หวานรักจับหัวใจท่านประธาน – ตอนที่ 323 หมดเล่ห์กล / ตอนที่ 324 เธอเข้าคุกไม่ได้!

ตอนที่ 323 หมดเล่ห์กล

“นี่คือคำพูดของคุณเองทั้งนั้น คุณบอกว่าหนอนบ่อนไส้ ก็คือหนอนบ่อนไส้ คุณเห็นฉันเปิดเผยความลับชองบริษัทด้วยตาตัวเองเหรอ อาจจะมีใครแอบใช้คอมพิวเตอร์ของฉันทำเรื่องไม่ดีก็ได้ ฉันเป็นผู้จัดการของแผนกประชาสัมพันธ์ งานเสียหายแล้วมีผลดีอะไรกับฉัน”

เหวินหย่าไต้พยายามพูด

“นี่ก็ต้องถามคุณเองแล้ว”

เหนียนเสี่ยวมู่เดินออกมาจากข้างหลังของผู้ช่วย พลางมองเหวินหย่าไต้ที่ไม่มีความรู้สึกเสียใจสักนิดอย่างเย็นชา

“แต่ถ้าคุณต้องการพยาน ฉันก็เสนอให้คุณได้คนหนึ่งนะ”

หญิงสาวพูด ก่อนจะหันหน้าไปบอกให้ผู้ช่วยช่วยพาคนเข้ามา

ประตูห้องประชุมเปิดออกแล้ว

หวางเมี่ยวเมี่ยวที่ควรจะหายไปนานแล้ว ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง ทำให้บนใบหน้าของทุกคนปรากฏความประหลาดใจอยู่เล็กน้อย

เหวินหย่าไต้เบิกตาโพลงในทันที แล้วเผลอตะโกนออกมา

“เธอมาทำอะไรที่นี่!”

“…”

เดิมทีหวางเมี่ยวเมี่ยวเป็นคนขี้ขลาด พอถูกตะโกนใส่แบบนี้ จึงกลัวจนต้องถอยหลังไปหลายก้าว

ยังไม่ทันได้เริ่มพูด เธอก็หน้าซีดเผือดแล้ว

เมื่อหันหน้าไปมองอวี๋เยว่หานที่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งประธาน ล่าวสาวก็เริ่มตัวสั่น

นัยน์ตาสีดำของอวี๋เยว่หานหยั่งลึก ในนั้นฉายแววน่าหวั่นเกรง “คุณจะพูดเอง หรือจะรอให้ผมส่งไปสถานีตำรวจแล้วค่อยพูด”

หวางเมี่ยวเมี่ยวรู้สึกหวาดกลัว เมื่อได้เอ่ยปากแล้ว ดูเหมือนไม่มีการปิดบังใดๆ

“ไม่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉัน ผู้จัดการเหวินให้ฉันช่วยเธอทำเรื่องไม่ดี หลังจากทำทุกอย่างเสร็จสิ้น เธอจะช่วยให้ฉันเลื่อนขั้น…ต่อมาแผนล้มเหลว เธอก็เลยให้เงินฉันก้อนใหญ่ บอกให้ฉันหนี อย่ามาปรากฏตัวอีก…”

“เธอให้คุณทำเรื่องอะไร” อวี๋เยว่หานหรี่ตาลง น้ำเสียงเย็นชาแฝงความอันตรายเอาไว้ด้วย

“จงใจบอกเวลาไปรับมิสเตอร์ลอมบาร์ดีที่สนามบินผิด ทำให้เหนียนเสี่ยวมู่ไปสาย จากนั้นก็ให้ฉันแปลมั่ว เพื่อทำลายการร่วมงานกับมิสเตอร์ลอมบาร์ดี ทำให้เขาเกลียดเธอจะดีที่สุด รายงานสถานการณ์ของเธอ…”

“เธอมันชั่ว! เธอใส่ร้ายฉัน!” เหวินหย่าไต้ดิ้นรน อยากจะไปฉีกทึ้งหวางเมี่ยวเมี่ยว

ไม่มีใครขวางเธอไว้ เธอจึงถลันเข้าใส่หวางเมี่ยวเมี่ยวจนล้มลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว

ทั้งสองคนตบตีกัน

หวางเมี่ยวเมี่ยวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหวินหย่าไต้อยู่แล้ว ฝ่ายผู้จัดการสาวตบตีเพียงแค่สองสามครั้ง ก็ทำเอาอีกฝ่ายจมูกเขียว หน้าช้ำ จนต้องคลานเข่าไปข้างๆ อวี๋เยว่หาน

“คุณชายหาน ฉันพูดความจริงนะคะ! ทุกอย่างนี้ผู้จัดการเหวินชี้นำฉัน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันเลย ฉันมีบันทึกเสียงสิ่งที่เธอพูดกับฉัน แล้วก็มีเงินที่ฉันยังใช้ไม่หมดด้วย ขอแค่คุณตรวจสอบ ก็จะได้รู้ความจริงทันที!”

