หัตถ์เทวะธิดาพญายม – ตอนที่ 165 สุนัขจิ้งจอกเก้าหาง

ครั้นเมื่อเกอซีหันสำรวจไปรอบกายกลับไม่พบเห็นเซี่ยวหลีจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ

“เซี่ยวหลีไปไหนเสีย ?”

กล่าวได้ว่าทุกครั้งคราที่นางกลับมาถึงเรือน เซี่ยวหลีมักเป็นคนแรกที่โผเข้ามาหาราวกับแม่หนูน้อยที่ถูกเลี้ยงอย่างตามใจจนเสียคนสีหน้าของแม่นมเฉินแปรเปลี่ยนไปด้วยความปิติซาบซึ้งทว่ากลับปนเปไปด้วยความห่วงกังวล

“คุณหนูเจ้าคะ คุณหนูคงยังไม่ทราบ พวกเราล้วนติดค้างเซี่ยวหลี นางทำให้พวกเราทั้งหมดปลอดภัย ทว่าหลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนนางกลับขังตนไว้แต่เพียงในห้องไม่ว่าพวกเราจะเรียกขานสักเพียงไรนางก็ไม่ยอมออกมา คุณหนูรีบไปดูนางเสียหน่อยดีกว่าเจ้าค่ะ”

คืนก่อนที่เกอซีใช้ตนเองล่อกลุ่มมือสังหารออกไปนั้น พวกซีเจี่ย เซี่ยวหลี และคนอื่น ๆ ล้วนห่วงกังวลถึงนางยิ่งนัก ทุกคนจึงพากันแอบลอบกลับเข้ามายังเรือนหลังน้อยอีกคราทว่ากลับไม่เห็นแม้เพียงเงาของผู้ใดหลงเหลืออยู่ในเรือน สิ่งที่ตกค้างหลงเหลือไว้คงมีแค่เพียงคราบโลหิตที่ไหลนองอยู่กับซากศพของชายผู้ไม่คุ้นตาท่วมพื้นห้องของเกอซีด้านหนึ่งทุกคนล้วนหวาดกลัวเมื่อได้ล่วงรู้ว่ามีผู้บุกรุกเข้ามายังเรือนหลังน้อย อีกด้านหนึ่งกลับยิ่งร้อนรนหวั่นกังวลถึงความปลอดภัยของเกอซีจนไม่กล้าผละจากเรือนหลังน้อยไป ทุกคนจึงรั้งรออยู่ ณ ที่นี้ด้วยความหวังที่จะได้พบเห็นเกอซีกลับมาอีกคราอย่างปลอดภัยผู้ใดเล่าจะคิดฝันว่าขณะที่ทุกคนกำลังรั้งรออยู่นั้น ขุมพลังโดยรอบเทือกเขาฉางพลันเกิดอาการพลุ่งพล่านระส่ำระสาย

เดิมทีเดียวพลังงานในอาณาบริเวณโดยรอบเทือกเขาแห่งนี้ล้วนมีเพียงเบาบางซึ่งแม้กระทั่งหลุมดำที่สูบกลืนพลังยังไม่แผ่กระจายเข้ามาหา ทว่าครานี้ทุกสิ่งกลับเกินความคาดหมายยิ่งนัก เมื่อเทือกเขาฉางอันรกร้างห่างไกลพลันปรากฏการแปรเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่น่าอัศจรรย์ ขุมพลังขนาดมหึมาที่ระเบิดพวยพุ่งทำให้ฝูงสัตว์ร้ายหายากพากันวิ่งหนีแตกตื่นลงมาจากยอดเขา นอกไปเสียจากหมู่สัตว์ป่าที่ยังคงหลบซ่อนตัวอยู่ในเทือกเขาฉางแล้ว ฝูงสัตว์ที่เหลือต่างพากันแตกตื่นเบียดเสียดกันหลั่งไหลลงจากยอดเขาปานประดุจคลื่นมหาสมุทรราวกับพวกมันกำลังพากันหนีตายอย่างระส่ำระสายโกลาหลคลื่นพลังมหาศาลที่พลุ่งพล่านจากยอดเขาคืบคลานแผ่กระจายปกคลุมลงมาถึงปลายตีนเขาเบื้องล่าง ทั้งยังสืบต่อลงมาถึงเรือนหลังน้อย

ทันที่ที่ขุมพลังกร้ำกรายเข้ามาถึงอาณาเขตเรือนหลังน้อย ทั้งหลี่ซี กลุ่มบ่าวรับใช้ที่ถูกสะกดวิญญาณไว้ ตลอดถึงเหล่าบริวารที่อยู่นอกตัวเรือนล้วนสิ้นใจในทันทีโดยยังไม่ทันส่งเสียงร้อง โลหิตไหลพุ่งหลั่งออกจากรูขุมขนทุกส่วนของร่างกาย ครั้นเมื่อหายนะกำลังกร้ำกรายเข้าหาทุกคนในเรือนหลังน้อย เซี่ยวหลีจึงรวบรวมพลังปราณทั่วร่างสร้างม่านปราการสุญตาขึ้นปกป้องทุกคนในเรือนให้ปลอดภัย

