หัตถ์เทวะธิดาพญายม – ตอนที่ 119 ยังคงเป็นตัวไร้ค่า

ด้วยขอบเขตพลังความสามารถของเกอซีย่อมสามารถรับรู้ได้ถึงอายพลังอันรุนแรงจากกลุ่มคนที่กำลังประชิดเข้ามาจากทุกทิศทุกทางอย่างรวดเร็ว

ขุมพลังที่ออกมาจากกลุ่มคนที่ล้อมกรอบเข้ามาเหล่านี้มิใช่พลังสัมผัสที่คุ้นเคย พวกมันแอบลอบซุ่มซุกซ่อนหลบตัว เห็นได้ชัดว่า ไม่ว่ามันจะมุ่งหมายสิ่งใด การปรากฏกายของพวกมันย่อมมิใช่ลางบอกเหตุที่ดี

หัวคิ้วของเกอซีจิกเข้าหากันเล็กน้อย นางรีบกักซ่อนพลังปราณในกายกระโจนร่างขึ้นบนแผ่นหลังคาห้องนอนของตนเพื่อซ่อนกาย และซุ่มรอดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในเรือนหลังน้อย

แทบจะในเวลาเดียวกันกับที่บุรุษร่างสูงทั้งสี่ผู้ห่อหุ้มกายด้วยเสื้อผ้าสีดำสนิทค่อย ๆ ซุ่มลอบสะเดาะประตูเรือนหลังน้อยอย่างเงียบเชียบ

เกอซีไร้สิ้นกระแสพลังปราณใดจึงไม่อาจล่วงรู้ได้ว่ากลุ่มคนเหล่านี้คือผู้มีพลังฝีมือในระดับใด ทว่าหากประเมินดูจากขุมพลังหนาแน่นที่เผยออกมาบ่งบอกให้รู้ได้ว่าพวกมันมิใช่พวกด้อยฝีมือ

ทันทีที่บุรุษร่างสูงที่สุดในกลุ่มยกมือโบกส่งสัญญาณ อีกสามคนที่เหลือต่างพุ่งตัวแยกย้ายเข้าไปในห้องต่าง ๆ ของเรือนหลังน้อย ส่วนบุรุษรูปร่างสูงที่สุดในกลุ่มเดินตรงเข้ามายังห้องนอนของเกอซี

หญิงสาวหวั่นใจรีบขยับกายพุ่งร่างกลับเข้าห้องนอนทางบานหน้าต่างด้านหลัง

ดูจากลักษะการเคลื่อนไหวที่พวกมันพยายามไม่กระโตกกระตากส่งเสียงให้ผู้คนในเรือนหลังน้อยรู้ตัว พวกมันย่องเข้ามาอย่างเงียบเสียงค้นหาบางสิ่งทั่วเรือนโดยไม่มีความมุ่งหมายจะสังหารผู้ใด ทว่าเหมือนมีเป้าหมายบางอย่าง พวกมันคงมาตามหาตัวนางเป็นแน่

เมื่อพวกมันกล้ามาด้อม ๆ มอง ๆ ถึงที่นี่ นางย่อมสมควรเล่นเกมส์ร่วมด้วยสักครา ดูสิว่าพวกมันประสงค์สิ่งใด !

พฤติกรรมของกลุ่มคนพวกนี้น่าสงสัยยิ่งนัก พลังฝีมือของคนพวกนี้สูงส่งกว่าตัวนางหลายชั้น หากต้องปะทะกันจริง เกอซีหาได้หวาดกลัวไม่ เพียงทว่าผู้คนที่อยู่ในเรือนหลังน้อยจะพลอยเดือดร้อนไปด้วย

เมื่อวาดแผนการในหัวเสร็จสรรพ หญิงสาวรีบลงไปจัดท่านอนอยู่บนเตียงแสร้งแสดงราวกับว่าตนกำลังหลับใหลเพื่อรอดูวัตถุประสงค์การมาเยือนของพวกมัน เกอซีส่งจิตสำนึกกลับคืนไปในมิติเวท และเฝ้ารอดูสถานการณ์ด้านนอกผ่านมิติเวท

เพียงครู่ ห้องนอนถูกสะเดาะกุญแจ บานประตูถูกแง้มออกอย่างเงียบเชียบ เงาร่างสูงย่างกรายเข้ามาด้านในอย่างไร้สุ้มเสียง

