ตอนที่ 296 เค้นถาม
ถังโจวโจวมองหลินเหยาที่ไม่ตอบคำถามเธอก็รู้ว่าเธอกำลังใจลอยอยู่ แต่ถังโจวโจวไม่เข้าใจ ทำไมถึงมองฟังหยวนอย่างนั้น เหยาเหยาไม่ได้คิดอะไรกับฟังเหยาไม่ใช่เหรอ หรือตอนนี้เธอ…คิดแล้ว?
“เหยาเหยา รีบบอกความจริงมาเร็ว เธอมีความสัมพันธ์ใหม่กับฟางหยวนลับหลังฉันใช่ไหม” ถังโจวโจวหรี่ตามอง ท่าทางดูสนใจในเรื่องนี้มาก ถ้าเหยาเหยาได้ลงเอยกับฟังหยวนจริงก็คงสมหวังดังที่ถังโจวโจวตั้งใจไว้แล้ว
ในใจถังโจวโจวก็ไม่ได้คิดอะไร เธอแค่รู้สึกว่าฟังหยวนกับหลินเหยาเหมาะสมกัน แต่ไม่รู้ว่าทั้งสองฝ่ายคิดยังไง ถังโจวโจวจำได้แม่นว่าตอนแรกที่เธอพาหลินเหยาไปเจอฟังหยวนนั้น หลินเหยามีปฏิกิริยารุนแรงแค่ไหน
หลังจากนั้นถังโจวโจวก็กลัวว่าหลินเหยาจะไม่พอใจเลยไม่กล้าพาเธอไปเจอฟังหยวนอีก และไม่กล้าแซวเรื่องของพวกเธอด้วย แต่ถังโจวโจวไม่รู้เลยว่าหลินเหยาเกิดความรู้สึกนี้ขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่
หลินเหยาปฏิเสธทันที “โจวโจว เธอพูดมั่วอะไร ฉันกับเขาจะเป็นไปได้ยังไงเล่า”
หลินเหยาไม่ได้ครุ่นคิดจริงจังถึงความไม่สบายใจในใจตนเอง มันอาจจะเป็นเพราะว่าเธอกับฟังหยวนหลุดจากกรอบความสัมพันธ์ของเพื่อนไปแล้วก็ได้ ดังนั้นเธอเลยไม่พอใจ ก็เท่านั้นแหละ
ทั้งโจวโจวพิจารณาการตอบสนองของหลินเหยาอย่างละเอียดก็ไม่พบพิรุธอะไร เธอพึมพำกับตัวเองหรือว่าเธอจะเดาผิดนะ เหยาเหยาไม่ได้คิดแบบนี้ ถังโจวโจวจึงตัดสินใจที่จะสังเกตเหยาเหยาและฟังหยวนอย่างใกล้ชิด
หลินเหยาหยุดมองโต๊ะของฟังหยวน เธอเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าถังโจวโจวมองเธออยู่ตลอด หลินเหยาเองก็รู้สึกว่าตัวเธอเองก็ไม่มีอะไรที่จะให้ถังโจวโจวสงสัยดังนั้นจึงปล่อยให้เธอมองต่อไป
“เหยาเหยา ฉันเองก็ไม่เจอฟังหยวนนานแล้ว เราเรียกเขามาดีไหม ฉันคิดว่าผู้หญิงคนนั้นก็คงจะเป็นแฟนที่จำชื่อไม่ได้สักคนของเขานั่นแหละ” ข้อเสนอของถังโจวโจวนั้นหลินเหยาไม่ได้ปฏิเสธและไม่ได้ตอบตกลง
เมื่อหลินเหยาได้ยินว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนฟังหยวนก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร เธอเองก็ไม่ได้มีภาพจำที่ดีสำหรับแฟนของฟังหยวนเท่าไหร่ ถึงแม้จะไม่ได้เจอกันบ่อยก็เถอะ
