อัจฉริยะสมองเพชร – ตอนที่ 2289 คารวะบรรพบุรุษเก่าแก่

ตอนที่ 2289 คารวะบรรพบุรุษเก่าแก่
เมื่อคิดได้ จางเซวียนรีบส่งโทรจิตหาไก่น้อย “นี่ ออกมาดูหน่อย
เถอะ แกจำนกฟีนิกซ์ตัวนี้ได้หรือเปล่า…”
ฟึ่บ!
ไก่น้อยปรากฏตัวตรงหน้าจางเซวียน
เมื่อเห็นประติมากรรมนกฟีนิกซ์ มันเอียงคอขณะที่น้ำลายเริ่มไหล
ย้อยจากมุมปาก ไก่น้อยจ้องนกฟีนิกซ์เขม็ง จากนั้นก็พึมพำ “หิว…”
มันกระโจนขึ้นสู่กลางอากาศโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
ด้วยการงับเพียงครั้งเดียว ไก่น้อยกลืนประติมากรรมนกฟีนิกซ์เข้า
ไปทั้งตัว
“แก…ทำอะไรน่ะ!” ฝงหยวนชีกับคนอื่น ๆ ถึงกับผงะ
ประติมากรรมนี้มีเจตจำนงของจอมราชันย์ของพวกเขา แต่เจ้าไก่นี่
งาบลงไปทั้งตัว
จางเซวียนแสนจะพรั่นพรึง
ฉันเรียกแกให้ออกมาดูว่าพอจะจำอะไรได้บ้างไหม แต่แกก็กลับ
กลืนมันลงไปทั้งตัว…
แล้วฉันจะอธิบายกับพวกหัวหน้าตระกูลพวกนั้นอย่างไร?
พวกเขาคงหั่นฉันเป็นชิ้น ๆ แน่!
จางเซวียนค่อย ๆ หันกลับไปมองด้านหลังอย่างหวาดหวั่น และก็
เป็นอย่างที่คิดไว้ สายตาแผดเผาเชือดเฉือน 3 คู่กำลังจับจ้องมาที่เขา
ประติมากรรมนกฟีนิกซ์หินคือของสำคัญยิ่งใหญ่ของน่านฟ้าแห่งจิต
วิญญาณต้นกำเนิด เรียกได้ว่าเป็นของล้ำค่าประจำชาติเลยทีเดียว
การได้เห็นใครคนหนึ่งกลืนมันลงไปต่อหน้าต่อตาก็ไม่ต่างอะไรกับ
การตบหน้าพวกเขา
คงไม่มีใครยอมทนกับเรื่องแบบนี้ได้!
“ฝงเซวียน ส่งเจ้าไก่นั่นมาเดี๋ยวนี้!”
“คุณรนหาที่ตายแล้ว…”
หัวหน้าตระกูลทั้ง 3 ตวาดก้องขณะระเบิดรังสีทรงพลังออกจากร่าง
ทุกคนกำลังจะเปิดการโจมตี
แต่ยังไม่ทันจะได้เคลื่อนไหว พื้นดินก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง
ประติมากรรมนกฟีนิกซ์ไฟคือศูนย์กลางของตำหนักเทพเจ้าแห่งจิต
วิญญาณ การหายไปของมันจึงส่งผลกระทบอย่างหนัก พลังจิต
วิญญาณภายในตำหนักแผ่ซ่านออกไปโดยรอบ สิ่งปลูกสร้างที่อยู่
บริเวณนั้นเริ่มทรุดตัว
หัวหน้าตระกูลทั้ง 3 คนใช้เวลาครู่หนึ่งกว่าจะตั้งตัวได้
ครืนนนน!
ราวกับเกิดแผ่นดินไหวในตำหนักเทพเจ้าแห่งจิตวิญญาณ พื้นที่กว่า
ครึ่งของมันพังทลาย และด้วยการรั่วไหลของพลังจิตวิญญาณที่
เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ก็ดูเหมือนทั้งตำหนักพร้อมจะร่วงลงจาก
ท้องฟ้าได้ทุกเมื่อ
“ฮะ…” จางเซวียนแทบปล่อยโฮขณะเฝ้ามองความพินาศวอดวายที่
เกิดขึ้นตรงหน้า
เขารู้จากศิษย์สายตรงบางคนเมื่อครั้งที่ยังอยู่ในทวีปแห่งปรมาจารย์
ว่ามีผู้คนจำนวนหนึ่งเรียกเขาว่าเทพเจ้าแห่งความวอดวาย
ในครั้งนั้น เขายังออกจะสับสนว่าทำไมคนอื่น ๆ ถึงตั้งสมญานี้ให้
เขา เพราะเขาไม่เคยจงใจทำลายอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างล้วนเป็นความ
โชคร้ายและความบังเอิญ
จางเซวียนไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันหนึ่งที่เขาลงเอยด้วยการทำลาย
บ้านช่องของคนรักของตัวเอง
เหมือนกับลูกเขยที่ไปเยี่ยมบ้านพ่อตาเป็นครั้งแรก แต่ยังไม่ทันที่
พ่อตาจะเปิดประตู เจ้าลูกเขยตัวดีก็ขว้างระเบิดใส่จนบ้านพังเป็นชิ้น
เล็กชิ้นน้อย
สวรรค์โปรด…ทำไมถึงกลั่นแกล้งผมแบบนี้?
