“เจ้าเป็นคนไม่ดี ! อย่ามาทำปั้นหน้าแสร้งทำดีไปหน่อยเลย ! ข้ารู้แล้วว่าเจ้าจงใจหลอกลวงท่านแม่ให้เข้ามารับช่วงเป็นผู้สืบทอดบ้าบอนี่ ดูเอาเถิด ท่านแม่เจ็บปวดทรมานยิ่งนัก หากท่านแม่ขาดใจไป ข้าจะกัดเจ้าให้ตายเลย ฮือ ฮือ ฮือ…..”
เจ้าลูกหมูสีชมพูต้วน้อยนั้นคือต้านต้านอย่างไม่ต้องสงสัย พลังชีวิตของเขากับเกอซีเชื่อมโยงสื่อถึงกัน ต้านต้านสามารถเห็นทุกสิ่งที่เกอซีประสบพบเจอผ่านด้านในของมิติเวท แม้ไม่อาจรับรู้ถึงความรู้สึกได้เฉกเช่นเดียวกับที่เกอซีรู้สึกทว่าต้านต้านย่อมสามารถรับรู้ได้ว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับร่างของเกอซี
เขาไม่อาจเข้าใจความหมายของการเป็นผู้สืบทอดได้อย่างแจ่มชัด เท่าที่รับรู้ได้นั้นคือ ยามนี้ท่านแม่กำลังเจ็บปวด เจ็บปวดทรมานอย่างสุดจะทานทน ต้านต้านไม่อาจทนดูท่านแม่ของตนต้องเจ็บปวดเช่นนี้ได้
มังกรทองตัวจิ๋วอ้าปากค้างตกตะลึง พลางหันไปจ้องใบหน้าที่ซีดเซียวของเกอซีผู้กำลังนั่งโคจรพลังอยู่ข้างกายก่อนจะเอ่ยปากอย่างเข้าใจซึ้งยิ่ง “เจ้าคือสัตว์เวทของแม่หนูผู้นี้หรือ ? อ๋า…. สมองของนางเปื่อยหรืออย่างไร ? เหตุใดจึงคว้าเอาหมูน้อยไร้ค่าเช่นนี้มาเป็นสัตว์เวท ? !”
พึงทราบว่าเมื่อผู้ฝึกยุทธรับสัตว์เวทตนใดมาแล้ว คนผู้นั้นย่อมต้องรับดูแลสัตว์เวทตนนั้นตลอดช่วงชีวิต แก่นชีวิตของสัตว์เวท และคนผู้นั้นจะพันผูกไว้ด้วยกันอย่างแน่นเหนียว สืบเนื่องมาจากพันธสัญญาที่เกิดขึ้นระหว่างผู้ฝึกยุทธ และสัตว์เวทจะทำให้คนผู้นั้นต้องสูญสิ้นแก่นชีวิตไปเป็นอย่างมาก เช่นนั้นย่อมเป็นธรรมดาที่ผู้ฝึกยุทธทั้งหลายจะไม่รับสัตว์เวทที่ไร้ประโยชน์
ตัวเขาคือมังกรทองผู้ยิ่งยง กลับต้องมาเป็นสัตว์เวทร่วมกับเจ้าหมูตัวน้อยเช่นนี้ มัน….ช่าง….บาดหัวใจเสียนี่กระไร !
“ต้านต้านหาใช่เจ้าหมูตัวน้อยไม่ !” ต้านต้านฮึดฮัดเกรี้ยวกราดจนพวงแก้มทั้งสองแดงก่ำ เขาพุ่งกระโจนเข้างับหางเจ้ามังกรตัวจิ๋วที่น่าชังอย่างเต็มแรง “คนชั่ว เอาท่านแม่ของข้าคืนมา ! เอาท่านแม่ของข้าคืนมาเดี๋ยวนี้นะ !”
“โอ๊ย !โอ๊ย ! อย่ากัดสิ ! ปล่อยก่อน !”เจ้ามังกรตัวจ้อยร้องเอะอะโหวกเหวก แม้หมายจะสะบัดเจ้าลูกหมูตัวน้อยออกไป ทว่ามันกัดเสียเต็มแรงกระทั่งเจ้ามังกรพยายามเท่าไรต้านต้านก็ไม่ยอมปล่อยหางเสียที ที่สุดแล้วมันจึงได้เพียงร้องตะโกนลั่น “หากท่านแม่ของเจ้าสามารถกัดฟันทนผ่านบททดสอบนี้ไปได้ นางย่อมได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่ สิ่งที่จะได้รับนับว่ามีคุณค่ามหาศาลอย่างไม่อาจประมาณได้ ! เจ้าช่างไม่รู้จักแยกแยะดีชั่ว ไม่เพียงเท่านั้น เจ้ายังกล้ามีข้อกังขาในเจตนาอันแสนดีของข้าผู้นี้อีกกระนั้นหรือ ?”
