ออกแบบรักโปรเจกต์หัวใจ – ตอนที่ 394 ลูกชายแท้ๆ / ตอนที่ 395 ตื่นเต้น

ตอนที่ 394 ลูกชายแท้ๆ

ลั่วเซ่าเซินอดไม่ได้ที่จะสารภาพกับถังโจวโจว ก่อนหน้านี้เขาลังเลมานานเกินไป จึงทำให้การพัฒนาความสัมพันธ์ของเขาและถังโจวโจวเป็นไปอย่างเชื่องช้า ตอนนี้เขาคิดมาดีแล้ว ต่อให้แม่ของเขาไม่ยินยอม เขาก็จะอยู่กับถังโจวโจว ใครก็ขัดขวางเขาไม่ได้ทั้งนั้น เขาต้องมีถังโจวโจวอยู่ด้วย

ลั่วเซ่าเซินรู้ถึงความสำคัญของถังโจวโจวในห้องผู้ป่วยที่เงียบงันไร้ซุ่มเสียงแห่งนี้ บอกรักอย่างจริงจังกับถังโจวโจวเป็นครั้งแรก

 ถังโจวโจวปิดริมฝีปาก เธอไม่คิดว่าจะมีวันที่เธอได้ยินลั่วเซ่าเซินบอกคำว่าผมรักคุณให้เธอได้ฟัง เธอรอมานานแสนนาน ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงสักที

“เซ่าเซิน…”

“โจวโจว ผมรักคุณ เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ผมรู้ว่าผมมีอะไรหลายอย่างที่ทำไม่ถูก คุณจะให้อภัยผมได้หรือเปล่า พวกเรามาเริ่มต้นกันใหม่!” ลั่วเซ่าเซินคุกเข่าลงข้างหนึ่ง มือข้างหนึ่งโอบถังโจวโจวเอาไว้ พร่ำพรรณนาความรู้สึกที่แท้จริงข้างในใจของตัวเองออกมา

“ได้ค่ะ” ถังโจวโจวจะไม่ตอบรับได้อย่างไรล่ะ เธอจะไม่ตอบรับได้อย่างไร ลั่วเซ่าเซินครอบครองหัวใจของเธอเอาไว้อย่างลึกซึ้งมาเป็นเวลานานแล้ว เธอพยักหน้าแทบไม่ทันเสียด้วยซ้ำ กลัวจับใจว่าเขาจะเปลี่ยนใจ

“คุณรีบลุกขึ้นมาเถอะ!” ถังโจวโจวรับปากแล้ว แต่ว่าลั่วเซ่าเซินก็ยังคงคุกเข่าตัวตรง คราวนี้ในใจของเธอก็พลันร้อนรนขึ้นมา นี่เขาไม่ได้สนใจร่างกายของตัวเองเลยเหรอไง?

เกิดเรื่องกับเธอจนต้องเข้าโรงพยาบาล แต่สภาพของลั่วเซ่าเซินก็ไม่ได้ดีไปกว่าเธอมากนัก เพียงแค่มองดูผิวซีดขาวของเขาเหล่านั้นก็รู้ได้ว่าเขาเองก็ทุกข์ทรมานอยู่ไม่น้อย ในใจก็พลันนึกโทษตัวเอง

“ได้ คุณอย่าขยับนะ ผมจะลุกขึ้นเดี๋ยวนี้แหละ” เมื่อลั่วเซ่าเซินสารภาพรักแล้ว เขาถึงได้พบว่าเมื่อสักครู่ตัวเองค่อนข้างใจร้อนไปหน่อย เลยไม่ได้ตระเตรียมแม้แต่ดอกไม้สักช่อ กระทั่งสถานที่อันน่ารื่นรมย์ก็ไม่ได้เตรียมไว้ แต่ว่าเรื่องผ่านไปแล้ว จะมาเสียดายตอนนี้ก็ไม่ทันกาล ทำได้เพียงหาโอกาสทดแทนให้ถังโจวโจวภายหลังแล้วล่ะ

“รีบหลับตาพักผ่อนอีกหน่อยเถอะ อีกไม่นานพวกคุณแม่ก็จะมากันแล้ว” ลั่วเซ่าเซินคนเจ้าเล่ห์เพทุบาย ถังโจวโจวเพิ่งจะรับปากเขา เขาก็รีบเปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่นทันที ตอนนี้ถังโจวโจวไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้ ในใจของเธอเต็มไปด้วยฟองสบู่หวานเลี่ยน ลั่วเซ่าเซินบอกรักเธอ!

