CF:บทที่ 10 หยก
ในห้องมาตรฐาน ที่กินเงินของเขาไปสามในสี่ส่วนยังสภาพดีอยู่ มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน โฉยเฉพาะคอมพิวเตอร์หน้าจอขนาด 22 นิ้ว ซึ่งดีกว่าโน้ตบุ๊คพังๆที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผลิตมาตั้งแต่ยุคไหน
เมื่อหน้าจอคอมพิวเตอร์สว่างขึ้น อู๋ ฮ่าวเหรินสงสัยว่าจะมีหนังสั้นในตำนาน ที่เขาเคยได้ยินมาจากเพื่อร่วมงานในเครื่องหรือเปล่า
อย่างไรก็ตาม ณ ตอนนี้เขาไม่มีเวลาจะมาสนใจเรื่องแบบนี้ เขาค้นหาตลาดซื้อขายหยกที่ใหญ่ที่สุดบนอินเตอร์เน็ต และถ่ายวิดิโอด้วยกล้องของคอมพิวเตอร์ และอัพโหลดมันโดยตรง
หลังจากคิดอยู่สักพักเขาได้ชื่อที่น่าดึงดูดและเหนือสุดๆ
“หยกชั้นดีที่ถูกทุบด้วยค้อน ดำอย่างกับหมึก”
อู๋ ฮ่าวเหรินยอมรับว่าเขาแค่คิดถึงสิ่งที่ชักจูงได้ในวิดิโอสั้นๆก็เลยได้ไอเดียมาบ้าง แต่หัวข้อมันก็ตรงกับหยกในมือเขาจริงๆ
ในสองวินาที ก็มีคนส่งข้อความตอบกลับมา แต่มันก็เป็นแค่ข้อความไร้สาระ เดี๋ยวเขาดูมันทีหลังก็ได้ ตอนนี้เขาต้องคิดเกี่ยวกับปัญหาบางอย่าง
รู้สึกได้ถึงระบบซองแดงในหัวของเขา อู๋ ฮ่าวเหรินรู้ว่าเส้นทางชีวิตของเขาได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง มันดูเหมือนว่าจะไม่มีความยากหรือความท้าทายอะไรในการที่เขาจะกลายมาเป็นคนรวยของโลก
ณ ตอนนี้อู๋ ฮ่าวเหรินเห็นคำพูดของคนในระบบซองแดง ซึ่งทำให้เขาพบเป้าหมายโดยทันที
“มันเป็นเวลานานแล้วที่คุณมาที่กลุ่มซองแดง คุณอยากได้ยานรบอวกาศไหม? เมื่อเร็วๆนี้ ผมได้สู้กับพวกปีศาจและยึดยานรบที่ค่อนข้างใหม่มาได้จำนวนหนึ่ง”
“วันของฉันเลย!”
“พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ปรากฏแล้ว!”
“โอ้ ยานรบอวกาศ เรายังเล่นอยู่กับรถบินได้อยู่เลย ผู้คนเขาเล่นยานรบอวกาศกันหมดแล้ว!”
“นี่มันกลุ่มระดับ 1 นะ ต่อให้นายมียานรบอวกาศ นายก็ทำซองแดงที่นี่ไม่ได้”
ชัดเจนว่ายังพอมีคนที่ฉลาดอยู่บ้าง พิจารณาดูแล้ว กลุ่มระดับชั้นแรกสุดมีข้อจำกัดมาก อาวุธขนาดใหญ่ที่สามารถทำลายดาวทั้งดวงได้แบบนั้น มันไม่มีทางที่จะใส่ลงซองแดงส่งมาในกลุ่นเช่นนี้ได้เลย
“ผมรู้ๆ ว่าผมส่งซองแดงลงในกลุ่มนี้ไม่ได้ ผมแค่ถามว่าพวกคุณอยากได้รึเปล่า ผมสามารถส่งให้คุณได้จากข้างนอกน่ะ”
ตอนนี้ จ้าวเรดาร์ที่เดิมทีไม่อยู่ ก็ถามทันทีว่า ”คุณมียานรบมากเท่าไหร่?”
