ตอนที่ 272 ซูอวิ๋นเสี่ยวปรากฏตัว
“แม่ครับ ผมรู้แล้ว ผมจะดูแลตัวเองให้ดีครับ”
“แม่คะ รีบกินข้าวเถอะ” ถังโจวโจวเห็นคุณแม่ถังถามลั่วเซ่าเชินไม่หยุดก็กลัวว่าเรื่องคุณแม่ลั่วจะหลุดออกมาจึงรีบเบนความสนใจคุณแม่ถัง
เมื่อกินข้าวเสร็จ ถังโจวโจวก็ไปส่งลั่วเซ่าเชินที่ชั้นล่าง มองลั่วเซ่าเชินขับรถห่างออกไป ถังโจวโจวยืนอยู่นานมากถึงจะกลับขึ้นไป
รับปากซูอวิ๋นเสี่ยวไว้ว่าจะพาลั่วอิงไปเจอ ตอนนี้ลั่วอิงก็มาอยู่กับเธอที่บ้านตระกูลถังแล้ว ถังโจวโจวรู้สึกว่าเป็นโอกาสที่ดี ลั่วเซ่าเชินเองก็ไม่รู้
ถังโจวโจวโทรคุยกับซูอวิ๋นเสี่ยว ถังโจวโจวกลัวว่าลั่วอิงจะเกิดความรู้สึกต่อต้านจึงให้ซูอวิ๋นเสี่ยวอยู่ในฐานะเพื่อนของเธอที่มารับลั่วอิงและนัดเป็นเวลาพรุ่งนี้ที่จะไปรับลั่วอิงที่โรงเรียน
ช่วงนี้ลั่วอิงมีความสุขที่ถังโจวโจวไปส่งเธอที่โรงเรียนทุกวัน ตอนเย็นก็มารับเธอกลับบ้าน ยกเว้นเรื่องที่ไม่ได้เจอลั่วเซ่าเชินบ่อยๆ ลั่วอิงก็คิดว่าทุกอย่างดีหมด
วันนี้ ลั่วอิงนั่งรอให้ถังโจวโจวมารับอย่างเชื่อฟัง ทันใดนั้นลั่วอิงก็รู้สึกถึงสายตาหนึ่งที่ตกลงบนร่างตนเอง ลั่วอิงขยับตัวเดินไปด้านข้างแต่สายตาคู่นั้นก็ยังจับจ้องมาที่เธออยู่ตลอดเวลา
เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็พบว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอไม่เคยพบมาก่อน เธอสวยมาก แต่ดวงตาคู่นั้นไม่รู้ว่าเป็นอะไรจึงมองจ้องมาที่เธอตลอดเวลา นี่ทำให้ลั่วอิงตกใจ
ลั่วอิงเห็นถังโจวโจวยังไม่มาและผู้หญิงคนนี้ก็แต่ตัวดี ดูไม่เหมือนคนไม่ดีจึงคุยกับเธอ “ทำไมคุณมองหนูตลอดเลยล่ะคะ”
ซูอวิ๋นเสี่ยวที่ไม่คิดว่าลั่วอิงจะคุยกับเธอตกใจอยู่ครู่หนึ่ง พูดอะไรไม่ออก ซูอวิ๋นเสี่ยวอยากตบปากตัวเองหนักๆ นี่มันอะไรก่อน มาเป็นอะไรในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้
ลั่วอิงเห็นผู้หญิงคนนี้แปลก ใบหน้าดูตื่นเต้นตอนเธอถาม แต่กลับไม่ยอมพูดอะไร “หรือคุณเป็นใบ้คะ” ลั่วอิงมองซูอวิ๋นเสี่ยวอย่างสงสัย
หลังจากซูอวิ๋นเสี่ยวผ่านช่วงเวลาแห่งความตื่นเต้นมาได้ ในที่สุดก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม เธอเผยรอยยิ้มอ่อนโยน “สวัสดีจ้ะ ฉันเป็นเพื่อนของถังโจวโจว ชื่อซูอวิ๋นเสี่ยว”
