อั่งเปาทะลุโลกตอนที่ 209

CF:บทที่ 209 มากขึ้นทุกทีๆ
อู๋ ฮ่าวเหรินนั่งอยู่ในห้องโถง ดูของโบราณอยู่หลายชิ้นและทุกชิ้นคือของโบราณต้องสงสัย
นอกจากนี้ ของโบราณแต่ละชิ้นยังมีโน๊ตแนบมาด้วย ถ้านี่คือของโบราณจริง ก็ต้องให้เขาประเมินคุณค่าจากนั้นก็ใช้ซื้อเครื่องไฟฟ้าบำบัดจากฟิวเจอร์กรุ๊ปหรือหาเงินเข้าบัญชีธนาคารที่สร้างขึ้น แต่ถ้าไม่ ก็นำมาให้เขาโดยตรง
สิ่งนี้ทำให้อู๋ ฮ่าวเหรินเศร้าเล็กน้อย คนพวกนี้เชื่อใจเขาจริงๆและไม่เกรงกลัวต่อความโลภของเขาด้วย
อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณคิดถึงเรื่องนี้ ก็จะเข้าใจได้ว่าสถานะและคุณค่าของเขาไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นๆกังวล และเขาก็จะทำแบบนั้นด้วย
“หาใครสักคนมาแยกของโบราณพวกนี้ที อย่าเอาไปปนกับพวกโน๊ตล่ะ เอาพวกโน๊ตทั้งหมดวางลงบนสิ่งที่อยู่ในของโบราณ และวางไว้ในโกดังถัดจากห้องแล็บของฉัน”
“ได้ครับ ท่าน เดี๋ยวผมจะให้คนมาจัดการ”
ด้านหลังที่ทำงาน อู๋ ฮ่าวเหริน กลับมาดูกระดานสนทนา มีโพสต์ล่าสุดบางโพสต์ที่เกี่ยวข้องกับของโบราณเหล่านั้น
นอกจากนี้เขายังเห็นว่าทุกอันคือของโบราณที่ทุกคนบันทึกไว้รวมถึงข้อมูลและของโบราณที่เพิ่งส่งไป
เมื่อเห็นจำนวนการตอบกลับแต่ละโพสต์ อู๋ ฮ่าวเหรินถึงกับพูดอะไรไม่ออก วันนี้ รถสองคันนี้มีอยู่น้อยนิด ตามสถิติข้างต้น จะมีของโบราณมาส่งมากขึ้นอีกในวันพรุ่งนี้
“ผมไม่รู้ว่าถ้านักประดิษฐ์เก่งๆ มองของโบราณของผม จะรู้ว่าเป็นชิ้นที่ผมทำขึ้นเองหรือเปล่า”
“คุณทำขึ้นมาเอง แล้วทำไมถึงส่งมันไปล่ะ นั่นไม่ใช่ของโบราณนะ”
“ผมก็แค่อยากส่งของขวัญไปให้ไอดอลของผมนี่นา”
อู๋ ฮ่าวเหริน เห็นว่าของโบราณนั้นมีปริมาณค่อนข้างมาก มีหลายชิ้นเป็นของขวัญที่ประชาชนทำขึ้น โดยอาศัยโอกาสนี้ส่งมาให้
แน่นอนว่ายังมีผู้คนบนกระดานสนทนาตั้งคำถามกับพฤติกรรมเช่นนี้ ถ้านี่คือของโบราณจริงๆ แล้วเขาควรจะทำอย่างไรถ้าไม่ยอมรับมัน
อย่างไรก็ตาม ความเห็นส่วนใหญ่ใต้ล่างจะเป็น “ฮ่าๆ”
“ฉันคิดว่านายน่าจะนำของโบราณไปกับนายด้วยนะ ฉันอาจจะเข้าพบผู้บริหารอู๋เลย แล้ววันนี้ฉันจะถามหาของโบราณจากปู่ และพรุ่งนี้ ฉันจะขับรถไปหาฟิวเจอร์กรุ๊ป”
“ฮ่าๆ ฉันเนี่ยอยู่ในรถแล้ว เดี๋ยวถ้าไปถึงมืดๆ คงได้เห็นสำนักงานใหญ่ของฟิวเจอร์กรุ๊ปด้วยตาของตัวเองในวันพรุ่งนี้ เห็นเขาว่าที่โน่นมีเครื่องอำนวยความสะดวกหรูหรามาก ตึกก็เย็น บางทีเราอาจจะได้เห็นหุ่นยนต์กังฟูด้วย”
“นี่นาย ไปตรวจสอบสถานการณ์ก่อน แล้วก็ส่งรูปมา อีกไม่กี่วันนี้ถ้ามีเวลาเดี๋ยวฉันจะไปที่นั่น”
