ตอนที่ 478 ทีมสไตล์ลิส
เมื่อเตรียมของทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว ถังโจวโจวก็ให้ซันนี่พาทุกคนไปหาอะไรกินกันก่อน เป็นการรองท้อง รออีกเดี๋ยวยังมีงานที่ต้องทำอีก
ซันนี่ก็รู้ว่าเจ้าสาวคงอยากใช้เวลาอยู่คนเดียวสักพัก ดังนั้นจึงพาผู้ช่วยออกจากห้องไป คุณแม่ถังก็เอาอาหารมาต้อนรับทันที เมื่อท้องอิ่มแล้ว รออีกเดี๋ยวจะได้มีกำลังทำงาน
“โจวโจว เสร็จหมดแล้วเหรอ” หลินเหยาที่เพิ่งมาจากห้องรับแขกก็พบว่าซันนี่และผู้ช่วยกำลังพักผ่อนอยู่ ดูเหมือนว่าจะยุ่งอยู่พอสมควร เพียงรอให้เจ้าบ่าวมารับเจ้าสาวเท่านั้น
“ว้าว เหยาเหยา วันนี้เธอสวยมากจริงๆ” หลินเหยาในชุดสีฟ้า จริงๆ แล้วยังมีเพื่อนเจ้าสาวอีกหลายคนที่ลั่วเซ่าเชินเชิญมา พวกเธอมาถึงนานแล้ว เพียงแต่กลัวว่าถังโจวโจวจะอึดอัด ดังนั้นเลยยังไม่เข้ามาในห้องจึงมีเพียงหลินเหยาที่ได้รับเกียรตินั้น
“วันนี้เธอก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าฉันเลยนะ ฉันเป็นแค่เพื่อนเจ้าสาว เธอต่างหากที่เป็นจุดเด่นของวันนี้” หลินเหยาสัมผัสชุดเจ้าสาวบนร่างของถังโจวโจว
“รอให้ฟังหยวนขอเธอแต่งงานแล้ว เธอก็จะกลายเป็นคนที่สวยที่สุด” ตอนนี้ถังโจวโจวกำลังใจเต้นแรง เพียงรอให้ลั่วเซ่าเชินรีบมาปรากฏตัว
หลินเหยารู้ว่าถังโจวโจวพูดไม่เก่ง ดูสาวน้อยคนนี้สิ ตอนนี้จะเปิดปากพูดหรือปิดปากก็มีแต่ฟังหยวน ไม่ล้อเธอเล่นแล้วมันจะตายหรือไงนะ
โธ่เอ๊ย วันแห่งความสุขแท้ๆ ไม่ควรคิดถึงคำพูดไม่ดีเหล่านี้เลย หลินเหยารีบหยุดความคิดตนลง โชคดีที่แค่คิดแต่ไม่ได้พูดออกมา
เวลาค่อยๆ ผ่านไป เพียงได้ยินเสียงครึกครื้นด้านนอก เพื่อนเจ้าสาวคนอื่นๆ ก็เข้ามาในห้อง ที่แท้ลั่วเซ่าเชินก็พาเพื่อนเจ้าบ่าวมาแล้วนี่เอง
เหล่าเพื่อนเจ้าสาวก็ต่างตื่นเต้น ครั้งนี้นอกจากเจ้าบ่าวแล้ว เพื่อนเจ้าบ่าวก็ไม่มีใครด้อยไปกว่าใครเลย ยิ่งเป็นคนที่ยืนใกล้เจ้าบ่าวแล้วยิ่งดูดีมาก
เหล่าเพื่อนเจ้าสาวที่ตอนนี้กระซิบกระซาบกันเหมือนนกกระจอกแตกรัง หลังประตู หลินเหยาก็พาพวกเขาไปที่ประตูกั้น พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ผ่านทางไป
“รีบเอาอั่งเปาออกมาเลย”
คนอื่นๆ ก็คล้อยตามกัน “ใช่ ใช่ เอาอั่งเปามาเร็ว ไม่อย่างนั้นประตูก็จะไม่เปิดให้เข้าไปนะ”
