ตอนที่ 4 การสร้างโซลการ์ด
ฮิคารุตื่นขึ้นมาตอนก่อนเที่ยงเล็กน้อย พร้อมกับคอที่แห้งผาก ดูเหมือนว่าจะไม่มีคนมาเยี่ยมสุสานสักเท่าไรที่นี่เลยเงียบสงบมาก อากาศวันนี้ก็สดใส
มีบ่อน้ำอยู่ใกล้ๆ ฮิคารุก็ได้ไปดื่มน้ำจากในบ่อ อาการกระหายหมดไปและแทนที่ด้วยความหิว เขาลูบท้องและคิดว่า
ทำไงดีล่ะเนี่ย ตอนนี้ก็ถังแตกด้วยสิ มีอะไรพอขายได้บ้างมั้ยนะ เสื้อเหรอ อืมมม ไม่ดีกว่าเปื้อนเลือดอยู่
เขาถอดเสื้อออกเพื่อซัก แต่ก็มีแต่จะทำให้เสื้อเป็นรูและคราบสีน้ำตาล[ผป=ใช้บรีสสิ!]
“หนาวชะมัด”
เขาไม่มีเวลาตากเสื้อเลยใส่มันทั้งๆที่เปียกอยู่ และเริ่มคิดว่าจะทำอะไรต่อดี
สองอย่างนี้จำเป็นที่สุดสินะ เขาได้ลองค้นความทรงจำของโรแลนด์เพื่อหาวิธีหาเงิน
“หืมม?”
ความทรงจำของโรแลนด์นั้นจางกว่าเมื่อวาน ความรู้นั้นยังคงอยู่แต่ว่าประสบการณ์ ความรู้สึก และความทรงจำที่สำคัญๆ นั้นค่อยๆจางลงไป ความรู้สึกเหมือนกับว่ามันเป็นประสบการณ์ที่ได้ยินจากคนอื่น เขารู้สึกว่าโรแลนด์นั้นได้ละทิ้งร่ายกายของเขาไปอย่างไม่ติดค้างแล้ว
“ยังไงก็เถอะ เราก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปล่ะนะ”
จากความทรงจำของโรแลนด์ ฮิคารุสะดุดเข้ากับสิ่งหนึ่ง การทำโซลการ์ด คล้ายกับโซลบอร์ดของเขา แต่ถ้าจะให้อธิบายง่ายๆ เลยก็คือบัตรประชาชน ทั้งกิลด์นักผจญภัย กิลด์การค้า กิลด์นักแปรธาตุ นั้นจะออกกิลด์การ์ดให้ในขณะที่ทางวิหารนั้นจะออก โซลด์การ์ดให้ ทั้งสองอย่างนี้นั้นมีส่วนต่างกันอยู่ แต่ก็ใช้เป็นเหมือนบัตรประชาชนได้เหมือนกัน
“กิลด์นักผจญภัยสินะ”
กิลด์นักผจญภัยจะออกกิลด์การ์ให้ฟรีในการสมัครครั้งแรก ส่วนกิลด์อื่นนั้นจะมีค่าธรรมเนียมอยู่ แต่ก็ไม่ได้เยอะมากนัก แต่เขาถังแตกอยู่
“แล้ว ไอ้กิลด์นักผจญภัยเนี่ยมันอยู่ที่ไหนหว่า”
ตำแหน่งของกิลด์นั้นไม่ได้อยู่ในความทรงจำของโรแลนด์ ฮิคารุออกจากสุสานและเดินไปที่เมือง แล้วก็เจอเข้ากับทหารยามที่ออกลาดตระเวณอยู่ เขาเลี้ยวเข้าไปในตรอกมืด เขาแชอาจจะมีสกิล ลอบเร้น ก็จริงแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาที่จะทดสอบมัน
เอาไว้ค่อยไปลองทีหลังแล้วกัน
ยิ่งเดินไปก็ยิ่งเงียบ ฮิคารุค่อยๆออกห่างจากถนนหลักเรื่อยๆ และข้างหน้านั้น เขาก็เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังวาดอะบางอย่างบนกำแพงในตรอกนั้นด้วยชอล์ค
“เอาล่ะ”
