หัตถ์เทวะธิดาพญายม – ตอนที่ 215 ต้นโพธิ์ทองคำ

เพียงกล่าวจบ ดวงตาของต้านต้านก็ลุกวาว เจ้าตัวน้อยวิ่งทะลุเข้าไปในป่าอย่างเร็วรี่ ขณะที่เกอซีรวบรวมพลังทั้งหมดอย่างเต็มที่เพื่อตามเจ้าตัวกลมให้ทัน

ต้านต้านวิ่งมาได้ประมาณค่อนชั่วยามก็กลับชะงักลงอย่างกระทันหัน เพียงพอให้เกอซีได้ถอนใจอย่างโล่งอก หากทว่าขณะที่นางกำลังจะเข้ามาห้ามต้านต้านไม่ให้วิ่งพรวดพราดออกมาเช่นนี้อีก สีหน้าของหญิงสาวกลับแปรเปลี่ยนในทันทีที่ได้เห็นสิ่งซึ่งอยู่เบื้องหน้า

ห่างออกไปจากต้านต้าน และตัวนางประมาณห้าก้าวนั้นคือ งูหลามสีทองที่กำลังนอนนิ่งขดตัวกลม

งูหลามทองคำ ! เจ้างูหลามทองคำตัวนี้คือสัตว์เวทระดับขั้นที่หก ซึ่งนับเป็นระดับชั้นที่มีพลังสูงเทียบได้กับยอดฝีมือขั้น 5 ย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณ สัตว์เวทขั้นสูงเช่นนี้มาปรากฏที่นี่ได้อย่างไร ?

เพียงสูดลมหายใจ เกอซีก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่ว หญิงสาวค่อย ๆ หันหลังเตรียมถอยหลบ

ตลกไปแล้ว ! ยามนี้พลังฝือของนางเพียงแค่ขั้นที่ 4 ปฐพีสะท้านสะเทือนเท่านั้น ขืนให้นางเข้าไปสู้กับมัน ย่อมเสมือนเข้าต่อกรกับงูหลามทองคำซึ่งมีพลังขั้น 5 ย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณ นางคงได้พ่ายยับในทันที !

ทว่าแค่กำลังจะถอยหนี เกอซีกลับหันไปเห็นต้านต้านคืนสภาพสู่ร่างเดิมกับสองเท้าน้อย ๆ ที่สั้นตันกำลังวิ่งพุ่งตรงเข้าหางูหลามทองคำเช่นกัน

สองตาของนางเบิกกว้างด้วยความตื่นตกใจ ในหัวพลันว่างเปล่าเมื่อได้เห็นสัตว์เลี้ยงตัวน้อยผู้เซ่อซ่ากำลังเกาะพังพาบอยู่กับงูหลามยักษ์ งูหลามทองคำส่งเสียงฟ่อ ฟ่อ มันเริ่มม้วนตัวพลิกร่างขึ้นมา

บ้าชะมัด ! คราวนี้จะเป็นอะไรอีกเล่า ?

เกอซีจ้องต้านต้านผู้กำลังปีนป่ายข้ามร่างที่ขดกลมประดุจก้นหอยของงูหลามทองคำก่อนจะวิ่งหลุนหลุนตรงไปยังต้นไม้ เกาะลำต้นที่แข็งหนาของมันแล้วเริ่มปีนกระดุ๊กกระดุ๊กขึ้นไป

เกอซีส่งสายตาจ้องตามทุกการเคลื่อนไหวของเจ้าตัวน้อย และต้องตื่นตกใจขึ้นมาอีกครา

เหลือเชื่อ นั่นมันต้นโพธิ์ทองคำไม่ใช่หรือ ? พรรณไม้หายากที่ไม่อาจพบเจอไม่ว่าที่ใดในทวีปหมีหลัว หากจะเทียบกับผลหยวนหยางแล้ว ผลเวทของต้นโพธิ์ทองคำนับว่าเหนือชั้นกว่ากันมาก

กระทั่งในบทบันทึกบรรพกาลยังบันทึกไว้ว่า ต้นโพธิ์จะเบ่งบานผลิดอกเพียงพันปีครั้ง และต้องใช้เวลานับหมื่นปีกว่าจะออกผลขึ้นมาได้ กว่าต้นโพธิ์จะเติบใหญ่ขึ้นเป็นต้นโพธิ์ทองคำ ล้วนต้องเบ่งบาน ผลิดอกออกผลมาแล้วอย่างน้อยนับสิบรอบ เช่นนั้นแล้วมูลค่าของมันจึงเป็นธรรมดาที่จะไม่อาจประมาณได้