“พวกเราตั้งทีมที่นี่แล้ว ถ้านายมีเพื่อนอยู่ที่นี่ก็มาที่นี่ แต่ถ้าไปแบบกลุ่ม เขาจะมองว่านายมาเที่ยวนะ เห็นเขาพูดกันว่าวิวดีมาก”
เมื่อเห็นโพสต์ล่าสุด อู๋ ฮ่าวเหรินก็รู้สึกกังวลเกี่ยวกับความสามารถในการต้อนรับคนในอำเภอหยุนหลง รวมถึงว่าเขาจะสามารถรับคนจำนวนมากเข้ามาในอำเภอนี้ได้หรือไม่
แม้แต่ชาวต่างชาติบางคนก็กำลังจะมาส่งของสะสมโบราณของพวกเขา
แน่นอนว่า คนส่วนใหญ่ที่มาที่นี่ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ค้าของโบราณตัวจริง วัตถุประสงค์ของพวกเขาก็เพื่อขายของพวกนี้นี่ล่ะ
ในตอนบ่าย อู๋ ฮ่าวเหรินอยู่ในโกดัง เขามองของโบราณทีละชิ้น และแน่นอนว่าเขาเห็นอะไรเป็นอะไรเพียงพริบตาเดียว ของพวกนี้เขาจะไม่ใส่ลงในระบบซองแดงให้เสียพลังงานหรอก
แม้จะมีคนบอกว่าจริงๆแล้วของพวกนี้ในระบบซองแดงเป็นของเก่าแก่ แต่ก็ไม่มีใครถามถึงมันเลยว่าถูกส่งมาหรือไม่เพราะนี่เป็นของโบราณที่ไม่ได้มีค่าแต่อย่างใด
ยังมีของมีค่าที่ อู๋ ฮ่าวเหรินใส่เข้าไปในระบบซองแดงและตรวจสอบพวกมัน เขาประเมินราคาตามปริมาณเหรียญพลังงานและข้อมูลที่ได้รับการตรวจสอบข้างต้น
อีเมลล์มากมายที่ส่งมาก็ค่อยๆน้อยลง แต่ก็ไม่มีอะไรให้เก็บไปแล้ว หยกโบราณที่พบอยู่แปดชิ้น เชือกพันด้ายแปดเส้น รวมถึงประติมากรรมบางส่วน สิ่งประดิษฐ์โบราณ ของมีค่าทุกชิ้นรวมกันแล้วมีมากถึง 158 ชิ้น
หลังจากเลือกของต่างๆแล้วนั้น อู๋ ฮ่าวเหริน จึงถ่ายรูปลงอีเมลล์
จากนั้น ฉันจึงเลือกมูลค่าของแต่ละชิ้นและส่งรูปของทั้งหมดไปที่กระดานสนทนา
สองนาทีต่อมา ในกระดานสนทนาล้วนตื่นตาตื่นใจกับโพสต์นี้ พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าปัญหาที่อภิปรายกันในตอนเช้าจะได้รับการแก้ไขในตอนบ่าย โดยเฉพาะคนที่ส่งภาพพวกนี้ออกไป หลังจากเห็นโพสต์นี้ ถ้าไม่คิดถึงคุณค่าของพวกของแล้ว พวกเขาก็รู้สึกตื่นเต้น
“ฉันก็ไม่ได้หวังว่าผู้ชายคนนั้นนั่นจะตรวจของแต่ละชิ้นไปจนจบ ทั้งยังถ่ายรูป ออกความเห็น แต่ไม่ใช่เพราะเขาหาใครทำพวกนี้ให้หรอกใช่ไหม”
“ตานายท่าจะมีปัญหาแล้วนะ เมื่อเรามองไม่เห็นอะไรเลย ทุกที่ก็เหมือนๆกันหมดแหละ เห็นได้ชัดเลยว่าภาพนี้ถ่ายโดยคนๆเดียวจากที่เดียวกัน”
“ฮ่าๆ นี่ล่ะสิ่งที่นักประดิษฐ์ล้ำๆเขาทำกัน เดี๋ยวฉันจะไปถามลูกพี่ลูกน้องฉันตอนนี้เลย เพราะเธอบอกว่าของทุกอย่างจะมีพนักงานคอยแยกอยู่ พอแยกเสร็จก็เอาไปใส่โกดังที่ถัดจากห้องแล็บผู้บริหาร ผู้บริหารเองก็อยู่ในโกดังคนเดียวตอนบ่าย และนี่ก็ออกมาจากโกดังแล้ว”
“และฉันก็จะบอกนายว่า ตอนนี้คนในแผนกการเงินกำลังเดินทางไปธนาคารพร้อมกับรายการของมีค่าของผู้บริหารล่ะ”
