ตอนที่ 278 สวนสาธารณะปิกนิก
“เหอะๆ…ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดอะไรมากมายขนาดนั้นนี่” ซูอวิ๋นเสี่ยวเกาหัว เธอรู้ว่าในสายตาถังโจวโจวเต็มไปด้วยการเหยียดหยาม เธอยอมรับมันทั้งหมด เพราะอย่างไรสุดท้ายแล้วมันก็เป็นเหมือนข้ออ้างอยู่ดี
“โจวโจว นี่ก็ดึกแล้ว ฉันกลับก่อนแล้วกันนะ” บรรยากาศในห้องค่อนข้างน่าอึดอัด ซูอวิ๋นเสี่ยวใกล้จะถูกสายตาของถังโจวโจวฆ่าตายแล้ว ตอนนี้แค่อยากจะออกไปจากที่นี่เท่านั้น
“งั้นฉันจะไปส่ง”
“ไม่ต้องๆ ฉันกลับเองได้ โจวโจว ฉันไปก่อนนะ” ซูอวิ๋นเสี่ยวหยิบกระเป๋าของตัวเอง รีบออกจากห้องของถังโจวโจวไป
ถังโจวโจวได้ยินซูอวิ๋นเสี่ยวบอกลาคุณพ่อถังคุณแม่ถังและลั่วอิงที่อยู่ด้านนอก ยังได้ยินว่าคุณแม่ถังอยากไปส่งเธอแต่ถูกปฏิเสธ
ถังโจวโจวรู้สึกว่าเมื่อครู่ซูอวิ๋นเสี่ยวมีบางอย่างปิดบังเธออยู่ หลายครั้งเธอสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจน ซูอวิ๋นเสี่ยวไม่ได้มีเจตนาร้ายต่อลั่วอิง ในสายตาเธอเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ไม่ใช่คนโกหก แล้วจุดประสงค์จริงๆ ของเธอคืออะไรกันแน่
ถังโจวโจวไม่เชื่อเรื่องที่ซูอวิ๋นเสี่ยวพูดเมื่อกี้ ถ้าตอนแรกซูอวิ๋นเสี่ยวบอกว่าเผลอไผลไป ถังโจวโจวก็อาจจะเชื่อ
แต่ซูอวิ๋นเสี่ยวใช้เรื่องผู้ชายมาบังหน้า นี่ทำให้ถังโจวโจวนึกสงสัย เพราะอย่างไรท่าทางของซูอวิ๋นเสี่ยวนั้นก็ไม่เหมือนกับคนที่ทำเพื่อผู้ชายถึงขั้นนี้
ตอนนี้ซูอวิ๋นเสี่ยวออกไปแล้ว ดูเหมือนครั้งหน้าที่ต้องเจอกันจะต้องถามให้ละเอียดกว่านี้ แต่สำหรับเรื่องที่ว่าจะกล้าถามออกมาจริงๆ หรือไม่นั้น เรื่องนี้ถังโจวโจวยังไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้น
สุดสัปดาห์นี้ ถังโจวโจวพาลั่วอิงไปเที่ยว มีช่วงหนึ่งที่ไม่มีเวลาพาลั่วอิงออกมาเที่ยว นี่ทำให้ถังโจวโจวรู้สึกเสียใจ ที่สำคัญลั่วอิงเองก็ไม่ได้งอแง ถังโจวโจวก็ยิ่งอยากชดเชยให้
ถังโจวโจวเตรียมที่จะพาลั่วอิงไปปิกนิก เดิมทีอยากชวนลั่วเซ่าเชินมาด้วย แต่ที่บริษัทเขามีงานคงไม่ว่าง ถังโจวโจวจึงเตรียมของไปกับลั่วอิงสองคน
แน่นอน เธอโทรเรียกหลินเหยาและซูอวิ๋นเสี่ยวมาด้วย ซูอวิ๋นเสี่ยวรับปากว่าจะมาให้ได้ แต่หลินเหยานั้นไม่แน่ใจ แต่เธอให้พวกถังโจวโจวกินไปก่อน ถ้าเธอมาถึงเวลาจะเอาของไปเอง