“พระเจ้า เจ้าถิ่นท่านเรดาร์แล้วก็เจ้าถิ่นที่เล่นยานรบ ฉันคิดว่าฉันมีเงินเยอะนะ แต่พอเทียบเจ้าถิ่นเช่นนี้แล้ว ฉันมีเพียงแค่เศษของเศษของเศษ…”
“233 ฉันงงนิดหน่อยแล้ว เรามีเจ้าถิ่นในกลุ่มเราเยอะไปแล้ว โชคร้ายที่ต่อให้เราซื้อยานรบที่นี่เราก็ขับออกไปไม่ได้”
ดูรูปภาพข้างบนแล้วอู๋ ฮ่าวเหรินตาเป็นประกาย ถ้าเขาเอามันมาบนโลกได้ เขาต้องยึดครองโลกได้อย่างแน่นอน แม้ว่าโลกจะถูกทำลายโดยผู้คนอยู่แล้ว มันก็ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องการทำลายล้างที่จะตามมาซ้ำ
อย่างไรก็ตาม หลังจากอ่านคำอธิบายแล้ว ถ้าอยากได้สิ่งนี้จากการฉกซองแดงล่ะก็ อย่างน้อยต้องอยู่ในระดับ 6 และนั่นยังได้แค่ยานท่องเที่ยวระดับต่ำสุดไม่ใช่ยานรบอวกาศทรงอำนาจ
ดูจากข้อความข้างต้นแล้ว เหมือนว่าจ้าวเรดาร์อยากจะซื้อยานรบพวกนี้ เขาเป็นวีรบุรุษท้องถิ่นจริงๆ ถึงเขาจะไม่รู้ว่ามันมีค่าขนาดไหนที่นั่น มันก็น่าจะประมาณ 10,000 สว่านพลังงาน
ณ ตอนนี้เขาเพิ่งจะพบว่ามันมีหน่วยสว่านพลังงานในระบบเหรียญพลังงานด้วย หนึ่งสว่านพลังงานมีค่าเทียบเท่ากับเหรียญพลังงาน 100 ล้านเหรียญ
อย่างไรก็ตาม ยานอวกาศแบบนี้ก็ยังถูกแลกผ่านระบบซองแดงอู๋ ฮ่าวเหรินรู้สึกว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ในชีวิตเขา
อู๋ ฮ่าวเหรินหดหู่สุดหัวใจ จนไม่ได้ดูเรื่องที่คนพวกนั้นคุยกัน ทั้งเรื่องรถเหาะที่ดีที่สุด เครื่องบินพิเศษ ตุ๊กตาสมจริง (โฮ่ เหมือนว่าจะมีอะไรแปลกๆปนมาด้วยนะ) ทุกๆอย่างนั้นเป็นของที่คนพวกนี้เล่นกัน
เพื่อที่เขาจะรู้สึกสบายขึ้นสักนิด อู่ฮ่าวเหรินไปที่หน้าคอมพิวเตอร์และเริ่มตรวจดูกระทู้ของเขา รีเฟรชมัน
เขาพบว่ากระทู้เขาถูกคัดกรองโดยผู้ดูแล และมีความเห็นมากกว่า 1,000 ซึ่งใช้เวลาเพียงสิบกว่านาทีเท่านั้น
สิบความเห็นแรก มีเพียงคนเดียวที่ตอบกลับอย่างจริงจัง อย่างไรก็ตาม เขายังสงสัยหยกในวิดิโอ และบอกว่ามันเป็นของปลอม
ตั้งแต่ความเห็นที่สิบเอ็ดเป็นต้นไป ข้อความตอบกลับก็เปลี่ยนแนวไปทันที
