CF:บทที่ 128 น่าสงสัยไปหมด
เมื่อทั้งสามคนได้เข้าไปในงานแข่งขันครัวโบราณแล้ว รถที่รับหลิงหยิ่งก็ได้เพิ่งมาถึง ซึ่งได้นำขบวนมาด้วยยานเกราะ 4 คัน จึงไม่มีใครกล้าที่จะเข้าใกล้
“ดูเหมือนสถานการณ์วันนี้จะไม่ถูกต้องนะ ทุกครั้งที่เทพธิดาปรากฏตัว เหมือนจำได้ว่าไม่เคยใช้ขบวนใหญ่ขนาดนี้”
“จริงด้วย เหมือนมีอะไรผิดปกติ บางทีอาจจะเป็นเรื่องของความปลอดภัยก็ได้ แต่ว่านะพวกคนที่มาคราวนี้มีแต่พวกทหาร ไม่ใช่พวกสมาชิกทีมป้องกันแบบแต่ก่อนแฮะ”
“ดูนั่น นี่มันไม่ปกติแน่นอน ไม่ใช่แค่คนของกองทัพที่มารักษาความปลอดภัยแล้ว ยังมีหน่วยรบธันเดอร์ที่เป็นรุ่นล่าสุดมาด้วย สำหรับภาคพื้นดินนั้น ยกเว้นอาร์เมอร์แล้ว ทุกอย่างก็เป็นเหมือนแค่กระดาษเมื่อต้องเจอกับธันเดอร์”
แน่นอนว่าคนจำนวนมากต่างก็รู้สึกว่าวันนี้มันมีอะไรผิดปกติ มีทหารมาคอยดูแลรักษาความปลอดภัย และดูเข้มงวดกว่าที่เคย ชนิดที่ว่าแม้เป็นเรื่องเล็กน้อย พวกเขาก็รีบมาออกจัดการโดยทันที
ยิ่งไปกว่านั้นยังนำหน้าด้วยยานเกราะของกองทัพและมีหน่วยรบธันเดอร์ตามปิดท้าย นี่คือมาตรการการป้องกันภัยที่ดูราวกับจะมาป้องกันการโจมตีของผู้ก่อการร้ายอย่างไงอย่างงั้น
ทำให้บางคนสงสัยว่าจะมีใครจะมาทำร้ายเทพธิดารึไง, ถึงต้องเตรียมการถึงขนาดนี้
แต่ไม่ว่าจะคิดยังไง ก็ยังคิดว่ามันไม่ถูกต้องอยู่ดี ถึงแม้จะมีกรณีที่ว่าเกิดขึ้น ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะส่งทหารมามากมายขนาดนี้ แม้แต่หน่วยรบธันเดอร์ก็มาด้วย
“อ๊ะ! เทพธิดา! เทพธิดา! ออกมาแล้ว, เทพธิดา ผมรักคุณ!”
“เทพธิดา, ผมรักคุณ!”
“ผมจะให้ลูกน้อยกั….”
ทันใดนั้นก็มีชายกำยำร่างใหญ่ตะโกนออกมา แผดออกมาด้วยเสียงที่ป่าเถื่อน ทำให้ผู้คนโดยรอบเงียบสงัดไปชั่วขณะ
“นะ นั่นใครน่ะ คนที่ยืนอยู่กับเทพธิดานั่นน่ะ? คุณรู้สึกคุ้นๆตามั๊ย?”
“คุณเองก็รู้สึกเหมือนกันสินะ ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจดูเท่าไร แต่ตอนนี้รู้สึกว่าคนๆนั้นดูคุ้นๆหน้าอยู่น้า เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อนนะ แต่ฉันนึกไม่ออกเลยนี่สิ”
“นั่นสิ ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน”
หลายคนต่างเริ่มสงสัยว่า, หลี่ต้าจวงนั้นดูคุ้นๆหน้า แต่นึกไม่ออกว่าใคร
“เดี๋ยวก่อน ดูเหมือนจะมีใครออกมาอีกแน่ะ เป็นเด็กน้อยล่ะ แล้วใครออกมาอีกน่ะ ดูเทพธิดาที่กำลังพยุงเขาออกมาจากรถนั่นสิ”
“ไม่รู้สิ ใครที่ออกจากรถเป็นคนสุดท้ายกันนะ, ดูเหมือนจะขอให้เทพธิดาพยุงให้ด้วย?”
