อัจฉริยะสมองเพชร – ตอนที่ 1997 ศิลปะเพลงดาบไร้มลทิน

อัจฉริยะสมองเพชร 天道图书馆

ตอนที่ 1997 ศิลปะเพลงดาบไร้มลทิน

ที่นี่ไม่เหมือนกับสังเวียนประลองของศิษย์สายตรงฝ่ายใน สังเวียนประลองของศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดมีทั้งสังเวียนประลองที่เปิดให้สาธารณชนเข้าชมและสังเวียนประลองส่วนตัว

ไป๋เหรินชิงครุ่นคิด ในการประลองของศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดครั้งก่อน เรารั้งอันดับ 17 เท่านั้น ส่วนอันดับ 16 คือหวังเฮ่า เรายังไม่เคยเอาชนะเขาได้เลย นี่คงเป็นโอกาสดีที่จะได้ทดลอง!

เหตุผลที่ไป๋เหรินชิงมีชื่อเสียงโด่งดังในหมู่ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดก็มาจากท่านปู่ของเธอ, ผู้อาวุโสไป๋เย่เป็นหลัก ถึงเธอจะเก่งกาจไม่น้อย แต่เรื่องจริงก็คือยังมีเหล่าปีศาจมากมายในหมู่ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดที่แข็งแกร่งกว่าเธอ ในแง่ของประสิทธิภาพการต่อสู้ เธอยังไม่อาจเข้าถึงแม้แต่ 10 อันดับแรกด้วยซ้ำ

ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดอันดับต้นๆมีพละกำลังเหนือชั้นกว่าผู้อาวุโสส่วนใหญ่เสียอีก

ในเมื่อเธอยังไม่เคยเอาชนะหวังเฮ่าซึ่งรั้งอันดับ 16 ได้ เขาก็น่าจะเป็นคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการทดสอบศิลปะเพลงดาบที่เธอเพิ่งเรียนรู้ใหม่

ไป๋เหรินชิงเดินไปที่เคาน์เตอร์ด้านหน้า “ฉันขอยื่นคำท้าดวลกับผู้รั้งอันดับ 16, หวังเฮ่า!”

ไม่ช้า ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดที่ชื่อหวังเฮ่าก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นไป๋เหรินชิง เขาเหยียดริมฝีปาก “ลมอะไรหอบคุณมาถึงที่นี่? เพิ่งเรียนศิลปะเพลงดาบชนิดใหม่มาหรือไง ถึงคิดว่าจะเอาชนะได้? จะลองดูก็ไม่มีปัญหานะ แต่ผมเชื่อว่าไม่น่ามีอะไรแตกต่าง เราเพิ่งดวลกันไปเมื่อครึ่งเดือนก่อนนี่เอง และเห็นกันชัดๆว่าคุณสู้ผมไม่ได้”

“ฉันเพิ่งเรียนศิลปะเพลงดาบชนิดใหม่มา และอยากหาใครสักคนมาทดสอบมัน” ไป๋เหรินชิงตอบตามตรง “ผลจะเป็นอย่างไรก็ไม่สำคัญหรอก เพราะถึงอย่างไรมันก็เป็นแบบฝึกหัดที่ดีสำหรับทั้งคุณและฉัน”

เธอยังไม่แน่ใจว่ากระบวนท่าการฟาดฟันในแนวราบของอาจารย์ลุงจางทรงพลังแค่ไหน ดังนั้น หากจะพูดกันตามตรง เธอก็ยังไม่รู้อีกเหมือนกันว่าจะเอาชนะหวังเฮ่าได้หรือไม่

“ได้เลย ทำตามที่คุณเห็นดี” หวังเฮ่าหัวเราะหึๆ “เริ่มกันเถอะ!”