ซูอวิ๋นเสี่ยวยื่นมือออกไป แต่น่าเสียได้ที่ลั่วอิงไม่ได้จับตอบ “คุณบอกว่าเป็นเพื่อนแม่โจวโจวหนูก็ต้องเชื่อคุณเหรอ คุณคิดว่าหนูเป็นเด็กสามขวบหรือไง คนไม่ดีชอบโกหกเด็กแบบนี้ที่สุดเลย”
ซูอวิ๋นเสี่ยวไม่คิดว่าจะไม่ราบรื่นแบบนี้ นี่ใช่เด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่งจริงเหรอ เห็นอยู่ว่าเธอพูดความจริง ทำไมลั่วอิงถึงไม่เชื่อเธอล่ะ
“ฉันไม่ได้โกหก ฉันเป็นเพื่อนของถังโจวโจวจริงๆ” ซูอวิ๋นเสี่ยวอธิบาย แต่เมื่อลั่วอิงได้ยินชื่อถังโจวโจวอีกครั้งก็เตือนเธอว่า “คุณอย่ามาพูดมั่วๆ หนูจะร้องเรียกคนแล้วนะ เพื่อนแม่โจวโจวหนูเจอมาทุกคนแล้ว คุณมาจากที่ไหนกัน”
พอเห็นลั่วอิงไม่เชื่อซูอวิ๋นเสี่ยวก็ร้อนรน ทำไมถังโจวโจวยังไม่มาอีกนะ รีบมาอธิบายกับลั่วอิงหน่อยเถอะ เธอยังอยากผูกมิตรกับลั่วอิงอยู่นะ
ถังโจวโจวไม่ทำให้เธอผิดหวัง ไม่นานเธอก็มา เมื่อเห็นลั่วอิงอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ถังโจวโจวก็ค่อนข้างตึงเครียด เดินเร็วเข้าไปอีก คงไม่ใช่คนร้ายหรอกนะ
เมื่อเข้าไปใกล้ก็พบว่าเป็นซูอวิ๋นเสี่ยว “เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” ถังโจวโจวมองซูอวิ๋นเสี่ยวแล้วมองลั่วอิงก็รู้แล้วว่าผิดแผน ก็คุยกันชัดเจนแล้วนี่ว่าจะแกล้งเหมือนบังเอิญเจอกันบนถนนแล้วค่อยแนะนำให้ลั่วอิงรู้จัก แต่นี่คงทนไม่ไหวมาเจอลั่วอิงก่อนสินะ
ตอนที่ 273 เพื่อนของถังโจวโจว
“แม่โจวโจวมาแล้วเหรอคะ คนคนนี้คือเพื่อนคุณแม่รึเปล่า หนูไม่เคยเจอมาก่อนเลย” ลั่วอิงสงสัยในตัวซูอวิ๋นเสี่ยว ถังโจวโจวรู้สึกว่าเธอช่างสังเกตมาก
ซูอวิ๋นเสี่ยวมองถังโจวโจวอย่างน้อยใจ “โจวโจว ลั่วอิงเก่งจริงๆ ฉันบอกว่าฉันเป็นเพื่อนเธอ เธอยังไม่เชื่อเลย”
“ใครใช้ให้จู่ๆ เธอก็โผล่มาล่ะ นอกจากนี้ ลั่วอิงก็เก่งมากทำให้ฉันรู้สึกสบายใจ” เคยผ่านเรื่องราวการลักพาตัวมา ลั่วเซ่าเชินก็ส่งบอดี้การ์ดมาเฝ้าเธอ แต่มันก็ช่วยไม่ได้ ใครจะรู้ว่าวันนั้นจะมีใครมาเฝ้าหรือเปล่า
ดังนั้นปกติถังโจวโจวจะให้ลั่วอิงระวังคนแปลกหน้า ไม่คิดว่าวันนี้มันจะได้ผล แม้ว่าวิธีนี้จะได้ใช้กับคนที่รู้จัก แต่ลั่วอิงก็ไม่รู้ว่าถังโจวโจวรู้จักซูอวิ๋นเสี่ยว ดังนั้นก็ไม่เป็นไร
