เกอซีถ่ายถอนลมหายใจออกมาด้วยความคลายใจก่อนจะคีบถอนแท่งเข็มเงินออกจากร่างโอวหยางฮ่าวเซวียนทีละเล่ม หลังจากถอนเข็มเงินเล่มสุดท้ายเก็บเข้าใส่ในมิติเวทแล้ว หญิงสาวจึงหันไปดึงเศษผ้าที่อุดปากชายหนุ่มออก
“ตอนนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง ?”
โอวหยางฮ่าวเซวียนอ้าปากหอบหายใจอย่างแรง ร่องรอยแห่งความเจ็บปวดทรมานอย่างเหลือแสนยังคงติดค้างอยู่บนใบหน้า ถึงกระนั้น ในแววตากลับโชนประกายเจิดจ้า ดวงตาคู่นั้นหาได้คั่งล้นไปด้วยความสิ้นหวังหมดอาลัยตายอยากดังที่เป็นเมื่อชั่วยามก่อนอีกต่อไป “เจ็บปวด…….ข้ารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่าง แขนของข้า ขาของข้า ชีพจรในร่าง แม้กระทั่งจุดตันเถียน…..ข้ารับรู้ได้ถึงความเจ็บทรมานที่กัดกินลึก อีกทั้ง อีกทั้งยังรับรู้ได้ถึงพลังวัตร กระแสพลังปราณพุ่งพล่านถาโถมเข้าสู่จุดตันเถียน ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า….. ข้าสามารถรับรู้ได้ถึงการโคจรของพลังปราณในร่างอีกครา !”
ฮูหยินโอวหยางอุทานออกมาด้วยความแตกตื่นใจ นางพุ่งตัวเข้ามาอยู่ด้านข้างโอวหยางฮ่าวเซวียน ร่ำไห้น้ำตานอง “เซวียนเอ๋อ ที่เจ้ากล่าวเป็นเรื่องจริงหรือ ? ท่านหมอซียอดอัจฉริยะ อาการของซีเอ๋อได้รับการรักษาแล้วหรือ ?”
เกอซีตอบกลับอย่างเฉยชา “จะง่ายดายถึงเพียงนั้นได้อย่างไร ? พิษที่สะสมอยู่ในร่างของคุณชายหนักหนารุนแรง ย่อมไม่อาจถูกขับออกได้ภายในครึ่งหรือหนึ่งชั่วยาม ส่วนเส้นชีพจรลมปราณในกายเพิ่งจะได้รับการฟื้นฟูขึ้นเพียงเล็กน้อย อย่างมากสุดคงทำได้แค่เพียงลุกนั่ง แต่ย่อมยังไม่อาจลุกยืน และยังคงไม่อาจโคจรพลังวัตรได้”
เกอซีหยุดเว้นระยะครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวต่อท่ามกลางสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวังของคู่สามีภรรยา “วันข้างหน้า ข้าจำต้องมาที่นี่ทุกสามวันเพื่อให้การฝังเข็มขับพิษ และรักษาเส้นชีพจรแก่คุณชายโอวหยางอย่างต่อเนื่อง ขั้นตอนการรักษาที่ถือได้ว่าสุ่มเสี่ยงอย่างที่สุดได้ผ่านพ้นไปแล้ว ขั้นตอนการขับพิษที่เหลือนับจากนี้ถือได้ว่าไม่ยากเย็นไปกว่านี้ เพียงทว่า ระหว่างกระบวนการรักษา จำต้องอาศัยท่านแม่ทัพโอวหยางช่วยถ่ายทอดพลังปราณลงสู่ร่างของคุณชายโอวหยางเพื่อให้แน่ใจได้ว่า ภายหลังจากที่พิษทั้งหมดถูกขับออกไปแล้ว จุดตันเถียนของเขาจะไม่สูญสภาพ”
“ไม่มีปัญหา ! ไม่มีปัญหา !” โอวหยางจื้อโซวงตอบคำซ้ำแล้วซ้ำเล่า “หากสามารถรักษาบุตรชายข้าได้ ถึงต้องสูญเสียพลังวัตรทั้งหมดไปข้าก็ยินดี”
ดวงตาทั้งคู่ของโอวหยางฮ่าวเซวียนผู้นอนอยู่บนเตียงแดงก่ำ ฝ่ามือที่ถูกฮูหยินโอวหยางจับกุมไว้หมุนกลับมากำกระชับตอบกลับ