ลั้วเซ่าเซินหยิบอั่งเปาให้หลินเหยา หลินเหยารีบรับและหันตัวกลับไปอยู่ด้านหลังพวกน้องๆ
“อย่างนี้แล้วอนุญาตให้พวกเราเข้าไปได้รึยัง” สองฝ่ายต่างรู้ดี ว่าเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น ความยากจะอยู่ด่านท้ายๆ เพียงแต่ลั่วเซ่าเชินยังถามอย่างไม่ท้อใจ
ลั่วเซ่าเชินและเหล่าเพื่อนเจ้าบ่าวเองก็ไม่ได้อ่อนแอ โอวหยางหง ลูกพี่ลูกน้องของถังโจวโจวเสิ่นอิ๋นจู๋ บวกฟังหยวนและหวังหวาทั้งสี่คนเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว
เริ่มมีเพื่อนเจ้าสาวอีกคนหนึ่งเริ่มตั้งโจทย์ที่ยากขึ้น “เจ้าบ่าววิดพื้นร้อยครั้ง”
“หา ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากทำนะ แต่นี่มันใช้เวลาเยอะ เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นเถอะ” ฟังหยวนรีบพูดอย่างมีไหวพริบ ถ้าทำตามพวกเธอจริงๆ ก็ไม่ต้องไปโบสถ์แล้ว
ทุกคนก็ปรึกษากันอีก “ได้ ถ้าอย่างนั้นก็เปลี่ยน”
ท่องบทกวี ร้องเพลง ปริศนา คำถามส่วนตัว…
เริ่มต้นการเล่นเกมแบบหนึ่งต่อหนึ่ง สุดท้ายหลินเหยาก็เปิดประตูห้อง ลั่วเซ่าเชินรีบเข้าไปข้างใน คนพวกนี้น่ากลัวชะมัด โดยเฉพาะหลินเหยาที่ไม่ยอมออมมือให้เลยแม้แต่น้อย ถ้าถึงเวลาเธอแต่งงานเมื่อไหร่หากเขาไม่เล่นงานเธอก็อย่ามาเรียกเขาว่าลั่วเช่าเซิน
ถังโจวโจวนั่งอยู่บนเตียง เพื่อนเจ้าสาวต่างส่งเสียงเชียร์ “เจ้าบ่าวรีบหารองเท้าของเจ้าสาวให้เจอเร็ว ไม่อย่างนั้นวันนี้ก็ไม่ได้ออกไปนะ”
ลั่วเซ่าเชินก้มดูใต้เตียง ในตู้เสื้อผ้า แต่ก็หารองเท้าเจ้าสาวไม่เจอสักที อยู่ที่ไหนกันแน่นะ เขาเกาหัวอย่างกังวล เขาหันมองไปทางถังโจวโจว ถังโจวโจวอยากจะบอกใบ้ แต่หลินเหยามาขวางไว้ “โจวโจว ห้ามช่วยนะ”
ถังโจวโจวปิดริมฝีปากทันที หลินเหยาบอกเธอไว้ก่อนแล้ว ถ้าเธอทรยศ หลินเหยาจะไม่ปล่อยให้เธอมีโอกาสขอความเมตตาด้วยซ้ำ ถังโจวโจวรีบวางตัวเป็นกลางอย่างมีไหวพริบ ทั้งสองฝั่งไม่ว่าใครเธอก็ช่วยไม่ได้ทั้งนั้น
จู่ๆ ลั่วเซ่าเชินก็คิดถึงที่ที่หนึ่งได้ สายตาของเขาจ้องมองไปยังกระเป๋าที่อยู่ข้างในด้านหลัง ทำไมถึงคิดไม่ถึงนะ
เขารีบเดินไปทางนั้น ในถุงคือกระเป๋าแคนวาสของถังโจวโจว เพียงแต่ด้านในยัดของสิ่งหนึ่งเอาไว้
ตอนที่ 479 หารองเท้า