ซูอวิ๋นเสี่ยวรู้ว่าถังโจวโจวโทษว่ามันเป็นความผิดของเธอเอง เดิมทีเธอต้องการที่จะรอ แต่เธอเห็นลั่วอิงอยู่ที่ประตูโรงเรียน และนานแล้วถังโจวโจวยังไม่มาเธอจึงร้อนใจจนเผยตัวตนออกมา
ลั่วอิงเห็นถังโจวโจวกับผู้หญิงตรงหน้าคุยกันถึงได้รู้ว่าทั้งสองคนรู้จักกัน “แม่โจวโจวขา เธอเป็นเพื่อนคุณแม่จริงๆ เหรอคะ ทำไมหนูไม่เคยเจอมาก่อนเลย”
ถังโจวโจวมองซูอวิ๋นเสี่ยวครั้งหนึ่ง หมดหนทางที่จะอธิบายกับลั่วอิง “เธอเป็นเพื่อนของแม่เองจ๊ะ พวกเราเพิ่งรู้จักกัน ดังนั้นลูกเลยไม่เคยเจอ ลูกเรียกเธอว่าป้าซูก็ได้”
“มา เด็กน้อย เรียกให้ป้าฟังหน่อยเร็ว” ซูอวิ๋นเสี่ยวพูด ลั่วอิงเข้าไปหาถังโจวโจวโดยไม่พูดอะไรสักคำ
ซูอวิ๋นเสี่ยวค่อนข้างผิดหวัง “โจวโจว ฉันคงไม่ได้น่ารังเกียจขนาดนั้นหรอกใช่ไหม” ลั่วอิงเห็นซูอวิ๋นเสี่ยวค่อนข้างเสียใจก็คิดว่าตัวเองทำผิดไปแล้วรึเปล่า
“ป้าซู…”
“โจวโจว ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม ลั่วอิงเรียกฉันแล้ว” ซูอวิ๋นเสี่ยวเอี้ยวหูฟัง ลั่วอิงเรียกเธอด้วยเสียงแผ่วเบาแต่เธอก็ได้ยินแล้ว
“ใช่ เธอเรียกแล้วจริงๆ” ถังโจวโจวไม่คิดว่าอั่วอิงจะยอมรับซูอวิ๋นเสี่ยวง่ายขนาดนี้ แล้วท่าทางสงสัยซูอวิ๋นเสี่ยวเมื่อกี้ล่ะ ทำไมยอมรับเร็วนัก ไม่อยากจะเชื่อเลย
“เด็กน้อย เรียกป้าอีกได้ไหม ป้าอยากฟังให้ชัด” น้ำตาแห่งความตื่นเต้นของซูอวิ๋นเสี่ยวไหลออกมา อาซูเธอเห็นรึยัง ลูกเธอโตขนาดไหนแล้ว เรียกฉันว่าป้าแล้ว
“ป้าซู” ลั่วอิงได้ยินก็เรียกอีกครั้ง ซูอวิ๋นเสี่ยวน้ำตาไหลลงมา “ดีมาก เด็กดี ไปกัน ป้าจะเลี้ยงข้าวหนูเอง”
“ลั่วอิง ลูกอยากไปไหม” ถังโจวโจวถามความเห็นลั่วอิงในอ้อมกอด
“หนูอยากกลับบ้านค่ะ” ลั่วอิงเพิ่งรู้จักซูอวิ๋นเสี่ยว เธอไม่ได้สนใจอาหารมื้อใหญ่ เพราะบ้านเธอมีฐานะค่อนข้างดี อาหารจึงไม่สามารถดึงความสนใจของเธอไว้ได้
ซูอวิ๋นเสี่ยวเห็นลั่วอิงไม่สนใจก็ผิดหวัง “งั้นหนูอยากไปไหน ป้าซูจะพาไปดีไหมคะ”
ซูอวิ๋นเสี่ยวสัญญากับถังโจวโจวเอาไว้แล้วว่าขอแค่ได้เห็นหน้าลั่วอิงก็พอใจแล้ว แต่หลังจากที่ลั่วอิงเอ่ยเรียกเธอ ซูอวิ๋นเสี่ยวก็รู้สึกว่ามันไม่เพียงพอ เธอยังต้องการมากกว่านี้ อยากรู้จักลั่วอิงให้มากกว่านี้
ลั่วอิงส่ายหน้า เธอไม่อยากไปเล่นที่ไหนทั้งนั้น แต่ถ้าเปลี่ยนคนเป็นหลินเหยาชวนเธอแทน ลั่วอิงจะต้องตื่นเต้นแน่นอน
