อัจฉริยะสมองเพชร – ตอนที่ 2183 อยู่ที่คุณจะตัดสินใจแล้วล่ะ

อัจฉริยะสมองเพชร 天道图书馆

ตอนที่ 2183 อยู่ที่คุณจะตัดสินใจแล้วล่ะ

“เหตุผลที่คุณใช้ผลจื้อเจินมากลั่นเป็นไวน์ก็เพื่อปกปิดไม่ให้ใครเห็นคุณกินมันเข้าไปโดยตรง และในเมื่อคุณใช้เลือดของตัวเองบ่มเพาะผลจื้อเจิน นักรบคนไหนก็ตามที่ได้กินมันก็จะพลันรู้สึกไม่สบายตัวขึ้นมาทันที แต่พิษในผลจื้อเจินของคุณน่ะไม่มีความหมายกับผมหรอก!” จางเซวียนตอบ

ต่อให้พิษร้ายแรงถึงตายที่มีอานุภาพรุนแรงที่สุดในโลกก็ไม่มีความหมายเมื่ออยู่ต่อหน้าพลังปราณเทียบฟ้า นับประสาอะไรกับไวน์ผลไม้

“เอาล่ะ ผมคิดว่าผมคงบอกเรื่องที่คุณอยากรู้ไปหมดแล้วนะ”

จางเซวียนประสานมือขณะทรุดตัวลงนั่งบนแท่นหินที่อสูรสวรรค์ตัวมหึมาหลับอยู่เมื่อครู่ เขาพูดต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ผมมีทางเลือกให้คุณ 2 ข้อ, มอบผลจื้อเจิน 100 ผลกับเลือดสดๆของคุณ 2 ลิตรให้ผม แน่นอนว่าผมไม่ให้คุณทำฟรีๆหรอก ผมจะมอบยาเม็ดแก่นสารเทพเจ้า 20 เม็ดให้คุณ คุณวางใจได้เลยว่าคราวนี้จะไม่มีเม็ดไหนบนเปื้อนยาพิษอีก”

“หรือไม่อย่างนั้น คุณก็จะรู้สึกได้เองว่าพลังชีวิตค่อยๆเหือดแห้งไปเพราะยาพิษที่ตกค้างอยู่ในตัว ผมรับประกันได้เลยว่านอกจากตัวผม ไม่มีใครถอนพิษได้ ต่อให้คุณวิงวอนจอมราชันย์เฉียนคุ่นให้ช่วยเหลือ เขาก็ทำอะไรไม่ได้หรอก”

“เลว! ผมจะฆ่าคุณ!” อสูรเกราะเรืองแสงคำรามกร้าว มันพุ่งเข้าใส่เพื่อจะฉีกชายหนุ่มเป็นชิ้นๆ แต่ยังไม่ทันจะได้เคลื่อนไหว ร่างกายก็แข็งทื่อ

ก่อนที่มันจะรู้ตัว ยาพิษในร่างกายก็สกัดกั้นทางเดินพลังปราณไว้หมด ทำให้มันปล่อยพละกำลังออกมาไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

“นี่…มันเป็นแบบนี้ได้อย่างไร? คุณเอายาพิษชนิดไหนให้ผมกิน?” อสูรเกราะเรืองแสงอุทานด้วยความหวาดกลัว

ในอดีต มีผู้เชี่ยวชาญมากมายที่พยายามจะทำให้มันยอมจำนน ซึ่งบางคนก็ใช้ยาพิษ มันจึงรู้จักมักคุ้นกับยาพิษแทบทุกชนิด ด้วยสภาวะร่างกายที่เหนือชั้นของมัน มันสามารถเจือจางอานุภาพของยาพิษเหล่านั้นได้เกือบหมด

แต่ก็น่าตกใจที่ตอนนี้มันทำอะไรกับยาพิษของชายหนุ่มไม่ได้เลย!

