CF:บทที่ 78 จื่อหยงผู้ไม่เชื่ออะไร
ราคา, นี่คือคำถามสำคัญที่ต้องคิดตอนนี้ หลังจากที่จิ้มโทรศัพท์มือถือที่มือเขา เมื่อคิดค่าวัตถุดิบที่ใช้ทำเครื่องไฟฟ้าชีวภาพบำบัดแล้ว หลังจากที่เห็นราคา อู๋ฮ่าวเหรินก็ผงกหัวแล้วคิดว่านี่คือราคาที่เขาว่าดีแล้ว
“พวกคุณคิดว่าราคานี้มันเหมาะมั๊ย?”
“ผมว่าราคาน่าจะซักหนึ่งหมื่นหยวน, ไม่เช่นนั้นแล้ว ผมคงรู้สึกเสียใจกับระบบฟังชั่นของเจ้าสิ่งนี้” เว่ยหมิงกล่าว
“จริงอยู่ว่าราคานั้นขึ้นอยู่ค่าใช้จ่ายของผลิตภัณฑ์ แต่ทว่า, ด้วยฟังชั่นการทำงานที่สุดยอดของเครื่องไฟฟ้าชีวภาพบำบัด ต่อให้ราคาเป็นแสนหยวน ผมว่าก็คนก็ยังจะซื้อมันอยู่ดี” ลู่เปงเฟย มองไปยังข้อมูลที่ขึ้นอยู่ที่ข้อมือของเขา
โจ้วหลานยกมือเล็กๆของเธอขึ้นมาและถาม “ขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ยคะ?”
มีหลายๆคนที่เพลิดเพลินและผ่อนคลายเมื่อได้เห็นความตัวเล็กน่ารักของเธอ เซี่ยเสวี่ยพูดขึ้น “ถ้าเธอมีอะไรจะเสนอ ก็พูดขึ้นมาได้เลย เธอน่าจะเห็นอยู่ หัวหน้าของพวกเราไม่ใช่คนที่จริงจังเหมือนหัวหน้าที่อื่น เขาไม่ไล่คุณออกเพราะคำพูดคำเดียวหรอก”
อู๋ฮ่าวเหรินนั้นได้แสดงให้เห็นว่าตัวเขานั้นเป็นหัวหน้าที่ใจเย็นและเข้าถึงได้ ในบริษัทนั้น เขานั้นทำตัวเหมือนเป็นเด็กข้างบ้าน ส่วนคำว่า “หัวหน้า” เป็นเพียงคำใช้เรียกเขาเท่านั้น
“ฉันออกจากบริษัทเก่า เพราะถูกดุอยู่บ่อยเลยรู้สึกกลัวน่ะค่ะ” โจ้วหลานพูดด้วยเสียงอ่อยๆ
จากนั้นเธอก็พูดขึ้น “จริงอยู่ว่า เพราะค่าวัตถุดิบนั้นมีราคาไม่สูงมาก ราคาน่าจะอยู่ในช่วง 6,000 ถึง 10,000 หยวนจะดีกว่าค่ะ แน่นอนว่า พวกเราสามารถแบ่งออกสามระดับตามคุณภาพวัตถุดิบภายนอกที่ใช้ โดยสอดคล้องกับฐานะของผู้บริโภค แล้วแบ่งออกเป็น 3 ราคา ซึ่งแบบนี้จะเหมาะสมกับความต้องการของตลาดมากกว่าค่ะ”
“ก็จริงนะ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นกับผลิตภัณฑ์นี้ ทุกคนคงอยากซื้อติดไว้ซักเครื่อง มันเหมือนกับพกหมอประจำตัวติดตัวเอาไว้ และตอนนี้ฉันเองก็อยากได้เป็นของขวัญให้กับผู้เฒ่าผู้แก่ในบ้าน”
เมื่อได้ยินที่ลิ่วหมิงเยว่พูด ทุกคนต่างก็ผงกหัว ไม่ว่าใครก็ต้องการซื้อของที่ดีอย่างนี้ให้ครอบครัวของตัวเองทั้งนั้น
