ตอนที่ 438 เตือน
“อ้อ เกือบลืมไปเลย หลังจากนี้เธอก็ระวังตัวหน่อย พวกชิงซีอาจจะลงมือทำอะไรเธอได้”
เมิ่งไหวเซินหยุดเดิน เอ่ยว่าร้ายลูกสาวและภรรยาออกมา ถังโจวโจวนึกสงสัย เขาคิดยังไงถึงมาเตือนให้เธอระวังตัว
“ขอบคุณค่ะคุณเมิ่ง ฉันรู้แล้ว” ถังโจวโจวพยักหน้าแสดงออกว่าเธอทราบแล้ว ไม่สำคัญว่าเมิ่งชิงซีจะทำอะไร เธอรู้แล้วว่าหล่อนเป็นคนที่ขับรถชนเธอครั้งก่อน ถังโจวโจวระวังตัวมาตลอด และเซ่าเซินเองก็ส่งคนมาให้ดูแลความปลอดภัยเธอแล้ว
ถ้าเมิ่งชิงซีกล้าลงมือถึงเวลานั้นก็จะจับเธอในทันที ดูซิว่าเธอยังมีอะไรจะพูดอีก
เมิ่งไหวเซินรีบเอาเส้นผมของเขากับถังโจวโจวส่งไปให้โรงพยาบาลตรวจพิสูจน์ทันที เขาต้องการให้ผลออกมาโดยเร็วที่สุด แต่โรงพยาบาลบอกกับเขาว่าเร็วที่สุดก็คือสามวัน เมิ่งไหวเซินทำได้ดีที่สุดคือรออีกสามวัน ในช่วงเวลาสามวันนี้เขาจะต้องรักษาความมั่นคงของบริษัทเอาไว้
ในใจของฉินอวิ๋นมักรู้สึกสังหรณ์ไม่ดีเรื่องถังโจวโจวอยู่ตลอด ดูเหมือนว่าต้องรีบลงมือเร็วๆ นี้แล้ว จะรอนานไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว ถ้ามีคนรู้เข้าคงไม่ดีแน่
เธอติดต่อกับคนที่เธอเองรู้จักโดยบังเอิญ “ฮัลโหล ฉันให้คุณหนึ่งล้าน ช่วยฉันกำจัดคนคนหนึ่งทีสิ”
คนฝั่งนั้นได้ยินว่าจะได้เงินก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที แค่กำจัดคนหนึ่งคนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เขาตบหน้าอกเบาๆ มั่นใจว่าสามารถทำงานได้สำเร็จแน่นอน
ฉินอวิ๋นวางสายโทรศัพท์อย่างพึงพอใจ เมิ่งชิงซีเองก็อยู่ข้างๆ เธอ พอเห็นสีหน้าของฉินอวิ๋นก็มีรอยยิ้ม “แม่คะ จัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ”
“แน่นอน วางใจเถอะ ใกล้ถึงเวลาตายของถังโจวโจวแล้ว”
“แม่คะ ถ้าจับมันได้แล้วบอกหนูหน่อยนะ หนูอยากเห็นสภาพตอนถังโจวโจวร้องห่มร้องไห้ อยากให้มันอ้อนวอนหนู พิสูจน์ว่า มันก็แค่คนที่ถูกคนอย่างเมิ่งชิงซีเหยียบไว้ใต้ฝ่าเท้าเท่านั้น”
เมิ่งชิงซีทำให้ฉินอวิ๋นตกใจกลัวกับสีหน้าที่โหดร้ายของเธอ ดูเหมือนว่าถังโจวโจวคงเป็นหนามชิ้นใหญ่ในใจของลูกสาว ชิงซีถึงได้เกลียดชังหล่อนมากขนาดนี้ แต่ฉินอวิ๋นก็ยังเป็นกังวลกับเงื่อนไขข้อนี้ของลูกสาวอยู่บ้าง ครั้งนี้เธอเตรียมที่จะทำเหมือนครั้งก่อน ไม่ได้คิดจะออกหน้าเอง