เมื่อมาถึงเมืองเอสสวนดอกอิงที่มีชื่อเสียง สวนนี้เป็นที่รู้จักกันเป็นดอกอิงที่ปลูกในญี่ปุ่น เมื่อถึงฤดูดอกไม้ผลิ สวนสาธารณะทั้งหมดเต็มไปด้วยผู้คน ถังโจวโจวถือโอกาสตอนที่ดอกไม้ยังไม้ผลิ แต่เพราะว่าเป็นวันหยุด คนจึงมีไม่น้อยเลย
ถังโจวโจวพาลั่วอิงและซูอวิ๋นเสี่ยวมาเจอกันที่ประตู ทั้งสามคนหาที่ว่าง เอาโต๊ะปิกนิกออกมากาง หลังจากนั้นก็เอาผลไม้ออกมาและหยิบขนมออกมา ซูอวิ๋นเสี่ยวพาขนมมาเยอะมากจนสามคนยังกินไม่หมด
ถังโจวโจวตอนที่เพิ่งเห็นซูอวิ๋นเสี่ยวสะพายกระเป๋ามา กล่องภายในนั้น ไม่รู้ว่าของมามากมายเท่าไหร่ มีทั้งมันทอด ช็อคโกแลต นม ไส้กรอก
“มองฉันทำไม รีบกินสิ” ซูอวิ๋นเสี่ยวหยิบน้ำผลไม้ให้ลั่วอิงก่อนและให้ถังโจวโจว สุดท้ายก็ของตัวเอง
ทั้งสามคนกินไปแล้ว หลินเหยาเองก็ยังไม่มา ถังโจวโจวรู้ว่าเธอน่าจะไม่มาแล้ว วันนี้อากาศดีมาก แสงแดดสอดส่องดูอบอุ่นมาก ตอนนี้ทั้งสามคนนั่งใต้ต้นดอกอิง มีแต่กิ่งก้านเพราะยังไม่ถึงฤดูใบไม้ผลิ
แต่ละคนเกิดความรู้สึกสวยงามแตกต่างกันไป ลั่วอิงมองดูว่าวที่ล่องลอยไปมาพลางจ้องท้องฟ้าตาไม่กะพริบ
ตอนที่ 279 เจอสวี่โยว เซียวโม่
“หลานรัก ให้ป้าซูไปซื้อว่าวมาแล้วพวกเราไปเล่นกันดีไหม” ลั่วอิงได้ยินซูอวิ๋นเสี่ยวพูดก็หันไปมองถังโจวโจว รอให้เธอพยักหน้า
ซูอวิ๋นเสี่ยวเห็นเธอชอบ แต่ก็ยังมองถังโจวโจวก่อน เหมือนว่าต้องยอมให้ถังโจวโจวพยักหน้าก่อน เธอถึงจะยอมไปซื้อว่าวกับตน จู่ๆ ซูอวิ๋นเสี่ยวก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมา ทำไมลั่วอิงต้องเชื่อฟังแค่ถังโจวโจวคนเดียวด้วยนะ ก็เห็นอยู่ว่าเป็นแค่เรื่องเล็กๆ ยังต้องถามความเห็นเธออีก
ทำไมถังโจวโจวจะไม่เข้าใจความต้องการของลั่วอิง การได้ออกมาข้างนอกนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างไรก็ต้องเล่นให้สนุกสนาน “งั้นให้ป้าซูพาลูกไปซื้อแล้วเรามาเล่นด้วยกันนะ”
“ป้าซู พวกเราไปกันเถอะค่ะ” เมื่อได้ยินถังโจวโจวอนุญาต ลั่วอิงก็จูงมือซูอวิ๋นเสี่ยวตรงไปที่ร้านขายว่าว
ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ซูอวิ๋นเสี่ยวจะมัวทำหยิ่ง เมื่อได้ยินว่าลั่วอิงยอมที่จะไปกับเธอ ซูอวิ๋นเสี่ยวก็ลุกขึ้นทันที การจูงมือกับลั่วอิงนั้นรู้สึกดีมาก ซูอวิ๋นเสี่ยวรู้สึกเหมือนตัวเองได้มีรักครั้งแรก
