ตอนที่ 290 จุดสำคัญ
เซียวโม่ก็ไม่ได้รั้งถังโจวโจวไว้ ตอนนี้เขายังต้องดูแลสวี่โยว แม้อยากจะขอบคุณถังโจวโจว แต่ครั้งหน้าก็ยังสามารถเลี้ยงขอบคุณได้ ตอนนี้ที่สำคัญคือควรอยู่กับสวี่โยวมากกว่า
“โจวโจว งั้นผมส่งแค่นี้นะ”
“รีบไปดูแลสวี่โยวเถอะ พวกเรารู้ทาง ไม่ต้องไปส่งหรอก”
พวกโจวโจวออกจากห้องพักไป คุณแม่สวี่เห็นถังโจวโจวก็รู้สึกคุ้นหน้า นานมากถึงจะนึกออก หล่อนถามข้างหูลูกสาวเบาๆ ว่า “โยวโยว เธอเป็นแฟนเก่าเซียวโม่รึเปล่า ทำไมมาอยู่กับพวกลูกได้”
“แม่คะ ครั้งนี้โจวโจวช่วยหนูไว้มาก ที่คลอดได้ปลอดภัยก็เพราะเธอ เมื่อก่อนหนูอคติกับเธอมากเกินไป โจวโจวเป็นคนดีมากเลย” คุณแม่สวี่เห็นสวี่โยวปล่อยวางได้ก็ดีใจ “เอาล่ะ ตอนนี้ลูกยังต้องพักฟื้นอีก ไม่ต้องคิดอะไรมากนะ”
“โม่ ฉันอยากเจอลูก” สวี่โยวจ้องมองเซียวโม่ เซียวโม่ก็ยอม “งั้นผมจะไปถามพยาบาลก่อน ถ้าพยาบาลอนุญาตผมจะพาลูกมาหาคุณ ดีไหม”
สวี่โยวพยักหน้า มองเซียวโม่ที่เดินออกจากห้องไป เธอจ้องไปที่ประตูตาไม่กะพริบตา
คุณแม่สวี่เห็นสวี่โยวคิดถึงลูกก่อนก็รู้สึกว่าลูกสาวตัวเองโตขึ้นมากแล้วถึงรู้จักความรักและรู้จักอดทน “โยวโยว มีลูกแล้วจะทำนิสัยแบบเดิมไม่ได้อีกแล้วนะ ไม่อย่างนั้นขายหน้าลูกแย่เลย”
“แม่คะ หนูรู้แล้วน่า เดี๋ยวลูกมาแล้ว แม่จะพูดแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ ถ้าลูกได้ยินแล้วคิดว่าหนูเป็นแม่ที่ไม่ดีแล้วจะทำยังไงล่ะคะ” สวี่โยวกังวลเรื่องความประทับใจของลูกที่มีต่อเธอมาก
คุณแม่สวี่ไม่พูดอีก ตอนนี้เด็กจะเข้าใจอะไร แม้แต่ตายังไม่ลืมเลย แต่พอพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเธอยังไม่รู้เลยว่าเป็นลูกชายหรือลูกสาว “โยวโยว เป็นลูก…”
สวี่โยวไม่ต้องให้คุณแม่สวี่พูดเธอก็เข้าใจจึงตอบว่า “แม่คะ เป็นลูกสาวค่ะ หนูคิดว่าลูกน่าจะเหมือนหนู” ตอนนี้สวี่โยวเต็มไปด้วยความคาดหวังที่ไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับทารกแรกเกิด นั่นเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ เป็นหนึ่งเดียวในโลกนี้
