CF:บทที่ 119 หัวหน้าอยากจะเปิดบริษัทอาหาร?
ความจริงแล้ว อู๋ ฮ่าวเหรินต้องประหลาดใจตลอดโดยความจริงที่คนอื่นพูดได้ มีทั้งรูปและวิดิโอเกี่ยวกับมัน แต่เขาไม่มีอะไรแบบนั้นเลย
มันทำให้เขารู้สึกว่าระบบกำลังปกป้องเขาอยู่ แต่ด้วยการอัพโหลดซองแดง เขายังคงสามารถอัพโหลดวิดีโอหรือรูปให้ผู้อื่นได้ ซึ่งดูเหมือนจะไร้ประโยชน์
หลังจากดาวน์โหลดวิดีโอการทำซุปที่ส่งมาโดยลุงชาวจีน อู๋ ฮ่าวเหรินดูเครื่องเล่นวิดีโอที่เขาได้รับจากมนุษย์ชุดเกราะในตอนแรก และมันก็มีวิดีโอมากมายอยู่ในนั้น
ในช่วงนี้เขาลืมมันไป เขาจึงคิดเกี่ยวกับมันและขอให้จี้ค้นหาวิดีโอที่เขาเคยส่งไปก่อน
“โอ้ มีคนสนใจตั้งเยอะแน่ะ!”
อู๋ ฮ่าวเหรินตกใจ จำนวนผู้ติดตามมากกว่า 10 ล้านคนและเขาอ่านความคิดเห็น ซึ่งความคิดเห็นล่าสุดเพิ่งจะมีเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา
“ฉันต้องพูดเลยว่าคนเหล่านี้มีความพยายามจริงๆ ยังคงคุกเข่าร้องขอสำหรับวิดีโอเต็มฉบับเต็มอยู่เลย มันเป็นแบบนี้มานานขนาดไหนเนี่ย?”
เห็นได้ชัดว่าวิดีโอทั้งสองนี้ได้กลายเป็นตำนานในวงการวิดีโอแล้ว และหลายคนก็จดจำมัน ใช่แล้วมันเป็นเพียงการจำไว้ว่าอู๋ ฮ่าวเหรินชายที่ไม่ปรากฏมาเป็นเวลานาน จนคิดว่าจะตายไปแล้ว ใครจะยอมให้เขาใช้วิดีโอแบบนี้เพื่อมาหลอกคน
“หลังจากที่พวกคุณหลายคนร้องขอและพยายามมามาก เมื่อมีคอมพิวเตอร์อัจฉริยะออกมา ผมจะจัดตั้งบริษัทความบันเทิงที่มีความเชี่ยวชาญในด้านนี้”
อู๋ ฮ่าวเหรินคิดว่ามันน่าจะดีที่จะนำวัฒนธรรมความบันเทิงในอนาคตมาสู่ปัจจุบัน
อย่างไรก็ตาม มันก็มีปัญหาบางอย่างในเรื่องนี้ที่เขาต้องจัดการเอง ตัวอย่างเช่น ข้อมูลบางอย่างที่อาจถูกเปิดเผยได้และวิธีที่จะตามน้ำพวกในกลุ่มซองสีแดงเพื่อให้ได้ข้อมูลเกี่ยวกับรายการบันเทิงเช่นภาพยนตร์และเพลงจะยุคนั้น
สำหรับปัญหาเหล่านี้ อู๋ ฮ่าวเหรินกำลังหาเวลาดีๆที่เหมาะสมเพื่อคุยกับผู้คนในกลุ่มซองแดง
ตอนนี้มาดูกันว่าวิธีทำซุปแบบไหนที่ลุงชาวจีนทำไว้ให้เขา มันไม่เลวถึงขั้นที่เขาบอกว่าใช้ได้เลยทีเดียว
“ซุปไก่กี๋เหว่ย เป็นชื่อที่ดี แต่ฉันไม่รู้ว่ามันซับซ้อนหรือไม่นี่สิ?”