“อืม ดูแล้วน่าจะแก่มาก น่าจะเป็นชายชราเลยล่ะ มีความสัมพันธ์ยังไงกับเทพธิดาและเด็กน้อยคันนั้นนะ
“ฉันไม่รู้แฮะ ฉันมองเห็นแต่ข้างหลัง”
คนพวกนี้ยังไม่รู้สึกตัวกัน แต่ทันทีที่ชายชราออกมาจากรถ พวกทหารต่างก็รีบเข้ามา
ขณะที่ผู้คนรอบนอกจากกำลังคุยถึงเรื่องนี้กันอยู่ งานแข่งขันครัวโบราณก็มาถึงช่วงให้คะแนน
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกกรรมการถึงยังไม่ทำอะไร?”
ในตอนนี้เอง ผู้จัดงานได้ขึ้นมาบนเวทีและพูดขึ้น “เนื่องจากมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นระหว่างการแข่งขัน การตัดสินการแข่งขันครัวโบราณในครั้งนี้จะถูกตัดสินโดยการให้คะแนนจากท่านผู้ชม ถ้าพวกคุณคนใดไม่เห็นด้วยกับการให้ผู้ชมเป็นผู้ให้คะแนนนั้น ก็ขอให้บอกผมมาได้เลย ผมจะได้คัดผลงานของคุณออก”
“อ๊าา! คุณจะให้ผู้ชมตัดสินได้อย่างไร? เกิดอะไรขึ้น?”
“ลองมองไปดูรอบๆการแข่งตอนนี้สิ พวกเราไม่จำเป็นต้องกังวลแล้วว่าผู้ชมจะไม่เพียงพอสำหรับการตัดสินงานแข่งขันครัวโบราณในครั้งนี้”
“นี่มันเรื่องอะไรกัน? ทำไมถึงมีผู้คนมากมายขนาดนี้”
“นี่ไม่ใช่ทางสปอนเซอร์จ้างมาใช่มั๊ย? ฉันกล้าบอกได้เลยว่า เขาไม่มีทางจ่ายเงินให้คุณมากขนาดนั้นแน่ๆ”
“อย่าเข้าใจผิด ผมไม่ได้เชิญพวกเขามา พวกเขามากันเองแน่นอน และสิ่งที่ผมต้องการจะบอกคือ ตอนนี้ดาวดวงใหญ่แห่งสหพันธรัฐ นักร้องหลิงหยิ่งได้เข้ามาดูการแข่งของพวกเราด้วย”
“อะไรนะ, เทพธิดาแห่งเสียงเพลงหลิงมางั้นเรอะ! ดูเหมือนสปอนเซอร์ของคุณจะรวยน่าดูนะเนี่ย ถึงสามารถเชิญเธอมาที่นี่ได้”
“คราวนี้, ทางผู้จัดถึงกับเฉือนหนังตัวเองเพื่อเชิญคนระดับนั้นมาร่วมงานแข่งที่นี่ได้ แบบนี้ค่อยคุยกันได้หน่อย ฉันจะขอถอนคำพูดที่พูดว่า พวกนายขี้เหนียวเมื่อกี้ละกัน”
“เทพธิดามาล่ะหัวหน้า, เทพธิดามาดูผมเข้าแข่งขันล่ะ”
“โป้ก!”
แล้วหัวหน้าผู้จัดก็พูดขึ้นต่อด้วยน้ำเสียงที่ยากลำบาก “พวกคุณอาจจะเข้าใจอะไรผิดนิดหน่อย พวกเราไม่ได้จ้างเธอมาหรอก แต่เธอมาด้วยตัวของเธอเอง และมาเพื่อตามหาใครคนหนึ่งในหมู่พวกคุณ”
“คุณว่าอะไรนะ, มาตามหาใครคนหนึ่งในหมู่พวกเรา อธิบายมาให้ชัดๆหน่อย!”