“…”

“ไม่ใช่แค่ฉันนะ เซี่ยจิงจิงกับวางเทียนลี่เป็นศัตรูกับซูเปอร์ไวเซอร์เหนียน เพราะเธอชี้นำ ฉันได้ยินมากับหู!”

“ฮือฮา”

ในห้องประชุมแตกฮือกันทั้งหมด!

ทุกคนต่างก็ตกใจอย่างยิ่ง

เพราะไม่กล้าเชื่อ ว่าผู้จัดการที่เป็นที่รักของแผนกประชาสัมพันธ์ จะเป็นผู้หญิงจอมวางแผนลับหลังคนอื่นแบบนี้

ยืดมีดฆ่าคน ฆ่าคนโดยไม่เปิดเผยตัว

“ไม่! ไม่ใช่ฉัน! ฉันไม่ได้ทำ เธอใส่ร้ายฉัน…” เหวินหย่าไต้ตะเกียกตะกายลุกขึ้น ก่อนจะยื่นมือไปชี้เหนียนเสี่ยวมู่ “ต้องเป็นผู้หญิงคนนี้แน่ๆ ที่หาตัวและซื้อตัวหวางเมี่ยวเมี่ยวมาใส่ร้ายฉัน ฉันไม่ได้ทำ!”

“ปึง!”

เมื่อเหวินหย่าไต้พูดจบ อวี๋เยว่หานก็สะบัดมือ โยนถึงพลาสติกสีขาวลงบนโต๊ะ

ในถุงนั้นใส่โทรศัพท์มือถือสไตล์ผู้ชายไว้เครื่องหนึ่ง

หลังจากเป็นโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้น สายตาของเหวินหย่าไต้ก็เปลี่ยนไป

หญิงสาวอ้าปาก อยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่กลับไม่กล้าพูดออกมาสักคำ

เงาร่างสูงส่งของอวี๋เยว่หานค่อยๆ ยืนขึ้น แล้วสาวเท้ามาข้างหน้าเธอ พร้อมกับหลุบตามองเธอด้วย “นี่คือมือถือของเฉินจื่อซินทำหายในวันนั้น อยากให้ผมส่งไปตรวจสอบ ดูว่าบนนั้นมีรอยนิ้วมือของคุณหรือเปล่าไหมล่ะ”

ตอนที่ 324 เธอเข้าคุกไม่ได้!

เหวินหย่าไต้ “…” !!

ทำไมเธอคิดไม่ถึง โทรศัพท์ที่เธอโยนทิ้งในห้องน้ำไปแล้ว จะปรากฏอยู่ในมือของอวี๋เยว่หาน

เขาหาโทรศัพท์มือถือที่เธอทิ้งไปเจอ นั่นก็หมายความว่า เขารู้แล้ว ว่าคนที่วางแผนให้เฉินจื่อซินกับเหนียนเสี่ยวมู่อยู่ด้วยกันวันนั้น คือเธอ…

เขารู้ไปหมดเสียทุกอย่าง…

ร่างกายของเธอสั่นเทาขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ขอบตาของเธอแดงก่ำ ไม่กล้าเงยหน้ามองตาของเขา

น้ำตาเม็ดใหญ่เอ่อออกมาจากข้างในเบ้าตา…

“เยว่หาน คุณเชื่อฉันนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันหน้ามืดตามัวไปชั่วขณะ เพราะแค่อิจฉาที่คุณให้ความสำคัญเหนียนเสี่ยวมู่ ฉันไม่ได้ตั้งใจเปิดเผยความลับของบริษัท…”

เหวินหย่าไต้ยื่นมืออันสั่นระริกไปจับชายเสื้อของขา

ความแข็งกร้าวบนใบหน้าพลันจางหายไปทันทีที่อยู่ต่อหน้าเขา เหลือเพียงความน่าสงสารเท่านั้น

พร้อมทั้งพูดไม่รู้เรื่อง

“ฉันบอกคุณมาโดยตลอด ว่าฉันชอบคุณ ชอบคุณมาหลายปีแล้ว ฉันแค่อยากอยู่ข้างๆ คุณ คุณอย่าไล่ฉันไปเลย!”

