CF:บทที่ 69 เวทมนตร์ของหอยเม่นเก่า
อู๋ฮ่าวเหรินไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น และไม่รู้แม้กระทั่งเรื่องที่พ่อค้าให้หม้อดินดำของจริงกับเขามาฟรีๆ
ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่บนรถ และกำลังส่งซองแดงให้คนในระบบซองแดง
“นี่คือของโบราณที่ผมเคยบอกว่าจะให้ แล้วไม่ต้องแย่งกันฉกล่ะ ผมให้ตามจำนวน คนละอันครับ”
ตามจำนวนคนในกลุ่ม อู๋ฮ่าวเหรินยื่นซองแดงให้ไปทั้งหมด 36 ใบ
แต่ผิดคาด ซองแดงพวกนี้มีค่าเพียงแค่ 10 เหรียญพลังงานเท่านั้น ซึ่งมีค่าน้อยกว่าที่เขาคาดเอาไว้
มีคนมากมายที่สิงอยู่ในกลุ่มซองแดงทุกวัน พวกเขาฉกซองไปในแทบจะทันที และทันทีที่รูปของเงินทองแดงปรากฏขึ้นมา
“น้องชาย, คุณมั่นใจนะว่านี่เป็นเหรียญทองแดงสมัยโบราณจริงๆ?”
คนที่พิมพ์มาเป็นคนที่เพิ่งจะเข้าร่วมกลุ่มมาได้ไม่นาน และใช้ชื่อไอดีว่า ผู้เปิดดวงดาว
และคนๆนี้ยังไม่เคยส่งหรือฉกซองแดงเลยตั้งแต่เข้ากลุ่มมา
“มันเป็นของยุคนั้นจริงๆ และเพิ่งถูกค้นพบไม่นานมานี้ มันเป็นสิ่งประดิษฐ์”
“มันไม่ใช่สิ่งประดิษฐ์ แต่มันคือหลักฐานของอารยธรรมของพวกเรา”
“เฮ้ พวกนาย ถึงพวกนายจะไม่อยากได้ แต่ก็ได้มันไปแล้ว และเมื่อนายได้มันไปแล้ว มันก็เป็นสิ่งที่ดี พวกนายเกือบพลาดไปแล้วนะ” ทันทีที่พ่อค้าพลังงานออนไลน์ เขาก็พิมพ์ทันที
อู๋ฮ่าวเหรินมองดูคนที่ออนไลน์ และเริ่มที่จะพูดคุยถึงเหรียญทองแดงพวกนั้น เช่นพวกเรื่อง ค่าของเหรียญทองแดง ทำให้เขารู้สึกเขิน แล้วเขาก็ย้ายไปที่กลุ่มเลเวลสอง เพื่อส่งเหรียญทองแดงให้กลุ่มนั้นต่อ
“โอ้ พ่อค้าของเก่าของพวกเราเป็นพ่อค้าของเก่าจริงๆด้วย นี่ เหรียญทองแดงพวกนี้เป็นของจริง” ทันใดนั้นเองบรรยากาศของกลุ่มก็เปลี่ยนไปทันทีอย่างไม่น่าเชื่อ
“เร็วเข้า, ทุกคน เหรียญเก่าพวกนี้มันของโลกยุคโบราณจริงๆ” มีคนตะโกนอยู่ข้างใน
ช่างยนต์ก็พิมพ์บอกในแทบจะทันที “พ่อค้าของเก่า, ฉันจะหาเครื่องมาตรวัดตัวเร่งพลังงานแปลงพืชที่คุณขอไว้เท่าที่จะทำได้ละกัน แล้วก็ ขอบคุณมากสำหรับเหรียญทองแดงนะ ฉันคิดว่าปู่ของฉันคงจะชอบมัน”
แน่นอนว่า การปรากฏตัวของเหรียญทองแดงก็ทำให้อู๋ฮ่าวเหรินมีชื่อเสียงในกลุ่มเลเวลสองขึ้นมา
คนจำนวนมากถามหาของโบราณจากเขาอีก บางคนก็เสนอขอซื้อของโบราณบางอย่างจากเขา
อย่างไรก็ตามอู๋ฮ่าวเหรินไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากในเวลานี้ เพราะเขาไม่สามารถอัพเกรดซองแดงได้ด้วยวิธีใต้โต๊ะได้แล้ว จึงไม่สำคัญว่าเขาจะมีเหรียญพลังงานมากเท่าไร เขาจะต้องมีซองแดงที่ดีกว่านี้ที่สอดคล้องกับเลเวลของเขา
พลังจากออกจากกลุ่มมา เขาก็เข้าไปยังกลุ่มพิเศษ กลุ่มจูเนียร์เชฟ, ซึ่งเงียบเหงามากเมื่อเทียบกับกลุ่มอื่นที่เขามี
ถึงแม้จะมีการคุยกันบ้าง แต่ก็เป็นการคุยระหว่างคนสองคน เว้นแต่จะมีเรื่องอะไรที่แก้ไม่ตก ถึงจะมีสุมหัวถกกัน
และเนื่องจากเป็นคนเดียวที่ไม่สามารถทำอาหารได้ เขาจึงถูกเมิน
ด้วยจากลองดูปฏิกิริยา อู๋ฮ่าวเหรินจึงลองส่งเหรียญทองแดงไปดู ซึ่งไม่ว่าเชฟมากฝีมือพวกนี้จะฉกไปหรือไม่ เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
“เฮ้ เฮ้ พวกนายดูนี่สิ เหรียญทองแดงเก่าของจริงล่ะ เป็นเหรียญทองแดงในโลกยุคโบราณจริงๆ หายากมากเลยนะเนี่ย รู้มั๊ย, มีเพียงนักสะสมเหรียญโบราณเท่านั้น ถึงจะมีของดีแบบนี้ แต่ว่านะ นี่มันกลุ่มของเชฟ ทำไมถึงมีคนส่งของแบบนี้มาได้ล่ะ”
“หอยเม่นเก่า คุณออนไลน์ล่ะ!”
