ตอนที่ 343 ฟ่านอวี่มาแล้ว!
งานเลี้ยงอันหรูหราถูกจัดขึ้นในงานแสดงรับดับประเทศของเมืองเอช
คนที่เข้าร่วมงานเลี้ยงได้ ล้วนเป็นบุคคลที่มีหน้ามีตาในวงการธุรกิจ
งานเลี้ยงยังไม่เริ่ม แต่ข้างนอกงานมีรถสปอร์ตแบบต่างๆ จอดอยู่เต็มไปหมด
พรมแดงยาวเหยียดยาวไปถึงประตูใหญ่ของงาน
ภายในงานเลี้ยงประดับตกแต่งด้วยโคมไฟคริสตัลพร่างตา ทุกมุมล้วนสว่างไสวเหมือนตอนกลางวัน
หอคอยแชมเปญสูง ไวน์แดงที่หอมหวน และยังมีของว่างอีกมากมาย…
บรรยากาศในงานเลี้ยงอันสนุกสนานครึกครื้นขึ้นมาแล้ว
เวลานี้เมื่อปีที่แล้ว อวี๋เยว่มาถึงงานแล้ว
แต่ในปีนี้ เขายังไม่ปรากฏตัวเลย
หลายคนต่างก็มองไปที่ประตู
ทันใดนั้นเอง รถมินิแวนคันหนึ่งก็จอดที่ทางเข้าอย่างเงียบเชียบ
เมื่อประตูรถเปิดออก อวี๋เยว่หานก้าวขาลงจากรถก่อน แต่ไม่ได้เดินเข้าไปในงานก่อนเหมือนที่ผ่านมา
แต่เขายื่นมือไปรับเหนียนเสี่ยวมู่อย่างเป็นสุภาพบุรุษ
เขาประคองเธอลงจากรถ แล้วถึงจะยกแขนขึ้นเล็กน้อย บอกเธอเป็นนัยๆ ว่าให้เธอจับแขนของเขา แล้วเดินเข้างานไปด้วย
หลังจากทั้งสองคนปรากฏตัว บรรยากาศในงานก็ร้อนระอุขึ้นมาทันที!
สายตาของทุกคนมองไปทางพวกเขาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“ตามผมมา ไม่ต้องตื่นเต้น” เขาเอ่ยปากเสียงเรียบ
“ฉันไม่ได้ตื่นเต้นสักหน่อย!”
“งั้นคุณตัวสั่นทำไม”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” เจ้าก้อนน้ำแข็งที่อยู่ข้างๆ ทำให้เธอหนาวอย่างไรล่ะ
หญิงสาวตีฝีปากกับเขาอยู่สองสามคำ ทำให้ความรู้สึกตื่นเต้นจากการโดนผู้คนจับจ้องลดน้อยลงไปบ้างจริงๆ
และเธอไม่ได้สังเกตเลยว่าตัวเองสวยจนทำให้ทั้งงานตะลึง!
ชุดออกงานที่พอเหมาะกับรูปร่าง ทำให้สัดส่วนที่เดิมทีโดดเด่นอยู่แล้วยิ่งดูโค้งเว้าได้รูปเป็นที่สุด ดึงทุกจุดออกมาได้อย่างดี
ท่าทางของเธอน่าจับตามอง แถมยังมีดวงตาสดใสคู่นั้นอีก จึงดึงดูดความสนใจของหนุ่มๆ ได้ในทันที
แววตาของอวี๋เยว่หานขุ่นเคืองขึ้น ทันทีที่เหลือบเห็นสายตาของผู้ชายในงาน
เมื่อมองเหนียนเสี่ยวมู่ที่ไม่รู้เนื้อรู้ตัวว่าตัวเองสร้างผลงานอันอึกทึก เขาพลันหรี่ตาลง ปล่อยแขนที่ให้เธอประคองไม่ได้เลยทีเดียว
ระหว่างที่เธอไม่รู้ตัวนั้น เขาก็จูงมือของเธอ
“โอ้”
คนรอบข้างส่งเสียงถอนหายใจออกมาพร้อมกันในพริบตา
คุณชายหานที่ไม่เคยเข้าใกล้ผู้หญิง กลับจูงมือผู้หญิงคนหนึ่งเอง…
ไม่นานก็มีคนพบว่าชุดออกงานในวันนี้ของทั้งสองคน เหมือนชุดคู่รัก!
แม้อวี๋เยว่หานจะสวมชุดสูทสีดำ แต่เขาเสื้อสูทกลับมีดอกไม้เล็กๆ ดอกหนึ่ง
สีสันและรูปแบบเหมือนลายบนกระโปรงของเหนียนเสี่ยวมู่เปี๊ยบ!