“ชิงซี ลูกเปลี่ยนใจจะดีกว่านะ ขอแค่ถังโจวโจวหายไปตลอดกาล ลูกเกลียดอะไรเธอ เธอก็ไม่อยู่แล้ว ไม่สามารถคุกคามอะไรลูกได้อีกแล้ว ชิงซี สงบใจหน่อย ไม่ใช่ว่าลูกต้องการกุมหัวใจเซ่าเซินให้ได้โดยเร็วเหรอ รอให้แก้ปัญหาเรื่องหล่อนเสร็จแล้ว ลูกก็ค่อยลองพยายามดูอีกครั้งก็ได้”
แต่เมิ่งชิงซีไม่ฟัง เพราะรู้ว่าตอนนี้ไม่สามารถโน้มน้าวจิตใจฉินอวิ๋นได้จึงแสดงสีหน้าเหมือนเห็นด้วย แต่ในใจนั้นกลับคิดอีกอย่าง หล่อนแอบเอาเบอร์โทรศัพท์ที่ฉินอวิ๋นโทรก่อนหน้านี้มา ถึงเวลาก็แค่ติดต่อคนคนนี้ก็ได้แล้ว ถ้าแม่ไม่รู้ เธอก็สามารถทำสิ่งที่ใจหวังได้ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวจริงๆ
วันนี้ หลินเหยานัดถังโจวโจวมาเดินเล่น ถังโจวโจวก็พาเสี่ยวอวี่ออกมาด้วย เสี่ยวอวี่อยู่บ้านทุกวันก็กลัวว่าเขาจะเบื่อ พอดีที่สามารถให้หลินเหยาช่วยเปลี่ยนมืออุ้มแทนเธอได้ ถังโจวโจวก็เลยเต็มใจพาเขาออกมา
เธอเข็นรถเข็นเด็กคันหนึ่งที่มีเสี่ยวอวี่นั่งอยู่ข้างใน ถังโจวโจวและหลินเหยาก็เดินไปด้วย บางครั้งก็เข้าไปดูในร้านเสื้อผ้าบ้าง
เดินกันทั้งช่วงเช้า มาเจอห้องน้ำพอดี ถังโจวโจวให้หลินเหยาช่วยพาเสี่ยวอวี่ไปนั่งร้านเครื่องดื่มที่อยู่ใกล้ๆ เธอจะไปเข้าห้องน้ำก่อน รออีกเดี๋ยวก็จะกลับมา
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็รีบกลับมานะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเอาลูกชายเธอไปขายทิ้ง” หลินเหยาก็แค่กลัวว่าอีกเดี๋ยวจะเอาเสี่ยวอวี่ไม่อยู่ ต้องรู้ว่าเด็กน้อยติดแม่ของเขามาก มีบ่อยครั้งที่ไม่เจอถังโจวโจวก็จะร้องไห้งอแง
“รู้แล้ว รออีกเดี๋ยวถ้าเขาร้อง เธอก็เอาขวดนมใส่ปากเขา รับรองว่าไม่ร้องไห้” วิธีนี้ใช้ได้ไม่นาน รอให้เขาดูดนมข้างในจนหมด สิ่งที่เป็นอยู่ก่อนหน้านี้ก็จะหนักขึ้น
ถังโจวโจวยืนอยู่ที่หน้าอ่างล้างมือ เห็นเส้นผมของตัวเองยุ่งเหยิงจึงจัดทรงผมเล็กน้อย สังเกตเห็นว่าด้านหลังมีคนที่ทำความสะอาดห้องน้ำเดินเข้ามา เธอยังสงสัยนิดหน่อย ทำไมถึงทำความสะอาดห้องน้ำในเวลานี้กันนะ
แต่เมื่อถังโจวโจวฟื้นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ที่เดิม ดูเหมือนว่าเธอจะนอนอยู่บนรถของของผู้ชายคนหนึ่ง ถูกปิดตาไว้ มองอะไรก็ไม่ชัด เหมือนว่าเธอจะได้ยินเสียงพูดของผู้ชายสองคน