“คุณลืมไปแล้วเหรอ ว่าพวกเราโตมาด้วยกัน คุณไม่เคยให้ใครเข้าใกล้คุณ นอกจากฉัน ฉันรู้ ว่าฉันไม่ใช่คนอื่นสำหรับคุณ ฉันสัญญากับคุณนะ ว่าต่อไปฉันจะไม่หึงมั่วๆ อีก ฉันจะไม่ทำให้คุณโกรธ คุณให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะ!”

“ฉันเรียนรู้การจัดการธุรกิจก็เพื่อคุณ ฉันคิดว่าขอแค่ฉันพยายาม ไม่ช้าก็เร็วต้องมีสักวันหนึ่งที่คุณเห็นฉัน ว่าฉันเป็นคนที่เหมาะสมกับคุณที่สุด นังเหนียนเสี่ยวมู่คนนี้ อยากจะแย่งคุณไปให้ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันก็คงไม่…”

“พูดพอหรือยัง”

สีหน้าของอวี๋เยว่หานยังคงเหมือนเดิม เขาขัดจังหวะเธอพูดอย่างเย็นชา

“…” เหวินหย่าไต้ตะลึงงันไป

“ไม่ว่าจะเหตุผลไหน คุณก็ทำร้ายคนอื่นไม่ได้ แถมยังทำลายผลกำไรของบริษัทด้วย!” อวี๋เยว่หานขยับริมฝีปากบาง พูดทีละคำอย่างชัดเจน

ชายหนุ่มโบกมือปัดมือของเธอออกไป แล้วหมุนตัวเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้

เขาหันหน้าไปมองผู้ช่วย

“ขายความลับทางธุรกิจของบริษัท คุณรู้ใช่ไหมว่าควรทำยังไง”

“ครับ!” ผู้ช่วยพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากในกระเป๋าเสื้อ เตรียมแจ้งตำรวจ

เมื่อเห็นดังนั้น สีหน้าของเหวินหย่าไต้ด็ซีดเผือดลงทันที

เธอหวาดกลัวจนคุกเข่าลงกับพื้น สองมือกำแน่นอยู่บนผื้น

เครื่องสำอางบนใบหน้าเปรอะน้ำตาจนเลอะเลือน ไม่เหลือมาดลูกคุณหนูอยู่บนตัวแม้แต่น้อย ในดวงตามีแต่ความหวาดหวั่น…

ทีแรกเธอคิดจะทำลายเหนียนเสี่ยวมู่

เธอรู้ดีว่าการละเมิดความลับทางธุรกิจ เหนียนเสี่ยวมู่จะต้องถูกไล่ออกจากบริษัทตระกูลอวี๋แน่

เมื่อหลักฐานแน่ชัด ว่าทำผิดกฎ ก็ต้องเข้าคุก!

แต่เธอคิดไม่ถึงเลย ว่าคนที่ต้องรับผลกรรมในตอนสุดท้าย จะเป็นตัวเธอเอง…

เหวินหย่าไต้เงยหน้ามองรอบๆ

สายตามากมายกำลังมองมาที่เธอ

ทั้งรังเกียจ

ทั้งดูถูก

ทั้งเหยียดหยาม

ทุกคนคิดว่าเธอสมควรรับผิดแล้วใช่ไหม สมน้ำหน้าเธอใช่ไหม

เธอเคยเป็นคนที่เจิดจรัสและสวยที่สุดในกลุ่มคน

มีชาติกำเนิดสูงศักดิ์ มีประวัติการศึกษาและความสามารถอันโดดเด่น มีหน้าตาสะสวย…

หลายคนอิจฉาเธอ…

แต่วันนี้…

กลับไม่ใช่!

เธอเข้าคุกไม่ได้!

ถ้ามีจุดด่างพร้อยเรื่องนี้ เธอคงเสียหายไปตลอดชีวิต!

เหวินหย่าไต้ราวกับตื่นเต็มตาในทันที เธอตะกายขึ้นจากพื้นอย่างแรง ก่อนจะพุ่งไปข้างหน้า เพื่อคว้าโทรศัพท์มือถือของผู้ช่วยมาเขวี้ยงลงกับพื้น

“คุณจะทำอะไร”

ผู้ช่วยเพิ่งดึงสติกลับมา ยังไม่ทันจะห้ามปราม ก็เห็นเหวินหย่าไต้คุกเข่าอยู่ข้างๆ อวี๋เยว่หานแล้ว

“เยว่หาน ถือว่าฉันขอร้องล่ะนะ อย่าแจ้งตำรวจ ฉันไม่อยากติดคุก…ฉันเข้าคุกไม่ได้!”