เห็นถังโจวโจวยิ้มจนหุบปากไม่ลง ลั่วเซ่าเซินก็ใช้มือของตัวเองโบกไปมาตรงหน้าเธอ เธอก็ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอะไรออกมาเลย “โจวโจว รีบหลับตาลงพักผ่อนอีกสักหน่อยนะ”

ตอนนี้เธอเป็นคนป่วย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการพักผ่อน อีกอย่างประเดี๋ยวเสี่ยวอวี่กับลั่วอิงก็จะมากันแล้ว ตอนนั้นใครต่อใครก็ตงเดินเข้าเดินออกรบกวนเธอ แบบนั้นก็ไม่มีเวลาพักผ่อนกันพอดี

“เซ่าเซิน ตอนนี้ฉันยังไม่อยากนอนเลย คุณอยู่คุยกับฉันหน่อยนะ ได้หรือเปล่า?” ถังโจวโจวหลับมาเป็นเวลานานแล้ว ตอนนี้เธอก็ไม่มีความรู้สึกอยากนอนเลยสักนิด อีกอย่างเมื่อสักครู่ก็ได้เพิ่งจะได้พบกับเรื่องเซอร์ไพรส์ใหญ่โตขนาดนั้น ตอนนี้เธอจะหลับลงได้อย่างไร

“ได้สิ คุณอยากคุยอะไรกับผมล่ะ?” ลั่วเซ่าเซินนั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง มือใหญ่กุมมือเล็กของถังโจวโจวไว้แน่น อย่างกับว่าทั้งสองคนจะไม่มีวันแยกจากกัน

จู่ๆ ถังโจวโจวก็คิดเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ เธอยังไม่ได้บอกเรื่องเสี่ยวอวี่กับเขาเลยนี่นา ไม่รู้ว่าถ้าเซ่าเซินรู้เข้า เขาจะ…

เห็นสีหน้าที่เป็นกังวลของถังโจวโจวแล้ว ลั่วเซ่าเซินก็คิดว่าเธอคงมีเรื่องอะไรที่ไม่สะดวกจะพูด “โจวโจว มีอะไรคุณก็พูดมาเถอะ ตอนนี้ระหว่างเรายังต้องมีอะไรปิดบังกันอีกเหรอ?”

ระหว่างพวกเขาสองคนคุยกันชัดเจนขนาดนี้แล้ว ทำไมถังโจวโจวยังรู้สึกว่าบางเรื่องก็พูดกับเขาออกมาไม่ได้? หรือว่าเธอยังไม่ไว้ใจเขาจนถึงขีดสุดกันนะ?

ถังโจวโจวรู้ว่าเขาเข้าใจความหมายของเธอผิดไป เธอจึงหลับตาลง เป็นไงเป็นกันละนะ! ถ้าลั่วเซ่าเซินจะโทษเธอจริงๆ เธอก็ทำได้เพียงยอมรับ “เซ่าเซิน…เสี่ยวอวี่เป็นลูกของคุณค่ะ”

ในที่สุดประโยคนี้ก็หลุดออกมาจนได้ หลังจากที่ถังโจวโจวพูดออกไปแล้วก็ไม่ได้ตื่นเต้นอย่างเช่นก่อนหน้านี้อีก รู้สึกว่าอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมดได้พ่นออกมาตามคำพูดเหล่านั้นไปแล้ว เธอใจหายวาบ เพียงแค่รอปฏิกิริยาตอบสนองของลั่วเซ่าเซินเท่านั้น

ลั่วเซ่าเซินกำลังทำอะไรอยู่นะ? เขาเหม่อลอย ใครจะบอกเขาได้ว่า ทำไมเสี่ยวอวี่เด็กชายที่เขาเตรียมใจจะทำดีด้วยเหมือนลูกแท้ๆ ถึงได้กลายเป็นลูกของเขาได้? ลั่วเซ่าเซินงงงัน?

“เซ่าเซิน เซ่าเซิน…”

ถังโจวโจวหลับตาลง นานสองนานก็ไม่ได้รับการตอบสนองจากลั่วเซ่าเซิน เขาคงไม่ได้ตกใจจนเพี้ยนไปหรอกนะ? ก่อนหน้านี้เขาพูดเอาไว้ว่าจะมองเสี่ยวอวี่เป็นลูกแท้ๆ ไม่ใช่หรือไง? ทำไมตอนนี้เสี่ยวอวี่เป็นลูกแท้ๆ ของเขาแล้ว เขาถึงได้ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยล่ะ? แบบนี้แปลกเกินไปหน่อยหรือเปล่า?