คนที่ใช้ชื่อว่า ไข่มุกมรกต ระดับ 15 เขียนความเห็นว่า “ไม่ต้องวิเคราะห์หยกก่อนเลย ดูจากมุมที่ถ่ายมา เจ้าของอาคารนั่นไม่ใช่มืออาชีพอย่างแน่นอน อีกอย่าง ขอเหน็บหน่อยเถอะ ระดับความคมชัดที่คุณถ่ายมามันแย่เหลือเกิน ต่อไปจะวิเคราะห์สิ่งที่ถ่ายมานะ ความระแวงจนสูงเกินไปนั้นไม่ใช่ของมืออาชีพ ถ้าฉันพูดถูก มันเป็นก้อนหยกจริงๆ แถมยังเป็นหยกระดับสูงที่หายากอีกด้วย น่าเศร้าที่หยกนี้เหมือนจะถูกทุบออกมาจากหยกชิ้นใหญ่ด้วยเครื่องมือทื่อๆ สำหรับข้อมูลเรื่องหยกอย่างละเอียด ฉันเคยอธิบายไปแล้ว ถ้าอยากรู้ก็ไปค้นหาเอาเอง ฉันไม่พูดเกี่ยวกับมันที่นี่หรอก”
ความเห็นที่สิบสอง “พระเจ้า หยกนี่มีค่าเท่าไหร่กัน?”
คำตอบที่ตามมา “ประมาณคร่าวๆก็มากกว่า 10 ล้านหยวน ต้องได้เห็นหยกจริงๆก่อน ฉันถึงจะตัดสินได้”
“ขอโทษนะ คุณเจ้าของกระทู้10 ล้านหยวน พอจะสนใจไหม?”
“กรุณาติดต่อมือถือของฉัน 18* ให้ราคาอย่างเป็นธรรมแน่นอน”
“ที่รัก ฉันรักคุณ…”
…
อู๋ ฮ่าวเหรินมองลงมาตามข้อความเป็นโหล ยกเว้นข้อความสั้นๆง่ายๆไป ส่วนใหญ่พวกเขาก็ข้อมูลการติดต่อและอยากซื้อหยกกันทั้งนั้น
แน่นอนว่า เขาไม่ได้โง่ คนพวกนี้ส่วนใหญ่โกหก ถ้าติดต่อไปล่ะก็เป็นเรื่องแน่
ดูการแจ้งเตือนด้านข้าง มีข้อมูลการเพิ่มเพื่อนเขามากกว่า 1,000 ซึ่งมันเปล่าประโยชน์!
หลังจากคิดแล้วเขาก็แก้ไขกระทู้ และเพิ่มข้อความใต้วิดิโอว่า พรุ่งนี้ตอนเที่ยง ร้านในย่านการค้าของเมืองจะขายหยกมรกตในราคาสูง
พบว่าผู้ดูแลติดต่อเขาอู๋ ฮ่าวเหริน ไม่ได้สนใจและปิดหน้าเว็ปนั้นไป และเริ่มค้นหาข่าวแทน
“วันของฉันจริงๆ”
เมื่อเขาเห็นหัวข่าว อู๋ ฮ่าวเหรินแทบจะใจหาย
“ดาวเทียมขาดการควบคุมเป็นนาที และประเทศอยู่ในสถานะเตรียมพร้อมรับมือ”
ดูเวลาที่อยู่ในข่าวแล้ว มันตรงกับเวลาที่มือถือจากอนาคตนั่นสร้างข้อมูล
“ความเห็นแรก : นี่เป็นการเปิดฉากการบุกรุกของมนุษย์ต่างดาวแน่ๆ เราถูกมนุษย์ต่างดาวสังเกตการณ์”
“ความเห็นที่สอง : ความเห็นแรกไร้สาระน่า ดูยังไงมันก็ต้องเป็นสุดยอดอาวุธที่พัฒนาโดยบางประเทศแน่ๆ สงครามโลกครั้งที่สามกำลังจะมา”
“ความเห็นที่สาม : สองคนข้างบนมันมั่ว ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญ มันชัดเจนว่าเป็นสัญญาณถูกบิดเบือนโดยการเปลี่ยนแปลงของสนามแม่เหล็กโลก”
“ความเห็นที่สี่ : …”
“…”