“คุณกำลังถามในสิ่งที่คุณไม่จำเป็นต้องรู้ ผมให้ทางเลือกคุณ 2 ทางแล้วนะ รู้ไว้เสียด้วยว่าผมน่ะให้โอกาสคุณ เพราะเมื่อคุณตายไป ผมก็นำเลือดกับผลจื้อเจินของคุณไปได้โดยไม่ยากเย็นอะไรอยู่ดี!” จางเซวียนตอบ

อสูรเกราะเรืองแสงหน้าตาบึ้งตึง มันเกลียดที่จะต้องยอมรับเรื่องนี้ แต่ชายหนุ่มพูดถูก ทันทีที่มันตาย อีกฝ่ายก็ทำทุกอย่างได้ตามที่ต้องการ

เกิดความเงียบงันครู่หนึ่งก่อนที่มันจะตั้งคำถาม “มีทางเลือกที่ 3 ไหม?”

“ก็มีนะ”

จางเซวียนลุกขึ้นยืนขณะเอาสองมือไพล่หลัง “ยอมเป็นอสูรของผม มอบเลือดของคุณให้ผมตามแต่ผมจะต้องการ ส่วนข้อแลกเปลี่ยนก็คือผมจะบอกวิธีออกจากหุบเขาเมฆบังให้ ซึ่งวิธีนี้จะไม่เป็นการบั่นทอนประสิทธิภาพการป้องกันตัวที่คุณมีอยู่ ไม่เพียงเท่านั้นนะ ผมจะช่วยคุณให้ฝ่าด่านคอขวดและกลายเป็นเทพเจ้าสวรรค์สร้างอีกด้วย!”

“แหม! ดูดีเหลือเกิน แต่เป็นไปไม่ได้หรอก” อสูรเกราะเรืองแสงคำราม

ในฐานะอสูรตัวหนึ่งที่มีความสามารถในการแปลงร่าง มันเล็ดลอดเข้าไปในเมืองใหญ่ๆได้สบาย และด้วยพละกำลังของมัน การหาเงินให้มากพอสำหรับจะใช้ชีวิตอย่างอู้ฟู่หรูหราก็ไม่ใช่เรื่องยาก

แต่อสูรเกราะเรืองแสงก็รู้ดีว่าทุกอย่างจะพังพินาศทันทีหากมันสูญเสียประสิทธิภาพการป้องกันตัวอันไร้เทียมทานไป มันจึงพยายามเสาะหาวิธีมาตลอด ถึงกับลักลอบเข้าไปในเมืองตะวันรอนหลายต่อหลายครั้งเพื่อหวังจะหาวิธีแก้ไข แต่ก็มองไม่เห็นความหวัง

ยากที่จะเชื่อว่าชายหนุ่มอายุ 20 ปีคนหนึ่งจะทำได้

แถมอีกฝ่ายยังบอกว่าจะช่วยให้มันได้เป็นเทพเจ้าสวรรค์สร้างด้วย?

ถ้าการได้เป็นเทพเจ้าสวรรค์สร้างมันง่ายดายแบบนั้น ก็คงไม่มีทางที่ทั่วทั้งเมืองตะวันรอนจะมีแต่ท่านเจ้าเมืองเพียงคนเดียวที่ทำสำเร็จ

“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้หรอก” จางเซวียนตอบด้วยแววตาที่เปล่งประกายของความมั่นใจ

เขาเชิดหน้าขึ้นจับจ้องอสูรเกราะเรืองแสงด้วยแววตาล้ำลึกขณะพูดต่อ “ผลจื้อเจินช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการป้องกันตัวของคุณ แต่คุณควรจะรู้ไว้ด้วยนะว่าผลข้างเคียงของมันน่ะรุนแรง ทันทีที่คุณหยุดกิน ก็จะเกิดความคันคะเยอในระดับที่ไม่อาจทนทานได้ คุณจะทรมานแสนสาหัส มันเหมือนยาเสพติดนั่นแหละ ลงได้เริ่มเมื่อไหร่…ก็ต้องอยู่กับมันไปทั้งชีวิต”