เราต้องทำได้! การที่ผู้ใหญ่น่าสงสัยเข้าไปคุยกับเด็กนั้นอาจจะทำให้เกิดความสงสัยได้ แต่ว่า ฮิคารุนั้นยังหนุ่มอยู่
“สวัสดี”
พอเห็นคนแปลกหน้าเข้ามาทัก เด็กน้อยก็เริ่มสั่นกลัว เพราะว่าเขานั้นทั้งเปื้อนแล้วยังมีกลิ่นอายของชนชั้นสูงอีก
“ไม่เป็นไรนะ พี่แค่อยากจะมาถามทางน่ะ กิลด์นักผจญภัยไปทางไหนเหรอ”
“พี่จะไปกิลด์นักผจญภัยเหรอคะ”
“ใช่แล้ว”
แล้วในที่สุดเด็กน้อยก็กล้าคุยกับเขา
“อืออออ เดินตรงไปตามตรอกนี้ค่ะ แล้วจะเจอกับถนนหลัก เดินข้ามถนนไปแล้วเข้าไปในตรอก จากนั้นตรงไปเรื่อยๆ พอถึงถนนหลักอีกรอบแล้วก็เลี้ยวขวา เดินไปอีกประมาณห้านาทีพี่ก็จะเจอกิลด์ค่ะ”
“เข้าใจล่ะ พี่อยากจะขอบคุณอยู่นะ แต่ไม่มีอะไรให้เลยเนี่ยสิ”
“ไม่เป็นไรค่ะ! ไว้มีเมื่อไรพี่ค่อยตอบแทนหนูก็ได้”
“…อื้ม”
เป็นเด็กที่ร่าเริงจังนะ
กิลด์นักผจญภัยเป็นอาคารใหญ่ที่ทำจากหิน เสียงหัวเราะและเสียงหยาบกร้านของผู้ชายดังออกมาจากข้างใน มีผู้หญิงอยู่บ้างประปราย บางคนก็ล่ำบึ้ก บางคนก็ทำหน้าตาน่ากลัว ไม่ใช่ผู้หญิงที่เจอได้ตามปกติแน่นอน มีปาร์ตี้ของพวกที่อายุน้อยอยู่บ้างเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่จะถูกพวกผู้ใหญ่หยอกล้อไปตามประสา
มีพนักงานประจำอยู่ที่เคาท์เตอร์คนเดียว เธอใส่หมวกใบเล็กสีขาว ขอบสีเงิน และใส่ชุดยูนิฟอร์มที่เข้ากัน กระโปรงยาว และเสื้อนอกที่ปิดด้านหน้าและคลุมยาวไปถึงแขน เป็นชุดที่ดูแปลกๆ เธอเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวย มีผมสีแดง และดูมีแววว่าน่าจะเครียด(ฮา) อายุน่าจะไม่ถึงยี่สิบ
หญิงสาวนั้นอยู่ในหน้าทื่ จัดการเควส พร้อมกับปฎิเสธพวกที่มาขอเดทด้วย
“หืมมม”
ไม่มีใครทันได้รู้สึกตัวว่าฮิคารุเดินเข้ามาแล้วเพราะสกิลของเขา ไม่มีใครพูดอะไรอย่าง “อะไรวะน่ะ กิลด์นักผจญภัยกลายเป็นสนามเด็กเล่นไปตั้งแต่เมื่อไรวะ” เพราะไม่มีสกิลสายจู่โจม การเลี่ยงเป็นจุดสนใจน่าจะดีกว่า
พวกผู้ชายล้อมอยู่ที่พนักงานต้อนรับ ทั้งซ้ายและขวา แต่เธอก็ทำงานไปโดยไม่สนใจพวกนั้น แต่ก็ยังมีพวกหน้าม่อมาจีบเธออยู่ดี เพื่อที่จะรับหรือส่งเควส จะต้องเบียดเสียดผ่านพวกนี้ไป
“ข้ามีที่ดีๆด้วยนา สนใจจะไปด้วยกันมั้ยจ๊ะ”
“เธอโสดใช่มั้ยล่ะ จิล แค่ครั้งเดียวนะ ไปดินเนอร์กับผมเถอะนะ นะ นะ”
“เอ่อ ขอทำกิลด์การ์ดหน่อยครับ”
ด้วยที่ ลอบเร้น ยังเปิดใช้งานอยู่ ฮิคารุเดินผ่านพวกนักผจญภัยเข้าไปและปิดการใช้งานสกิลเมื่อถึงด้านหน้าแล้ว
“อะไรวะ!!!”