“แล้วแม่สามีลูกล่ะ” คุณแม่สวี่พูดถึงเรื่องสำคัญ สวี่โยวพูดยิ้มๆ “แม่คะ ไม่ต้องกังวล เมื่อกี้ท่านพูดเรื่องนี้กับหนูแล้ว โม่อยู่ข้างหนู พ่อสามีก็ไม่ได้เข้าข้างท่าน ท่านเลยทำอะไรไม่ได้”
“งั้นก็ดีแล้ว โยวโยว ตอนนี้ลูกก็คลอดแล้ว ลูกกับเซียวโม่ควรย้ายไปอยู่บ้านตัวเองได้แล้ว เดี๋ยวแม่สามีลูกจะมีปัญหาอีก” คุณแม่สวี่เดาได้ว่าคุณแม่เซียวต้องไม่พอใจแน่นอนที่ได้หลานสาว
ถ้าคุณแม่เซียวดีใจจริงๆ จะเป็นแบบนี้ได้ยังไง พูดแค่ไม่กี่คำก็ไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว คุณแม่สวี่สงสารลูกสาวตัวเอง อุตส่าห์คลอดลูกให้บ้านตระกูลเซียวแท้ๆ ผลสุดท้ายกลับทำให้พวกเขาไม่ค่อยพอใจเสียนี่
โชคดีที่ยังมีลูกเขยดี ถ้าไม่มีเซียวโม่ คุณแม่สวี่คงต้องพาสวี่โยวกลับบ้านไปนานแล้ว ดูเหมือนต้องกลับไปพูดกับคุณพ่อสวี่แล้ว บ้านตระกูลเซียวกล้าทำให้ลูกสาวเธอเสียใจ ตอนอยู่ต่อหน้าลูกเขยคงไม่สามารถทำอะไรได้ แต่ต้องสั่งสอนคุณพ่อเซียวสักหน่อย
เซียวโม่เปิดประตูเข้ามา “โยวโยว ลูกมาแล้ว” เขาปรากฏตัวขึ้นพร้อมพยาบาลที่ในมืออุ้มห่อผ้ามาด้วย
สวี่โยวยันตัวขึ้นอย่างตื่นเต้น แต่ร่างกายยังเจ็บอยู่ เมื่อขยับร่างกายใบหน้าของเธอก็เผยความเจ็บปวดออกมาทันที
ตอนที่ 291 ดูลูก
“คุณตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น มาให้ผมดูหน่อย แผลเปิดรึเปล่า” เซียวโม่ไม่สนใจลูกที่อยู่ข้างหลัง เดินมาตรงหน้าสวี่โยวและเตรียมที่จะเปิดผ้าดูแผลเธอ
สวี่โยวหน้าแดงเหมือนแอปเปิล “คุณจะทำอะไร แม่ก็ยังอยู่นะ ฉันไม่เป็นอะไร”
“ไม่เป็นอะไรจริงๆ เหรอ” เซียวโม่ยังไม่เชื่อ เมื่อกี้สวี่โยวเจ็บจนสีหน้าเปลี่ยนขนาดนั้น ทำไมจะไม่เป็นอะไร เขาก็แค่จะปลอบเธอเฉยๆ
“ไม่เป็นไรจริงๆ รีบพาลูกมาให้ฉันดูหน่อย” เซียวโม่เห็นสวี่โยวสีหน้ากลับมาเป็นปกติ ถึงหันกลับไปหาลูกที่อยู่ด้านหลัง
สวี่โยวเห็นเซียวโม่ตื่นเต้น มือแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับ ลูกยังเล็กมาก ใบหน้ายังใหญ่ไม่เท่าฝ่ามือเธอเลย เซียวโม่วางลูกลงให้สวี่โยวดู “ดูสิ ลูกของพวกเรา”
เมื่อเซียวโม่เห็นเธอ ในใจก็ตื้นตัน บนโลกใบนี้จะมีอะไรน่ารักเท่าลูกอีก แม้ตอนนี้เธอยังไม่ลืมตา เซียวโม่ก็รู้สึกว่าเธอสวยงามที่สุดในโลก