แถมเนกไทของชุดสูทยังเป็นสีที่เข้ากับชุดของเหนียนเสี่ยวมู่เป็นอย่างดีด้วย…
เหนียนเสี่ยวมู่ไม่ได้สังเกตการออกแบบชุดออกงานของตัวเองและของอวี๋เยว่หาน กลับเป็นมือของเขาที่จับมือของเธออย่างกะทันหัน ทำให้เธออึ้งไปบ้าง
หญิงสาวหันไปมองเขา
ขณะกำลังจะถามว่าเขาเป็นอะไรไป ก็ได้ยินเสียงเยียบเย็นของเขาเสียก่อน
“ผมกลัวว่าคุณจะกินมูมมามเพราะไม่เคยเห็นงานเลี้ยงใหญ่ จูงไว้ปลอดภัยกว่า”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
ตอนนี้เธอได้แต่สบถอยู่ในใจเท่านั้น!
ครั้นผ่านจุดพรมแดงไปถึงหน้าหอคอยเชมเปญอย่างยากลำบาก เหนียนเสี่ยวมู่ก็ร้อนใจอยากจะแกะมือของใครบางคนออก
แต่อวี๋เยว่หานยังคงจับมือเธอแน่นไม่ยอมปล่อย
ราวกับกังวลว่าถ้าตัวเองปล่อยมือแล้ว เธอจะวิ่งหายไปเหมือนลูกแมวป่าที่อยากเล่นสนุก
เหนียนเสี่ยวมู่กำลังจะเถียง ก็เหลือบไปเห็นว่าหลายๆ คนกำลังถือแก้วไวน์เข้ามาทักทายอวี๋เยว่หาน
เธอจึงทำได้แค่กลืนคำพูดกลับลงไป
จากนั้นก็ยืนอยู่ข้างๆ เขาอย่างว่างง่าย บนใบหน้ามีรอยยิ้มสุขุมประดับอยู่ด้วย
หญิงสาวฟังพวกเขาพูดจาภาษาธุรกิจ พลางพิจารณารอบๆ ด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนจะเห็นเงาร่างหล่อเหลาย่างเข้ามาภายในงาน
และมีเสียงร้องด้วยความตกใจของใครบางคนดังขึ้นข้างหู
“ฟ่านอวี่มาแล้ว!”
ตอนที่ 344 ดอกไม้บ้านหอมสู้ดอกไม้ป่าไม่ได้หรอก
งานเลี้ยงทางธุรกิจที่เป็นทางการ มีแต่บุคคลสำคัญในวงการมาร่วมงานเป็นส่วนใหญ่
ทุกคนต่างก็ให้ความสำคัญกับโอกาสที่จะได้เจรจาพูดคุยกับเพื่อนร่วมวงการอันหาได้ยากนี้อย่างมาก ดังนั้นทุกคนจึงแทบจะถือแก้วไวน์เดินทักทายกันในกลุ่มคนอย่างไม่หยุดหย่อน
และคนที่ได้รับความสนใจที่สุดก็คืออวี๋เยว่หาน
ตั้งแต่เขาเข้ามาในงาน ก็ยังไม่ได้ขยับไปไหน
เงาร่างสูงส่งยืนอย่างสุขุม ส่วนคนที่เข้ามาขอดื่มไวน์ทักทายเขาก็มากันอย่างกับสายน้ำ
เหนียนเสี่ยวมู่พูดแทรกไม่ได้โดยสิ้นเชิง ถึงได้มองไปเรื่อยเปื่อยด้วยความเบื่อหน่าย คิดไม่ถึงว่าจะเห็นฟ่านอวี๋เดินเข้ามาจากข้างนอกพอดี!
ผู้ชายคนเดียวที่มิสเตอร์ลอมบาร์ดีบอกว่า มีสิทธิ์พอจะเป็นคู่แข่งของอวี๋เยว่หานได้!
เสียงโห่ฮาดังขึ้นในงานเลี้ยง แทบทุกคนมองไปยังทางเข้า
ยังมีสาวน้อยสาวใหญ่ไม่น้อย ที่พุ่งเข้าไปขอลายเซ็นของฟ่านอวี๋ ทันทีที่เห็นเข้าเข้ามา
เพียงแค่พริบตาเดียว ฟ่านอวี๋ก็ถูกห้อมล้อมไปด้วยผู้คนหลายชั้นทีเดียว ทั้งที่เพิ่งจะเข้ามาในงานด้วยซ้ำ!
ดึงดูดสายตาผู้คนรองจากอวี๋เยว่หานได้เลย!