มีพ่อครัวหนุ่มคนหนึ่งที่เริ่มอยู่ไม่สุข เมื่อรู้ว่าเทพธิดามาตามหาพวกเขาใครคนหนึ่งในนี้
“อย่างดึงเสื้อของผม เดี๋ยวบอก เดี๋ยวผมบอก, ปล่อยเสื้อผมก่อน ผมไม่รู้หรอกว่าเธอมาตามหาใคร แต่น่าจะเกี่ยวข้องอะไรกับ เชฟชาวจีน ซึ่งผมเช็คดูในรายชื่อแล้วก็พบว่าใครใช้ชื่อนั้น”
โม่ชูรู้สึกอึ้งๆ เชฟชาวจีน ไม่ใช่ว่านั่นคือชื่อของเขาในกลุ่มเชฟไม่ใช่เหรอ หรือว่าเธอมาตามหาตัวเขา?
“พ่อครัวชาวจีน, พวกเราเองหลายคนก็เป็นพ่อครัวที่สืบทอดมาจากจีนโบราณทั้งนั้น และก็มีหลายคนที่สามารถทำอาหารจีนโบราณได้ คำใบ้แค่นี้พวกเราไม่รู้หรอกว่า ใครคือคนที่เธอตามหาอยู่”
“ฮ่า ฮ่า, อาจจะเป็นผมก็ได้ ผมอายุน้อยที่สุดที่นี่ เธอไม่น่าจะมาหาคนแก่อย่างพวกคุณแน่”
“โป้ก, แกกำลังดูหมิ่นท่านอาจารย์และดูหมิ่นบรรพชนอยู่นะ ใครกันที่เป็นตาแก่? เดี๋ยวก็ฆ่าทิ้งซะหรอก”
“อาจารย์ครับ, ผมขอโทษ….”
ตอนนี้เมื่อพวกเขามองไปรอบๆหลังจากที่คนนั้นได้พูดอะไรออกไป ก็พบว่าตอนนี้เหล่าคนมีอายุมากมายรอบๆพวกเขากำลังมองดูมาที่พวกเขาด้วยสายตาที่จริงจังมาก
“เอาเถอะ, ไม่ว่าเธอจะมาตามหาใครก็ตาม เอาเป็นว่าเราพักเรื่องนั้นไว้ก่อน ตอนนี้คำถามคือ มีพวกคุณคนไหนที่จะไม่ประสงค์ที่จะให้ผู้ชมเป็นผู้ตัดสินมั๊ย?”
“ฉันมั่นใจว่าก็ไม่มีอะไรที่ผิดล่ะนะ ยังไงอาหารก็ทำมาให้พวกเขาได้ทานอยู่แล้ว ถือว่าเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศด้วย บางทีอาจจะมีใครชอบอาหารที่พวกเราทำก็ได้
“ฉันเอาด้วย”
“……”
“ในเมื่อทุกคนเห็นด้วย ผมก็ขอให้ลงนามด้วย เพื่อที่จะได้ไม่เป็นการมีปัญหาในภายหลัง”
กลุ่มเชฟต่างก็เข้าใจพวกเรื่องแบบนี้มันเคยเกิดขึ้นมาก่อน และในท้ายที่สุดก็สรุปผลการแข่งพ่อครัวโบราณครั้งนั้นไม่ได้ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ผู้ชมได้ชิมอาหารทั้งหมดได้ ทำได้แค่การสุ่มเลือกชิมเท่านั้น
เมื่อรู้ว่าพวกเขาสามารถเข้ามาเพื่อลองชิมอาหารที่ทำโดยพ่อครัวโบราณได้ เหล่าผู้คนต่างก็พากันเข้ามา พวกเขาคิดว่าอาจจะได้มีโอกาสใกล้ชิดกับเทพธิดาก็ได้
สต๊าฟที่อยู่เบื้องหลังงานกำลังคุยกับทั้งสามคน