ที่สุดแล้วต้านต้านจึงยอมปล่อยหางเจ้ามังกรน้อย ทว่าดวงหน้านั้นยังคงเศร้าสลดหดหู่เหลือกำลังอย่างมิอาจคลายใจลงได้ “ทว่าต้านต้านได้ยินพี่ชายใหญ่สุดหล่อผู้นั้นกล่าวว่าหากท่านแม่ไม่อาจผ่านบททดสอบนี้ไปได้ ท่านแม่จะสิ้นใจตาย….ฮือ ฮือ ฮือ… ต้านต้านไม่อยากให้ท่านแม่ตายนี่นา !”
“วางใจเถิด ท่านแม่ของเจ้าเก่งกาจจะตาย นางต้องผ่านบททดสอบครานี้ได้อย่างแน่นอน มันก็ไม่ได้ยากเย็นมากมายถึงเพียงนั้นหรอกน่า เอาน่า เลิกร้องไห้ได้แล้ว”
ต้านต้านยกอุ้งตีนขึ้นขยี้ปาดคราบน้ำตาเอ่ยถามด้วยความยินดีปรีดา “เช่นนั้นจริงหรือ ? ท่านแม่จะไม่เป็นไรจริงหรือ ?”
“อื้อ….อื้อ จริงสิ !” เจ้ามั้งกรทองตัวจิ๋วบ่ายหน้าหลบด้วยความละอายใจก่อนจะส่งเสียงหัวเราะลั่นทำกลบเกลื่อน “ข้าคือสัตว์เวทตนใหม่ที่ท่านแม่ของเจ้าเพิ่งรับไว้ ท่านนายกับสัตว์เวทล้วนต้องร่วมความเจริญรุ่งเรือง และเสื่อมถอยไปด้วยกันเช่นนี้แล้ว ข้าจะหลอกลวงท่านแม่ของเจ้าได้อย่างไร ?”
เพียงได้ยินเช่นนั้น รอยยิ้มที่แจ่มใสเปี่ยมไปด้วยความสุขใจพลันฉาดฉายเรืองรองอยู่บนดวงหน้าของต้านต้าน สายตาแห่งความปลื้มปริ่มยินดีอย่างน่ารักน่าชังทอประกายเอิบอาบไปทั่วร่างของเจ้ามังกรทองตัวน้อย
เจ้าตัวจิ๋วยังเบี่ยงหน้าหลบสายตาด้วยยิ่งละอายแก่ใจอย่างหนักหนากว่าเก่าก่อน ด้วยเพราะสิ่งที่เขามิได้กล่าวนั้นคือ ข้อผูกมัดที่เกิดขึ้นระหว่างตัวเขากับเกอซีนั้นคือพันธสัญญาเท่าเทียม ทั้งในครานั้นเขารีบรวบหัวรวบหางจับนางทำพันธสัญญาโดยเร่งด่วนเหตุเพราะนางคือผู้ครอบครองธำมรงค์มังกรผงาด ทั้งธำมรงค์นี้คือสิ่งสำคัญอย่างยิ่งยวดในการคลายผนึกปลดปล่อยเขาให้ได้รับอิสระจากมิติผนึกแห่งนั้น
ขอเพียงสามารถปลดเปลื้องตนออกจากมิติผนึกได้ พลังความสามารถของเขาจะค่อย ๆ ฟื้นคืนกลับทีละน้อย เมื่อถึงเวลาที่พลังของเขาฟื้นคืนกระทั่งเกินขอบเขตพลังความสามารถของเกอซี การสลัดนางทิ้งจะเป็นเรื่องยากเย็นอย่างไรได้
และหากเกอซีสิ้นใจตายไประหว่างช่วงพันธสัญญา เขาย่อมต้องมีส่วนได้รับบาดเจ็บบ้างเป็นธรรมดา ทว่าจะเป็นเพียงอาการบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น จากนั้นเขาจึงค่อยมองหายอดยุทธคนใหม่ร่วมทำพันธสัญญาขึ้นอีกครา
ครั้นเมื่อได้เห็นแววตาแห่งความชื่นชมในประกายตาของเจ้าลูกหมูสีชมพูตัวน้อยตรงหน้า ความคิดอ่านบางประการในหัวของเจ้ามังกรทองกลับผุดขึ้น…… อาจบางที การได้เป็นสัตว์เวทของสาวน้อยผู้นี้นั้นคงไม่เลวกระมัง เอ…. หรือจะช่วยหาทางให้นางสามารถผ่านด่านทดสอบครานี้ให้ได้ดี ?
เจ้ามังกรทองกระแอมเล็กน้อยก่อนจะยื่นหน้ายื่นตากระซิบกระซาบด้วยสีหน้าที่แปรเปลี่ยนเล็กน้อย “เงียบก่อน ! มีคนมา !”
***จบตอน บทสนทนาระหว่างสัตว์เวท***