ทั้งคู่เข้าสู่สังเวียนประลองส่วนตัวที่อยู่ในห้องๆหนึ่ง

ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดทุกคนถือเป็นทรัพยากรสำคัญในสำนักดาบเมฆเหิน พวกเขาได้รับความเคารพอย่างสูงและมีผู้นิยมชมชอบมากมาย ดังนั้น ศิษย์สายตรงส่วนใหญ่จึงมักเลือกความเป็นส่วนตัวหากเป็นเรื่องของการประลอง

หลังจากเข้าประจำที่ หวังเฮ่ามองไป๋เหรินชิงขณะพูดว่า “ผมจะเริ่มเลยนะ!”

ฟึ่บ!

พริบตาต่อมา เขาก็ขับเคลื่อนพละกำลังเพลงดาบอันหนักหน่วงอย่างน่าทึ่งออกมา

จริงอยู่ว่าไป๋เหรินชิงยังไม่เคยเอาชนะเขาได้ แต่ทักษะของเธอก็ถือว่าเก่งกาจไม่น้อย คงโง่เง่าเต็มทีหากจะสบประมาทผู้ที่ได้รับการชี้แนะเป็นการส่วนตัวจากผู้อาวุโสที่ 3 ไป๋เย่

เพราะไม่กล้าทำอะไรหุนหันพลันแล่น หวังเฮ่าจึงยังไม่ได้ปล่อยหมัดออกไป

“การโจมตีซึ่งหน้าหรือ?” ไป๋เหรินชิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะหึๆออกมา

การฟาดฟันแนวราบที่เธอเพิ่งเรียนมานั้นดูจะเป็นวิธีการที่ดีที่สุดสำหรับรับมือกับการโจมตีลักษณะนี้ ดูราวกับอีกฝ่ายกำลังเปิดช่องให้เธออย่างเต็มเปา

ไป๋เหรินชิงสำแดงการฟาดฟันแนวราบตามที่เพิ่งร่ำเรียนมาอย่างไม่ลังเล

“ระวังหน่อยนะ ฉันยังไม่เชี่ยวชาญกระบวนท่านี้สักเท่าไหร่ แต่แน่นอนว่ามันทรงพลังมาก…” ไป๋เหรินชิงเปรยพร้อมกับยิ้มให้

แต่ยังไม่ทันจะพูดจบ ก็รู้สึกว่าแรงกดดันที่พุ่งเข้าใส่เธอแตกสลายไปทันที

ตุ้บ!

ศีรษะหนึ่งกลิ้งหลุนๆไปที่มุมห้อง จากนั้นไม่นาน ร่างของหวังเฮ่าก็ล้มคว่ำลงกับพื้น

“ฮะ?” ไป๋เหรินชิงถึงกับจังงัง

นอกจากข้อเท็จจริงที่ว่าเธอไม่ได้เชี่ยวชาญการฟาดฟันในแนวราบมากนัก เธอก็ยังไม่ได้สำแดงเทคนิคฉบับเต็มด้วย แต่ยังไม่ทันจะรู้ตัว คู่ต่อสู้ที่เธอไม่เคยเอาชนะได้มาก่อนก็ถูกสังหาร

หวังเฮ่าที่ถูกฆ่าตายไปแล้วรีบกลับเข้ามาในหอนิรันดร์อีกครั้งด้วยการใช้ตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลอันใหม่ เขาถามไป๋เหรินชิงด้วยสีหน้าที่บ่งบอกความไม่อยากเชื่อ “คุณ…มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ?”

เขากำลังงงงันสุดขีด

ไป๋เหรินชิงไม่เคยเทียบชั้นกับเขาได้มาก่อน แต่คราวนี้เธอถึงกับตัดศีรษะของเขาได้ มันยากที่จะรับไหว!

“ฉันก็ไม่แน่ใจ” ไป๋เหรินชิงตอบงงๆ

เธอแค่สำแดงกระบวนท่าตามแบบที่อาจารย์ลุงจางสอน ไม่นึกไม่ฝันเลยว่ามันจะทรงพลังขนาดนี้

“ผมขอแก้มือ คราวนี้ผมจะทุ่มสุดตัวตั้งแต่เริ่ม!” หวังเฮ่ายืนกรานขณะชักดาบออกมาอีกครั้ง

ฟิ้ววววว!

