อัจฉริยะสมองเพชร – ตอนที่ 1962 20 เหรียญสำนักดาบ?

อัจฉริยะสมองเพชร 天道图书馆

ตอนที่ 1962 20 เหรียญสำนักดาบ?

“คือ…ผม…” เฉาเฉิงลี่มีสีหน้ากระอักกระอ่วนสุดขีด

หลังจากได้ฟังคำอธิบายของเฉาเฉิงลี่ จางเซวียนถึงกับพูดไม่ออก

ลงท้าย เฉาเฉิงลี่ก็ยังมีนิสัยแบบจอมโจร โดยขณะที่พยายามหาข่าว ก็ไปพบกับสาวสวยคนหนึ่งซึ่งเป็นศิษย์สายตรงระดับล่างและพยายามจีบเธอ

สุดท้ายก็เกือบถูกฆ่าตาย

“เฉาเฉิงลี่ ผมละเว้นให้คุณแล้วนะด้วยการพาคุณมาที่นี่ ไม่ว่าคุณจะเคยเป็นอะไรมาก่อน ผมก็หวังว่าคุณจะทำตัวอยู่ในระเบียบกฎเกณฑ์ตราบใดที่คุณยังอยู่ภายใต้คำสั่งของผม ผมไม่ต้องการคนกระด้างกระเดื่อง” จางเซวียนพูดอย่างเคร่งขรึม

เฉาเฉิงลี่ช่างกล้านัก!

บรรดาศิษย์สายตรงระดับล่างของสำนักดาบเมฆเหินล้วนแต่เป็นนักรบระดับนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้น 3 เป็นอย่างน้อย หมอนี่กล้าจีบคนพวกนั้นทั้งที่ตัวเองก็มีวรยุทธเท่านี้…รนหาที่ตายแท้ๆ!

ถ้าใครๆไม่รู้ว่าเขาเป็นคนรับใช้ของตั้นเฉี่ยวเทียน คงได้กลายเป็นผีไม่มีญาติ

“แต่นายน้อย คุณก็รู้ว่าผมก็ยับยั้งชั่งใจมากว่า 10 วันแล้ว ไม่ได้แตะต้องเธอเลยด้วยซ้ำ! ผมแค่ถามเธออย่างสุภาพว่า…” เฉาเฉิงลี่หน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย

เขาเคยเป็นชายผู้ขาดความยับยั้งชั่งใจและชอบใช้กำลัง วีรกรรมของเขาในการพาผู้หญิงเข้าโรงเตี๊ยมพร้อมกันถึง 7 คนก็บ่งบอกอะไรเกี่ยวกับตัวเขาได้มากอยู่แล้ว การที่เขาต้องยั้งใจไว้กว่า 10 วันจึงถือเป็นเรื่องยากเย็นมาก

เฉาเฉิงลี่คิดว่าด้วยรูปร่างหน้าตาอันโดดเด่นของตัวเอง อย่างน้อยก็น่าจะดึงดูดใจศิษย์สายตรงระดับล่างให้ตกลงปลงใจกับเขาได้สักคน แต่ใครจะไปรู้ว่าเขาจะถูกซ้อมยับเยินทันทีที่เอ่ยปาก?

เห็นเฉาเฉิงลี่ยังยืนกรานความคิดของตัวเอง จางเซวียนเอามือกุมหัว

ตั้นเฉี่ยวเทียนพูดถูก เขาไม่ควรรับหมอนี่ไว้เลย

จางเซวียนรู้สึกว่าชื่อเสียงของเขาจะต้องถูกเฉาเฉิงลี่ทำให้แปดเปื้อนด่างพร้อยไปทีละน้อย!

“พอที! ผมไม่อยากเห็นเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก เข้าใจไหม? แล้วเรื่องที่ผมมอบหมายคุณไป ได้ความว่าอย่างไรบ้าง?”

เมื่อเห็นว่าตัวเองทำให้นายน้อยโมโหเดือด เฉาเฉิงลี่ไม่กล้าพล่ามต่อ เขารีบโค้งคำนับและรายงาน “นายน้อย ผมไปสืบข่าวเรื่องนั้นแล้ว ตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลของสำนักดาบเมฆเหินมีขายที่ตลาดของศิษย์สายตรงฝ่ายใน อันหนึ่งมีสนนราคาอยู่ที่ 20 เหรียญสำนักดาบ!”