ทว่าข้อเท็จจริงก็ได้บอกอู๋ ฮ่าวเหรินแล้วว่าสิ่งที่ดีนั้นล้วนแต่ต้องมีกระบวนการที่ซับซ้อนทั้งนั้น และเพียงแค่การปรุงไก่เพียงอย่างเดียวก็ต้องผ่านถึงเจ็ดขั้นตอน
ยิ่งกว่านั้น จากวิดีโอแล้ว กระบวนการที่ยุ่งยากบางอย่างอาจต้องใช้พ่อครัวที่มีประสบการณ์ในการจัดการ
สำหรับการเตรียมไก่นั้น มีวัตถุดิบเสริมที่จำเป็นสำหรับการทำซุปมากกว่า 20 อย่าง ซึ่งหลายอู๋ ฮ่าวเหรินก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน
แล้วก็นอกเหนือจากน้ำมัน, เกลือ, ซีอิ๊วขาวและน้ำส้มสายชูแล้ว เขารู้จักของทั่วไปแค่บางอย่าง ถ้าเขาจำพวกทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์เขาก็สามารถเป็นพ่อครัวได้
วัตถุดิบเสริมเหล่านี้มีกระบวนการที่ซับซ้อนตอนจะใช้งาน หากไม่มีสูตรก็จะไม่สามารถทำได้
ความซับซ้อนของกระบวนการทั้งหมดทำให้อู๋ ฮ่าวเหรินรู้สึกว่าอาจต้องใช้เวลาถึงครึ่งวันในการทำซุปนี้
ยิ่งไปกว่านั้นข้าวของเครื่องใช้สำหรับทำซุปนั้นพิเศษจริงๆ เขาขอให้จี้ช่วยตรวจสอบ แต่เขาก็ไม่พบพวกมัน ซึ่งทำให้เขาสับสนเล็กน้อย
มันน่าจะเป็นอะไรบางอย่างในช่วงเวลานี้ มันจะไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างมิติเวลาไปได้อย่างไร
หรือพูดอีกอย่างก็คือมันถูกประดิษฐ์ขึ้นโดยคนบนโลกในภายหลัง แต่มันยังไม่ปรากฏขึ้นมาตอนนี้
เขาไม่สามารถหาเหตุผลได้ เขาทำได้เพียงละมันไว้ก่อนเท่านั้น ยังไงก็ตามลุงชาวจีนก็บอกด้วยว่าสูตรโบราณนี้เพื่อนของเขาให้มา
ไม่ว่ามันจะถูกคิดค้นโดยมนุษย์บนโลกหรือยังไม่ได้รับการยืนยันก็ตาม ด้วยวิดีโอนี้อู๋ ฮ่าวเหรินก็โทรเรียกอู๋ เชิงและรีบไปที่ บริษัท
เมื่อเขามาถึงอาคารบริษัท เขามองไปรอบๆ และสลับเสื้อโค้ทของเขากับอู๋ เชิง
“นายไปได้เลย ฉันจะลงตรงนี้”
ไม่คิดเลยว่าจะมีนักข่าวมาซ่อนตัวอยู่มากมายหน้าอาคารสำนักงาน ดูเหมือนว่างานแถลงการณ์ในวันนี้รวมกับสงครามแฮกเกอร์ที่อยู่เบื้องหลังจะนำมาสู่สถานการณ์นี้
เพียงขึ้นมาจากประตูหลัง และเข้าไปในประตูของบริษัท ก็พบว่ามีคนกำลังจ้องมองที่เขา
โชคดีที่ปลอมตัวมาอย่างดีด้วยเสื้อผ้าที่สับเปลี่ยนกับอู๋ เชิง คนเหล่านั้นจึงไม่ได้ใส่ใจเขาอย่างจริงจัง
หลังจากเข้าบริษัทแล้วอู๋ ฮ่าวเหรินก็ตรงไปที่แผนกต้อนรับ
ลิว หยิงหยูสาวต้อนรับที่จัดให้อยู่กับเซี่ย เสวี่ยจึงแกล้งถามว่า “วันนี้มีคนมาเยี่ยมบริษัทเยอะเลยรึ?”
เห็นอู๋ ฮ่าวเหรินแล้วสาวน้อยก็รู้สึกประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัดและพูดว่า “หัวหน้ามีคนมาเยี่ยมบริษัทหลายคนมากเลยวันนี้ ส่วนใหญ่พวกเขาเป็นนักข่าวและบางคนต้องการที่จะร่วมมือกับบริษัทของเรา”
“มีนักข่าวหรือใครที่มาจากบริษัทอื่นรึเปล่า?”
“ไม่มีเลยค่ะ บริษัทได้ประกาศเรื่องนี้แล้วว่าจะไม่ยอมให้บริษัทหรือบุคคลใดๆเข้าเยี่ยมชม ณ ปัจจุบัน”
อู๋ ฮ่าวเหรินพยักหน้าและยิ้มให้สาวน้อย แล้วเดินตรงเข้าไปด้านใน คงจะดีถ้าเธอไม่ปล่อยให้ใครเข้ามา
ตอนนี้เขาสามารถซ่อนไปได้สักพัก และเขารู้ว่าตราบใดที่ตัวตนของเขาถูกเปิดเผย มันก็จะไม่ง่ายที่จะใช้ชีวิตอย่างผ่อนคลายในอนาคต
เขาหดหู่เล็กน้อย หากอาคารของบริษัทสร้างเสร็จแล้ว เขาก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการมาแอบดักซุ่มของนักข่าว
“หัวหน้ามาแล้ว”
“หัวหน้า ฉันได้ยินว่าวันนี้มีสงครามแฮกเกอร์ในบริษัท ทำไมเราถึงไม่รู้เลยล่ะ?”