เขาปลดปล่อยกระแสดาบฉีออกมาเป็นชุด มันอบอวลอยู่ในอากาศ ทำให้ตัวเขาสามารถปล่อยการโจมตีและป้องกันตัวได้ตามใจปรารถนา

ในฐานะผู้รั้งอันดับ 16 ของศิษย์สายตรงขั้นสูงสุด ความเข้าใจในศิลปะเพลงดาบของเขาถือว่าเหนือชั้น นักดาบทั่วไปมีแต่จะสิ้นหวังหากได้เห็นประสิทธิภาพการต่อสู้ของเขา

ส่วนไป๋เหรินชิงก็รู้ดีว่าคราวนี้หวังเฮ่าเอาจริงแน่ ถ้าเธอใช้เทคนิคอื่น ก็มีโอกาสสูงที่จะพ่ายแพ้ จึงสำแดงเทคนิคที่อาจารย์ลุงจางเพิ่งถ่ายทอดให้ออกมาอีกครั้งอย่างไม่ลังเล

ฟึ่บ!

และแล้วก็อีกครั้ง ยังไม่ทันที่เธอจะได้สำแดงเทคนิคอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ ศีรษะของหวังเฮ่าก็หลุดกระเด็น คราวนี้มันกลิ้งหลุนๆไปไกลกว่าคราวก่อนเสียอีก

“นี่…” ไป๋เหรินชิงตกตะลึงสุดขีด

ด้วยเหตุผลอะไรสักอย่าง ตั้งแต่เธอใช้กระบวนท่านี้ ก็รู้สึกเหมือนว่าลำคอของอีกฝ่ายจะบอบบางอย่างน่าประหลาด แค่การฟาดฟันง่ายๆเพียงครั้งเดียวก็เกินพอที่จะตัดศีรษะของเขาให้หลุดจากบ่าแล้ว

ถังเหยียนคือผู้ได้รับความยกย่องอย่างสูงแม้ในหมู่ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดด้วยกัน เขารั้งอันดับ 7 ในการประลองศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดคราวก่อน ศิลปะเพลงดาบไร้มลทินที่เขาฝึกฝนนั้นเป็นที่เลื่องลือ ผู้คนพากันเกรงกลัว

ครั้งหนึ่งเขาเคยไล่ล่าจอมโจรที่เป็นนักรบขั้นอมตะตัวจริงสรวงสวรรค์ไปจนถึงรังของมันและทำลายล้างทั้งสำนัก รวมถึงทุกกลุ่มอำนาจที่เกี่ยวข้องกับจอมโจรผู้นั้น จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ชื่อเสียงของเขาจึงระบือลือลั่นไปทั่วโลก

เขาอายุ 51 ปีแล้ว แต่รูปร่างหน้าตาดูไม่ต่างกับคนอายุ 20 ต้นๆ พลังปราณของเขาเข้มข้นและเป็นหนึ่งเดียว ให้ความรู้สึกราวกับว่าเขาสามารถสร้างพายุดาบฉีที่มีอานุภาพทำลายล้างได้ด้วยการโบกมือเพียงครั้งเดียว

ไม่ว่าจะเป็นสถานภาพ ชื่อเสียง หรือพละกำลัง ก็ล้วนไม่อ่อนด้อยสักอย่าง

ตอนนี้เขายืนอยู่บริเวณลานบ้านของที่พัก กำลังสำแดงการฟาดฟันดาบอันงดงาม มันเป็นภาพที่ก่อให้เกิดความสุนทรีย์ราวกับกำลังเฝ้ามองจิตรกรผู้เก่งกาจ

ฟึ่บ!

ถังเหยียนหยุดการเคลื่อนไหวแล้วถอนดาบกลับ

การฟาดฟันเหล่านั้นยังคงลอยละล่องอย่างงดงามอยู่กลางอากาศราวกับควันที่ลอยเอื่อย

นกป่าตัวหนึ่งบินเข้าสู่ใจกลางกลุ่มควันนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

ควั่บ!