มากกว่า 100,000 ความเห็นสั่งสมอยู่ได้ข่าว และจำนวนความเห็นยังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว อู๋ ฮ่าวเหรินไม่คิดเลยว่าข้อมูลแบบนี้จะถูกรายงาน และมันส่งผลแย่มากๆ
สักพักเขาก็ใจเย็นลง เขามองดูนาฬิกาที่ข้อมือเขา ความคิดเขาก็เปลี่ยนไป มันไม่ได้ดูเหมือนไร้ประโยชน์ แต่มันทรงพลังเกินไปต่างหาก
มือถือนี่จะให้ถูกเปิดเผยในภายหลังไม่ได้ ไม่งั้นเขาได้เจอภัยพิบัติอันเลวร้ายแน่นอน
อู๋ ฮ่าวเหรินปิดคอมพิวเตอร์และเริ่มคิดเกี่ยวกับเส้นทางในอนาคต ด้วยระบบซองแดงนี้ ชีวิตในอนาคตเขาต้องต่างออกไปแน่นอน
เพื่อที่จะพัฒนาระดับของระบบซองแดง เขาต้องหาของหลายๆอย่างมาใส่ระบบซองแดงเพื่อนำไปเปลี่ยนเป็นเหรียญพลังงาน
ยิ่งกว่านั้น หลังจากที่ใส่ของลงในซองแดงแล้ว ผู้คนทางนั้นต้องอยากจะฉกมันด้วย ไม่เช่นนั้นจะไม่มีใครฉกซองแดงและต้องเสียพลังงานในการเอาของออกมาจากระบบเปล่าๆ
ทันทีที่เขากำลังคิด กระทู้ในเว็ปตลาดหยกของเขาก็ถูกถล่ม แม้ว่ามีหลายคนไม่เชื่อว่าหยกในวิดิโอเป็นของจริง แต่ก็ยังมีคนส่วนน้อยที่เชื่อ
ยิ่งกว่านั้น ผู้คนในกลุ่มเล็กนี่ก็เป็นคนในธุรกิจเพชรพลอยทั้งนั้น มันมีกระทู้ต่างๆปนกันที่นี่ พวกเขาซื้อหินดิบที่ยังไม่ผ่านกระบวนการในเว็ปนี้ เอาไปเจียระไนแล้วนำไปขายที่ร้านเครื่องประดับ
เห็นสถานที่ที่เขียนอยู่ใต้วิดิโอแล้ว คนแปดคนก็โทรหาบริษัทของพวกเขา และเริ่มรายงานข่าวทันที หยกมูลค่าสิบล้านนั้นไม่ใช่เรื่องเล่นๆ
ดั่งเช่นว่าพวกเขาจะได้ค่าคอมมิชชั่นจำนวนมากจากบริษัท และทำให้บริษัทจดจำพวกเขาได้
มีคนมาดูกระทู้มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งนักประเมินราคาหยกของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งเห็นเข้า นักซื้อหยกของบริษัทนั้นที่ยังอยู่ที่บ้านในช่วงปีใหม่ก็ได้รับคำสั่งให้ไปซื้อตั๋วเครื่องบินทันที
มันสามารถแกะสลักเป็นกำไลขนาดใหญ่ได้และยังมีหยกชิ้นเล็กๆเหลืออยู่อีก หรือตราบใดที่บริษัทสามารถเอามันมาได้ก็ถือว่าเริ่มได้สวย!
สถานการณ์นี้แสดงให้เห็นว่าพวกเขาจะเริ่มตามหาอู๋ ฮ่าวเหรินอย่างชัดเจน พวกเขาไม่รู้เลยว่ามีหยกมากขนาดไหนที่ถูกอู๋ฮ่าวเหรินทุบลงไปด้วยค้อน
—————————————–