“หัวหน้า เรากำลังคุยกันเรื่องสงครามแฮกเกอร์บนอินเตอร์เน็ต งานแถลงการณ์วันนี้เป็นไปอย่างราบรื่นมาก เพราะสงครามแฮกเกอร์ดึงดูความสนใจของทุกคนไป” ลิว หมิงหยูเดินออกมาและบ่น
อู๋ ฮ่าวเหรินยิ้มอย่างไร้เดียงสา แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นจริงๆ สงครามแฮกเกอร์ขโมยความดึงดูดของงานแถลงการณ์ไปหมด
อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้จะไม่ส่งผลต่องานแถลงการณ์เป็นเวลานานแน่ ในไม่ช้าผู้คนก็จะหันหัวข้อไปที่ไฟฟ้าชีวภาพบำบัด
“อย่าบ่นเลย ครั้งนี้มันเป็นความผิดของฉันเอง เอาล่ะ ข้ามเรื่องนี้ไปก่อน ฉันมีบางอย่างจะให้ดู เดี๋ยวจะส่งมันไปที่กล่องจดหมายของเธอ พอดูมันแล้วก็จะรู้เอง”
เมื่ออู๋ ฮ่าวเหรินกลับไปห้องทำงานของเขา ก็ขอให้จี้ส่งอุปกรณ์ทำซุปไปยังกล่องจดหมายของทุกคน
ไม่ช้าพนักงานด้านนอกพูดคุยกันเพราะอุปกรณ์ของอู๋ ฮ่าวเหรินนั้นแปลกมาก
“นายเห็นไหมว่านี้คืออะไร ไม่ใช่ว่าเป็นผลิตภัณฑ์เทคโนโลยีขั้นสูงตัวใหม่ที่พัฒนาโดยหัวหน้าหรอกหรือ?”
“ต่อให้นายจะไม่รู้เรื่องเทคโนโลยี ก็อย่าโง่ไปหน่อยเลย เห็นชัดๆว่ามันเป็นผลิตภัณฑ์เซรามิค ดูจากรูปร่างแล้ว มันน่าจะใช้เผาอะไรสักอย่าง มันเป็นแม่พิมพ์กลงั้นหรือ?”
“ฉันคิดว่ามันเหมือนงานศิลปะ บางทีมันอาจจะออกแบบโดยหัวหน้าเองก็ได้”
“อย่ามามั่ว ด้วยประสบการณ์เป็นปีของฉัน นี่เป็นหม้อซุปพิเศษแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นก็เป็นเทคโนโลยีขั้นสูงและงานศิลปะ บอกได้เลยว่าเป็นของสำหรับคนขี้เกียจที่ทำอาหารไม่เป็น”
“หม้อซุป! มันเป็นไปไม่ได้ ใช่มั้ย?”
“เป็นไปไม่ได้อะไร? ของแบบนี้สามารถเป็นที่ยอมรับได้โดยคนที่ทำอาหารบ่อยๆ ติดที่ว่ามันซับซ้อนและแปลกนิดหน่อย”
“ดูเหมือนว่ามันจะเป็นหม้อกระเบื้องสำหรับซุปจริงๆสินะ แต่ตอนนี้มีคนไม่กี่คนหรอกที่ใช้มัน อย่างไรก็ตาม ฉันสงสัยว่าเจ้านายกำลังคิดจะทำอะไรอยู่ หรือว่ามันจะเป็นบริษัทอาหาร?”
ทุกคนตกใจ ถ้ามันมีไว้สำหรับทำซุปจริง ด้วยท่าทีของหัวหน้าแล้ว ก็เป็นไปได้ที่จะทำบริษัทอาหารและเครื่องดื่ม
“ไม่ล่ะ ขอบเขตมันใหญ่เกินไป สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ตอนนี้คือผลิตภัณฑ์เทคโนโลยีขั้นสูง บริษัทนี้ชื่อว่าบริษัทแห่งอนาคต เราจะไปทำอาหารได้ยังไง?”
“ตัดความคิดที่ว่าจะไม่มีอุตสาหกรรมอาหารในอนาคตไปได้เลย นายไม่กินงั้นหรือ? ในเมื่อมีทั้งเทคโนโลยีในอนาคตและเครื่องดื่มในอนาคต แล้วทำไมถึงจะมีอาหารในอนาคตด้วยไม่ได้ ด้วยความคิดที่ก้าวกระโดดของหัวหน้า บางทีเราอาจจะเข้าสู่อุตสาหกรรมอาหาร”
อู๋ อ่าวเหรินออกมากจากห้องทำงาน มองไปที่กลุ่มคนรอบๆที่กำลังคุยกันอยู่และถามว่า “พวกนายกำลังพูดถึงเรื่องอะไรและมีอะไรกับเกี่ยวกับอาหารหรือ?”
“หัวหน้านี่มันคือหม้อซุป เรากำลังคุยกันว่าคุณอยากพัฒนาอุตสาหกรรมอาหารจริงหรือไม่”
“มันคือหม้อซุป คืออุตสาหกรรมอาหารไงล่ะ! ฉันเพิ่งได้สูตรลับและอยากลองทำดู อย่างไรก็ตามมันเป็นความคิดที่ดีสำหรับอุตสาหกรรมอาหารบางทีเราอาจลองดูก็ได้”
เมื่อมองไปที่อู๋ ฮ่าวเหรินผู้ซึ่งหันกลับไปที่ห้องทำงานพนักงานกลุ่มหนึ่งก็ตกตะลึง
“หัวหน้า นี่อยากจะเปิดบริษัททำอาหารจริงๆงั้นหรือ?”
——————–