“20 เหรียญสำนักดาบ?” จางเซวียนขมวดคิ้ว

ฟังดูเหมือนเป็นเงินไม่มากนัก แต่เขาไม่รู้ว่าอำนาจการใช้สอยของเหรียญสำนักดาบเป็นอย่างไร

“สำหรับที่นี่ ยาเม็ดอมตะขั้นต้นเม็ด 1 มีราคากี่เหรียญสำนักดาบ?” จางเซวียนตั้งคำถาม

“เอ่อ…ผมไม่ได้สอบถามเรื่องนั้น” เฉาเฉิงลี่ตอบหน้าเจื่อน

“แล้วตลาดของศิษย์สายตรงฝ่ายในอยู่ที่ไหน?”

“คือ…” เฉาเฉิงลี่โคลงศีรษะขณะย้อนถาม “ผมต้องรู้เรื่องนั้นด้วยหรือ?”

“ถ้าอย่างนั้นคุณรู้อะไรบ้าง!” จางเซวียนหน้าตายู่ยี่ขึ้นเรื่อยๆ

“สาวน้อยที่ซ้อมผมก่อนหน้านี้เป็นลูกน้องของศิษย์สายตรงฝ่ายในคนหนึ่งที่ชื่อหลิวลู่จี่ เธอสูง 1.7 เมตร สัดส่วน 85, 74, 88 เรียวขาของเธอยาวมาก ทั้งขาวทั้งเนียน มีสัดส่วนสมบูรณ์แบบราวกับพระเจ้าปั้นมาเลยทีเดียว…นายน้อย ผมขอบอกคุณเลยว่าชั่วชีวิตนี้ผมเจอผู้หญิงมามากมาย แต่แม่สาวคนนี้กินขาด” เฉาเฉิงลี่ตาโตด้วยความตื่นเต้น

“พอได้แล้ว!” จางเซวียนโบกมือด้วยอาการเดือดจัด

นี่มันบ้าบออะไร?

แทนที่จะทำงานที่เขามอบหมายให้สำเร็จ หมอนี่กลับใช้เวลาไปกับเรื่องไร้สาระ

คุณจัดลำดับความสำคัญเป็นไหม?

จำใส่หัวไว้ด้วยว่าคุณมีหน้าที่ทำอะไร! คุณมาที่นี่เพื่อรับใช้พวกเรา ไม่ใช่มัวแต่จีบสาว!

“เอาล่ะ ออกไปเดี๋ยวนี้เลย ไปหามาให้ได้ว่าตลาดของศิษย์สายตรงฝ่ายในอยู่ที่ไหน ถ้ากล้ากลับมาโดยไม่ได้ข้อมูลล่ะก็ ผมจะตอนคุณซะ!” จางเซวียนคำราม

ด้วยการกระดิกนิ้ว กระแสดาบฉีสายหนึ่งก็มารวมตัวกันอยู่เหนือร่างของจางเซวียน มันคำรามลั่นราวกับพร้อมจะทำลายล้างทุกอย่าง

“ดะ-ได้!”

รู้สึกได้ถึงความเย็นวาบที่หว่างขา เฉาเฉิงลี่หน้าซีดขณะหุบขาแน่นด้วยความหวาดหวั่น

“แล้วถ้าคืนนี้ยังไม่ได้เรื่องล่ะก็…ผมจะเทียมพ่อพันธุ์ม้าตัวหนึ่งให้มันไปไหนมาไหนกับคุณด้วย!” จางเซวียนขู่ซ้ำ

เฉาเฉิงลี่กุมก้นทั้งสองข้างไว้แน่นด้วยความพรั่นพรึง

เขาเคยคิดว่าเจ้านายคนใหม่ของเขาจะเป็นคนสุภาพนุ่มนวล ใครจะไปรู้ว่าอีกฝ่ายจะมีความคิดโหดเหี้ยมแบบนี้?