ไม่รู้ว่ามันเป็นพระประสงค์ของพระเจ้าไหม เพราะทุกครั้งที่หลินเหยาได้เจอฟังหยวนก็มักจะไม่มีผู้หญิงที่เขาคบด้วยปรากฏตัวขึ้นเลย มันไม่ตรงกับสไตล์คนเจ้าชู้ที่ถังโจวโจวบอกซึ่งบางครั้งก็ทำให้หลินเหยาคิดมาก
“เหยาเหยา ถ้าเธอไม่พูดฉันจะถือว่าเธอตกลงนะ” ถังโจวโจวจ้องหลินเหยา อยากเห็นความรู้สึกในตาเธอ แต่จู่ๆ หลินเหยาก็ยื่นหน้าเข้ามาทำให้เธอตกใจ “เหยาเหยา เธอทำอะไรน่ะ จู่ๆ ก็ทำให้ฉันตกใจ”
“แล้วทำไมเธอถึงไม่พูดเรื่องที่ตัวเองก็ยื่นหน้าเข้ามาบ้างล่ะ โจวโจว เธอจะทำอะไรกันแน่”
ถังโจวโจวหลบตา ความคิดที่แท้จริงของเธอไม่อาจให้หลินเหยาล่วงรู้ได้ ไม่อย่างนั้นคงถูกเธอฆ่าตายแน่ “ไม่มีอะไร ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ เหยาเหยา เธอคิดมากไปแล้ว อืม เป็นแบบนี้แหละ”
“หึ ความสนุกสนานในตาของเธอน่ะหลบสายตาฉันไม่พ้นหรอก ทำไม อยากเอาชีวิตรักของฉันไปเติมสีสันให้ชีวิตเธอหรือไง” ท่าทางหลินเหยาเหมือนพวกอาเจ๊ใหญ่จริงๆ นี่ทำให้ถังโจวโจวไม่กล้ายั่วโมโหเธอ เพราะเดี๋ยวหลินเหยาหงุดหงิดขึ้นมาแล้วเธอจะซวยเอา
“เหยาเหยา ฉันก็แค่ล้อเล่นน่ะ ไม่เรียกก็ไม่เรียก ถือเสียว่าพวกเราไม่เห็นเขาแล้วกันเนอะ เหยาเหยา เธอมีความสุขถึงจะเป็นเรื่องดีที่สุด”
ตอนที่ 297 พูดให้ร้ายคนอื่น
“ถังโจวโจว เธอกล้าพูดประโยคเมื่อกี้อีกครั้งไหมล่ะ” แววตาขบขันของหลินเหยาทำให้ถังโจวโจวหวาดระแวง ตาของเธอเหล่มองไปยังโต๊ะของฟังหยวน ไม่รู้ว่าฟังหยวนออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่
“อุ๊ย เหยาเหยา ทำไมฉันไม่เห็นว่าฟังหยวนออกไปแล้ว รีบดูเร็ว เขาไปไหนแล้ว” พูดได้แค่ครึ่งเดียวตัวละครหลักก็ออกไปเสียแล้ว น่าเบื่อจริงๆ
“โจวโจว คุณหาผมอยู่รึเปล่า” ถังโจวโจวค่อยๆ หันกลับมาและพบว่าฟังหยวนยืนอยู่ด้านหลังเธอ ราวกับรูปสลักอย่างไรอย่างนั้น “ฟังหยวน คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันตกใจหมดเลย”
ถังโจวโจวกุมอกตัวเองที่หัวใจเต้นแรง รู้สึกเหมือนหัวใจจะกระดอนออกมาจากหน้าอก ฟังหยวนยิ้มพลางมองถังโจวโจว “ก็มาตั้งแต่ตอนที่คุณบอกว่าไม่อยากเจอผมนั่นแหละ ทำไมเหรอ”