“ถ้างั้น ผมจะตั้งราคายืนพื้นไว้ที่ 8888 หยวนละกัน สำหรับราคาในประเทศ ส่วนราคานอกประเทศนั้นพวกเราค่อยศึกษากันอีกที”
ผู้คนส่วนมาก สามารถจ่ายเงินเป็นจำนวนมากให้กับโทรศัพท์มือถือได้
ยิ่งไปกว่านั้น หลังที่จดสิทธิบัตรโปรแกรมของเครื่องไฟฟ้าชีวภาพบำบัดสำเร็จแล้ว อู๋ฮ่าวเหรินก็พร้อมที่จะจ้างบริษัทอื่นมาผลิตผลิตภัณฑ์แทน
เมื่อเจ้าสิ่งนี้แพร่หลายออกไป มันจะเป็นไปไม่ได้เลยว่าจะผลิตออกมาได้เพียงพอกับความต้องการของผู้บริโภคได้เมื่อคำนึงถึงสภาพในปัจจุบันของบริษัท
แต่ตราบใดที่เขายังเป็นเจ้าของโปรแกรมควบคุมนี้อยู่ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครลอกเลียนแบบอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดนี้ได้ แล้วยิ่งเป็นเซิร์ฟเวอร์ของบริษัท อู๋ฮ่าวเหรินยิ่งไม่ต้องคิดเลย
ถ้าตอนนี้มีเทคโนโลยีเนทเวิร์คแบบนี้บนโลก เขาคงจะหัวเราะอย่างมีความสุข คุณก็รู้, ด้วยเทคโนโลยีเนทเวิร์คแบบนั้น จะทำให้เขาสามารถดึงเอาเทคโนโลยีที่สูงกว่านี้มาใช้ได้
“เอาล่ะ เรื่องราคาก็ตั้งแล้ว ลิ่วหมิงเยว่กับโจ้วหลาน, พวกเธอสองคนเตรียมตัวให้พร้อม งานคราวนี้จะไม่เหมือนคราวของประชาสัมพันธ์กล้วยไม้ม่วงแล้วนะ มันจะเป็นการทดสอบฝีมือของพวกเธอจริงๆละ”
“เข้าใจแล้วค่ะ, หัวหน้า มั่นใจได้เลยว่าคุณจะได้งานที่ดีแน่นอนค่ะ”
“หัวหน้าคะ พวกเราขอผลิตภัณฑ์พวกนี้ได้มั๊ยคะ?” หลิวเหมยหรู่ ที่ไม่ได้พูดอะไร จู่ๆก็พูดขึ้นมา
“ได้สิ ทุกคนหยิบไปได้คนละเครื่องเลยนะ ที่เหลือก็น่าเพียงพอสำหรับผมแล้ว แล้วก็หลังจากวัตถุดิบมาถึงแล้ว การผลิตล็อตต่อไปผมจะยกให้เป็นหน้าที่ของพวกคุณ แล้วก็รูปร่างของมันตอนนี้ออกจะดูหยาบๆไปซักหน่อย ครั้งหน้า, ผมจะออกแบบทรงใหม่
ทุกคนดูท่าจะมีความสุขที่ได้ไปคนละเครื่อง
คิดซะว่าให้เป็นการทดสอบเครื่องไป แล้วอู๋ฮ่าวเหรินก็ได้ติดต่อไปหาจื่อหยง ให้มารับเจ้าเครื่องไฟฟ้าชีวภาพบำบัดไป
จื่อหยงรับโทรศัพท์ของอู๋ฮ่าวเหริน แต่ว่าเขาก็ยังไม่เชื่อในทันที ฟังอู๋ฮ่าวเหรินพูดยืนยันซ้ำๆหลายรอบ เขาจึงตกลงที่จะไปหา
คราวนี้ อู๋ฮ่าวเหรินต้องการคุยกับเขาเรื่องการสั่งซื้อวัตถุดิบ ซึ่งบริษัทจะต้องมีอำนาจในการสั่งซื้อวัตถุดิบชนิดนี้ ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะต้องหาทางก่อตั้งโรงงานที่ต่างประเทศแทน