แม้ว่าคลื่นพลัง และฝูงสัตว์ร้ายจะอยู่ในอาการแตกตื่นโกลาหลกันแค่เพียงช่วงระยะหนึ่ง ทว่าเพื่อทรงกำลังในการรักษาม่านปราการไว้ ที่สุดแล้วเซี่ยวหลีต้องกระอักโลหิตออกมาคำโต จากนั้นนางก็กักขังตนเองไว้แต่เพียงในห้องโดยไม่ยอมออกมาพบผู้ใดอีกเกอซีเดินมาหาเซี่ยวหลีด้วยตนเองแค่เพียงลำพัง นางเคาะประตูเพียงแผ่วเบา

“เซี่ยวหลี นี่ข้าเอง เปิดประตูหน่อยได้ไหม ?”

เสียงดัง ตึ่ง ก้องหลุดมาจากด้านในก่อนทุกสิ่งจะเงียบเชียบลงไปอีกครา ติดตามมาด้วยเสียงสะอื้นไห้เบาบางหัวคิ้วของเกอซีจิกเข้าหากันเล็กน้อย นางรวบรวมพลังไว้ในฝ่ามือ วางนาบลงบนบานประตู และ ค่อย ๆ ผลักออกทีละน้อย เพียงไม่นาน บานประตูที่ปิดสนิทกลับถูกเปิดออกได้อย่างง่ายดาย

เกอซีสืบฝ่าเท้ายาวตรงเข้าไปในห้องอีกก้าวหนึ่งจึงเห็นเซี่ยวหลีนั่งขดตัวกลมมุดอยู่ในผ้านวมแม้กระทั่งศีรษะยังถูกคลุมไว้อย่างมิดชิด ที่มุมเตียงร่างน้อย ๆ สั่นเทาไม่หยุดหย่อนเกอซีปิดประตูค่อย ๆ ย่างกรายเข้าไปที่ข้างเตียง

“เซี่ยวหลี ออกมาคุยกับข้าก่อน !”

ร่างของเซี่ยวหลีสั่นสะท้านอย่างหนักอยู่ใต้ผ้านวมผืนกว้าง นางกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเคล้าหยาดน้ำตา

“คุณหนูอย่าเข้ามาใกล้ ข้าจะทำให้คุณหนูหวาดกลัว…..ฮือ……ข้าไม่อยากให้คุณหนูเกลียดข้า……”

ใบหน้าของเกอซียุ่งย่น นางหมายจะดึงผ้านวมออกทว่าเพียงฝ่ามือเอื้อมไปสัมผัส เซี่ยวหลีกลับรีบกระถดถอยหลีกอย่างรวดเร็ว ทั้งร่างนั้นกลับยิ่งสั่นสะท้าน เสียงร่ำไห้สะอื้นกลับยิ่งดังระงม ในน้ำเสียงนั้นกลับยิ่งหลั่งล้นไปด้วยความเศร้าเสียใจ ความสิ้นหวังหมดอาลัยทว่าขณะที่เกอซีกำลังจะอับจนปัญญา กลับได้ยินเสียงใสราวหนูน้อยของต้านต้านดังก้องอยู่ในหู

“ท่านแม่ ท่านแม่ ต้านต้านได้กลิ่นหอมของปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง อืม—- เนื้อปีศาจจิ้งจอกเก้าหางอร่อยไหม ? ท่านแม่เอามาย่างให้ต้านต้านกินได้ไหม ?”

ปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง ? เพียงได้ยินเกอซีกลับต้องนิ่งอึ้ง เริ่มนึกทบทวนเรื่องราวที่บันทึกไว้ในบทบันทึกสรรพชีวิตในทันทีปีศาจจิ้งจอกเก้าหางคือสัตว์ป่าโบราณซึ่งมีร่างกายแข็งแรง พละกำลังล้นเหลือ แต่ละครั้งที่มันสามารถเลื่อนขั้นพลังเวทหางของมันจะงอกโผล่ขึ้นอีกหนึ่ง แต่ละหางล้วนสั่งสมเวทแต่ละชนิด เมื่อใดที่มันสามารถสั่งสมหางได้ถึงเก้า มันจะมีความสามารถอันน่าอัศจรรย์ที่ชวนให้ตื่นตะลึง

***จบตอน สุนัขจิ้งจอกเก้าหาง***