“ต่อให้คุณรู้คุณสมบัติของมัน ก็แล้วจะทำอะไรได้?” อสูรเกราะเรืองแสงตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

แน่นอนว่าตัวมันก็รู้เรื่องนี้ แต่ก็ไม่อาจหาวิธีแก้ไขได้แม้จะผ่านมาเนิ่นนานหลายปีแล้วก็ตาม

หากมันปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระจากการบีบบังคับของผลจื้อเจินได้ คงทำไปนานแล้ว!
อ่านนิยาย
“ทุกอย่างในโลกล้วนเติมเต็มซึ่งกันและกัน ที่ไหนก็ตามที่งูพิษเลื้อยผ่านไป ก็จะพบยาถอนพิษอยู่ในระยะ 7 ก้าว จะต้องมีบางอย่างที่สามารถทำลายผลข้างเคียงของผลจื้อเจินได้ และกุญแจของการที่คุณจะได้เป็นเทพเจ้าสวรรค์สร้างก็อยู่ที่ ‘บางอย่าง’ นั่นแหละ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทางเดินพลังปราณของคุณสูญเสียความยืดหยุ่นเพราะผลจื้อเจิน ทำให้คุณไม่อาจปลดปล่อยพลังงานสวรรค์ออกมาได้อย่างสมบูรณ์” จางเซวียนพูด

“คุณรู้ได้…” อสูรเกราะเรืองแสงกำลังจะถามชายหนุ่มว่ารู้ได้อย่างไร แต่เมื่อคิดอีกที คำถามแบบนี้ก็ไร้ประโยชน์ เพราะความลับทุกข้อของมันถูกเปิดเผยหมดแล้ว จึงได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่และพยักหน้า “คุณพูดถูก”

การกินผลจื้อเจินมาเนิ่นนานหลายปีส่งผลให้ทางเดินพลังปราณของมันสูญเสียความยืดหยุ่น ไม่อาจหดตัวหรือขยายตัวได้อย่างอิสระ ด้วยเหตุนี้ อสูรเกราะเรืองแสงจึงควบคุมการไหลเวียนของพลังปราณได้ยากกว่าเดิม

เพื่อไขว่คว้าหาความสมบูรณ์แบบ ก็เป็นธรรมดาที่จะต้องยอมสูญเสียบางอย่าง สำหรับอสูรเกราะเรืองแสง สิ่งที่มันเสียไปคือความสามารถในการควบคุมพลังงานสวรรค์

ผลจื้อเจินเพิ่มความแข็งแกร่งให้เกล็ดของมันและทำให้มันเป็นอสูรที่ไม่มีใครทำร้ายได้ แต่สิ่งนั้นก็มาพร้อมกับทางเดินพลังปราณที่แข็งกระด้างขึ้นเรื่อยๆ

“ถ้าคุณควบคุมพลังงานสวรรค์ได้ดีอย่างเมื่อก่อน คิดว่าจะยกระดับวรยุทธไปเป็นเทพเจ้าสวรรค์สร้างได้ไหม?” จางเซวียนถาม

“ได้แน่นอน!” อสูรเกราะเรืองแสงตอบอย่างตื่นเต้น

รากฐานวรยุทธที่มันสั่งสมมาหลายปีแข็งแกร่งเกินพอที่จะทำให้มันฝ่าด่านวรยุทธได้ ปัญหาเดียวก็คือทางเดินพลังปราณที่ขาดความยืดหยุ่นทำให้มันไม่สามารถถ่ายทอดพลังงานสวรรค์ได้รวดเร็วพอจนสามารถก้าวข้ามด่านคอขวด