เมื่อพลิกดู “รองเท้าอยู่นี่” เมื่อบรรดาเพื่อนเจ้าบ่าวเห็นว่าหารองเท้าเจอแล้วต่างก็โล่งอกกัน
“พวกคุณคิดออกได้ยังไงกัน สุดยอดจริงๆ ใครก็คิดไม่ถึงว่าจะอยู่ที่นี่”
คนทั่วไปจะวางไว้ใต้เตียง ในตู้เสื้อผ้า ก็มีแค่ที่แบบนี้เท่านั้น ใครจะคิดไปได้ลึกได้ขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเกิดนึกขึ้นมาได้กะทันหัน เกรงว่าคืนเข้าห้องหอคืนนี้ของลั่วเช่าเซินจะต้องร้อนเป็นไฟแน่
“นี่เป็นความดีความชอบของเหยาเหยาเลยนะเนี่ย” เรื่องทั้งหมดวันนี้ล้วนแล้วแต่เป็นความคิดของหลินเหยาทั้งนั้น เมื่อมีคนพูดถึงหลินเหยาขึ้นมาเพื่อนเจ้าบ่าวต่างก็หันไปมองทางฟังหยวนด้วยสายตาเหมือนกับมองเรื่องสนุก เพียงหวังว่าเมื่อถึงเวลาที่ฟังหยวนกับหลินเหยามีข่าวดีจะไม่ร้องไห้กัน
ท้ายที่สุดลั่วเซ่าเชินก็เหมือนไม่ได้เสียเปรียบเท่าใดนัก เพียงหวังว่าฟังหยวนและหลินเหยาจะสามารถมีความสุขได้
ลั่วเซ่าเชินช่วยถังโจวโจวสวมรองเท้า มือหนึ่งจับเท้าของเธอ ส่วนอีกมือหนึ่งก็สวมรองเท้าให้เธอ “ไปกันเถอะ” สุดท้ายก็ได้กอดผู้หญิงที่สวยที่สุด ตอนนี้ลั่วเซ่าเชินรู้สึกตื่นเต้นมาก
หน้าบ้านตระกูลถังที่มีรถหรูจอดเรียงรายกันเป็นทิวแถว ทำให้เพื่อนบ้านอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา “นี่ลูกสาวบ้านไหนแต่งงานกัน ถึงได้จัดงานใหญ่ขนาดนี้” เหล่าผู้คนที่ยังไม่ทราบข่าวต่างถามเซ็งแซ่
“เธอไม่รู้เหรอ ถังโจวโจวลูกสาวบ้านตระกูลถังไง ได้ยินว่าสามีของเธอเป็นถึงประธานบริษัทเลยนะ ที่บ้านรวยมาก นี่มันเรื่องอะไรกันก็ไม่รู้”
คนส่วนใหญ่ต่างอิจฉา แต่ก็มีความจริงใจที่จะยินดีกับเจ้าสาว ไม่ว่าอย่างไร งานแต่งของถังโจวโจวก็เป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่ทุกคนสามารถรับรู้ได้
คุณพ่อถังแม่ถังนั่งรถยนต์ไปยังโบสถ์ เหล่าญาติคนสนิทของทั้งสองครอบครัวต่างรออยู่ที่นั่นแล้ว บ้านตระกูลเสิ่นทุกคนก็ได้ลั่วเซ่าเชินจัดเตรียมให้มาอยู่ที่โรงแรมนานแล้ว
ขบวนรถขับมาจอดที่หน้าโบสถ์เซน ลั่วเซ่าเชินพาถังโจวโจวไปส่งที่ห้องพักเจ้าสาว พิธีการกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว “เหนื่อยไหม” เหล่าเพื่อนเจ้าบ่าวเพื่อนเจ้าสาวกำลังรออยู่ด้านนอก ให้เวลากับคู่แต่งงานใหม่ ถังโจวโจวส่ายหน้า เวลานี้เป็นเวลาที่เธอมีความสุขที่สุด ถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็คุ้มค่า