ตอนที่จื่อหยงมา ก็น่าจะเป็นตอนค่ำแล้ว อู๋ฮ่าวเหรินจึงทำการแพ็คบรรจุผลิตภัณฑ์, รวมถึงใส่คู่มือลงไปด้วย
ได้แต่หวังว่ามันจะไม่ดูแย่เกินไป
มันควรจะดูดีกว่านี้ แต่แย่หน่อยที่เจ้าเครื่องนี้ต้องรีบทำแบบสุดๆ จึงไม่มีเวลาคิดถึงรายละเอียดอย่างอื่น
แน่นอนว่าจี้เองก็ได้บอกไว้เหมือนกัน แต่เนื่องจากอู๋ฮ่าวเหรินกำลังรีบ เขาจำเป็นที่จ้องทำเจ้าเครื่องนี้ให้เป็นแบบที่ง่ายที่สุดเพื่อให้ทำให้ได้ไวที่สุด
วันนี้ ในตอนเย็น พนักงานทั้งหมดของบริษัทเดินออกกลับบ้านด้วยรอยยิ้ม มีหลายคนที่รู้สึกว่าเขาโชคดีที่มาทำงานในวันนี้
แม้แต่ลู่เปงเฟยเองก็เช่นกัน ถ้าเขาเลือกที่จะออกไปก่อน แบบเดียวกับอีกสองคน เขาคงจะต้องรู้สึกเสียดายแน่นอน
เขาพอจะนึกออกได้เลยว่า สองคนนั้นจะทำหน้าอย่างไร ถ้าได้เห็นเจ้าเครื่องไฟฟ้าชีวภาพบำบัด
รวมถึงพวกคนที่ได้รับการชวนจากบริษัท แต่ปฏิเสธการชวนไปนั้น คงจะต้องรู้สึกเสียดายแน่ๆ
ทุกคนน่าจะรู้ดีอยู่แล้วว่าเป็นถ้าพวกเขาได้เลือกที่จะเข้าบริษัทในตอนนั้น ในฐานะที่เป็นผู้อาวุโสในบริษัท ย่อมจะต้องได้รับสิ่งที่ที่สุดอยู่แล้ว
และเมื่อเครื่องไฟฟ้าชีวภาพบำบัดได้ถูกจัดจำหน่ายออกไป ทางบริษัทก็จะเปิดรับสมัครอีกครั้ง แต่คราวนี้พวกเขาจะได้ไม่ได้เป็นคนเลือกบริษัท แต่เป็นบริษัทจะเป็นคนเลือกพวกเขา
การดูแลของคนทั้งสองกลุ่มก็จะต่างกันด้วย เช่นว่า คนที่ร่วมบริษัทตอนนี้จะได้ผลกำไรและเงินปันผลของบริษัทด้วย
แต่เนื่องด้วยสภาพในปัจจุบัน เขามีเงินรายได้เข้าอยู่แค่ไม่กี่ล้านรวมถึงผลกำไรและเงินปันผล
ในตอนนั้น เมื่อพวกเขาได้เห็นสัดส่วนของผลกำไรและเงินปันผลแล้ว, พวกเขาต่างบอกว่าอู๋ฮ่าวเหรินขี้เหนียว และตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาน่าจะได้ไปเยอะเกินด้วยซ้ำ
ทุกคนในบริษัทได้กลับบ้านไปกันหมดแล้ว เหลือเพียงอู๋ฮ่าวเหรินที่อยู่รอจื่อหยงมาพบ
จนกระทั่งถึงเวลา 6 โมงเย็น จื่อหยงได้ติดต่อมาหาเขาบอกว่าตอนนี่รออยู่ที่หน้าประตูบริษัทแล้ว
อู๋ฮ่าวเหรินให้เขารออยู่ข้างล่าง ก่อนจะแบกเอากล่องใส่เครื่องไฟฟ้าชีวภาพบำบัดลงไปชั้นล่าง
เมิงมองเห็นอู๋ฮ่าวเหรินลงมาข้างล่าง จื่อหยงก็พูดขึ้น “นายศึกษามันจริงๆสินะ!”
“แน่นอน, และนั่นคือเหตุผลที่ทำไมผมถึงเรียกให้คุณ เอ้านี่, นี่คือคู่มือการใช้งาน เอาพวกมันกลับไปแล้วทดสอบพวกมันให้ผมด้วย ผมอยากจะตรวจสอบความเสถียรของอุปกรณ์”
เมื่อจื่อหยงได้ยินเข้า เขาก็เต็มไปด้วยความสงสัย ที่เขามาในครั้งนี้ นึกว่าอู๋ฮ่าวเหรินจะเรียกมาสอบถามหรือขอของเพิ่มเติม เพราะถ้าอู๋ฮ่าวเหรินต้องการที่จะทำสิ่งนี้ นอกจากอุปกรณ์แล้ว เขาย่อมต้องการฐานข้อมูลด้านนี้ด้วย
แน่นอนว่า อู๋ฮ่าวเหรินรู้อยู่แล้วว่าจื่อหยงนั้นจะต้องไม่เชื่อเขา แต่ทว่าเมื่อจื่อหยงได้ลองใช้เครื่องไฟฟ้าชีวภาพบำบัดแล้ว เขาก็จะรู้เอง
“แล้วก็นะ เพิ่มเติมจากเรื่องนี้ ผมต้องการที่จะจดทะเบียรสิทธิบัตรสำหรับสิ่งนี้หน่อยครับ ผมไม่รู้ว่าขั้นตอนมีอะไร และต้องไปที่ไหนบ้าง?”
“สิทธิบัตร? นายเอาข้อมูลพื้นฐานของอุปกรณ์ที่จะจดสิทธิบัตรมาให้ฉัน, แล้วเดี๋ยวฉันจะใครไปจัดการให้”
ถึงแม้ว่าจื่อหยงจะรู้เรื่องเกี่ยวกับปัญหาการจดสิทธิบัตร แต่เขาก็ไม่สามารถจัดการให้ได้ เขาต้องการหาใครซักคนที่ชำนาญมาให้
“นี่ครับ ข้อมูลพร้อมแล้ว”
“นายก็รอชั้นหน่อยละกัน OK, มีอะไรอีกมั๊ย?”
“มีครับ ผมต้องการวัตถุดิบสองชนิดนี้เพิ่ม ผมต้องการมันมาผลิตเครื่องไฟฟ้าชีวภาพบำบัดเป็นจำนวนมาก ของที่ศูนย์วิจัยให้มามันไม่พอครับ ถ้าผมหาจากที่นี่ไม่ได้ ผมคงต้องหาทางตั้งบริษัทการผลิตที่ต่างประเทศ
“ฉันจะช่วยคุณเรื่องวัตถุดิบให้ มันไม่น่าจะมีปัญหา วัตถุดิบสองอย่างนั้นเป็นวัตถุดิบที่ทางกองทัพใช้ประจำ มันจึงไม่น่าจะมีการหวงห้ามอะ ซึ่งจริงๆแล้วก็มีบริษัทหลายบริษัทมาซื้อมันไป ดังนั้นนายเองก็ไม่น่าจะมีปัญหา”
หลังจากที่จบธุระแล้ว อู๋ฮ่าวเหรินก็ให้จื่อหยงกลับไป และเขาก็เรียกอู๋เชิงให้ขับรถมาพาเขากลับไป
เมื่อมองท้องฟ้าที่มืดสนิทแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะต้องโดนคุณแม่ดุอีกแล้ว
———————-
