เกอซีหันมองตามแนวทอดสายตาของมังกรทองตัวน้อย จึงเห็นสตรีผู้สวมใส่อาภรณ์สีขาว ใบหน้าบดบังด้วยผืนผ้า ตลอดทั่วทั้งเรือนกายของนางปลดปล่อยขุมพลังออกมาอย่างต่อเนื่อง สตรีผู้นั้นกำลังเหยียบย่างอยู่บนเนินหญ้าที่เกอซีเพิ่งยืนอยู่เมื่อสักครู่ก่อนหน้า
ดวงตาคู่งามเปล่งประกายประดุจผิวน้ำที่ตกสะท้อนต้องแสงสุริยัน สายตาของนางทอดไกลมองสำรวจไปโดยรอบก่อนจะบ่ายหน้ามองตรงเข้ามายังผืนป่าแห่งนี้พร้อมแววตาแห่งความมุ่งมั่นที่ปรากฏอยู่บนดวงหน้า
ครานั้น สายลมอ่อนพัดโชยระผ้าคลุมหน้าเผยให้เห็นดวงหน้าที่งดงาม สูงสง่าท่ามกลางท่วงทีที่แฝงไว้ด้วยความเย็นชา
เฟิ่งเหลียนอิ่ง ! !
สองคิ้วของเกอซีเลิกสูงด้วยอาการฉงน ฉับพลันนั้นเอง เบื้องหน้าสายตาของหญิงสาวปรากฏวังที่ตั้งสูงตระหง่านยิ่งใหญ่อลังการ
ตลอดทั่วทั้งวังแห่งนี้ล้วนถูกครอบคลุมไว้ด้วยรัศมีแสงสีม่วง ใกล้กันนั้นคือกระดิ่งเงินจำนวนมหาศาลอย่างมิอาจคาดคำนวณที่ห้อยประดับตลอดโดยรอบทั่วทั้งพลับพลาทรงแปดเหลี่ยม ครั้นเมื่อสายลมโชยผ่าน เสียงท่วงทำนองอันไพเราะจะก้องกังวานเสนาะโสตเป็นที่ยิ่ง
มังกรทองตัวน้อยหันกลับไปมองผืนป่าที่ผ่านมาด้วยใบหน้าโล่งใจ “ยังดีที่นางเพิ่งถึง ผืนป่าทองขจี พวกเรายังพอจะมีเวลา ท่านนาย ! รีบเข้าไปเร็ว ! ท่านต้องรีบผ่านด่านทดสอบ ได้เป็นผู้สืบทอดก่อนที่นางจะมาถึง !”
ผู้ถูกเรียกขานหันกลับไปมองผืนป่าอีกคราด้วยแววตาอันล้ำลึก ก่อนจะสืบฝีเท้าย่างก้าวตรงเข้าสู่วังจื่อจิน
*****
เฟิ่งเหลียนอิ่งผู้ยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าผืนป่ากุมแผ่นหยกไว้ในมือ มุมปากของนางขยักยกแฝงรอยยิ้มอันเยียบเย็น
แผ่นหยกนี้คือของล้ำค่าที่อาจารย์ของนางมอบให้ก่อนจะแยกจากกัน ด้วยแผ่นหยกชิ้นนี้ ในที่สุดนางจึงสามารถข้ามผ่านบานประตูแห่งความสูญว่าง ก้าวข้ามด่านปราการแต่ละชั้นกระทั่งถูกส่งมาถึงใจกลางอาณาจักรกำบังแห่งใน
ขณะที่หมู่ชนทั้งหลายต่างต้องต่อสู้ยื้อชีวิตตนอย่างเต็มกำลังที่ปลายขอบแดนอาณาจักรกำบัง นางกลับสามารถเข้ามาถึงใจกลางอาณาจักรกำบัง…สถานที่ซ่อนขุมสมบัติอันทรงค่ามหาศาล
นอกเสียจากการได้เป็นผู้รับช่วงสืบทอดวังจื่อจินแห่งนี้แล้ว นางยังหมายมั่นจะไขว่คว้าสมบัติล้ำค่าที่อาจารย์เคยกล่าวถึง นั่นคือ ต้นโพธิ์ทองคำอันหาค่ามิได้ ขอเพียงสามารถเก็บเกี่ยวผลโพธิ์ทองมาได้แค่เพียงสองสามผล พลังฝีมือของนางจะสามารถพัฒนาอย่างก้าวกระโดดขึ้นได้ในทันที
และแน่นอน เมื่อที่สุดนางสามารถนำผลโพธิ์ไปมอบให้แก่พี่ยวี่ได้ เขาย่อมต้องซาบซึ้งในน้ำใจครานี้เป็นที่ยิ่ง
เพียงคิดถึงหนานกงยวี่ ใบหน้าของเฟิ่งเหลียนอิ่งพลันปรากฏรอยยิ้มแห่งความเอียงอายขึ้นในทันที ทว่าเมื่อติดตามรอยการนำทางของแผ่นหยกซึ่งชี้บ่งที่ตั้งของต้นโพธิ์ทองคำแล้ว หญิงสาวกลับต้องตื่นตะลึงเมื่อได้พบว่าต้นโพธิ์ทองคำหายไปจากที่นั้นแล้ว
กระทั่งงูหลามทองคำที่ท่านอาจารย์ได้สั่งเตือนไว้ว่า มันคือสัตว์เวทผู้พิทักษ์ต้นโพธิ์ทองคำ…..กลับยังหายไปไม่เหลือให้เห็นแม้เพียงเศษซาก ! ทั้งต้นโพธิ์ทองคำ ทั้งงูหลามยักษ์ทองคำจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยเช่นนี้ได้อย่างไร ? เป็นไปได้อย่างไร ?