“เชฟชาวจีนที่พวกนายตามหา จากที่พวกคุณว่ามา น่าจะเป็นเชฟคนนี้เขาชื่อว่าโม่ชู และถูกเรียกว่าร้อยมีด เป็นสุดยอดนักดาบในโลกของยุทธจักร”
ทั้งสามคนดูที่ข้อมูลของลุงชาวจีนแล้วก็กลืนน้ำลาย พ่อครัวคนนั้น คือราชันย์แห่งดาบ ผู้ที่เคยอาละวาดที่ดาวสัตว์ร้ายมาแล้ว และแข็งแกร่งเกินที่จะพึ่งพาอุปกรณ์เทคโนโลยี
“แล้วก็นะ ถ้าคนที่เทพธิดาหลิงหยิ่งตามหาคือเชฟชาวจีนจริงๆ เมื่อถึงตอนนั้น ขอให้พวกคุณตั้งใจให้ดี แล้วอย่ามาโทษฉันว่าไม่เตือนคุณก่อน”
“อ๊า! เยี่ยมไปเลย ฉันสามารถเข้าใกล้เทพธิดาได้และพวกคนที่ไม่มาด้วยจะต้องอิจฉาแน่ๆ”
“สิ่งที่พวกเราต้องทำคือเข้าไปทักเชฟชาวจีน แล้วบอกเขาว่าพวกเราคือเพื่อนของพ่อค้าของเก่าให้ได้ก่อนใครล่ะนะ”
ตอนนี้ปัญหาคือ พวกเขายังไม่สามารถเข้าไปถึงตัวของเชฟได้
หลิงหยิ่งที่มาถึงแล้ว และกำลังดูข้อมูลของผู้เข้าแข่งขันทั้งหมด เธอสามารถรู้ได้ทันทีว่า คนที่เธอกำลังตามหาคือโม่ชู”
“ฉันกำลังมองหาคนๆนี้อยู่ วันนี้เขาอาหารเต็มโต๊ะเลยงั้นเหรอ?”
“ใช่แล้วครับ เชฟไป๋เต่าทำอาหารชุดใหญ่ในวันนี้ครับ ได้ยินมาว่าเพื่อที่จะหาวัตถุดิบ เขาถึงกับลงทุนไปที่ดาวสัตว์ร้ายเลยครับ”
“นั่นเขา!”
“อ๊ะ! ลุงต้า, คุณลุงรู้จักกับชายคนนี้ด้วยเหรอคะ”
“ผมก็ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวหรอกครับ แต่ผมเคยเจอเขาตอนนั้นที่ดาวสัตว์ร้าย เขามีเทคนิคการใช้มีดที่ยอดเยี่ยมมาก เขาเป็นจ้าวแห่งการใช้มีด, แต่ผมไม่เคยคิดว่าเขาจะกลายมาเป็นเชฟได้”
“มีด 3 เล่มของไป๋โม่ ฝุ่นแดงของกุ๋ยโฉ่ว”
“คุณปู่กำลังพูดถึงอะไรอยู่คะ?”
“ฮ่าๆ, เมื่อพูดถึงตระกูลสองตระกูลอยู่น่ะ ตระกูลไป๋โม่และตระกูลกุ๋ยโฉ่ว, ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคนจากตระกูลไป๋โม่จะกลายมาเป็นพ่อครัวได้แบบนี้ ดูเหมือนว่าสำหรับเวลานี้แล้ว ก็คงจะเป็นเวลาที่สมควรแล้ว”
เมื่อหลี่ต้าจวงได้ยินที่ท่านนายพลพูด เขาก็รู้สึกสับสน ดูเหมือนว่าเขาจะเคยได้เห็นข้อมูลของตระกูลไป๋โม่และตระกูลกุ๋ยโฉ่วจากที่ไหนมาก่อน
หลิงหยิ่งมองดูคุณปู่ของเธอ เธอก็รู้ว่าสองตระกูลนั้น ไม่ใช่ตระกูลธรรมดาแน่ๆ ถึงได้เป็นที่จดจำฝังลึกของคุณปู่ของเธอได้แบบนี้
———————