ตอนที่ 439 ขุดหลุมพราง
หลังจากนั้นเสียงของผู้ชายก็ทำให้เธอแน่ใจว่าเธอไม่ได้ฟังผิด มีคนสองคนจริงๆ ดูเหมือนจะนั่งอยู่เบาะหน้ารถ ฟังเสียงแล้วน่ากลัวมาก มีพลัง สามารถคิดได้ว่ารูปร่างของพวกเขาคงแข็งแรงกำยำแน่นอน
ปากของเธอกัดผ้าไว้ ดูเหมือนพวกของเมิ่งชิงซีจะลงมือแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่มีคนรู้ว่าเธอถูกคนลักพาตัวมาแล้ว คนที่เซ่าเซินส่งมาให้คุ้มครองเธอล่ะ
ถังโจวโจวยังคงนอนนิ่ง ตอนนี้เธอโชคดีที่เอาเสี่ยวอวี่ให้หลินเหยาดูแลแล้ว รออีกเดี๋ยวที่ลูกชายไม่เจอเธอ ไม่รู้ว่าจะร้องไห้เสียใจหนักขนาดไหน
ทางด้านถังโจวโจวที่คิดถึงลูกชายอยู่เงียบๆ ส่วนทางด้านของหลินเหยาที่เอาเสี่ยวอวี่ไม่อยู่แล้วจึงพยายามโทรหาถังโจวโจวแต่เธอไม่รับ พอเข็นรถเสี่ยวอวี่ไปที่ห้องน้ำหญิงก็พบว่าห้องน้ำทุกห้องว่างเปล่า “โจวโจวไปไหนแล้ว คงจะไม่เกิดเรื่องอะไรใช่ไหม”
หลินเหยารีบโทรศัพท์หาลั่วเซ่าเชิน บอกว่าหาถังโจวโจวไม่เจอ “หลินเหยา รบกวนเธอช่วยพาเสี่ยวอวี่กลับไปส่งหน่อย ยายของเขารออยู่ที่บ้าน เอาเขาส่งให้คุณแม่ก็ได้แล้ว เรื่องของโจวโจวคุณวางใจเถอะ เธอจะไม่เป็นอะไร”
“ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ที่จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” หลินเหยารู้สึกถึงแผนการร้ายบางอย่าง ดูเหมือนว่าการหายตัวไปของถังโจวโจวในครั้งนี้ลั่วเซ่าเชินจะรู้อยู่แล้ว นี่เขากำลังจะฆ่าภรรยาตัวเองเหรอ
“เรื่องนี้คุณไม่ต้องสนใจ โจวโจวจะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน” ลั่วเซ่าเชินก็ไม่อยากพูดอะไรกับเธอมาก เธอแค่ต้องพาเสี่ยวอวี่ไปส่งอย่างปลอดภัยก็พอแล้ว
ลั่วเซ่าเชินหันกลับมาพูดกับโอวหยางหงที่อยู่ข้างๆ “ทางนั้นเตรียมพร้อมแล้วรึยัง”
“เรียบร้อยหมดแล้ว แค่รอให้ปลาติดเบ็ด” โอวหยางหงคิดถึงผู้หญิงที่สมควรตายคนนั้นที่ยังจะกล้าลงมืออีก ครั้งนี้จะต้องทำให้เธอน่าดูแน่นอน
“อย่าให้พวกมันทำให้โจวโจวบาดเจ็บ ถ้าฉันเห็นว่าบนร่างกายของโจวโจวมีรอยอะไรแม้แต่น้อย ฉันจะตามตัวพวกมันมาคิดบัญชี” ลั่วเซ่าเชินไม่อยากจะให้ถังโจวโจวได้รับอันตราย แต่โอวหยางหงบอกว่าไม่มีอะไรที่ล่อเสือได้ดีกว่าลูกเสือ ประโยคนี้ทำให้ลั่วเซ่าเชินนิ่งขรึมไป ทำได้แค่รู้สึกผิดต่อโจวโจวแล้ว