เฟิ่งเหลียนอิ่งรีบกวาดตาสำรวจทุกสรรพสิ่งโดยรอบในทันที นางค่อย ๆ ก้มลงสำรวจดูร่องรอยเล็กน้อยบนพื้นผิวดินที่เบื้องล่าง
นี่มัน…โลหิตมนุษย์ ? เช่นนั้นต้องมีผู้มาเยือนสถานที่แห่งนี้แล้ว ทั้งคนผู้นั้นย่อมพิชิตงูหลามทองคำตัวนั้นได้แล้ว ยังอีกทั้งคนผู้นั้นได้ฉวยเอาต้นโพธิ์ทองคำทั้งต้นไปแล้วกระนั้นหรือ ?
เพียงทว่า จะเป็นไปได้อย่างไร ? ต้นโพธิ์ทองคำจำต้องอาศัยอยู่ในผืนดินศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นจึงจะคงอยู่ได้ หากนำมันลงสู่ผืนธรณีโดยทั่วไปแล้ว มันย่อมต้องเหี่ยวเฉาแห้งตายในทันทีอย่างแน่นอน
ที่สุดแล้ว วายร้ายตนใดกันกล้ามาฉกฉวยผลโพธิ์ทองคำไปเช่นนี้ ? มันถึงกลับกล้าทำลายต้นโพธิ์ทองคำทั้งต้นไปสิ้น เมื่อผืนธรณีศักดิ์สิทธิ์ไม่เคยเกิดมีปรากฏในทวีปหมีหลัวแห่งนี้ ต้นโพธิ์ทองคำย่อมต้องถึงกาลดับสลายไปแล้ว !
เฟิ่งเหลียนอิ่งกัดฟันจ้องรูโพรงที่กลวงเปล่า ณ สถานที่อันต้นโพธิ์ทองคำสมควรตั้งเด่นตระหง่าน ฉับพลัน สีหน้าของนางกลับแปรเปลี่ยน
ร่องรอยที่ปรากฏนี้ยังเป็นรอยใหม่ เช่นนั้นคนผู้นั้นย่อมต้องเพิ่งมาถึงที่นี่ มิใช่ว่าคนผู้นั้น หมายจะฉกชิงทั้งต้นโพธิ์ทองคำ ทั้งตำแหน่งผู้สืบทอดวังจื่อจินกระนั้นหรือ ? !
เพียงคิดเช่นนั้น ทั่วทั้งร่างของหญิงสาวกลับแข็งค้างไปครู่หนึ่ง ก่อนทั้งร่างนั้นจะเคลื่อนเหินไปอย่างรวดเร็วปานประหนึ่งภาพลวงตา
นางสู้อุตส่าห์เตรียมการมาเนิ่นนานเพื่อหมายจะได้เข้ามาในอาณาจักรกำบังแห่งนี้ ทั้งยังตระเตรียมการเพื่อจัดการกับบรรดายอดฝีมือขั้น 5 เคลื่อนย้ายจิตวิญญาณไว้อย่างพร้อมรับมือ !
ทั้งผลโพธิ์ทองคำ ทั้งตำแหน่งผู้สืบทอดวังจื่อจินคือสองสิ่งที่นางหมายมั่นไขว่คว้าใคร่ครอบครอง ! ทว่าต้นโพธิ์ทองคำนั้น ย่อมตกเป็นของผู้ที่ได้พบเจอก่อนผู้ใด แม้นางจะนึกเสียใจที่ถูกชิงตัดหน้าไป ทว่า ด้วยพลังฝีมือของนาง ไม่ช้าก็เร็ว นางย่อมสามารถหาหนทางให้คนผู้นั้นคายผลโพธิ์คืนมาให้นางได้อย่างแน่นอน
ทว่า ผู้สืบทอดวังจื่อจินล้วนสามารถมีได้แค่เพียงหนึ่ง หากมีผู้ฉกฉวยชิงตัดหน้าไป แม้นางจะลงมือสังหารคนผู้นั้นลงเสีย ย่อมไม่อาจเรียกคืนทุกสิ่งกลับมาได้ !
เช่นนั้นจำต้องรีบไล่ตามเจ้าหัวขโมยตัวร้ายนั่นให้ทัน ชิงลงมือบั่นคอมันก่อนที่มันจะคว้าตำแหน่งผู้สืบทอดไปครอบครอง !
***จบตอน ความมุ่งมั่น***
