เพียงได้ยิน จื่อเหยียนก็รีบแหงนเงยหน้าขึ้น และแน่นอนราชันมัจจุราชปรากฏกายขึ้นที่นี่ ด้วยรูปร่างที่สูงกำยำ ใบหน้าที่หล่อเหลาลำกายตรงตระหง่านที่อยู่เบื้องหน้าทุกสายตาทำให้น้ำเสียงของจื่อเหยียนกลับกลายเป็นตื่นเต้นดีใจจนออกนอกหน้า “คุณหนู องค์ราชันมัจจุราชต้องออกมารับท่านด้วยตนเองเป็นแน่ ! มีเพียงคุณหนูผู้เดียวเท่านั้นที่จะได้รับเกียรติพิเศษเยี่ยงนี้ !”
จื่อเหยียนจงใจขึ้นเสียงให้สูงทั้งยังไม่ลืมทิ้งสายตาดูแคลนไปยังเกอซีคล้ายจะบอกเป็นนัยให้เกอซีได้สำนึกเสียใจต่อการกระทำล่วงเกินในบุคคลอันไม่ควรล่วงเกิน
มุมปากของเกอซีขยักยกขึ้นเมื่อได้เห็นเทพธิดาบัวเยือกแข็งย่างกรายเข้าไปหาหนานกงยวี่พร้อมแววตาห่วงอาลัย “พี่ยวี่ ข้าได้ยินมาว่าท่านล้มป่วย ตอนนี้อาการของท่านดีขึ้นหรือยัง ?”
เพียงหนานกงยวี่ได้เห็นอีกฝ่าย แววตาที่เคยด้านชาหรือกระทั่งน้ำเสียงที่เยียบเย็นกลับกลายเป็นอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย
“เหลียนอิ่งเจ้ามาที่นี่ด้วยเหตุใด ?”
*เหลียนแปลว่าดอกบัว อิ่ง แปลว่า เงา หรือภาพ
เทพธิดาบัวเยือกแข็งหยิบขวดกระเบื้องเคลือบใบหนึ่งออกมาพร้อมกล่าวคำ “พี่ใหญ่มีเรื่องต้องการหารือกับท่าน ส่วนข้าเป็นห่วงท่านจึงอาสามาแจ้งข่าวด้วยตนเอง นี่คือโอสถที่ท่านอาจารย์ของข้ากลั่นขึ้นเองกับมือ คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับท่านไม่น้อย”
ชายหนุ่มไม่รับของจากอีกฝ่าย นัยน์ตาที่ล้ำลึกคู่นั้นชำเลืองมองเกอซี “หาได้จำเป็นไม่ ข้ามีหมอประจำตัวอยู่”
“แม้ทักษะทางการแพทย์ของจูเฉวี่ยจะนับได้ว่ายอดเยี่ยม ทว่าย่อมไม่อาจเทียบกับท่านอาจารย์ของข้าได้ พี่ยวี่สมควรรับโอสถชุดนี้ไว้ อย่าให้ซินเอ๋อต้องเฝ้าห่วงกังวลถึงท่านผู้อยู่ไกลห่างนับพันลี้อีกเลย”
“หาใช่จูเฉวี่ยไม่” หนานกงยวี่ยิ้มเยาะเล็กน้อย ทว่าเมื่อเห็นสีหน้าท่าทางห่วงอาลัยจนน่าเห็นใจของอีกฝ่าย เขาจำต้องยอมอะลุ้มอล่วยรับขวดโอสถนั้นแต่โดยดี
ทว่าสายตาทั้งคู่ยังคงจับจ้องอยู่ที่เกอซีผู้ยืนอยู่ไม่ไกลตลอดเวลาก่อนจะเอ่ยคำขยายความ “ทักษะทางการแพทย์ของหมอประจำตัวข้านับว่าล้ำเลิศอย่างหาตัวจับได้ยาก เหลียนอิ่งต่อไปเจ้าอย่าได้ห่วงกังวลอีกเลย”
เมื่อเทพธิดาบัวเยือกแข็งมองตามสายตาของชายหนุ่มไป เด็กหนุ่มผู้หยาบคายเย่อหยิ่งยโสผู้นั้นจึงเข้ามาอยู่ในคลองสายตา
เทพธิดาบัวเยือกแข็งขมวดคิ้วเล็กน้อย เด็กหนุ่มผู้นี้มีพลังฝีมือแค่เพียงระดับปราณขั้นเมล็ดพันธุ์เพาะบ่มเท่านั้น จะเป็นหมอผู้ให้การเยียวยารักษาได้อย่างไร ?
“พี่ยวี่ คนผู้นี้คือหมอผู้ช่วยคนใหม่ของท่านกระนั้นหรือ ?”