“วางใจเถอะ ทางโจวโจวจะไม่เกิดเรื่องอะไรแน่ ผมกำชับไว้แล้ว ถ้าพวกเขาไม่เชื่อฟังก็ต้องดูว่าพวกเขาจะมีความสามารถหนีจากมือของผมพ้นไหม”
โอวหยางหงค่อนข้างมั่นใจกับคนเหล่านี้ เพื่อให้เมิ่งชิงซีติดกับดักก็คงไม่อาจเชื่อใจคนอื่นได้
ถังโจวโจวรู้สึกว่ารถจอดแล้ว และเธอก็ถูกทั้งสองคนพยุงพาเข้าไปในที่มืดทึบ คงจะถึงอยู่ในห้อง เพราะรู้สึกว่าบนร่างกายไม่ได้รับแสงแดด ค่อนข้างอับชื้น
ผ้าปิดตาของถังโจวโจวถูกปลดออก ครั้งแรกที่ลืมตาสายตาก็สู้แสงไม่ได้นัก เธอกระพริบตาอยู่หลายครั้งถึงจะเห็นได้ชัดว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ที่นี่เป็นคลังสินค้าแห่งหนึ่ง ข้างๆ มีกล่องจำนวนมาก ตอนนี้เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ด้านหน้ามีผู้ชายสองคนยืนอยู่
“คุณถัง ลำบากหน่อยนะ” เมื่อผู้ชายคนหนึ่งพูดจบก็ฉีกเทปออกจากปากเธอ และไม่สนใจเธออีก ทั้งสองคนนั่งเล่นไพ่อยู่โต๊ะข้างๆ
ถังโจวโจวรู้สึกว่าวันนี้ทุกอย่างล้วนแต่ดูน่าสงสัย หรือพวกเขาไม่กลัวว่าเธอจะเรียกคนมา และเมื่อไหร่กันที่การถูกลักพาตัวได้รับการดูแลที่ดีขนาดนี้
เห็นพวกเขาท่าทางเพลิดเพลินกับการเล่นไพ่ดูเหมือนจะไม่เอาจริงจังกับการลักพาตัวในครั้งนี้เลย ช่างน่าสงสัยจริงๆ คงทำได้แค่รอให้มีการเปลี่ยนแปลง เซ่าเซินต้องรู้แน่ว่าเธอหายตัวไป
เมิ่งชิงซีโทรศัพท์เข้ามา ทางนั้นทำสำเร็จหล่อนจึงให้พวกเขาเฝ้าถังโจวโจวไว้ เธอจะไปหาในทันที แล้วก็สั่งให้พวกเขาอย่าบอกฉินอวิ๋นเรื่องที่เธอมา
เมิ่งชิงซีมาถึงสถานที่ที่พวกอยู่อย่างรวดเร็ว นำรถไปจอดในโกดัง และเห็นถังโจวโจวถูกมัดไว้กับเก้าอี้ตัวหนึ่ง
เมิ่งชิงซีไม่สนใจผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ สองคน “ถังโจวโจว ไม่คิดจริงๆ ว่าเธอจะมีวันนี้”
“เมิ่งชิงซี เธอเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดนี้เหรอ” ถังโจวโจวเดาได้นานแล้วว่าเป็นฝีมือเธอ พอเห็นว่าเมิ่งชิงซีไม่ยอมหยุดจนกว่าเธอจะตาย ถังโจวโจวไม่คิดจริงๆ ว่า เธอไปทำให้เมิ่งชิงซีเกลียดชังเธอมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงได้ทำกับเธอขนาดนี้