“ผมแก้ปัญหานั้นให้คุณได้นะ” จางเซวียนตอบอย่างสุขุม

จากนั้น เขาดีดนิ้วเบาๆ

ยาพิษที่สกัดกั้นพลังงานสวรรค์และสร้างความเจ็บปวดแสนสาหัสให้กับอสูรเกราะเรืองแสงเปลี่ยนสภาพเป็นน้ำทิพย์ที่ช่วยบ่มเพาะทางเดินพลังปราณของมันในทันที ไม่ช้า ทางเดินพลังปราณที่แข็งกระด้างก็ค่อยๆอ่อนตัว คืนความยืดหยุ่นดังเดิม ในเวลาเดียวกัน สิ่งอุดตันหลายแห่งในร่างกายของมันก็ถูกกำจัดออกไป

“ฮะ…” อสูรเกราะเรืองแสงตาค้างด้วยความไม่อยากเชื่อ

ชายหนุ่มเปลี่ยนยาพิษร้ายแรงในร่างของมันให้กลายเป็นน้ำทิพย์ได้ด้วยการใช้ความคิดเพียงแวบเดียว และมันก็ได้รับสิ่งที่ไม่เคยทำได้มาก่อนแม้จะพยายามมาหลายสิบปี เรื่องนี้แสนจะเหลือเชื่อ!

เมื่อรู้สึกได้ว่าทางเดินพลังปราณกลับมายืดหยุ่นดังเดิม อสูรเกราะเรืองแสงตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น

ทุกอย่างที่มันปรารถนาอยู่ในกำมือของมันแล้ว แค่ขับเคลื่อนพลังงานสวรรค์ ก็จะได้สำเร็จวรยุทธขั้นที่มันใฝ่ฝันมานาน!

แต่ขณะที่กำลังจะทำแบบนั้น การไหลเวียนของพลังงานสวรรค์ในร่างกายก็พลันหยุดนิ่ง

ฟึ่บ!

ทางเดินพลังปราณของมันหยาบกระด้างดังเดิม ด่านคอขวดก็กลับมาอีกครั้ง สิ่งที่อยู่ในกำมือเมื่อครู่นี้ลอยห่างออกไป

มันรู้สึกราวกับว่ามีโลกทั้งใบอยู่ในมือแล้ว แต่พริบตาต่อมา โลกใบนั้นก็ถล่ม สองความรู้สึกที่แสนจะตรงข้ามกันทำให้มันหงุดหงิดและท้อใจจนแทบจะระเบิดตัวเองเสียเดี๋ยวนั้น

เห็นทีท่าของอสูรเกราะเรืองแสง จางเซวียนหัวเราะหึๆ “พลังงานที่ผมถ่ายทอดเข้าไปในร่างกายของคุณน่ะยังอ่อนด้อย มันช่วยคุณได้เพียงระยะสั้นๆเท่านั้น แต่ผมก็พิสูจน์ให้คุณเห็นแล้วว่าผมไม่ได้ให้คำสัญญาลมๆแล้งๆ”

“อยู่ที่คุณจะตัดสินใจแล้วล่ะ”

พลังปราณเทียบฟ้าสามารถคลายความแข็งกระด้างของทางเดินพลังปราณของมันได้ คืนความยืดหยุ่นกลับมาอีกครั้ง แต่การเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นเพียงชั่วคราว อีกอย่าง จางเซวียนก็ไม่มีทางปล่อยให้อสูรเกราะเรืองแสงฝ่าด่านวรยุทธได้สำเร็จก่อนที่มันจะตัดสินใจเลือกสักทางหนึ่ง
อ่านนิยาย
“ผม…”

อสูรเกราะเรืองแสงเงียบกริบ

ทุกความคลางแคลงใจที่มีต่อคำพูดของชายหนุ่มมลายไปหมดสิ้นเมื่อทางเดินพลังปราณของมันคืนความยืดหยุ่นดังเดิม มันรู้ดีว่าชายหนุ่มสามารถแก้ปัญหาที่เกิดจากการกินผลจื้อเจินมาเนิ่นนานหลายปีและช่วยมันให้กลายเป็นเทพเจ้าสวรรค์สร้างได้