หมอ กับหมอผู้ช่วย แม้จะเพียงเพิ่มคำขึ้นมาอีกแค่สองพยางค์ ทว่า ฐานะของหมอทั้งสองกลับแตกต่างกันราวกับสวรรค์ และผืนปฐพี หมอผู้ช่วยคือผู้ที่มีพลังปราณต่ำเตี้ยสามารถให้การรักษาเพียงเบื้องต้นที่ไม่ต้องใช้ทักษะความชำนาญใดมากนักดังเช่นการรักษาพยาบาล หมอผู้ช่วยไม่อาจกลั่นปรุงโอสถ หรือให้การเยียวยารักษาโรคจนถึงที่สุดได้ เช่นนี้สถานภาพของหมอผู้ช่วยย่อมไม่สูงส่งเท่าใดนัก ชาวบ้านส่วนใหญ่ที่ไม่มีเงินทองมากพอจะจ่ายค่าตอบแทนให้กับหมอผู้มีทักษะแพทย์ชั้นสูงก็จะว่าจ้างหมอผู้ช่วยมาดูแลสุขภาพของคนในครอบครัว
เช่นนั้นเมื่อเทพธิดาบัวเยือกแข็งรับรู้ได้ว่าพลังฝีมือของเกอซีอยู่ในระดับปราณขั้นเมล็ดพันธุ์เพาะบ่มเท่านั้น นางจึงคิดว่าอีกฝ่ายเป็นแค่เพียงหมอผู้ช่วยเท่านั้น
หนานกงยวี่หัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อได้ยินอีกฝ่าย เขากล่าวออกมาอย่างจนปัญญา “หมอผู้ช่วยกระนั้นหรือ ? ข้าคนหนึ่งล่ะที่ไม่เชื่อแน่”
ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงที่ว่า ใต้หล้านี้จะมีหมอผู้ช่วยคนใดบ้างที่กล้าไม่ไว้หน้านายของตนเอง
เพียงได้ยินเสียงหัวเราะแฝงความเอ็นดูของชายหนุ่ม ปลายคิ้วที่เรียวงามของเทพธิดาบัวเยือกแข็งก็ขมวดเข้าหากัน นับเป็นครั้งแรกที่นางได้ยินพี่ยวี่ใช้น้ำเสียงเช่นนี้
เกอซีที่ยืนห่างออกไปเห็นชายหนุ่มหญิงสาวคู่นี้หันมาหานางพร้อมพูดคุยกระซิบกระซาบ แม้เช่นนั้นบนสีหน้าของเกอซียังคงเรียบสงบไม่ไหวติง ทว่าภายใต้ดวงตานั้นกลับเอ่อล้นไปด้วยประกายอันเย็นเยียบ
ด้วยระยะห่างแค่เพียงนี้ หากนางกำหนดเพื่อฟังเสียงย่อมสามารถได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ได้ไม่ยากเย็น
ทว่าเมื่อไม่ใช่เรื่องของนาง ไยนางจะต้องใส่ใจ
เดิมทีนางก็ต้องการหาทางแยกตัวออกมาจากหนานกงยวี่อยู่แล้ว ต้องการแยกแยะบุญคุณความแค้นให้ชัดเจน เพื่อให้พวกเขาทั้งคู่ไม่มีสิ่งใดติดค้างกันอีกต่อไป
เมื่อยามนี้นางรู้แล้วว่าเขามีว่าที่ชายา ย่อมนับเป็นข่าวดีมิใช่หรือ ?
ภาพของคนทั้งสองภายใต้ร่มไม้ที่บุปผากำลังเบ่งบานปานประดุจห่วงหยกคู่ที่งดงามจับสายตา
ฉับพลันคำกล่าวเคล้าเสียงหัวเราะอย่างพึงพอใจของจื่อเหยียนกลับดังแทรกขึ้นมา “เจ้าหนุ่ม เห็นชัดหรือยัง ? องค์ชายราชันมัจจุราชใช่ผู้ที่จะยินยอมให้ผู้ใดสามารถใกล้ชิดได้กระนั้นหรือ มีเพียงคุณหนูของพวกเราเท่านั้นที่นับเป็นบุคคลยกเว้น มีผู้ใดในตำหนักราชันมัจจุราชไม่รู้บ้างว่าคุณหนูของข้าก็คือว่าที่พระชายาแห่งองค์ราชันมัจจุราช เป็นอย่างไรเล่า องค์ชายราชันมัจจุราชกับคุณหนูของข้าเหมาะสมกันอย่างยิ่งใช่ไหม ?”
*** จบตอน ห่วงหยกคู่ที่งดงามจับสายตา***