ผ่านมาปีกว่าแล้วที่เขาต้องใช้ชีวิตเยี่ยงซากศพ หากแต่สำหรับบิดามารดาผู้รัก และห่วงใยเขากลับยิ่งเจ็บปวดไปกว่า เขาตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าเบื้องหน้าต่อไปเขาจะไม่ยอมท้อแท้สิ้นหวังอีก ด้วยมันจะนำพาความทุกข์โศกมาสู่บิดามารดา หากแต่กลับทำให้เหล่าศัตรูต้องยินดีปรีดา
เกอซีหยิบโอสถเม็ดที่มีสรรพคุณช่วยล้างพิษ และฟื้นฟูพลังออกมาจำนวนมากเพื่อส่งต่อให้แก่ฮูหยินโอวหยาง “ให้เขากินโอสถนี้หนึ่งเม็ดทุกวันก่อนนอน มันจะช่วยยับยั้งพิษในกาย และช่วยฟื้นฟูเส้นชีพจรที่ลีบฝ่อของเขาได้”
โอวหยางฮ่าวเซวียนเหยียดท่อนแขนออกไปด้วยความยากลำบาก ดวงตาทั้งคู่วาววับไปด้วยหยาดน้ำ
เขาพยุงร่างของตนขึ้นด้วยการอาศัยเกาะร่างของฮูหยินโอวหยาง ชายหนุ่มลุกขึ้นอยู่ในท่านั่ง สายตาจับจ้องไปยังเกอซีด้วยความซาบซึ้งใจ “บุญคุณของคุณชายซีที่มอบชีวิตใหม่ ข้า โอวหยางฮ่าวเซวียนจะจดจำไว้ตราบชั่วชีวิต เบื้องหน้าต่อไป หากคุณชายต้องการสิ่งใด ข้า โอวหยางฮ่าวเซวียนจะขอฝ่าน้ำลุยเพลิงไม่หวั่นเกรงต่ออุปสรรคขวากหนามจะขอทำให้สำเร็จลุล่วงตามความประสงค์”
ยามนี้ใบหน้าที่ซูบตอบขับโหนกแก้มทั้งสองของโอวหยางฮ่าวเซวียนให้โดดเด่น หนวดเครายาวระไปทั่วใบหน้าที่ผอมแห้ง หากแต่จะอย่างไรเสียสิ่งที่ปรากฏคือความหล่อเหลา เพียงทว่าสายตาที่โชนประกายยามเมื่อเขาจับจ้องมายังเกอซีทำให้หนานกงยวี่หรี่สายตาลงด้วยความไม่พอใจ
เกอซีหาได้ใส่ใจแม้เพียงน้อยนิด นางเพียงเอ่ยขึ้นเสียงเย็น “พวกเจ้าทั้งหมดไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า สำหรับข้าการชดเชยด้วยค่าตอบแทนอย่างหนักสำหรับความเหนื่อยยากในการช่วยชีวิตนับเป็นเรื่องปกติสามัญที่ข้าย่อมต้องเอ่ยปาก ข้าได้ยินมาว่าตระกูลโอวหยางของท่านมีผลหยวนหยาง ?”
โอวหยางจื้อโซวงหวนรำลึกถึงสิ่งที่ราชันมัจจุราชเคยกล่าวไว้แก่เขาได้ทันที เขามีสิ่งที่ท่านหมอยอดอัจฉริยะตามหาอยู่ ท่านแม่ทัพรีบสั่งการให้คนนำผลหยวนหยางที่เก็บรักษาไว้ออกมาทันที
ผลหยวนหยางนับเป็นสมบัติที่หายากทรงคุณค่าอย่างยิ่ง ด้วยมันมีสรรพคุณช่วยเสริมความก้าวหน้าของพลังยุทธให้แก่ผู้ฝึกตน ทว่าเมื่อเทียบกับความปลอดภัย และชีวิตของบุตรชายแล้วมันจะนับเป็นอะไรได้
โอวหยางจื้อโซวงส่งมอบกล่องหยกแกะสลักที่งดงามวิจิตรให้แก่เกอซีโดยไม่ลังเล
เกอซีเปิดกล่องหยกออก ฉับพลันหญิงสาวรับรู้ได้ถึงเปลวไฟที่ร้อนแรงโชติช่วงที่ตรงเข้าปะทะใบหน้า สีหน้าของนางแปรเปลี่ยนทันที
หากแต่นาทีถัดมา ม่านพลังที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นตรงหน้าพร้อมฝ่ามือได้รูปยื่นเข้ามาช่วยปิดกล่องหยกลงอย่างนุ่มนวล น้ำเสียงหม่นมัวดังขึ้นข้างหู “ซีเยว่ระวังหน่อย หากจะใช้ผลหยวนหยางเจ้าต้องใช้พลังปราณโอบอุ้มห้อมล้อมมันไว้ก่อน หาไม่แล้วมันจะเผาไหม้ตัวเจ้าได้โดยง่าย”
***จบตอน ตอบแทนบุญคุณ***