เพราะฉะนั้น ก็เห็นกันชัดๆแล้วว่าในบรรดาสามทางเลือก มันควรตัดสินใจเลือกทางไหน

“ผมจะสวามิภักดิ์และมอบชีวิตของผมให้คุณ”

อสูรเกราะเรืองแสงโค้งคำนับและมอบเลือดหยดหนึ่งให้จางเซวียน

“เป็นการตัดสินใจที่ยอดเยี่ยม คุณจะไม่มีวันเสียใจเลย”

จางเซวียนยิ้มออก เขานำเลือดของตัวเองหยดหนึ่งหลอมรวมเข้ากับจิตวิญญาณของอสูรเกราะเรืองแสงและถ่ายทอดเข้าสู่หว่างคิ้ว เป็นอันเสร็จสิ้นการทำสัญญาผูกมัดจิตวิญญาณกับมัน

“เอาล่ะ ไปดูบริเวณที่มีผลจื้อเจินกันเถอะ” จางเซวียนพูด

อสูรเกราะเรืองแสงรีบนำทางไป

ทั้งคู่กลับมายังถ้ำที่เคยนั่งดื่มกินกันก่อนหน้านี้ เมื่อเดินลึกเข้าไปในถ้ำ ไม่ช้าก็พบต้นไม้ 2-3 ต้นที่มีความสูงไม่มากนัก

เพดานของถ้ำถูกเจาะรู ทำให้แสงดาวสาดส่องลงมากระทบใบไม้ ผลไม้สีแดงก่ำจำนวนหนึ่งห้อยอยู่บนต้นไม้เหล่านั้น ดูสดและน่าอร่อย

มีค่ายกลถูกติดตั้งไว้รอบๆต้นไม้ ป้องกันไม่ให้ใครก็ตามที่มีวรยุทธต่ำกว่าอสูรเกราะเรืองแสงเข้าใกล้ต้นไม้เหล่านั้นได้ ในถ้ำแห่งนี้ นอกจากต้นไม้ที่มีผลจื้อเจิน ก็ไม่มีอย่างอื่นอีก

จางเซวียนเดินเข้าไปที่ค่ายกลและหยุดการทำงานของมันด้วยการกระทืบเท้า ก่อนจะเดินลึกเข้าไป

เห็นภาพนั้น อสูรเกราะเรืองแสงตัวสั่นด้วยความกลัว

มันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครหยุดการทำงานของค่ายกลได้เพียงแค่การกระทืบเท้า ถึงนายท่านจะอายุยังน้อย แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเขามีความสามารถเหนือชั้นกว่าคนธรรมดา

จางเซวียนเด็ดผลจื้อเจินออกมาผลหนึ่งเพื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วน

มันมีขนาดพอๆกับแอปเปิ้ล และปลดปล่อยพลังจิตวิญญาณเข้มข้นออกมา เพียงแค่สูดดมกลิ่นของมัน ก็รู้สึกได้ว่ากล้ามเนื้อในร่างกายตื่นตัวเพราะความตื่นเต้น

จางเซวียนใช้เล็บจิกหลังมือของเขา ทำให้เลือดซึมออกมา จากนั้นก็บีบผลจื้อเจินและปล่อยให้น้ำจากการบีบผลจื้อเจินหยดลงบนบาดแผล

ฟึ่บ!

เพียงครู่เดียว บาดแผลนั้นก็หายสนิท

“เป็นอย่างที่คิดไว้เลย” จางเซวียนกระหยิ่มยิ้มย่อง

ผลจื้อเจินไม่ได้มีอานุภาพเพียงแค่เพิ่มความแข็งแกร่งของร่างกายเท่านั้น ยังมีคุณสมบัติที่เหนือชั้นในการเยียวยาด้วย