สวี่โยวและเซียวโม่เพิ่งได้เป็นพ่อแม่ป้ายแดง คุณแม่สวี่เลยไม่อยากไปรบกวนพวกเขา เพิ่งจะเป็นพ่อแม่นานๆ ไปเดี๋ยวก็ชิน แต่คุณแม่สวี่ก็ยังสนใจหลานสาวที่เพิ่งคลอดอยู่มากทีเดียว
“โยวโยว รีบดูเร็ว ขยับแล้ว” ทารกน้อยขยับนิดหน่อย สวี่โยวและเซียวโม่ตกใจราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน
“คุณสวี่ ขอโทษค่ะ เด็กต้องเข้าตู้อบแล้ว” พยาบาลที่อยู่ข้างๆ เตือนขึ้น
สวี่โยวรู้สึกว่าลูกเพิ่งจะอยู่ได้ครู่เดียวเอง ทำไมต้องกลับไปในตู้อบอีกแล้วล่ะ “ลูกนอนกับฉันไม่ได้เหรอคะ”
“ขอโทษจริงๆ ค่ะ สุขภาพเด็กยังไม่แข็งแรง เด็กคลอดก่อนกำหนดสถานการณ์ไม่ค่อยคงที่ ต้องให้อยู่ในห้องตู้อบสักสองสามวัน หวังว่าคุณจะเข้าใจการทำงานของพวกเรานะคะ”
พยาบาลพูดด้วยความจริงใจ สวี่โยวพยักหน้า มองพยาบาลอุ้มลูกสาวของเธอออกไป สวี่โยวอยากขวางเธอไว้ แต่ก็รู้ดีว่าให้ลูกได้อยู่ในตู้อบถึงจะปกป้องเธอได้ดีที่สุด
“โม่คะ พอฉันเห็นลูกจากไปในใจก็เจ็บปวดมาก เป็นเพราะแม่อย่างฉันเลยทำร้ายลูกทั้งที่ลูกยังร่างกายอ่อนแออย่างนี้” สวี่โยวเห็นร่างกายของลูกนั้นเล็กมาก เมื่อก่อนเธอก็เคยเห็นลูกของคนอื่นแต่ลูกคนอื่นไม่เห็นตัวเล็กเท่าลูกเธอเลย
“อย่าคิดมากเลย ตอนนี้ลูกปลอดภัยแล้ว ต่อไปพวกเราเลี้ยงดูเธอให้แข็งแรงกำยำก็พอแล้ว” เซียวโม่ไม่อยากให้สวี่โยวร้องไห้อีกแล้ว ตอนนี้เธอกำลังพักฟื้น โบราณบอกว่า ผู้หญิงที่อยู่ไฟไม่ควรร้องไห้
พอสวี่โยวถูกเซียวโม่แซวก็เอ่ย “โม่ เธอเป็นผู้หญิงนะ คุณจะเลี้ยงเธอให้แข็งแรงกำยำ ไม่กลัวต่อไปเธอจะเกลียดคุณเหรอ”
“ถึงจะโตมาแล้วเกลียดผม แต่ผมก็ทำเพื่อเธอ ยังไงลูกก็ต้องรักผมแน่ โบราณบอกว่าลูกสาวจะรักพ่อมากไม่ใช่เหรอ”
“พวกลูกสองคนเลิกทะเลาะกันได้แล้ว” คุณแม่สวี่ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะขึ้นมาทำให้สวี่โยวรู้สึกอึดอัดใจมาก เซียวโม่ก็ไม่ดูเลยว่าแม่เธอยืนอยู่ด้วย เรื่องพวกนี้ยังพูดออกมาอีก
“แม่คะ แม่ไปดูลูกให้หนูหน่อยได้ไหมคะ ดูว่าเธอหลับสบายไหม” คุณแม่สวี่รู้ว่าสวี่โยวอยากมีเวลาอยู่กับเซียวโม่สองต่อสอง
“ได้ แม่ไม่อยู่พวกลูกก็หวานกันต่อเถอะ” คุณแม่สวี่มองแวบเดียวแล้วก็ออกไป