แสงสว่างจากดวงจันทร์ และหมู่ดวงดาราส่งนำทางให้พอเห็นด้านในห้องตลอดถึงชายชุดดำผู้นั้น เกอซียังคงอยู่ในท่านอน ในขณะเดียวกันนางยังคอยควบคุมลมหายใจของตนเองให้เป็นปกติ หากทว่าเพียงเมื่อได้เห็นชายชุดดำผู้นี้ ใบหน้าของหญิงสาวกลับขมวดมุ่น

เหตุใดนางจึงรู้สึกคุ้นเคยกับบุรุษชุดดำผู้นี้ราวกับว่าเคยได้พบเจอกันมาก่อน ?

บุรุษชุดดำผู้นั้นสวมใส่หน้ากาก เขาก้าวตรงเข้ามาที่เตียง เมื่อเห็นเกอซียังคงหลับลึกอยู่เช่นนั้น ความฉงนสงสัยฉายวูบผ่านแววตานั้นคราหนึ่งขณะที่เขาส่งสายตาเพ่งสำรวจผู้ที่อยู่เบื้องหน้า

ชายผู้นั้นจับจ้องใบหน้าแสนธรรมดาของเกอซีอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะยกมือขึ้นเหนือช่วงอกของอีกฝ่าย

เกอซีตระหนกตกใจเล็กน้อยเมื่อคิดว่าอีกฝ่ายกำลังจะลงมือสังหารตน ทว่าครู่ต่อมา กลับรู้สึกได้ถึงอายพลังอันเย็นเยียบสายหนึ่งที่ถูกส่งผ่านฝ่ามือแทรกซึมผ่านช่วงอก

มันแทรกซึมลงสำรวจไปตลอดทั่วทั้งท่อนแขนท่อนขา ท่อนกระดูกนับร้อยไปตลอดถึงจุดตันเถียน และมาสิ้นสุดรวมลงที่ส่วนสมอง

เกอซีเบิกตาโตในมิติเวทของตน ——– วิชาสำรวจจิต !

บุรุษชุดดำใช้วิชาสำรวจจิตกับนาง ! วิชานี้คือวิชาที่ผู้มีพลังยุทธชั้นสูงกว่าใช้สำรวจตรวจดูผู้มีพลังยุทธขั้นต่ำกว่าตน ซึ่งไม่เพียงจะสามารถขุดคุ้ยส่วนแห่งความทรงจำที่เก็บกักไว้เท่านั้น หากผู้ที่ถูกสำรวจลุกขึ้นต่อต้านขัดขืน ผลของมันจะลงเอยที่คนผู้นั้นต้องกลับกลายเป็นผู้ที่อยู่ในสภาพไร้สมองทึ่มทื่อ

กลุ่มคนเหล่านี้คือใครกัน ถึงกับใช้วิชาสำรวจจิตที่โหดเหี้ยมกับน่าหลานเกอซีเช่นนี้ ? พวกมันมุ่งหมายสิ่งใด ?

เกอซียินดียิ่งนักที่จิตสำนึกของตนหลบเข้ามาอยู่ภายในมิติเวทแล้ว ดังนั้นเมื่อชายชุดดำขุดคุ้ยค้นลึกเข้าไปในความทรงจำของนาง เขาย่อมจะไม่พบสิ่งใด และจะรับรู้ได้แค่เพียงนางกำลังหลับใหลอยู่เท่านั้น

แน่นอนอย่างที่สุด ผ่านไปชั่วระยะเผาธูปครึ่งก้าน ขุมพลังอันโหดเหี้ยมขุ่นเคืองระเบิดพล่านออกมาจากร่างชายชุดดำ

ไม่มีอันใดเลย ! ไม่คิดเลยว่าจะไม่มีข้อมูลที่เป็นประโยชน์ใดทั้งสิ้น ! เฉกเช่นเดียวกับจุดตันเถียนไร้ค่าที่ไม่อาจกักเก็บกระแสพลังปราณได้ หญิงที่นอนอยู่บนเตียงผู้นี้เป็นตัวสวะที่ไร้ค่าอย่างแท้จริง

***จบตอน ยังคงเป็นตัวไร้ค่า***