ราวกับมันพุ่งเข้าใส่เครื่องหั่นเนื้อ เลือดสดๆกระจายไปทั่ว เพียงชั่วพริบตา ร่างของมันก็แหลกเละ

“ขอแสดงความยินดีด้วย ศิษย์พี่ถัง! ในที่สุดคุณก็เข้าถึงความสำเร็จในภาพรวมของศิลปะเพลงดาบไร้มลทินแล้ว!” เสียงปรบมือดังขึ้นขณะที่ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา

เขาคือผู้รั้งอันดับ 8 ในหมู่ศิษย์สายตรงฝ่ายใน กั้วอี้!

แม้จะดูเหมือนคนอายุ 20 ปีต้นๆ แต่เรื่องจริงก็คือเขาอายุราว 50 ปีแล้วเช่นกัน

อายุขัยของผู้สำเร็จวรยุทธขั้นเสมือนอมตะนั้นยาวนานถึง 300 ปี ซึ่งการพัฒนาวรยุทธไปสู่ขั้นนักรบอมตะตัวจริงจะไม่ช่วยเพิ่มอายุขัย แต่จะทำให้พลังงานและพลังชีวิตของผู้นั้นเข้มข้นกว่าเดิม ช่วยรักษาพละกำลังและความอ่อนเยาว์ไว้ได้ ด้วยเหตุนี้ นักรบอมตะตัวจริงที่มีอายุราว 50 ปีจึงถือว่ายังหนุ่ม

“หลังจากหมั่นเพียรฝึกฝนเทคนิคนี้มาถึง 30 ปี ในที่สุดผมก็ประสบความสำเร็จบางอย่าง สำหรับการประลองศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดครั้งต่อไป ผมน่าจะขึ้นสู่ 5 อันดับแรกได้” ถังเหยียนพยักหน้าพร้อมกับยิ้มอย่างพอใจ

เพราะเขายังไม่ประสบความสำเร็จในการฝึกฝนศิลปะเพลงดาบนี้ จึงทำให้ต้องรั้งอันดับ 7 ในการประลองครั้งก่อน แต่ในเมื่อตอนนี้เขาประสบความสำเร็จโดยภาพรวมแล้ว การจะก้าวขึ้นสู่การเป็น 5 อันดับแรกก็คงไม่ยากเกินไป

“ผู้ที่เข้าสู่ 5 อันดับแรกของศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดได้จะมีโอกาสได้เป็นผู้อาวุโสขั้นสูงสุดของสำนัก ผมขอแสดงความยินดีกับคุณล่วงหน้า, ศิษย์พี่ถัง!” กั้วอี้ประสานมือ

บรรดาผู้อาวุโสขั้นสูงสุดที่ทำหน้าที่ดูแลกิจธุระสำคัญของสำนักดาบเมฆเหินนั้น ส่วนใหญ่ก็มาจากผู้เชี่ยวชาญ 5 อันดับแรกของศิษย์สายตรงขั้นสูงสุด

ยกตัวอย่าง เมื่อร้อยปีก่อน ผู้อาวุโสไป๋เย่รั้งอันดับ 3 ในหมู่ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดอยู่นาน ผู้เดียวที่เอาชนะเขาได้คือผู้อาวุโสเหอเทียน

“อย่าห่วงน่ะ ผมได้เป็นผู้อาวุโสขั้นสูงสุดเมื่อไหร่ จะไม่ลืมคุณแน่” ถังเหยียนหัวเราะหึๆก่อนจะมองหน้าอีกฝ่าย “แปลกดีที่คุณแวะมาหาผม มีอะไรหรือเปล่า?”