จางเซวียนอยากจะร่ำร้องออกมาดัง ๆ ว่านี่ไม่ใช่ความผิดของเขา แต่
ในเมื่อไก่น้อยเป็นอสูรของเขาและเขาก็เป็นคนเรียกมันออกมาเอง
คงไม่มีทางจะพูดอะไรแบบนั้นออกไปได้!
“ช้าก่อน ผมรู้ว่าพวกคุณทุกคนกำลังร้อนใจ แต่ในฐานะผู้มีอารยธรรม
พูดกันดี ๆ และไม่ใช้ความรุนแรงจะดีกว่า คุณก็เห็นแล้วนี่ ผมไม่ได้
คิดเลยว่าเจ้าไก่ตัวนั้นจะทำแบบนี้ จะต้องมีเหตุผลดี ๆ สิน่ะ ฟังผม
อธิบายก่อนดีไหม?” จางเซวียนพูดขณะสร้างปราการปิดกั้นตัวเขา
ไว้ เผื่อหัวหน้าตระกูลทั้ง 3 นึกอยากจะเล่นงานเขาอีก
เขาไม่ได้สร้างปราการเพื่อป้องกันการถูกโจมตี แต่เพื่อปกป้องคน
เหล่านั้นไม่ให้ถูกไก่น้อยทำร้ายต่างหาก
ถึงไก่น้อยจะดูน่ารักน่าชัง แต่แท้ที่จริงแล้วมันเป็นสัตว์อันตรายที่
พร้อมจะงาบทุกคนได้โดยไม่ลังเล
ถ้าไก่น้อยกินหัวหน้าทั้ง 3 ตระกูลเข้าไปด้วย เขาคงตกที่นั่งลำบากแน่
“ฮึ่มมม! ให้พวกเราจัดการคุณก่อน แล้วคุณค่อยอธิบายเหตุผลก็ได้”
ทั้งสามตวาดก้องขณะรวบรวมพละกำลังเพื่อฉีกกระชากปราการ
ของจางเซวียน
ในตอนนั้นเอง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นกลางอากาศ
“เกิดอะไรขึ้น?”
3 ร่างปรากฏตรงหน้า ทุกคนมีนัยน์ตาเป็นประกายเย็นเยียบ
“คารวะบรรพบุรุษเก่าแก่…”
หัวหน้าตระกูลทั้ง 3 รีบโค้งคำนับเพื่อแสดงความเคารพต่อร่างทั้ง
สาม
พวกเขาคือสามราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติของน่านฟ้าแห่งจิตวิญญาณ
ต้นกำเนิด…ราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติขนนกไฟ, ราชันย์เทพเจ้าผู้
ทรงเกียรติขนนกน้ำแข็ง และราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติขนนกพายุ!
สามบรรพบุรุษเก่าแก่รู้สึกได้ถึงความไม่เสถียรที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
ของตำหนักเทพเจ้าแห่งจิตวิญญาณ จึงพากันปรากฏตัว
“พยุงตำหนักเทพเจ้าแห่งจิตวิญญาณให้มั่นคงก่อนเถอะ แล้วค่อย
จัดการเรื่องนี้…”
ส่วนหนึ่งของตำหนักพังทลายไปแล้ว และค่ายกลที่เสริมกำลังอยู่ก็
กำลังสูญเสียพลังงานไปอย่างรวดเร็ว
สามราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติรีบรวบรวมพลังงานของพวกเขาเข้า
ด้วยกันอย่างไม่ลังเล พลังงานนั้นก่อตัวเป็นลูกทรงกลมขนาดใหญ่ที่
โอบล้อมตำหนักเทพเจ้าแห่งจิตวิญญาณไว้ การพังทลายค่อย ๆ สงบ
ลง และพลังจิตวิญญาณที่กำลังรั่วไหลก็ถูกกักเก็บไว้ภายในลูกทรง
กลมนั้น
บริเวณที่พังเสียหายยังไม่ได้รับการซ่อมแซม แต่อย่างน้อยที่สุด พวก
เขาก็ป้องกันสถานการณ์เลวร้ายที่สุดที่อาจเกิดขึ้นไว้ได้
เมื่อเสร็จเรียบร้อย ทั้ง 3 หันกลับมามองบรรดาหัวหน้าตระกูล ราชันย์
เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติขนนกไฟสั่งการ “อธิบายมา”
“บรรพบุรุษเก่าแก่ ฝงเซวียนคนนี้น่ะคืออัจฉริยะผู้ไร้เทียมทานที่สุด
ในบรรดาสมาชิกรุ่นเยาว์ของตระกูลของเรา…” ฝงหยวนชีรีบ
อธิบายที่มาที่ไป
เขาพูดถึงการที่จางเซวียนยกระดับวรยุทธของจิตวิญญาณไปเป็น
ราชันย์เทพเจ้าขั้นสูงสุดได้อย่างรวดเร็วทั้งที่อายุยังน้อย การที่จาง
เซวียนทำให้ดวงดาวทั้งหมดในแผนที่กลุ่มดาวเรืองแสงได้ รวมถึง
การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของไก่น้อยที่กลืนกินประติมากรรม
ของจอมราชันย์เข้าไปทั้งตัว
“คุณทำให้ดวงดาวทั้งหมดบนแผนที่กลุ่มดาวเรืองแสงได้?”
สามราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติมองจางเซวียนอย่างไม่อยากเชื่อ
แม้แต่พวกเขาก็ยังทำอะไรแบบนั้นไม่ได้เลย!
“ผมบังเอิญโชคดีน่ะ” จางเซวียนประสานมือ “ไก่น้อยเป็นอสูรของ
ผม และมันไม่ได้ตั้งใจกลืนกินประติมากรรมของจอมราชันย์เข้าไป
หรอก ผมขอให้คุณอภัยให้มันด้วย…”
ราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติขนนกไฟคำรามขณะจับจ้องไก่น้อยด้วย
นัยน์ตาเย็นเยียบ “ทำแบบนี้ถือเป็นการลบหลู่ศักด์ิศรีของประติมากรรม
ของฝ่าบาท ทั้งยังไม่ให้ความเคารพต่อน่านฟ้าแห่งจิตวิญญาณต้น
กำเนิด ต้องรับโทษถึงตายเท่านั้น!”
ราชันย์เทพเจ้าขนนกน้ำแข็งมองจางเซวียนและพูดด้วยน้ำเสียงเย็น
ชา “ถึงคุณจะไม่ได้จงใจให้เกิดเหตุแบบนี้ แต่นั่นก็ไม่ได้เปลี่ยน
แปลงข้อเท็จจริงที่ว่าเจ้าไก่นั่นเป็นอสูรของคุณ คุณต้องรับผิดชอบ
กับความผิดพลาดของมัน…”
“อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย จัดการเถอะ” ราชันย์เทพเจ้าขนนกพายุพูด
สามราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติยกมือขึ้น โลกทั้งใบสั่นสะเทือนอย่าง
หนัก ราวกับวันสิ้นโลกกำลังปรากฏต่อหน้าต่อตาพวกเขา
ในตอนนั้นเอง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากตำหนักเทพเจ้าแห่งจิตวิญญาณ
ที่อยู่ด้านหลัง ทำให้โลกดูจะมืดมิดลงไปอีก
“พวกคุณทั้งสามจะฆ่าผมหรือ? กล้าดีอย่างไร!”
ร่างมหึมาของนกฟีนิกซ์สีดำปรากฏขึ้นด้านหลังไก่น้อยสีเหลืองตัว
เล็กจ้อย มันกางปีกที่ใหญ่โตจนแทบจะมีขนาดพอ ๆ กับตำหนักเทพ
เจ้าแห่งจิตวิญญาณ ไม่มีผู้พบเห็นคนไหนที่จะไม่รู้สึกได้ถึงความ
ยิ่งใหญ่ของมัน
“จอมราชันย์…”
3 ราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติกลืนน้ำลายด้วยความอัศจรรย์ใจ พวก
เขารีบทรุดตัวลงคุกเข่า
นกฟีนิกซ์สีดำโบยบินออกจากตัวไก่น้อยและผงาดเงื้อมอยู่เหนือ
ศีรษะของทุกคน แม้ตำหนักเทพเจ้าแห่งจิตวิญญาณก็ดูจะเล็กไป
ถนัดตา
“นั่นคือ…จอมราชันย์อมตะ?” จางเซวียนตัวสั่นขณะมองไก่น้อย
ด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก
เขาเคยคิดว่าเรื่องนี้อาจเป็นไปได้ แต่ก็ตกตะลึงอยู่ดีเมื่อได้เห็นภาพ
ตรงหน้า
ไม่แปลกใจแล้วที่เจ้าไก่น้อยพูดซ้ำซากมาตลอดว่าตัวมันคืออสูรใน
ตำนานที่ครั้งหนึ่งมีอำนาจบงการทั่วทั้งดินแดน มันพูดแบบนี้ตั้งแต่
เมื่อครั้งที่ยังเป็นน้ำเต้า ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาคิดว่าเจ้านี่แค่คุย
โม้ ไม่น่าเชื่อเลยว่ามันคือ 1 ใน 9 จอมราชันย์จริง ๆ !
จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่มันจะรู้สึกได้ถึงความคุ้นเคยเมื่อเข้าสู่เมืองแห่ง
มิติที่ถูกทำลาย แถมบรรยากาศของการเสื่อมถอยก็ทำอะไรมันไม่ได้
ลงท้าย เมืองนั้นก็คือเมืองของไก่น้อยนี่เอง!
เขามีจอมราชันย์เป็นอสูรของตัวเอง…
ไม่ใช่สิ แบบนี้ไม่ถูก…
ในตอนนั้น จางเซวียนพลันเกิดความคิดใหม่ที่ทำให้ตัวแข็งทื่อด้วย
ความตกใจ
ไก่น้อยคือเจตจำนงใหม่ที่เกิดขึ้นหลังจากความตายของจอมราชันย์
อมตะ ซึ่งนั่นคือเหตุผลที่ทำให้มันยอมจำนนให้เราอย่างง่ายดาย
ส่วนนกฟีนิกซ์สีดำที่อยู่กลางอากาศนั้นมาจากจอมราชันย์อมตะคน
ก่อน ซึ่งหากจอมราชันย์ไม่ยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างเรากับไก่
น้อย เราคงตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง…
จางเซวียนยังไม่เคยค้นหาความลับที่อยู่เบื้องหลังการฟื้นคืนชีพของ
จอมราชันย์อมตะ แต่สิ่งหนึ่งที่แน่ใจได้ก็คือความทรงจำของไก่น้อย
ถูกปิดกั้นไว้ ทำให้มันไม่รู้อะไรเลย
จากมุมมองของนกฟีนิกซ์สีดำ คงดูเหมือนเขาหาประโยชน์จาก
จุดอ่อนของมันและบังคับอีกฝ่ายให้เป็นอสูรของตัวเอง ซึ่งหากนก
ฟีนิกซ์สีดำคิดแบบนี้…มันจะโกรธเกรี้ยวหรือเปล่า?
และราวกับความกังวลในเรื่องเลวร้ายที่สุดของจางเซวียนกำลังจะ
เป็นจริง นกฟีนิกซ์สีดำตัวใหญ่ที่อยู่กลางอากาศตวัดสายตาคมกริบ
มาที่เขา
ถึงมันจะไม่ได้พุ่งเข้าโจมตี แต่จางเซวียนก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดัน
มหาศาลที่ถาโถมเข้าใส่ ราวกับท้องฟ้าโถมน้ำหนักเข้าใส่ร่างของเขา
จนหมด
ถึงจางเซวียนจะเพิ่งฝ่าด่านวรยุทธของจิตวิญญาณมาได้หมาด ๆ แต่
ก็จนปัญญาเมื่อต้องเผชิญหน้ากับแรงกดดันระดับนี้ ร่างของเขาถูก
บีบอัดเข้าหากันอย่างช้า ๆ มันสั่นเทาอย่างอ่อนแรงด้วยอำนาจของ
แรงกดดัน
ไม่นะ…
จางเซวียนรีบขับเคลื่อนพลังปราณเพื่อต้านทานแรงกดดันนั้น ร่างงอ
งุ้มของเขาค่อย ๆ ตั้งตรงขึ้นทีละน้อย
“สมญาจอมราชันย์อมตะของผมไม่ได้หมายความว่าผมอยู่เหนือ
ความตายอย่างแท้จริง จิตวิญญาณของผมยังคงเสื่อมสลาย ร่างกาย
อาจสูญสิ้นสภาพเดิมได้ แต่ในเวลาเดียวกัน ผมก็สามารถฟื้นคืนจาก
เถ้าถ่านและกลับมามีชีวิตอีกครั้ง” นกฟีนิกซ์สีดำพูดด้วยน้ำเสียงที่
ปราศจากความรู้สึก
“เพื่อปกป้องตัวผมในระหว่างกระบวนการฟื้นคืนชีพ ร่างกายของ
ผมจึงปิดกั้นความทรงจำของมันไว้จนกว่าวรยุทธจะกลับสู่ระดับเดิม
แต่คุณใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนของผม เปลี่ยนผมให้กลายเป็นอสูรที่
คุณสามารถบังคับได้…มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่โอหังและโง่เง่าเสียจริง ๆ
…ในโลกนี้น่ะ ไม่มีใครหน้าไหนทั้งนั้นที่คู่ควรกับการเป็นเจ้านาย
ของจอมราชันย์อมตะ!”