“ไอ้เด็กนี่มาจากไหนวะเนี่ย”
ตาของพนักงานต้อนรับที่ชื่อว่า จิล เบิกกว้างด้วยความตกใจเช่นเดียวกับคนอื่น
“เอ่อ..อ่า..แบบว่า”
“รบกวนทำกิลด์การ์ดให้ด้วยครับ” ฮิคารุย้ำ
“ไอ้เด็กเวรนี่พูดอะไรออกมาวะ”
“ไอ้เด็กเปรต กลับไปต่อแถวเลยนะเห้ย”
“ก็ไม่เห็นว่าพวกคุณจะต่อแถวเลยนี่ ผมแค่อยากจะให้พี่พนักงานต้อนรับทำกิลด์การ์ดให้เองนา อีกอย่าง พวกคุณก็ชวนเธอระหว่างที่กำลังทำกิลด์การ์ให้ผมก็ได้นี่นา ใช่มั้ยล่ะ”
หน้าของนัผจญภัยคนหนึ่งขึ้นสี พวกนี้ไม่ได้โง่พอที่จะเปิดศึกตรงนี้ ยังไงก็ตาม
“เห้ย”
“…..เออ”
พวกนั้นส่งซิกกันแล้วก็ออกไปจากอาคารเป็นกลุ่ม
หืมมมม จะจัดการเราตอนที่ออกไปจากกิลด์แล้วสินะ คงงั้นแหละ ไม่มีใครเหลืออยู่ยกเว้นฮิคารุ
พนักงานต้อนรับถอนหายใจและพูดขึ้นว่า
“ฟังนะคะ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าท่านมาจากไหน แต่ว่าถ้ารีบขอโทษซะแล้วพวกนั้นอาจจะไว้ชีวิตโดยแลกกับเงินของท่านก็ได้นะคะ”
ท่านเหรอ? อ๋อ ชุดนี่สินะ
“งั้น พนักงานกิลด์ก็เป็นแค่พวกที่นั่งอยู่เฉยๆแล้วรอดูสมาชิกกิลด์โดนไถเงินสินะ”
“หา?”
“ก็แค่ พูดเรื่องที่คุณละเลยหน้าที่น่ะ องค์กรนี้เนี่ย ตลกเป็นบ้า ที่ปล่อยให้พวกนั้นทำตัวนอกกฎหมายได้น่ะ”
“อะไรนะ!
เธอไม่ได้คาดคิดว่าจะโดนว่า จิลขึ้นเสียง และขึงตาด้วยความโกรธ
“อยากจะเป็นศัตรูกับกิลด์นักผจญภัยงั้นเหรอ”
“เข้าใจล่ะ แม่แต่พนักงานก็คุกคามผมงั้นเหรอ”
“ไม่ใช่ แค่จะเตือนตามปกติ…”
“ทำกิลด์การ์ดให้ได้แล้ว มันเป็นหน้าที่ของคุณ ใช่มั้ยล่ะ”
เธอเงียบไป และจ้องมาที่เขา
สวยเสียของชะมัด ฮิคารุคิด สีหน้าของเขาตอนนี้ดูใจเย็นเป็นอย่างมาก
“ก็ได้ จะออกกิลด์การ์ดให้ วางมือลงตรงนี้”
เธอเอาแผ่นหินออกมา พื้นผืวของมันนั้นดูเหมือนทำมาจากแก้ว มีรูปทรงเรขาคณิตและตัวอักษรโบราณเขียนอยู่ ดูคล้ายๆกับโซลบอร์ด แต่หยาบกว่า แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจคือ
โรแลนด์เคยวิจัยมันนี่นา
อุปกรณืที่จะเชื่อมเครือข่ายเดียวกันกับระบบโซลการ์ดของโบสถ์ ฮิคารุวางมือลงบนแผ่นหิน แล้วก็มีแสงออกมา
“หืมม ดูเหมือนว่านายจะยังไม่เคยมีการ์ดสินะ”
จิลดูรายละเอียดในอุปกรณ์
ฟู่ว คิดว่าโรแลนด์จะมีบันทึกอยู่ในนี้แล้วซะอีก
และ สิ่งนี้เรียกว่า โซลเรคอร์ด (บันทึกวิญญาณ) แบบนี้เองฮิคารุก็คิดว่าวิญญาณของเขากับโรแลนด์นั้นต่างกัน
“ใช่แล้ว”
กระบวนการณ์ไม่ได้ใช้เวลานานนัก และการ์ดของเขาก็เรียบร้อย
[การ์ดกิลด์นักผจญภัย]
[ชื่อ] ฮิคารุ
[สถานที่สมัคร] กิลด์นักผจญภัยสาขาเมือง พอนด์ อาณาจักร พอนโซเนีย
[แรงค์] G
[คลาส] –