“เมื่อกี้คุณร้อนรนไปเลยใช่ไหม” ถังโจวโจวที่ก่อนหน้านี้ว่าก่อนหน้านี้ลั่วเซ่าเชินหารองเท้าไม่เจอและมีท่าทางร้อนรนทำให้ทุกคนเห็นแล้วก็อยากยิ้มออกมา
“ดีจริงๆ เลยนะ เมื่อกี้คุณหัวเราะผมตลอดเลย ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ” ลั่วเซ่าเชินเอ่ยหยอก
“เอาล่ะ ผมจะให้หลินเหยามาอยู่เป็นเพื่อนคุณ ผมไปดูข้างนอกก่อน” ไปดูว่าด้านนอกจัดเตรียมเป็นยังไงบ้างแล้ว หลังจากนั้นไม่นานถังโจวโจวก็ได้จะอยู่ต่อหน้าสักขีพยานทุกคนและกลายเป็นภรรยาของเขา
“ได้ คุณไปเถอะ” ถังโจวโจวเธออยากจะนอน แต่ก็กลัวว่าจะทำให้ชุดเจ้าสาวยับ ดังนั้นจึงทำได้แค่นั่งอย่าระมัดระวัง
หลินเหยาหัวเราะร่าเข้ามา “ฮ่าๆ วันนี้สามีเธอโดนเล่นซะแล้ว”
“เธออยากตายเหรอ วันนี้ทำไมทำกับเขาอย่างนั้น รอดูวันที่เธอแต่งงานกับฟังหยวนก่อนเถอะ เขาคงจะหาอะไรยากๆ มาให้พวกเธอทำแน่” ถังโจวโจวเอ่ยเตือนหลินเหยา
นี่ถึงทำให้หลินเหยาคิดถึงเรื่องของตัวเอง “เอ่อจริงด้วย แล้วจะทำยังไงดีล่ะ ทำไมเธอไม่รีบบอกฉันเล่า”
หลินเหยาโกรธถังโจวโจวที่ทำไมไม่บอกกันก่อน ตอนนี้ก็สายไปแล้ว ถ้าไปขอโทษจะมีประโยชน์ไหมนะ
ถ้าถังโจวโจวรู้ความคิดในใจของเธอคงทำได้แค่บอกเธอให้หยุดฝันกลางวัน หรือคิดซะว่าเมื่อถึงเวลาของตัวเองแล้วจะจัดการยังไง
หลินเหยากลับมาครุ่นคิด อย่างไรก็ตามตอนนี้ยังไม่มีแผนงานแต่ง ยังไม่รู้ว่าต้องยื้อเวลาไปถึงเมื่อไหร่ ตอนนี้ยังไม่รีบ ถึงเวลาแล้วค่อยว่ากันแล้วกัน
ประตูโบสถ์ถูกเปิดออก ลั่วเซ่าเชินและบาทหลวงยืนอยู่บนแท่น เหล่าสักขีพยานนั่งกันอยู่ทั้งสองฝั่ง ตรงกลางมีถนนที่ยาวประมาณสองเมตร
ถังโจวโจวและคุณพ่อถังปรากฏกายหน้าประตูโบสถ์ เมิ่งไหวเซินที่ยืนอยู่ด้านข้างก็รู้สึกตาร้อนผ่าวขึ้นมา เดิมทีคนที่จะไปอยู่ตรงนั้นต้องเป็นเขา ตอนนี้สายตาทั้งหมดถูกผู้ชายที่ไม่รู้จักชื่อคนนั้นแย่งไปแล้ว
ถังโจวโจวเต็มอกเต็มใจที่จะยืนอยู่ตรงหน้าผู้ชายคนนั้น ถึงแม้คุณพ่อถังจะคิดนานแล้วว่าลูกสาวต้องแต่งงานออกเรือน แต่เมื่อถึงเวลา ยังรู้สึกค่อนข้างเสียใจ ลูกสาวที่เลี้ยงดูมานาน อีกเดี๋ยวก็จะไปเป็นของครอบครัวคนอื่นแล้ว