ถึงกับคิดจะเทียมพ่อพันธุ์ม้าตัวหนึ่งให้มาเล่นงานเขา…

ในตอนนั้น เฉาเฉิงลี่พลันนึกได้ถึงม้าที่สำแดงศิลปะการต่อสู้ออกมาในยามค่ำคืนและเสิร์ฟน้ำชาให้จางเซวียน ถ้านายท่านของเขาคิดจะทำแบบนั้น ก็คงทำได้แน่!

ไม่ได้ เราจะปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนั้นไม่ได้ คงมองหน้าใครๆในฐานะผู้ชายคนหนึ่งไม่ได้อีก!

“ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ!” เฉาเฉิงลี่ไม่กล้าพูดอะไรอีกแม้แต่คำเดียว เขาเผ่นพรวดออกจากห้องราวกับกำลังหนีปีศาจ

คราวนี้ ด้วยคำขู่ของจางเซวียน ไม่ช้าเฉาเฉิงลี่ก็กลับมาพร้อมกับข้อมูลที่จำเป็น

“นายน้อย ตลาดของศิษย์สายตรงฝ่ายในอยู่ที่ตีนเขาแห่งนี้เอง และผมไปตรวจสอบราคาของยาเม็ดอมตะขั้นต้นแล้ว เม็ดหนึ่งมีสนนราคาอยู่ที่ 2 เหรียญสำนักดาบ!” เฉาเฉิงลี่รายงานอย่างเป็นทางการ

“ยาเม็ดอมตะขั้นต้น 1 เม็ดมีราคา 2 เหรียญสำนักดาบ ขณะที่ตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลอันหนึ่งมีราคาถึง 20 เหรียญสำนักดาบ…ทำไมราคาถึงต่างกันขนาดนี้?” จางเซวียนชะงัก

เมื่อตอนอยู่ที่หอนิรันดร์ในเมืองแสงดาว ยาเม็ดอมตะขั้นต้นเม็ดหนึ่งมีราคาถึง 100,000 เหรียญนิรันดร์ ขณะที่ตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลหนึ่งอันมีราคาเพียง 20,000 เหรียญนิรันดร์เท่านั้น!

แต่เมื่อเป็นที่นี่ ตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลมีราคาสูงกว่ายาเม็ดอมตะขั้นต้นถึง 10 เท่า

ภาวะเงินเฟ้อนี่น่าสะพรึงเสียจริง!

“ผมเองก็ไม่แน่ใจในรายละเอียด แต่นี่คือสนนราคาที่ผมได้มา” เฉาเฉิงลี่อธิบายขณะหุบขาแน่นอีกครั้ง กลัวว่าจางเซวียนจะบันดาลโทสะและเล่นงานเขา

“พาผมไปที่ตลาดของศิษย์สายตรงฝ่ายใน ผมอยากเห็นกับตา!”

รู้ดีว่ารอช้าก็ไม่มีประโยชน์ จางเซวียนลุกพรวดและเดินออกจากห้อง

ตลาดของศิษย์สายตรงฝ่ายในคือศูนย์กลางการแลกเปลี่ยนซื้อขายอย่างไม่เป็นทางการที่บริหารโดยศิษย์สายตรงฝ่ายในเป็นส่วนใหญ่ มันคือสถานที่ที่พวกเขาจะมาแลกเปลี่ยนซื้อขายข้าวของที่มีอยู่ในครอบครอง

ภายใต้การนำทางของเฉาเฉิงลี่ ไม่ช้าทั้งคู่ก็ไปถึงที่หมาย

ตลาดนั้นดูไม่เป็นเรื่องเป็นราวสักเท่าไหร่ อันที่จริงมันเป็นแค่ลานขนาดเล็กแห่งหนึ่งที่อยู่บริเวณตีนเขา หลังจากยื่นตราสัญลักษณ์แล้ว จางเซวียนกับเฉาเฉิงลี่ก็ได้รับอนุญาตให้เข้าสู่ตลาด

ทันทีที่เข้าไป ทั้งสองก็เห็นพ่อค้าแม่ขายจำนวนหนึ่งอยู่รายรอบพร้อมกับสินค้าที่อยู่ตรงหน้า