“ดูนั่นสิ หอยเม่นเก่าออนไลน์ล่ะ ฉันต้องไปบอกพี่สาวนักรบแล้ว”
“สวัสดีทุกคน ผมจะว่างออนไลน์ได้ยังไงล่ะ ในเมื่อผมต้องออกเดินทางไปตามดาวต่างๆเพื่อมองหาวัตถุดิบที่ยังไม่เคยค้นพบ?”
“หัวหน้าหอยเม่นเก่า ช่วงนี้คุณพบวัตถุดิบหายากมั่งมั๊ยล่ะ?”
“ไม่เลย ช่วงผมมองหาตามดาวทะเลทรายต่างๆ ผมอยากจะล่าเนปจูน แต่ก็ยังหาไม่เจอ”
“มันเป็นไปไม่ได้ที่หรอกนะ ที่คนธรรมดาจะทำอาหารจากจักรพรรดิ์ทะเลน่ะ”
“หัวหน้าหอยเม่นเก่า ฉันจะเข้าร่วมการแข่งขันเชฟคิงแห่งดวงดาวเร็วๆนี้ล่ะ ถ้าคุณมีอะไรดีๆ ก็ส่งมาให้บ้างสิ”
“ในการแข่งขันเชฟคิงนะ ถ้ามันมีอะไรทำให้ต้องแข่งขันด้วยจริงๆ มันก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องที่จะตั้งใจทำอาหารให้เต็มที่ ถ้าคุณมีฝีมือทำอาหารซะอย่าง เดี๋ยวก็มีคนส่งวัตถุดิบดีๆมาให้เองแหละ”
ทุกคนถึงกับเงียบกริบ
ฉันนิ่งคิด ใครจะไปเทียบกับนายได้? ตอนอายุ 3 ขวบก็เริ่มที่จะกินอาหาร, ตอนอายุ 6 ขวบก็กลายมาเป็นเชฟ ตอนอายุ 10 ขวบก็ไร้เทียมทานแล้ว, ตอนอายุ 20 ปี ก็กลายเป็นที่โจษจันไปทั่วดาวอาหาร ตอนอายุ 30 ปี ก็ออกเดินทางไปทั่ว ใครจะเป็นคู่แข่งให้นายได้เนี่ย?”
งานก็ยอดเยี่ยม ทำอาหารก็สุดยอด ถ้าคุณต้องการจะทานอะไรซักอย่างที่คุณทำด้วยตัวเองแล้ว คุณคงต้องการโชคของคุณแล้วล่ะ”
“พวกนาย เอาเรื่องของฉันพักไว้ก่อนนะ บอกฉันมาหน่อยว่า คนๆนี้เข้ามาได้ยังไง?”
อู๋ฮ่าวเหริน ที่นิ่งเงียบมาโดยตลอด ตอนนี้เขารู้แล้วว่า คนๆนี้น่าจะเป็นหัวโจกในกลุ่มนี้
“คุณหอยเม่นเก่า สุภาพบุรุษคนนี้ได้ทำพลาดอะไรสักอย่างในระบบ ทำให้หลุดเข้ามาได้”
อู๋ฮ่าวเหรินตกใจกับคำตอบข้างบน ก่อนจะตามมาด้วยคำว่า “เจ้าหน้าที่” 4 รอบติด ใจเย็น! หอยเม่นเก่ากำลังรอคำอธิบายจากเจ้าหน้าที่
จนกระทั่งผ่านไปได้ไม่กี่นาที หอยเม่นเก่าก็พิมพ์ขึ้นมา “ก็นะ, บางทีพวกเราก็น่าจะเพิ่มคนธรรมดาเข้ากลุ่มเป็นกรณีพิเศษ มาชิมอาหารใหม่ที่เพิ่งคิดค้นขึ้นมาโดยพวกเชฟดูว่าอาหารอร่อยมั๊ย มีเพียงผู้ทานเท่านั้นที่จะประเมินได้ถูกต้อง”
“อ๊ะ หัวหน้าหอยเม่นเก่า, คุณจะเปิดกลุ่มให้คนธรรมดาเข้ามางั้นเหรอ?”
