CF:บทที่ 212 ไม่ปฏิเสธ
ในไม่ช้าเขาก็เดินออกจากอาคารด้วยรอยยิ้ม แจกันสองใบแต่เดิมมีมูลค่าเพียง 500,000 หยวน มีราคาเพิ่มเป็นสองเท่าและกลายเป็นล้านหยวน มากกว่าหรือเท่ากับศูนย์
ขั้นตอนในการทำธุรกรรมนั้นช่างง่ายและรวดเร็ว พนักงานเหล่านั้นไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับของเก่า ดังนั้นพวกเขาจึงมักจะอ่านการประเมินของผู้ประเมิน ตราบใดที่ไม่มีปัญหาพวกเขาจะจัดการกับมันอย่างรวดเร็ว
ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะไม่รับผิดชอบ เป็นอย่างที่ อู๋ ฮ่าวเหริน อธิบายไว้ไม่ผิดเพี้ยน พวกเขาไม่กลัวที่จะซื้อของปลอม เขาเกรงว่าแม้แต่ผู้ประเมินราคาก็ประเมินราคาก็ไม่อาจเลี่ยงของปลอมได้
หลังจากออกมาจากข้างในตึกแล้ว ชายช่างพูดก็รีบร้อนกลับไปโดยไม่ได้รีรออยู่นาน
คนอื่น ๆ ส่วนใหญ่จะโดยสารรถยนต์ที่มาคอยบริการและขอให้คนขับพาพวกเขาไปดูรอบ ๆ และถ่ายรูป
ตอนเที่ยงโบราณวัตถุทั้งหมดถูกนำไปเก็บไว้ในโกดังของ อู๋ ฮ่าวเหริน
อู๋ ฮ่าวเหริน มองดูการประเมินโบราณวัตถุและรู้สึกว่ามันดำเนินไปได้ไม่เลว เช้านี้เขาได้ของดี 13 ชิ้นด้วยกัน
น่าเสียดายที่การซื้อขายทองสำริดเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ดังนั้น จึงไม่มีใครนำทองสำริดมาขายตลอดช่วงเช้า
ทำให้เขาสงสัยว่าเขาโต้แย้งคนที่อยู่เบื้องบน แล้วขอให้เขาเก็บสะสมเครื่องทองสำริดประจำตระกูลบ้างได้ไหม
อันที่จริง แม้ว่าจะผิดกฎหมาย แต่ก็มีคนที่ซื้อขายกันเป็นการส่วนตัว แต่การซื้อขายนั้นเป็นเรื่องส่วนตัวโดยอ้างว่าเป็นงานศิลปะ
การรับซื้ออย่างเปิดเผยอย่างเขาไม่ดีอย่างแน่นอน ถ้าหากเป็นจริง ก็จะไม่เป็นการตอกหน้าใครบางคน
นำของโบราณเก็บเข้าระบบซองแดงทีละชิ้นเพื่อตรวจพิสูจน์ คราวนี้ โบราณวัตถุหลายชิ้นมีมูลค่ามากกว่า 500,000 เหรียญพลังงาน
“เอาละ นี้มันเรื่องอะไร?”
อู๋ ฮ่าวเหริน มีแจกันที่เหมือนกันสองใบ ใบหนึ่งมีมูลค่ากว่า 480 เหรียญพลังงาน ในขณะที่อีกใบหนึ่งมีมูลค่ากว่า 120 เหรียญพลังงาน
เมื่อเขาเห็น บทนำของผลการตรวจสอบของแจกันสองใบเขาก็ตกใจ แจกันใบหนึ่งถูกสร้างขึ้นในช่วงปลายของราชวงศ์ชิง ส่วนแจกันอีกใบหนึ่งทำในช่วงปลายราชวงศ์ชิง หากแต่ห้าปีที่ผ่านมา
“ของปลอม!”
อันที่จริง อู๋ ฮ่าวเหริน เคยคิดอยู่แล้วว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ตอนนี้มีผู้ประเมินราคาของโบราณเพียงไม่กี่คนและเรื่องแบบนี้จะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ผู้ประเมินราคาไม่สามารถวินิจฉัยของวัตถุโบราณปลอมได้อย่างแม่นยำในระยะเวลาอันสั้น
อย่างไรก็ตามเขาคิดว่ามันเป็นเทคโนโลยีระดับสูงมากที่สามารถใช้ทำของเก่าปลอม
ตราบใดที่เขาเป็นคนซื้อวัตถุโบราณพวกนี้ วิธีการจัดการก็คือการโยนของพวกนี้ลงในระบบซองแดง เมื่อซองแดงเหล่านี้ถูกมอบให้กับผู้คนในอนาคตก็ไม่มีอะไรต้องสงสัย โบราณวัตถุของเขาจะส่งไปที่นั่น
แน่นอนว่า เป็นไปไม่ได้ที่จะซื้อของเก่าเหล่านี้ด้วยซองแดง มิฉะนั้น เมื่อมีคนถามเขาว่าโบราณวัตถุอยู่ที่ไหนเขาไม่สามารถอธิบายได้
อย่างไรก็ตามโบราณวัตถุปลอมแบบนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากเขาซื้อโบราณวัตถุเหล่านี้แล้ว เขาก็จะประกาศให้ทราบโดยทั่วกัน และคนอื่น ๆ จะไม่สนใจพวกของเหล่านี้อีกต่อไป โบราณวัตถุปลอมเหล่านี้ก็จะอยู่ไปที่นั่น
ฉะนั้น เขาหวังว่าโบราณวัตถุแท้และเทียมเหล่านี้จะยังมีอีก ดูอย่างแจกันใบนี้มีราคามากกว่าหนึ่งร้อยเหรียญพลัง มากพอที่จะทำให้เขากวาดซองได้ได้หลายซอง
ในช่วงบ่ายเมื่อผู้ประเมินราคาทั้งหมดมาถึงบริษัท อู๋ ฮ่าวเหรินเชิญพวกเขาไปที่ห้องประชุมเพื่อประชุมพิเศษ
เมื่อผู้ประเมินราคาเหล่านี้เข้ามาในห้องประชุมแล้ว ผู้ประเมินราคาเครื่องกระเบื้องก็หน้าถอดสีเมื่อได้เห็นแจกันที่วางอยู่บนโต๊ะ
“อาจารย์เสี่ยว มีอะไรผิดปกติกับแจกันที่คุณตรวจพิสูจน์หรือ”
“ต้องมีอะไรผิดพลาด ผมจำได้ว่าตอนที่ผมตรวจพิสูจน์แจกันสองใบนี้เมื่อเช้า มีชายสองคนนำแจกันมาให้ผมดู ผมไม่แน่ใจแจกันใบหนึ่ง ผมจึงเขียนคำถามไว้ในใบประเมิน แต่แจกันอีกใบหนึ่งไม่มีปัญหาอะไร นี้น่าจะเป็นกลโกง”
“นักต้มตุ๋นพวกนี้ฉลาดเหลือเกินที่คิดวิธีนี้ ไม่เป็นไรครับอาจารย์เสี่ยว ไม่ใช่ความผิดของคุณคนเดียวหรอก”
อู๋ ฮ่าวเหริน เข้ามาจากด้านนอก ตามด้วยอาจารย์หวังที่มองแปลกๆ เมื่อรู้ข่าว
พอเห็นสีหน้าท่าทางของทุกคนแล้ว อู๋ ฮ่าวเหริน ก็พอเข้าใจว่าคนเหล่านี้เข้าใจผิด
“ไม่ต้องกังวลครับ การประชุมครั้งนี้ไม่เกี่ยวกับโบราณวัตถุ แต่ผมจะบอกอะไรบ้างอย่างกับพวกคุณ”
อู๋ ฮ่าวเหริน ชี้ไปที่แจกันสองใบบนโต๊ะและพูดว่า “แจกันหนึ่งในสองใบนั้นเป็นของจริงและอีกใบเป็นของปลอม แน่นอนแจกันปลอมได้ดีถึงระดับของการปลอมแปลง การประชุมครั้งนี้เป็นเรื่องของวัตถุโบราณปลอม”
เสี่ยวหมิงยืน ลุกขึ้นยืนตอนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านาย ตอนนั้นผมเป็นคนตรวจพิสูจน์โบราณวัตถุชิ้นนี้ ผมแค่สงสัยแต่ไม่ได้วินิจฉัยให้ถูก ผมต้องมีส่วนรับผิดชอบ”
“นั่งลงก่อน ผมบอกว่าไม่ได้กำลังหาคนรับผิดชอบต่อโบราณวัตถุปลอม ผมอยากจะบอกว่าต่อไปให้ซื้อของโบราณปลอมพวกนี้ได้แต่ราคาซื้อให้อยู่ระหว่าง 30% ถึง 50% ของวัตถุโบราณจริง “
“หวังหลาน เอาข้อมูลมาให้พวกเราสิ”
“ลองดูข้อมูลพวกนี้ นี่คือมาตรฐานการรับซื้อที่ผมกำหนด พวกคุณสามารถบอกคนที่เอาสมบัติมาขายให้ชัดเจนไปเลยว่าว่าเราจะยอมรับซื้อสินค้าปลอม แต่สินค้าปลอมที่พวกเขาทำจะต้องตรงตามมาตรฐานที่ผมกำหนดไว้ข้างต้น”
ผู้เชี่ยวชาญในห้องประชุมพากันตกตะลึง พวกเขามอง อู๋ ฮ่าวเหริน ด้วยความประหลาดใจและสงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติกับสมองของเจ้านาย ที่ใครๆ เรียกว่าเป็นอัจฉริยะหรือไม่
“พวกคุณสบายใจได้ว่าผมสามารถใช้ประโยชน์จากของปลอมพวกนี้ได้ ถ้าพวกคุณรู้จักมือดีที่ไหนที่สามารถทำของปลอมขึ้นมาได้ คุณพามาแนะนำให้ผมรู้จักได้ ตราบใดที่พวกเขาสามารถผลิตของที่ผมต้องการได้ ผมก็จะซื้อตามมาตรฐานที่กำหนดข้างต้น”
พฤติกรรมของ อู๋ ฮ่าวเหริน คราวนี้ ไม่อาจทำให้คนที่อยู่ในห้องประชุมเข้าใจแม้แต่น้อย หากพวกนักสะสมเก่าได้มาเจอกับของปลอมแบบนี้พวกเขาจะต้องเบือนหนีและไล่ตะเพิดคนที่เอาของมาขายอย่างแน่นอน
แต่เรื่องนี้ เขาไม่เพียงแต่ไม่ถือสาพวกนักต้มตุ๋น หากแต่ยังจะซื้อของเก่าที่ทำปลอมด้วย พฤติกรรมแบบนี้ ในวงการของโบราณเรียกว่ามีเงินมากจนไม่รู้จะเอาไปทำอะไร!
“เจ้านายครับ ถ้าคุณทำแบบนี้คุณจะสูญเงิน ของปลอมพวกนี้มีราคาน้อยมากในตลาดค้าของเก่า เว้นเสียแต่ของปลอมที่ฝีมือประณีตที่สามารถขายเป็นงานฝีมือได้”
“ลองคิดดูให้ดี หลังจากซื้อโบราณวัตถุปลอมพวกนี้แล้ว มันก็ไม่ได้ขายไปไหน รวมทั้งโบราณวัตถุของแท้พวกนี้ด้วย แน่นอนถ้าฟิวเจอร์กรุ๊ปไม่มีคำถามอะไร ผมอาจขายบางอย่างออกไป”
ในเวลานี้ทุกคนเพิ่งจะตรองได้ว่า เจ้านายคนนี้ของพวกเขาเป็นเจ้าของกิจการที่มีเงินไม่ขาดมือ
ในอนาคต กลุ่มจะไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ พวกเขาส่ายหัว เรื่องแบบนี้เป็นไปไม่ได้ ถึงแม้ว่าพวกเขาเล่นจะของเก่า แต่พวกเขาก็เข้าใจแหล่งที่มาด้านเงินของฟิวเจอร์กรุ๊ปอยู่บ้างก่อนที่จะมา
ผลิตภัณฑ์ของเครื่องมือไฟฟ้าชีวภาพบำบัดสามารถรับรองได้ว่าองค์กรนี้จะไม่เสื่อมถอย ว่ากันว่าเจ้านายพัฒนาหุ่นยนต์ของตัวเอง ยังไม่ต้องพูดถึงอุปกรณ์ชนิดอื่นที่สามารถดูดซับอุณหภูมิและแปลงเป็นไฟฟ้าได้
ผลิตภัณฑ์ใดๆ ในนี้สามารถทำเงินได้ ตราบใดที่เขาเอ่ยปากเพื่อหาเงินลงทุน จะมีผู้ที่เต็มใจลงทุนเปิดประตูเข้ามา
แม้จะไม่เข้าใจสิ่งที่หัวหน้าผู้ปราดเปรื่องต้องการทำ คงมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เขาทำเช่นนี้
“ท้ายที่สุดของการประชุม ให้พวกคุณทำตามคำแนะนำของผม หากมีปัญหาอะไร สามารถติดต่อเลขานุการของผมได้ตลอดเวลา และผมจะจัดการเรื่องต่างๆ ให้เป็นการส่วนตัว”
หลังจบประชุมบางคนเริ่มคิดอย่างใคร่ครวญ พวกเขากังขาว่าของพวกนี้จะสามารถทำเงินได้หรือไม่
ของเลียนแบบเป็นของที่ทุกคนเคยเห็น แม้แต่ของที่พวกเขาเก็บสะสมไว้ ก็ยังมีของเก่าบางชิ้นที่ถูกระบุว่าเป็นของเลียนแบบ
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่แน่ใจว่า เอาเข้าจริง เจ้านายพิลึกจะเข้ามาหรือตรวจสอบของพวกนี้จริงหรือไม่
——————–