เพียงผลเดียวแห่งต้นโพธิ์ก็สามารถเสริมพลังฝีมือให้แก่ผู้ฝึกยุทธได้อย่างยอดเยี่ยม ทั้งยังสามารถช่วยเสริมจุดตันเถียน และเส้นชีพจรให้ทวีความแข็งแกร่งยังอีกทั้งมีคุณสมบัติในการชำระล้างพลังปราณให้บริสุทธิ์  ทว่าหากเป็นต้นโพธิ์ทองคำแล้ว คุณสมบัติของมันอาจกล่าวได้ว่าเกินเลยไปกว่าผลโพธิ์โดยทั่วไปอย่างไม่อาจต่อต้าน

ในใจหญิงสาวเต้นโครมคราม หากนางถอนต้นโพธิ์ทองคำเข้าไปปลูกในมิติเวทได้จะไม่ร่ำรวยมั่งคั่งได้อย่างไรเล่า ?

ยามนี้ต้านต้านที่ตั้งอกตั้งใจปีนป่ายขึ้นไปบนต้นโพธิ์ทองคำอย่างปราดเปรียวว่องไวกำลังถอนผลต้นโพธิ์มายัดเข้าปากทีละลูก เจ้าหนูน้อยอัดผลโพธิ์ทองคำจนตุงปากไม่เว้นกระทั่งลูกสุดท้ายที่ยังไม่สุกงอม

มุมปากหญิงสาวกระตุก เหตุใดเจ้าจอมตะกละไม่ได้เรื่องตัวนี้จึงกินไม่เลือกไม่เว้นเช่นนี้อีกแล้ว ? ความฝันต้นโพธิ์ทองที่นางวาดฝันจะโกยเงินกลับมาได้อักโขกลับถูกทำลายสิ้นไปเสียแล้ว !

กำลังภายในของเกอซีพลุ่งพลานผันผวนไปทั่วกาย หญิงสาวจงใจเลือกใช้กำลังภายในโดยไม่ดึงพลังปราณใด ๆ ออกมาใช้ ร่างของนางค่อย ๆ เคลื่อนลงสู่โคนต้นโพธิ์ทองคำอย่างอ่อนนุ่ม หญิงสาวใช้หลังมือเคาะลงไปบนรากต้นไม้นั้นเบา ๆ

เพียงพริบตา ต้นโพธิ์ทองคำพลันเลือนสลาย ต้านต้านร่วงตุ้บหล่นลงมาจากกลางอากาศกระแทกพื้นเสียงดังตุ้บ พุงกลม ๆ กระเพื่อมไปมาด้วยเพราะสวาปามเข้าไปไม่ยั้ง เจ้าตัวน้อยหันมามองเกอซีด้วยท่าทีงุนงง หากทว่าช่างน่ารักน่าชังเสียเหลือเกิน

เกอซียกนิ้วชี้หน้าน้อย ๆ กำลังจะบ่นว่า หากแต่ใบหน้าของนางกลับแปรเปลี่ยนในทันใด หญิงสาวคว้าตัวตานต้านโยนกลับเข้าไปในมิติเวทกก่อนจะรีบกระโจนออกไปอีกด้าน รอดพ้นการโจมตีที่แทบจะปลิดชีวิตตนได้ของเจ้างูหลามทองคำไปได้อย่างหวุดหวิด

งูหลามทองคำขู่คำรามฟ่ออย่างดุร้าย นัยน์ตาโตแดงก่ำดั่งสายโลหิตจ้องเกอซีราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ พิษร้ายหยดติ๋งจากปลายเขี้ยวลงสู่ผืนดิน เสียงขู่ฟ่อฟ่อของมันสั่นสะท้านไปทั่วทั้งผืนดิน

เช่นนี้แล้วเกอซียังจะกล้ายืนเซ่อซ่าอยู่อีกกระนั้นหรือ ? หญิงสาวรีบรวบรวมพลังปราณตลอดทั่วทั้งร่างลงสู่ฝ่าเท้า สองเท้าจ้ำอ้าวอย่างรวดเร็วปานประดุจสายฟ้า

หากทว่า แม้ตัวนางจะสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วสักปานใด เจ้างูหลามทองคำกลับสามารถเคลื่อนกายได้รวดเร็วยิ่งไปกว่า แม้มันต้องแบกร่างขนาดมหึมา หากทว่ากลับเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่วอิสระเสรีในผืนป่า

พิษสีดำที่ร้ายกาจส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งไล่ตามติดเกอซีอย่างไม่ลดละ หยดพิษร่วงลงในที่ใดล้วนสามารถย่อยสลายทุกสิ่งไม่หลงเหลือแม้เพียงยอดหญ้าสักเส้นให้ได้แลเห็น

***จบบท ต้นโพธิ์ทองคำ***