​ข้างๆ​เขา​นาน​อีกหน่อย​ ​อยู่​เป็นเพื่อน​เขา​ทานข้าว

​“​เอา​ซุป​สัก​ถ้วย​ไหม​?​”​ ​อวี​๋​เยว​่​หาน​เงยหน้า​ขึ้น​เล็กน้อย​พลาง​ถาม​อย่าง​เรียบๆ

​“​อืม​”​ ​เห​นียน​เสี่ยว​มู่​ยื่น​ถ้วย​ตัวเอง​อย่างใจ​เย็น​ ​มอง​เขา​ตัก​ซุป​ให้​เธอ

​เธอ​จิบ​คำ​เล็ก​แล้ว​แอบมอง​เขา​กินข้าว​อย่าง​เงียบๆ

​ท่วงท่า​การกิ​นข​้าว​ของ​เขา​ดูดี​มาก

​ไม่มี​ท่าทาง​ตะกละตะกลาม​เลย​สักนิด​และ​ทำให้​คน​ไม่รู้​สึก​ถึง​ความจงใจ

หวานรักจับหัวใจท่านประธาน

หวานรักจับหัวใจท่านประธาน

หวานรักจับหัวใจท่านประธาน
อวี๋เยว่หาน หนุ่มหล่อดีกรีประธานบริษัทอนาคตไกลที่จู่ๆ ก็ค้นพบว่าตัวเองมีลูกโดยไม่รู้ตัวแถมไม่รู้ว่าใครเป็นแม่เด็ก ทั้งผลตรวจดีเอ็นเอก็ดันตรงกับเขาเสียด้วย นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย แม้ว่าจะไม่รู้ที่มาของเด็กน้อยแต่อาจเป็นเพราะสายสัมพันธ์อะไรบางอย่างทำให้เขาตัดสินใจเลี้ยงดูเด็กคนนี้ จนกระทั่งวันหนึ่งที่ลูกสาวของเขาบาดเจ็บจนบังเอิญได้รับความช่วยเหลือจาก เหนียนเสี่ยวมู่ หลังจากนั้น เสี่ยวลิ่วลิ่ว ก็ติดเธอแจ หญิงสาวอ้างตัวว่าเป็นพยาบาลรับจ้างเขาจึงจ้างเธอไว้ แต่เบื้องหลังของเธอกลับลึกลับและมีความสามารถเกินกว่าพยาบาลทั่วๆ ไป เรื่องนี้เขาจะต้องหาทางพิสูจน์ความจริงให้ได้

Comment

Options

not work with dark mode
Reset