ถังโจวโจวเห็นท่าทางฟังหยวนเหมือนอยากจะฆ่าคนอย่างนั้น เธอไม่กล้ามีปัญหาอยู่แล้ว “ฟังหยวน ตอนนั้นฉันก็แค่ล้อเล่น แล้วแฟนคุณล่ะ”
ถังโจวโจวรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนมาก นินทาเขาก็ดันถูกคนที่นินทาได้ยิน ยังมีเรื่องไหนที่น่าอึดอัดมากกว่านี้อีกไหม
“แฟนที่ไหนกัน” ฟังหยวนมองถังโจวโจวอย่างงุนงง เขามีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ อีกอย่าง เขาเองก็ไม่ได้มีความต้องการมานานมากแล้ว มองถังโจวโจวแล้วฟังหยวนก็เหม่อลอยไป
“ก็ผู้หญิงที่นั่งด้วยกันเมื่อกี้ไง เห็นคุณคุยกันอย่างมีความสุขขนาดนั้น จะไม่ใช่แฟนกันได้ยังไง” ถังโจวโจวไม่เคยเห็นฟังหยวนจะคุณเล่นกับผู้หญิงที่ไม่รู้จักมาก่อน
ฟังหยวนมีเสน่ห์มาก พอยิ้มแล้วทำให้ผู้หญิงทำตัวไม่ถูก
“ไม่ใช่หรอก นั่นแค่คนที่ที่บ้านผมนัดดูตัวให้เท่านั้น”
ตอนนั้นเองพนักงานก็เอาอาหารของถังโจวโจวและหลินเหยามาเสิร์ฟ “ทานให้อร่อยนะคะ”
“รบกวนเพิ่มเก้าอี้อีกตัวนะคะ” เมื่อได้ยินคำของถังโจวโจว พนักงานก็ย้ายเก้าอี้มาเพิ่มให้ทันที “ขอบคุณค่ะ”
“คุณผู้ชายท่านนี้ ต้องการจะสั่งอะไรไหมคะ”
“ไม่ครับ คุณไปเถอะ”
หลังจากพนักงานออกไป ถังโจวโจวก็เห็นฟังหยวนยืนมองเก้าอี้แต่ไม่นั่ง “คุณมองอะไร เมื่อกี้นั่งนานไป ตอนนี้เลยไม่อยากนั่งแล้วเหรอ”
“ก็รอคุณเชิญให้นั่งไง”
“แหม คุณนี่มันจริงๆ เลย ฉันต้องเชิญคุณคุณถึงจะนั่งเหรอ ถ้าฉันไม่พูด คุณจะยืนจนพวกเรากินเสร็จเลยใช่ไหม”
“ไม่มีทาง ผมรู้ว่าคุณต้องเชิญผม”
“โจวโจว กินเถอะ พูดไร้สาระกับเขาอยู่ได้” จู่ๆ หลินเหยาพูดขัดจังหวะของถังโจวโจวกับฟังหยวน ถังโจวโจวรู้สึกสงสัย เมื่อกี้เหยาเหยาบอกไม่ได้คิดอะไรกับฟังหยวนนี่ ตอนนี้จะกลับคำเหรอ
ฟังหยวนไม่คิดว่าพอหลินเหยาพูดขึ้นมาจะเป็นคำพูดด้านลบ “หลินเหยา หรือผมทำอะไรผิดต่อคุณเหรอ”
แม้ว่าฟังหยวนกับหลินเหยาจะมีความสัมพันธ์อื่น แต่ฟังหยวนก็แบ่งแยกหลินเหยากับพวกแฟนเก่าออกจากกันอย่างชัดเจน แน่นอนว่าหลินเหยาไม่ใช่ของเล่นของเขา เธอไม่ใช่คนประเภทที่จะทำเล่นด้วยได้
และเพราะแบ่งแยกชัดเจน ฟังหยวนเลยรู้ว่าควรวางตัวยังไงกับหลินเหยา เรื่องหลังจากเมาครั้งนั้นเป็นความผิดพลาด แต่ทั้งสองฝ่ายต่างไม่คิดมากจึงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