“เรื่องเป็นอย่างนี้…ศิษย์พี่ถัง คุณสนใจไป๋เหรินชิงใช่ไหม?” กั้วอี้ถาม

“ใช่” ถังเหยียนยอมรับตามตรง

ไป๋เหรินชิงอาจมีอารมณ์ฉุนเฉียวอยู่เสมอ แต่ทั้งภูมิหลังและรูปร่างหน้าตาของเธอถือว่าเยี่ยมยอด หากเขาได้แต่งงานกับเธอ ย่อมเป็นประโยชน์อย่างมากต่อความก้าวหน้าในอนาคต เขาอาจได้เป็นถึงผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนัก และนั่นจะทำให้เขากลายเป็นบุคลากรชั้นนำของทวีปที่ถูกลืมแห่งนี้

“ตอนนี้เธอรั้งอันดับ 17 ในหมู่ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุด แต่ด้วยเหตุผลอะไรสักอย่าง วันนี้เธอท้าดวลกับหวังเฮ่า…”

“คุณหมายถึงหวังเฮ่าที่รั้งอันดับ 16 หรือ?” ถังเหยียนย้อนถาม “หมอนั่นก็ไม่ได้ทรงพลังเท่าไหร่ แต่ศิลปะเพลงดาบสายน้ำของเขาจัดว่ารับมือด้วยได้ยาก เจตจำนงเพลงดาบของเขาไหลลื่นราวกับสายน้ำ ก่อเกิดเป็นปราการป้องกันตัวที่ทะลุทะลวงได้ยาก แม้แต่ตัวผมก็ยังต้องเหน็ดเหนื่อยไม่น้อยหากจะรับมือกับมัน ผมไม่คิดว่าไป๋เหรินชิงจะมีโอกาสเอาชนะเขาได้หรอก”

“หวังเฮ่าคือผู้ที่รับมือด้วยได้ยากจริงๆ แต่ผมได้ข่าวว่าไป๋เหรินชิงตัดหัวหวังเฮ่าไป 2 ครั้งแล้ว แถมเธอยังใช้ไปไม่ถึง 3 กระบวนท่าด้วย!” กั้วอี้อธิบาย

“ภายในไม่ถึง 3 กระบวนท่า เธอสังหารหวังเฮ่าได้ถึง 2 ครั้ง?” ถังเหยียนถึงกับผงะ

เขารู้ความสามารถของไป๋เหรินชิงกับหวังเฮ่าดี พูดได้เลยว่าหวังเฮ่าเหนือชั้นกว่าไป๋เหรินชิงอย่างแน่นอนแม้ทั้งคู่จะห่างกันเพียงอันดับเดียว แล้วหวังเฮ่ามาถูกไป๋เหรินชิงสังหารภายในไม่ถึง 3 กระบวนท่า แถมยังถูกสังหารถึง 2 ครั้งด้วย!

แม่ไดโนเสาร์ตัวเมียตัวนั้นเก่งกาจขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

“ไป๋เหรินชิงยังไม่หยุดนะ หลังจากที่เล่นงานหวังเฮ่าแล้ว เธอยังท้าทายคนอื่นๆที่มีอันดับเหนือกว่าหวังเฮ่าด้วย ที่ผมได้ข่าวมาก็คือเธอใช้เพียงกระบวนท่าเดียวในการเล่นงานซุนเจียน อันดับ 15, หยางหู่ อันดับ 14, และตู้ชวน อันดับ 13 ด้วยกระบวนท่าเดียว!” กั้วอี้สาธยาย

“ด้วยกระบวนท่าเดียว เธอกำจัดทุกคนตั้งแต่อันดับ 16 ถึงอันดับ 13 เลยหรือ? เป็นไปได้อย่างไร?” ถังเหยียนแทบไม่เชื่อหู “ไปดูกันเถอะ!”

“ไปสิ” กั้วอี้พยักหน้า

เหตุผลหลักที่เขามาหาถังเหยียนก็เพราะเรื่องนี้ ทั้งคู่รีบนำตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลออกมาและเข้าสู่หอนิรันดร์ ไม่ช้าก็มาถึงโซนการประลองส่วนตัว ที่นั่น พวกเขาเห็นนักรบจำนวนหนึ่งนั่งอยู่ด้านนอกด้วยสีหน้าไม่สู้ดี