“ไม่นะ ของพวกนั้นทำเงินได้มากขนาดนั้นเชียวหรือ”
“ทำได้สิ ผู้บริหารนี่สุดยอดจริงๆ ฉันคิดว่าเขาคงใช้เทคโนโลยีชั้นสูงบางตัวเพื่อทดสอบของพวกนั้น”
“ไม่ๆ ฉันจะกลับไปบ้านหลังเก่าของฉัน จะลองไปตรวจสอบดู บางทีอาจจะเจอของโบราณอยู่บ้างก็ได้”
ของนั้นมีจำนวนมากและของจำนวนมากก็ได้ถูกจัดการไปแล้ว ตอนนี้ พวกเขาไม่ได้มาคิดถึงเรื่องนี้ แต่หลังจากอู๋ ฮ่าวเหริน ได้เจอของโบราณ เขาก็เริ่มละโมบ
เมื่อมองสถานการณ์ที่ผ่านมา ถ้าของนั้นมีค่า ผู้บริหารก็จะประเมินของสิ่งนั้น
ถ้าเงินน้อยเกินไป ก็จะถูกส่งเข้าบัญชีทางการของของฟิวเจอร์กรุ๊ปสำหรับสั่งผลิตภัณฑ์ของฟิวเจอร์กรุ๊ปเอง
เห็นได้ชัดว่า อู๋ ฮ่าวเหรินไม่ควรเผยแพร่ข้อมูลนี้บนกระดานสนทนา เนื่องมีผลโดยตรง มีคนหลายคนเริ่มที่จะหาของที่พวกตนคิดว่าเก่าแก่และส่งของโบราณไปหาฟิวเจอร์กรุ๊ป
วันนี้ ของโบราณที่บุรุษไปรษณีย์ต้องเอาไปส่งมีน้ำหนักมากขึ้นและส่วนใหญ่ผู้รับก็คือ อู๋ ฮ่าวเหริน จากฟิวเจอร์กรุ๊ป
วันต่อมา เมื่อ อู๋ ฮ่าวเหรินมองไปเห็นรถขนส่งของที่ประตูบริษัท เขาก็ถึงกับตะลึง
เมื่อเขาได้เรียนรู้สถานการณ์จากหวังหลาน เขาก็รู้สึกว่าตัวเองดูโง่ลงไปถนัด ในตอนนี้ บริษัทได้รับอีเมลล์มากกว่า 10000 ฉบับแล้ว
ปริมาณของของโบราณที่กำลังเดินทางอยู่อาจจะเป็นสิบเท่าซึ่งมีจำนวนมากพอๆกับของโบราณที่ได้รับ
หรือถ้าจะให้พูด เขามีสิ่งต่างๆส่งเข้าซองแดงอยู่ตลอด แต่ทว่าเขาก็จำเป็นจะต้องแก้ปัญหาใหญ่นี้และจัดการกับอีเมลล์ทั้งหลาย
ผู้บริหารครับ จากสถานการณ์ในตอนนี้ เราควรจะประกาศให้ผู้คนหยุดทำอะไรแบบนี้กันดีไหมครับ”
“ไม่ แต่นายจะต้องหาคนมาเปิดของโบราณพวกนี้ จำไว้นะ ว่าอย่าเอามาปนกันแต่ให้เอาไปเก็บไว้ในโกดังตรงโน้น”
จากความรู้สึกกังวล แต่ทันใดนั้นอู๋ ฮ่าวเหริน ก็รู้สึกมีความสุขพลางคิดว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่แย่สักหน่อย
ตอนเริ่มต้น มีของโบราณส่งเข้ามามากมาย แต่ในอนาคตก็จะส่งกันมาน้อยลงเรื่อยๆ ในกรณีนั้น เขาอาจได้เจอของสำหรับส่งไปให้ซองแดงได้ในทุกๆวัน
จะให้พูดก็คือ ถ้าเขาทำแบบนั้นจริงๆ เขาก็ไม่จำเป็นจะต้องหาของโบราณมาด้วยตัวเอง คนอื่นต่างหากที่จะหาและส่งมาให้เขาถึงหน้าประตู
จะมีอีเมลล์ส่งมาสักกี่ฉบับก็ไม่สำคัญแล้ว หรือแม้จะเสียพลังงานไปสักเท่าไหร่ก็ตาม เพราะของทั้งหมดได้รับการวิเคราะห์โดยระบบซองแดงแล้ว
ตอนนี้อู๋ ฮ่าวเหริน ไม่มีธุระอะไรแล้ว เขาไม่สนใจธุรกิจของบริษัท วันทั้งวัน นอกจากรับเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องของโบราณแล้วนั้น เขาก็อยู่ในโกดังและวิเคราะห์ของที่มาของวัตถุโบราณ
———————-