“คิดไม่ถึงว่าบริษัทตระกูลฟ่านจะประกาศเข้ามาในเมืองเอชปุบปับแบบนี้ ได้ยินว่าคุณชายฟ่านเป็นอัจฉริยะเรื่องการทำธุรกิจตอนอยู่ที่เมืองนอก แต่ทำไมฉันถึงคิดว่าเขาเหมือนไอดอลชื่อดังในวงการบันเทิงมากกว่าล่ะ”
หลายคนที่กำลังพูดคุยอยู่กับอวี๋เยว่หาน ใครบางคนเห็นฟ่านอวี่อยู่ในวงล้อมของสาวๆ จึงอดหยอกเย้าไม่ได้
เมื่อได้ยินดังนั้น มุมปากของอวี๋เยว่หานก็ยกขึ้นเล็กน้อย
เขายกแก้วไวน์แดงขึ้นมาจิบเบาๆ ไม่มีความเห็นอะไร
วินาทีต่อมา เขาก็พบว่าใครบางคนข้างๆ เขาพยายามเขย่งปลายเท้ามองไปทางฟ่านอวี่อย่างสุดชีวิต
ถ้าเขาไม่ได้จูงมือเธออยู่ ดูท่าทางเธอคงจะกลายเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่ห้อมล้อมฟ่านอวี่อยู่ก็ได้
“หล่อมากเลยเหรอ” อวี๋เยว่หานก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะขยับริมฝีปากบาง
“ไกลเกินไป คนข้างหน้าบังเต็มไปหมด มองไม่ชัดหรอก อีกเดี๋ยวมองเห็นชัดแล้วจะบอกคุณนะ!” เหนียนเสี่ยวมู่ตอบตามสัญชาตญาณ โดยไม่ได้หันหน้าไปมองเขา
ดูท่าทางเธอจะไม่รู้ว่าคนที่ถามเธอคือใคร
หลังจากพูดจบ เธอก็พึมพำอีก
“ถึงจะมองเห็นหน้าไม่ชัด แต่ดูจากรูปร่างกับท่าทางแล้ว ก็น่าจะไม่แล้ว คุณดูสิ คนล้อมเขาเยอะขนาดนั้น เขาไม่เห็นโกรธสักนิด แถมยังยิ้มอยู่ตลอเด้วย ต้องเป็นคนที่นิสัยดีมากแน่ๆ!”
อวี๋เยว่หาน “…” เธอสังเกตได้ละเอียดจริงๆ!
ถึงจะมองเห็นหน้าอวี๋เยว่หานไม่ชัด แต่ก็รู้ว่าเขาโมโหแล้ว!
ชายหนุ่มมีสีหน้าดำคล้ำ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร อยู่ๆ เหนียนเสี่ยวมู่ก็คว้าแขนของเขาด้วยความตื่นเต้น
“อ๊าๆๆ! เขามาทางนี้แล้วๆ! ตอนนี้เขากำลังเดินมาทางพวกเราหรือเปล่า”
“…”
“มองเห็นหน้าชัดแล้ว! หล่อกว่าในนิตยสารอีก! มิน่าล่ะถึงมีคนชอบเขาเยอะแยะ…” เหนียนเสี่ยวมู่ยังพูดจบ ก็มีมือใหญ่ๆ มาปิดปากเธอไว้แล้ว
อวี๋เยว่หานพูดเสียงเย็นชาพร้อมทำหน้าเคร่ง
“คุณเสียงแหลมจนผมปวดหูแล้ว”
“…”
“ก็แค่หล่อนิดหน่อยเท่านั้นแหละ คุณไม่เคยเห็นคนหล่อหรือไง” อวี๋เยว่หานเลิกคิ้ว ใบหน้าเจ้าเล่ห์ขยับเข้ามาใกล้ตรงหน้าเธอ
บนใบหน้าของเขาเขียนไว้ หนุ่มหล่อที่สุดอยู่ตรงหน้าเธอ
เหนียนเสี่ยวมู่จ้องหน้าเขา กลิ่นอายความบ้าอำนาจจากตัวเขาปกคลุมเธอ น้ำเสียงหึงหวงทำให้เธอสับสนในใจ
เธอรู้สึกเหมือนถูกหยิกอย่างน่าประหลาด
ก่อนจะตัดสินใจยื่นมือไปแกะมือของเขาออก แล้วพูดโพล่งออกมา
“ไม่เหมือนกันสักหน่อย คุณเข้าใจทฤษฎีดอกไม่บ้านหอมสู้ดอกไม้ป่าไม่ได้ไหม”
“…” ดังนั้น เขาเป็นดอกไม้บ้านอย่างนั้นเหรอ
เหนียนเสี่ยวมู่ไม่ได้สังเกตสีหน้าของเขา เธอลูบคางครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะพูดพร้อมสีหน้าเคร่งขรึม
“ความจริงคิดดูแล้วพวกคุณก็หล่อด้วยกันทั้งคู่ คุณอาจจะชนะเป็นที่หนึ่งด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณอารมณ์ร้าย ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้คุณ เมื่อกี้คุณก็น่าจะถูกดักอยู่ที่ประตูเหมือนกัน!”