มีทั้งดาบ หนังสือเทคนิควรยุทธ ยาสมุนไพร ยาเม็ด อสูร…ล้วนแต่เป็นข้าวของจำเป็นขั้นพื้นฐานที่นักรบคนหนึ่งต้องการ

สินค้าส่วนใหญ่ที่วางขายไม่ได้มาจากสำนักดาบเมฆเหิน แต่เป็นทรัพย์สมบัติส่วนตัวที่บรรดาศิษย์สายตรงได้มาระหว่างการปฏิบัติภารกิจหรือนำมาจากตระกูลของตัวเอง

“เรารับเฉพาะเหรียญสำนักดาบเท่านั้น ไม่รับยาเม็ดอมตะขั้นต้น!”

นี่คือคำตอบที่จางเซวียนได้รับจากเหล่าพ่อค้าแม่ขายที่เขาพยายามจะเจรจาซื้อขายด้วย

เหตุผลหลักที่พวกเขามาขายสินค้ากันที่นี่ก็เพื่อหาเหรียญสำนักดาบให้ได้จำนวนมากพอที่จะได้เข้าสู่หอภูมิปัญญาเพลงดาบและหอดวลดาบ นั่นคือสถานที่ที่บรรดาศิษย์สายตรงมักจะเข้าไปอยู่เนืองๆ เพื่อพัฒนาเส้นทางและวิถีทางเพลงดาบของตัวเอง

แล้วคราวนี้เราจะทำอย่างไร? จางเซวียนท้อใจ

เขาคิดว่าจะแลกเปลี่ยนยาเม็ดอมตะขั้นต้นที่ได้จากเฉาเฉิงลี่เป็นเงินได้ แต่ใครจะไปรู้ว่าไม่มีพ่อค้าแม่ขายคนไหนยอมรับสิ่งนั้นสักคน!

สิ่งที่ได้รับการยกย่องสูงสุดในสำนักดาบเมฆเหินไม่ใช่วรยุทธ แต่เป็นความเชี่ยวชาญในศิลปะเพลงดาบ มีแต่ศิลปะเพลงดาบอันเหนือชั้นเท่านั้นที่จะทำให้ศิษย์สายตรงคนหนึ่งโดดเด่นจากเพื่อนร่วมรุ่นของตัวเองและถูกมองเป็นทรัพยากรล้ำค่าของสำนัก ซึ่งทางสำนักก็จะมอบทรัพยากรให้ตามที่เขาต้องการ เพื่อให้อีกฝ่ายได้ยกระดับวรยุทธ

ด้วยเหตุนี้ ทรัพยากรเพื่อการฝึกฝนวรยุทธอย่างยาเม็ดอมตะขั้นต้นจึงมีค่าไม่มากนักสำหรับที่นี่

“นายน้อย หรือว่าเราควรจะลองขโมยดู? ผมเห็นคน 2-3 คนอยู่ตรงนั้น พวกเขาไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนคุณ ขอแค่เราล่อพวกนั้นเข้ามุมและสังหารพวกเขาได้ ก็จะได้ทุกอย่างที่เราต้องการ…” เห็นสีหน้าท้อใจของจางเซวียน เฉาเฉิงลี่เข้ามายื่นข้อเสนอ

“คุณบ้าไปแล้วหรือไง!” จางเซวียนแทบลมจับด้วยความโมโห

พูดอะไรออกมานี่…ใช้สามัญสำนึกบ้างไหม?

เราอยู่ในสำนักดาบเมฆเหินนะ! ถ้าอยากตายล่ะก็ ลองไปขโมยอะไรสักอย่างดู!

ล่อพวกนั้นเข้ามุม? คุณคิดว่าพวกศิษย์สายตรงนี่งี่เง่าหรือไง?

บรรดานักรบที่มาถึงที่นี่ได้ล้วนแต่มีทักษะพอตัวทั้งนั้น คุณก็รู้! พวกเขาไม่พยายามฉกฉวยอะไรไปจากคุณก็บุญแล้ว!