ตอนที่ 395 ตื่นเต้น

“โจวโจว คุณพูดจริงหรือเปล่า? คุณอย่าโกหกผมเพราะเสี่ยวอวี่นะ! ถ้าเกิดคุณกลัวว่าต่อไปผมจะไม่ดีกับเสี่ยวอวี่ เรื่องนี้คุณวางใจได้เลย ผมจะดูแลเขาให้เหมือนกับลูกแท้ๆ ของตัวเองอย่างแน่นอน คุณไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้หรอก”

ลั่วเซ่าเซินเหม่อลอยอยู่ครู่หนึ่ง ก็ยังไม่เชื่อว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง แต่เธอบอกเรื่องนี้กับเขาอย่างชัดเจน เขาก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่าเสี่ยวอวี่เป็นลูกของเขาจริงๆ หรือเปล่า? เป็นไปได้ใช่ไหม?

“เซ่าเซิน คุณไม่เชื่อฉันอย่างนั้นเหรอ คุณไปตรวจดีเอ็นเอเอาก็ได้ ดูว่าเสี่ยวอวี่เป็นลูกของคุณจริงหรือเปล่า…” ถังโจวโจวโกรธเคืองขึ้นมา เธอพูดกับเขาถึงขนาดนี้แล้ว แต่เขาก็ยังไม่อยากเชื่ออยู่ดี รู้อย่างนี้ไม่บอกเรื่องนี้ดีกว่า ปล่อยให้เขาไม่รู้เรื่องไปทั้งชีวิตนั่นล่ะ

“โจวโจว อย่าโกรธเลยนะ ผมเชื่อคุณอยู่แล้ว” ลั่วเซ่าเซินปลอบประโลมภรรยาแสนสวยที่กำลังโกรธอยู่อย่างใจเย็น

ตามด้วยตัวเขาที่ตื่นเต้นขึ้นมา ปากพึมพำท่องคำคำหนึ่ง “ผมมีลูกแล้ว! ผมกับโจวโจวมีลูกด้วยกันแล้ว!”

เห็นท่าทางไม่ปกติของลั่วเซ่าเซินในตอนนี้แล้ว ถังโจวโจวถึงได้รู้สึกว่านี่สิถึงเป็นปฏิกิริยาที่ปกติ มีผู้ชายคนไหนบ้างที่ได้ยินว่าตัวเองเป็นพ่อคนแล้วไม่ดีใจ เมื่อกี้ลั่วเซ่าเซินสีหน้าไร้อารมณ์ ทั้งยังมีคำถาม อย่างนั้นถึงเรียกว่ามีปัญหา

เพียงแต่ว่าสำหรับเซ่าเซินแล้ว นี่นับว่าเป็นครั้งที่สองกระมัง อย่างไรเมื่อครั้งลั่วอิงเขาก็คงจะมีความรู้สึกของการเป็นพ่อแล้ว

ลั่วเซ่าเซินตกอยู่ในภวังค์ความตื่นเต้นขนาดใหญ่ ราวกับว่าทั้งตัวชักกระตุก พร่ำท่องไม่หยุดว่า “เสี่ยวอวี่เป็นลูกของเรา…”

“ใช่ๆๆ คุณพูดประโยคนี้มาตั้งหลายรอบแล้วนะ ใจเย็นๆ สิ” เมื่อสักครู่ลั่วเซ่าเซินนิ่งเฉยเกินไปถังโจวโจวก็ทนไม่ไหว ตอนนี้ลั่วเซ่าเซินเอาแต่พร่ำบ่น เธอเองก็รับไม่ไหวเหมือนกัน มนุษย์ช่างยากจะเพียบพร้อมไปทั้งสองด้านจริงๆ!

“โจวโจว ตอนนี้ผมใจเย็นไม่ลงแล้ว ผมอยากเห็นเสี่ยวอวี่เร็วๆ!” ความตื่นเต้นของลั่วเซ่าเซินในเวลานี้ เขาอยากป่าวประกาศกับคนทั้งโลกว่าเขามีลูกกับถังโจวโจวแล้ว!

“ตอนนี้เสี่ยวอวี่คงจะหลับอยู่ อยากเจอก็ต้องรอให้เขามาถึงก่อน คุณตื่นเต้นขนาดนี้ ระวังว่าอีกเดี๋ยวเสี่ยวอวี่ไม่มา คุณจะดีใจเก้อเสียเปล่าๆ นะ”

ต้องรู้ว่านี่ก็เป็นไปได้เหมือนกัน เป็นไปได้ว่าแม่จะกลัวว่าเสี่ยวอวี่จะตื่นตระหนกแล้วให้เขาอยู่ที่บ้าน ถังโจวโจวรู้สึกได้ถึงอารมณ์ตื่นเต้นที่เขาได้เป็นพ่อคน แต่จะตื่นเต้นจนเสียสติไม่ได้สิ! ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้ทำตัวเหมือนเด็กๆ ไปได้นะ!

“โจวโจว เสี่ยวอวี่จะชอบผมหรือเปล่า?” ลั่วเซ่าเซินสงบลง ถึงได้พบกับปัญหาร้ายแรง เริ่มแรกเขาไม่ได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีไว้กับเสี่ยวอวี่ ถ้าเสี่ยวอวี่ไม่ชอบเขาขึ้นมาล่ะจะทำอย่างไร?

เขาจะรู้สึกกังวลอยู่บ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพียงเพราะว่าเสี่ยวอวี่กับเขายังไม่คุ้นเคยกัน แม้ว่าจะไม่ได้ปฏิเสธการเข้าใกล้เขา แต่ว่าก็ไม่ได้มีท่าทีสนิทสนมที่มากกว่านั้น เสี่ยวอวี่ใกล้ชิดกับเสิ่นหลานอีและถังโจวโจวมากกว่า

“ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวพอเสี่ยวอวี่โตขึ้นอีกหน่อย คุณก็จะพาเขาไปเล่นด้วยได้ ถึงตอนนั้นเขาจะต้องรู้ว่าพ่อของเขายิ่งใหญ่แค่ไหน” ถังโจวโจวเห็นว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าราวกับเพิ่งออกมาจากกระท่อมมุงจากเป็นครั้งแรก เหตุเพราะว่าลูกชายอาจจะไม่ชอบตัวเองถึงได้เป็นกังวลอยู่ตรงนี้

ถังโจวโจวรู้สึกว่าเขาไม่ควรคิดมากจนเกินไป ตอนนี้ลูกของเธอยังเล็กนัก ใกล้ชิดกับผู้เป็นแม่ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ เวลาที่เสี่ยวอวี่และลั่วเซ่าเซินได้อยู่ด้วยกันมีไม่เท่าไหร่ ไม่สนิทสนมกันก็ถือเป็นเรื่องปกตินี่นา

“โจวโจว คุณไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ในใจผมเป็นกังวลแค่ไหน ผมไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน” ลั่วเซ่าเซินได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นตุ้บๆ แต่ละครั้งเต้นดังอย่างรัวเร็ว อย่างกับว่าจะพุ่งออกมาจากหน้าอกก็ไม่ปาน

“ให้ฉันลูบดูหน่อยสิ…ความจริงก็เต้นเร็วอยู่นะ เซ่าเซิน ดูเหมือนว่าตอนนี้คุณจะตื่นเต้นมากๆ เลย” มือของถังโจวโจวประทับลงบนหน้าอกของเขา รู้สึกว่าใต้อุ้งมือมีชีวิตชีวา

“ต้องตื่นเต้นแน่สิ อีกเดี๋ยวก็จะได้เจอลูกชายแล้วนะ!” ลั่วเซ่าเซินรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองเป็นกังวลมากเกินไป เป็นผู้ชายทั้งที เขาจะให้โจวโจวหัวเราะเยาะเขาได้อย่างไร จะต้องวางมาดเข้าไว้ ถึงจะเป็นลูกชาย ก็จะรออยู่อย่างซื่อบื้ออย่างนี้ไม่ได้

ถังโจวโจวเห็นลั่วเซ่าเซินเปลี่ยนไปมีอีกสีหน้าหนึ่ง ก่อนหน้านี้ยังตื่นเต้นจนคิ้วขมวดเข้าหากัน จู่ๆ ก็ทำหน้าผ่อนคลาย สีหน้าสุขุมเยือกเย็น ทำอะไรของเขาอีกละเนี่ย?