อู๋ฮ่าวเหรินตกใจ ว่าเขาตั้งใจที่จะเปิดกลุ่มให้คนธรรมดา กลุ่มนี้ไม่ใช่กลุ่มของระบบ แต่เป็นของหอยเม่นเก่าหรอกรึ?
“ไม่ ไม่ กลุ่มจะยังไม่เปิดให้คนธรรมดาเข้าเหมือนเดิม แต่ว่าให้ทุกคนสามารถแนะนำคนธรรมดาเข้ามาร่วมได้คนละหนึ่งคน แล้วก็เพิ่มเติมนะ ในอนาคต จะมีกฏห้ามส่งซองแดงที่ไม่เกี่ยวของกับเชฟ”
“แล้วก็ คุณ พ่อค้าของเก่า ฉันจะยกให้คุณเป็นผู้ชิมธรรมดาคนแรกเป็นกรณีพิเศษ และจะขอรับเหรียญโบราณแลกกับสิ่งนี้ให้คุณเป็นค่าตอบแทนละกัน ตั้งใจทำให้ดีเพื่อช่วยเหลือกลุ่มล่ะ บางทีคุณอาจจะมีโอกาสได้เข้าไปในกลุ่มที่สูงกว่านี้ก็ได้นะ”
เมื่อหอยเม่นเก่าพูดจบ เขาก็ออฟไลน์ไปโดยไม่มีโอกาสให้อู๋ฮ่าวเหรินได้ทันทำอะไร เมื่อมองไปที่ซองแดงที่ได้รับมา เขาถึงกับพูดอะไรไม่ออก อำนาจของหอยเม่นเก่านั่นใหญ่มาก เขาสามารถที่จะส่งซองแดงให้ใครก็ได้โดยไม่ต้องอนุญาต
ยิ่งไปกว่านั้น ซองแดงที่เขาฉกก็ดูเหมือนจะไม่ต้องเสียเหรียญพลังงานหรือแต้มในกลุ่มนี้ และยังสามารถตั้งกลุ่มได้ โดยไม่ต้องถามเจ้าหน้าที่
ในตอนนี้, ฉันเห็นคนส่งข้อความมาหาเขา “พ่อค้าของเก่า เมื่อกี้หัวหน้าหอยเม่นเก่าส่งซองแดงมาให้คุณใช่มั๊ย? ฉันขอแลกกับคุณได้มั๊ย?”
“ไม่ต้องไปสนใจ ฉันขอแลกกับคุณเอง คุณเลือกของที่ฉันมีไปได้เลย”
“หยุด ไม่ว่าของดีอะไรคุณได้มา? ส่งมันมาให้ฉัน”
“…”
ขณะที่มองดูคนพวกนั้น กำลังแย่งชิงกันเพื่อที่จะเอาซองแดงของหอยเม่นเก่า อู๋ฮ่าวเหรินถึงกับช็อคเล็กน้อย
“ไม่ ไม่ดีกว่า ผมขอตัวนะครับ”
เมื่อพิมพ์จบ เขาก็ออกมาจากระบบซองแดง โดยไม่สนใจคนพวกนั้น
โชคดีที่ อู๋เชิงขับรถอย่างตั้งใจ เขาจึงไม่เห็นสีหน้าอันแปลกประหลาดของเขา ไม่งั้น เขาคงได้พูดพาไปส่งโรงพยาบาลแน่นอน
เมื่อมองไปที่ซองแดงอาหารพิเศษ ที่ไม่ได้อยู่ในกล่องเก็บซองแดง อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกชื่นชมหอยเม่นเก่า และดูเขาปฏิบัติกับคนอื่น สมกับที่เป็นอภิสิทธิ์ชน
ถึงแม้ว่า ฉันจะไม่รู้ว่าอาหารนี้จะดีแค่ไหน แต่มันก็ไม่ง่ายเลยที่จะทำให้เชฟมากฝีมือพวกนั้นถึงกับเป็นบ้าได้ขนาดนั้น บางทีเขาควรไปที่กลุ่มเลเวลหนึ่งเพื่อถามดูว่ามีใครรู้จักหอยเม่นเก่าบ้าง”
ในตอนนี้รถได้จอดที่หน้าประตูบริษัท, ซู่ เวิ่นจี๋ ก็เปิดประตูรถแล้ว ดูเหมือนว่าเขาน่าจะเก็บไว้ถามทีหลัง
เขาเดินเข้าไปในบริษัท และได้ยินคนคุยกันไกลๆเกี่ยวกับเรื่องอะไรสักอย่างในบริษัท น่าจะเกี่ยวกับมณฑล เกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ
————————-