รู้สึกว่าแค่ได้เดินกับลั่วอิงน้ำตาของซูอวิ๋นเสี่ยวก็จะไหลออกมาแล้ว ไม่ทันรู้ตัวลั่วอิงก็ค่อยๆ เติบโตขึ้นและตนก็พลาดช่วงเวลานั้นไปถึงห้าปี
แต่เธอยังโชคดี เธอไม่ได้ผิดต่อการฝากฝังของซูเสี่ยว แม้ว่าคนดูแลลั่วอิงจะไม่ใช่เธอ แต่เธอก็ส่งลั่วอิงให้ลั่วเซ่าเชินดูแลแทน
ซูอวิ๋นเสี่ยวและลั่วอิงไปร้านขายว่าวอย่างดีใจ สวนดอกอิงในเมืองเอสเองก็มีชื่อเสียง ดังนั้นจึงมีคนไม่น้อย คนค้าขายก็มากขึ้นตามเป็นธรรมดา
ลั่วอิงเลือกว่าวรูปปลา ซูอวิ๋นเสี่ยวเห็นเธอเลือกเสร็จแล้ว หลังจากจ่ายเงินทั้งสองคนก็เดินกลับ
ถังโจวโจวไม่รู้ว่าการออกมาปิกนิกจะได้เจอคนรู้จัก เมื่อเห็นเซียวโม่ เธอจึงตกใจมาก เพราะเธอไม่เจอเขานานแล้วจนเกือบลืมไปแล้วว่ามีเขาอยู่บนโลก
แต่กลับเป็นสวี่โยวที่ทักทายเธอก่อน “โจวโจว ไม่เจอกันนานเลยนะ เธอมาปิกนิกเหรอ”
สวี่โยวและเซียวโม่มองลงที่พื้น เห็นชิ้นส่วนของผ้าบนพื้น ด้านบนเต็มไปด้วยอาหารก็รู้จุดประสงค์ของถังโจวโจว
“ใช่ ไม่เจอกันนานเลยนะ พวกเธอสองคน” ถังโจวโจวเห็นท้องของสวี่โยวโตขึ้นมาก คิดว่าไม่นานก็น่าจะคลอดแล้ว
สวี่โยวประคองเอวของตัวเอง “ฉันกับเซียวโม่เห็นว่าอากาศดีเลยถือโอกาสออกมาเดินเล่น ไม่คิดว่าจะได้เจอเธอ” ช่างบังเอิญจริงๆ ตอนเห็นถังโจวโจว สวี่โยวอดไม่ได้ที่จะกำมือตัวเองแน่น เธอแอบกลัวว่าเมื่อเห็นถังโจวโจวแล้วตัวเองจะสูญเสียการควบคุม
ความจริงผู้หญิงทุกคนสามารถเสแสร้งได้ทั้งนั้น แม้ว่าในใจสวี่โยวจะมีความรู้สึกต่อถังโจวโจวมากขนาดไหน แต่ต่อหน้าเซียวโม่ เธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เซียวโม่เป็นหัวใจของเธอ เธอจะไม่ยอมให้ใครทำลายภาพลักษณ์ของเธอลงได้ โดยเฉพาะต่อหน้าเซียวโม่
“ใช่ ฉันก็ไม่คิดว่ามาปิกนิกแล้วจะเจอคนรู้จัก โลกนี้ช่างแคบจริงๆ”
หลังจากทักทาย บรรยากาศก็ค่อนข้างน่าอึดอัด เซียวโม่ไม่พูดอะไรตั้งแต่ต้น ถังโจวโจวก็ไม่ถาม ทั้งสองคนเหมือนคนแปลกหน้ากัน สวี่โยวเห็นทั้งสองคนแล้วพอใจมาก เธออยากให้ทั้งสองคนเหมือนคนแปลกหน้าไม่ต้องมีความสัมพันธ์อะไรเช่นนี้
โชคดีที่ซูอวิ๋นเสี่ยวกลับมาแล้ว “โจวโจว ทั้งสองคนเป็นใครเหรอ” ซูอวิ๋นเสี่ยวเห็นคนแปลกหน้าทั้งสองที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นและดูเหมือนจะรู้จักกับถังโจวโจว