“ถ้าทำแบบนั้นไม่ได้ล่ะก็ ทำไมไม่ลองให้ผมหว่านเสน่ห์แม่ค้าสักคนล่ะ? เมื่อครู่นี้ ผมเห็นศิษย์สายตรงฝ่ายในหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่งกำลังขายของอยู่ตรงนั้น…” เฉาเฉิงลี่ยังเสนอวิธีแก้ปัญหาต่อ

จางเซวียนตบหน้าอีกฝ่ายดังเพียะ ตอนนี้เขาอยากจะเตะเฉาเฉิงลี่ออกไปให้พ้นทาง

“ไปเลย! ไปทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ แต่อย่าได้พูดออกไปสักคำนะว่าคุณมีความเกี่ยวข้องกับผม และถ้าเจอปัญหา ก็อย่ามาตามหาผมด้วย!” จางเซวียนโบกมืออย่างหมดความอดทนขณะมุ่งหน้าไปตามถนนต่อไป

หลังจากพูดคุยกับพ่อค้า 2-3 คน เขาพบว่าราคาของตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลเป็นมาตรฐาน ทุกที่ล้วนแต่มีมูลค่า 20 เหรียญสำนักดาบ ส่วนยาเม็ดอมตะขั้นต้นก็มีราคาเพียงเม็ดละ 2 เหรียญสำนักดาบเท่านั้น

พูดอีกอย่างก็คือ ต่อให้ขายทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่มี จางเซวียนก็ยังได้เงินไม่มากพอจะซื้อตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลสักอันหนึ่ง

“ทำไมราคาของตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลถึงสูงกว่ายาเม็ดอมตะขั้นต้นมากนัก?” จางเซวียนถามศิษย์สายตรงคนหนึ่งที่กำลังขายของอยู่

“อ้อ คุณคงคุ้นชินกับราคาของตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลในดินแดนห่างไกลล่ะสิ ตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลพวกนั้นมีวรยุทธเทียบเท่ากับนักรบระดับนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้น 1 เท่านั้น ราคาจึงต่ำกว่า แต่ตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลที่ขายกันในสำนักของเรามีวรยุทธระดับนักปราชญ์โบราณขั้น 1จึงแน่นอนว่าต้องมีมูลค่ามากกว่า”

“ถ้าคุณแปลกใจกับราคานี้ ก็ลองไปดูตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลที่ใช้กันในหมู่ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุด ตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลของพวกเขามีวรยุทธขั้นเสมือนอมตะ ราคาจะสูงกว่านี้อีกมาก” ศิษย์สายตรงคนนั้นอธิบาย

“ผมเข้าใจแล้ว” จางเซวียนพยักหน้า

พูดกันตามตรง เขาไม่คิดว่าคำตอบจะง่ายดายแบบนี้

Library of Heaven’s Path อัจฉริยะสมองเพชร

Library of Heaven’s Path อัจฉริยะสมองเพชร

LOHP, Thiên Đạo Đồ Thư Quán, Tian Dao Tu Shu Guan, 天道图书馆
Score 7.4
Status: Completed Type: Author: , Released: 2016 Native Language: Chinese
อ่านนิยายเรื่อง Library of Heaven’s Path อัจฉริยะสมองเพชรจางเซวียนข้ามไปอีกโลกหนึ่งโดยบังเอิญ ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นครูไปเสียแล้ว ซ้ำยังเป็นครูที่ไม่เก่งและกำลังจะถูกไล่ออกอีกด้วย ทว่าจางเซวียนกลับพบความลับอันยิ่งใหญ่ของร่างใหม่ร่างนี้ นั่นก็คือ… เขามีสมองเพชร! ในสมองของครูหนุ่มคนนี้แอบซ่อน ‘หอสมุด’ ขนาดใหญ่ไว้ด้านใน ไม่ว่าอะไรก็ตามที่จางเซวียนเห็น ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ ล้วนถูกเก็บสู่คลังหนังสือในรูปแบบของสมุดเล่มหนึ่ง ก็ถ้าในเมื่อมีไอเท็มสุดยอดนี้อยู่กับตัวแล้ว ใครยังจะกล้าเรียกเขาว่าครูกระจอกอีก?!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset