CF:บทที่ 29 ภูมิปัญญา:จี้
มันผ่านมาสามวันแล้วตั้งแต่ได้ลงทะเบียนบริษัท ในสามวันนี้อู๋ ฮ่าวเหรินไม่เพียงแค่แก้ปัญหาเรื่องที่ตั้งของโรงงานแต่ยังชักชวนชาวบ้านของหมู่บ้านซุยฉุยด้วย
ตอนนี้คนครึ่งหนึ่งตกลงที่จะปลูกกล้วยไม้สีม่วงที่เขาจัดหามาให้ ที่คนพวกนี้ตกลงได้อย่างรวดเร็วนั้นเพราะว่าพวกเขาถูกดึงดูดโดยราคาซื้อที่สูง
อู๋ ฮ่าวเหรินเพิ่งกลับมาจากข้างนอก เขาไปเอาสัญญาการร่วมมือของหมู่บ้านมา และตอนที่อยู่สำนักงานเขต เขาได้ติดต่อกับบริษัทก่อสร้างเพื่อที่จะเริ่มการสร้างโรงงาน
ตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น ด้วยการช่วยเหลือจากหลายๆผู้นำในสำนักงานเขต ไฟเขียวตลอดทาง เขาได้ยินมาว่านักปกครองเขตก็กล่าวถึงเรื่องนี้ด้วย
“พ่อ นี่คือสัญญาที่ต้องเซ็นกับหมู่บ้าน พ่อไปขอให้ทุกคนรายงานพื้นที่ๆปลูกกล้วยไม้สีม่วงและเซ็นสัญญา ผมจะไปแจกจ่ายเมล็ดพันธุ์”
อู๋ ขิงไฮ่มองดูลูกชายเขาแล้วก็ส่ายหัวและไม่พูดอะไร เขาหยิบสัญญาจากมือของอู๋ ฮ่าวเหริน
เฉิน ซูเสี่ยแม่ของอู๋ ฮ่าวเหรินไม่ได้ยุ่งเรื่องนี้อีกเลยตั้งแต่เธอได้เงินห้าล้านหยวนเข้าบัญชี
ในความเห็นของเธอ ต่อให้ลูกชายเสียเงินทั้งหมดไป เงินห้าล้านหยวนที่อยู่กับเธอนั้นก็เพียงพอที่จะให้เขาแต่งงานกับลูกสะใภ้แล้วอยู่กินไปทั้งชีวิต
คิดเรื่องที่มีโทรศัพท์โทรมาจากบริษัทเดิมของเขา อู๋ ฮ่าวเหรินจึงพูดกับพ่อเขาว่า
“พ่อ ผมจะไปที่บริษัทเดิมในวันพรุ่งนี้ แล้วก็จะทำเรื่องลาออกให้จบ”
“โอเค ไปเลย พ่อจะช่วยเรื่องสัญญากับวู่ ฉานฉู่”
หลังอาหารเย็นแล้วเขาก็นอนลงบนเตียง อู๋ ฮ่าวเหรินเข้าสู่ระบบซองแดง
ช่วงนี้ เขาได้คุยกับชาวไร่เกี่ยวกับการปลูกกล้วยไม้
“พ่อค้าของเก่ามาแล้ว วันนี้นายยังจะคุยกับชาวไร่เรื่องการเพาะปลูกอีกรึเปล่า?”
อู๋ ฮ่าวเหรินดูคำถามของทุกคนแล้วตอบว่า “ฉันไม่อยากจะคุยเรื่องเพาะปลูกหรอกวันนี้ แต่ฉันก็เข้าใจเรื่องพื้นฐานแล้ว ยังไงก็ตาม พวกนายมีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับพัฒนาการของยุคโบราณ ตอนที่มนุษย์เพิ่งเริ่มเข้าสู่อวกาศน่ะ?”
นี่คือสิ่งที่เขาคิดตอนที่ไปห้องสมุด เพื่อมองหาวัตถุดิบในวันนี้
ในเมื่อบางอย่างไม่สามารถได้มาผ่านระบบซองแดงในระดับของตอนนี้ ทำไมถึงไม่ผลิตมันด้วยตัวเขาเองเลยล่ะ
เพราะฉะนั้น อู๋ ฮ่าวเหรินจึงคิดถึงความรู้ อย่างที่มีคนบอกไปก่อนหน้านี้ ในระบบซองแดงนี่ ความรู้คือสิ่งที่ถูกที่สุดและแพงที่สุด
ถ้านี่คือซองแดงจากยุคอนาคต ความรู้ล้ำสมัยในระบบซองแดงก็จะแพงมากๆ ในทางกลับกัน ความรู้ที่เป็นที่แพร่หลายก็จะถูกมากเช่นกัน
“ดูเหมือนว่าจะยากนะที่พี่พ่อค้าของเก่าจะศึกษาพัฒนาการในยุคโบราณ ฉันพอจะมีข้อมูลอยู่บ้างรอสักครู่ ขอฉันอัพโหลดมันก่อน”
หลังจากนั้นสักพัก เขาก็เห็นคนที่เรียกว่านักวิจัยคนนี้พูดว่า “ข้อมูลบางอย่างไม่สามารถอัพโหลดได้ และบางข้อมูลของยุคศตวรรษที่ 200 แห่งโลกโบราณสามารถอัพโหลดได้
ทันนี้ที่ตาของอู๋ ฮ่าวเหรินสว่างขึ้น เขาก็วางใจในข้อมูลที่เขาได้มา ถ้ามันล้ำสมัยเกินไปเขาคงไม่สามารถพัฒนามันได้!
“เยี่ยมเลย ฉันกำลังศึกษาข้อมูลของโลกยุคโบราณอยู่ ข้อมูลของนายมันพอดีมาก”
“นี่เป็นสมองแสงวิจัยความรู้ล้าสมัย ข้อมูลทั้งหมดใส่ไว้ในนี้แล้ว”
พอดูที่ซองแดง ใครบางคนก็พูดขึ้นมาทันทีว่า “นักวิจัย นายมันคนโกหก ห้องปฏิบัติการได้กำจัดสมองแสงวิจัยแบบนี้ไปแล้ว แต่นายกลับเอามันมาใส่ข้อมูลให้พี่พ่อค้าของเก่า”
“ใช่แล้ว ถ้านายดูที่ซองแดงนี่ดีๆ มันใช้ตั้ง 98 เหรียญพลังงานเลย”
อู๋ ฮ่าวเหรินพบว่าซองแดงที่เขาเพิ่งหยิบมามันมีมูลค่า 100 เหรียญพลังงาน ซึ่งเป็นจำนวนที่มากที่สุดของเหรียญพลังงานในกลุ่มระดับแรก นี่เป็นการดักจริงๆหรือ?
“ก็ฉันคิดว่าพี่พ่อค้าโบราณอยากจะศึกษาพัฒนาการของยุคนั้น เขาก็ต้องการข้อมูลที่วิเคราะห์แล้วบ้าง รู้ไหมว่าสมองแสงวิจัยปัญญานั่นใส่ผลวิจัยของศาสตราจารย์บางคนในโรงเรียนเราด้วย”
“เฉ ยุคนั้นมันผ่านไปแล้ว และประวัติศาสตร์ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แล้วผลการวิจัยพวกนั้นมันจะทำอะไรได้”
“อย่าพูดแบบนั้น ฉันไม่รู้ว่าเพศของนักวิจัยนั่นเป็นผู้หญิงนี่ นายก็รู้!”
ณ ตอนนี้อู๋ ฮ่าวเหรินดูการสนทนาของพวกเขาดวงตาก็สว่างขึ้น เขารู้สึกว่าครั้งนี้เขาทำได้ไม่ดีนักแต่กลับได้อะไรที่สุดยอดมา คนพวกนี้ไม่รู้ถึงสถานการณ์ของเขา เพียงแค่เขาได้ผลการวิจัยพวกนี้แค่อย่างเดียว เขาก็สามารถเปลี่ยนแปลงประวัติได้แล้ว
“มันไม่สำคัญหรอก ฉันขอดูก่อน บางทีผลการวิจัยบางอย่างอาจจะเป็นสิ่งที่ฉันต้องการก็ได้ และฉันก็ไม่อยากวิเคราะห์ข้อมูลเองด้วย”
“เจ้าถิ่นจงใจเอง พวกนายจะพูดอะไรได้อีก? ครั้งหน้าที่พ่อค้าของเก่าอยากได้อะไรอีก พวกนายควรจับตาเอาไว้ พูดอีกอย่างคือ ถ้าฉันได้มาอีก 108 เหรียญพลังงาน ฉันก็จะสามารถยกระดับไปเป็นระดับ 3 ถ้าฉันไม่ไปยุ่งอยู่กับกลุ่มระดับ 2 เมื่อครู่ บางทีฉันอาจจะได้ยกระดับวันนี้เลยก็ได้ นักวิจัยนายอยากได้สมองแสงปัญญามั้ย?”
“ไม่ล่ะ ที่โรงเรียนก็เพิ่งซื้อมาเป็นชุด ถ้าฉันซื้อมันอีกมันจะเยอะเกินไป”
อู๋ ฮ่าวเหรินเพิ่งพบว่าคนที่เพิ่งโผล่ออกมานั้น ด้วยข้อมูลมีบอกเอาไว้ จริงๆแล้วเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านธุรกิจสมองออปติคอล ซึ่งดูเหมือนจะเป็นบริษัทด้วย
ดูหัวข้อที่พวกเขาคุยกัน อู๋ ฮ่าวเหรินก็พูดไม่ออก เขาไม่เข้าใจข้อมูลของโลกในยุคนั้น แล้วก็ไม่เข้าใจอะไรสักอย่างเลย
สวนดอกนาซิสซัสอะไร? เจ้าหญิงแห่งบ้านราชินีนางฟ้า เจ้าหญิงโยเสี๋ยนได้ร้องเพลงอันน่ารื่นรมย์ ใครสร้างภาพยนตร์อะไร? มีสงครามในเขตดาวนั้นอีกแล้ว
ในเมื่อเขาไม่สามารถจะคุยเรื่องแบบนี้กับพวกเขาได้ อู๋ ฮ่าวเหรินทำได้เพียงถอนตัวออกมาจากระบบซองแดง และเตรียมตัวศึกษาซองแดงที่เขาใช้เหรียญพลังงาน 100 เหรียญฉกมา
เดิมทีเขาคิดว่าขนาดของสมองแสงมันต้องใหญ่มาก อย่างน้อยๆก็ขนาดเท่าคอมตั้งโต๊ะ
หลังจากที่ดูของในซองแดงแล้ว อู๋ ฮ่าวเหรินก็พบว่าเขาคิดมากไปเอง เทียบของข้างในแล้วก็ระดับเทคโนโลยีของโลกนั้น นี่มันไม่ใช่ของในระดับหนึ่งแล้ว
ขนาดเท่าสองฝ่ามือ ใหญ่กว่าเล็กน้อย ถ้าว่าตามระดับของวิทยาการปัจจุบันและเทคโนโลยีบนโลก แม้แต่เทคโนโลยีหน่วยเก็บข้อมูลเหลวก็เพิ่งจะค้นพบและมันเก็บข้อมูลได้ไม่มากนัก
ไม่ต้องพูดถึงข้อมูลพัฒนาการของโลกในศตวรรษที่ 200 และมันไม่ใช่แค่ข้อมูลเดี่ยวๆ แต่รวมถึงข้อมูลทุกด้านเลยทีเดียว
โดยไม่ต้องคิดอะไรมาก เขาแลกของมาและมองดูสมองแสงที่เหมือนกับเครื่องเล่นเกมอู๋ ฮ่าวเหรินกดปุ่มที่ดูเหมือนคริสตัลเหลวตรงกลางตามที่คู่มือบอก
แล้วอู๋ ฮ่าวเหรินก็ต้องประหลาดใจ ที่สมองแสงทั้งอันสลายไปในทันกลายเป็นกระแสพลังงานข้อมูลพุ่งออกมา
ไม่ช้าเขาก็พบว่าภาพที่เขาเห็นใช่ห้องเขาอีกต่อไป แต่เป็นจอพลังงานแสงขนาดใหญ่
ในจอแสงนี้ มีตัวอักษรแปลกๆที่เขาไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย ถ้าเขาเดาถูกนี่คงเป็นตัวหนังสือของโลกยุคนั้น
“สมองแสงวิจัยปัญญาเริ่มทำงาน กรุณาตั้งชื่อ”
“เยี่ยมเลย”
อู๋ ฮ่าวเหรินโล่งใจที่ได้ยินเสียง ถ้าเขาไม่สามารถเข้าใจในสิ่งที่มันพูดได้มันก็คงไม่มีประโยชน์
ด้วยระดับของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของโลกปัจจุบัน ต่อให้ส่งมันไปให้รัฐบาลวิจัย มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะศึกษาโครงสร้างของสมองแสงได้เลย
“งั้นเรียกว่า จี้ ล่ะกัน”
“ยืนยันชื่อเสร็จสิ้น การผูกตัวตนเสร็จสิ้น คุณตั้งชื่อได้ฉลาดมาก”
อู๋ ฮ่าวเหรินเข้าใจฟังก์ชั่นของสมองแสงโดยการตั้งชื่อมันว่า ภูมิปัญญาสมองแสง ไม่ช้าเขาก็พบว่าสมองแสงนี้มีประโยชน์กับเขามาก
————————