สิ่งนี้ไม่ได้อยู่ในความทรงจำของโรแลนด์ ดูเหมือนว่าเขาไม่ค่อยสนใจเรื่องนักผจญภัยนัก
แล้วพนักงานต้อนรับก็ถอนหายใจออกมา
“ก็ไม่อยากอธิบายหรอกนะ แต่มันเป็นงานน่ะ”
แล้วก็เริ่มอธิบายอย่างเสียมิได้
“ลองแตะที่การ์ดดูสิ มันจะมีคลาสที่คุณสามารถเป็นได้จากบันทึกวิญญาณของคุณ เลือกมาอันนึงแล้วความสามารถคุณจะสูงขึ้น จะมีคำอยู่ แล้วตามด้วย God จากนั้นเป็นฉายา ยิ่งชื่อสั้นเท่าไรยิ่งเพิ่มความสามารถมากเท่านั้น ตั้งแต่สามคำลงมาคือหายากมาก แค่สี่ก็ถือว่าเป็นนักผจญภัยระดับสูงได้แล้ว โซลการ์ดกับการ์ดของกิลด์อื่นก็มีเหมือนกัน ”
ฮิคารุแตะนิ้วลงบนบัตร แล้วก็มีรายชื่อโผล่ขึ้นมา (ผป=ขอใช้อิ้งไปเลยนะฮับ)
【Assassination God: Night Stalker】[2]
【Stealth God: Darkness Wanderer】[2]
【Ordinary Chaos God: Eye of the Storm】[3]
【Woods Strolling God: Forest Walker】[4]
【City, Town, and Village People Rescue God: Civilian】[10]
“เข้าใจล่ะ”
มีแต่อะไรที่ดูยุ่งยากแฮะ ไงต่อนะ
“ในกรณีของคุณก็คือ 【City, Town, and Village People Rescue God: Civilian】ไม่ก็ [Wealthy City and Townspeople Rescue God: Money Worker] สินะ”
“ชะ..ใช่ …ใช่แล้ว”
“ทำไมอยู่ดีๆก็เอะอะขึ้นมาล่ะ”
“เปล่าซะหน่อย”
เอาให้ดูไม่ได้ สกิลทรีของเราต้องทำให้มันเป็นแบบนี้แน่ๆ ฮิคารุเลือก Civilian แล้วให้จิลดู
“เห็นมั้ย ว่าแล้วเชียว” เธอว่าแล้วก็ชี้ไปที่การ์ด
“คุณสามารถรับเควสได้จากกระดานข่าว แล้ววางกิลด์การ์ดของคุณที่เควสนั้นเพื่อรับงาน เพื่อให้งานออกมาดี ควรไปเช็คข้อมูลที่ห้องอ้างอิงก่อน”
จิลอธิบายเพิ่มอีกนิดหน่อย
นักผจญภัยจะถูกแบ่งเป็นแรงค์โดยเริ่มจาก G แรงค์และตามด้วย F,E ไปจนถึง A หลังจากนั้นคือแรงค์ S เป็นแรงค์สูงสุด
นักผจญภัยจะถูกเลื่อนขั้นได้ตามผลงาน และยิ่งเลื่อนขั้น เควสก็จะยิ่งยากขึ้น
นักผจญภัยจะถูกแบ่งออกตามความเชี่ยวชาญ เชี่ยวชาญด้านสมุนไพรก็ Plant Hunter เชี่ยวชาญด้านการหาสินแร่ก็ Jewel Hunter Monster Hunter คือพวกที่เชี่ยวชาญด้านการรับมือกับมอนสเตอร์ เป็นต้น
ถ้าคุณเชี่ยวชาญด้านไหนแล้วอาจจะมีคำร้องเจาะจงถึงตัวคุณ
คุณสามารถเลือกคลาสได้ตามใจ โดยไม่ต้องแจ้งกับกิลด์ก่อน ยิ่งคลาสที่มีชื่อสั้นมากเท่าไร คุณก็จะมีชื่อเสียงมากเท่านั้น ยิ่งฝึกมาก โซลแรงค์ของคุณก็จะยิ่งเพิ่มขึ้น คลาสที่ให้เลือกก็จะยิ่งมีมากขึ้น
ดูเหมือนว่า โซลแรงค์จะสามารถเพิ่มได้โดยการ ฆ่ามอนส์เตอร์และชิงวิญญาณบางส่วนมา และยิ่งทำให้แข็งแกร่งขึ้น
นี่เป็นสิ่งที่มาจากความทรงจำของโรแลนด์ แต่ดูเหมือนว่าโซลแรงค์ของเขาก็ไม่ได้ไม่ได้เพิ่มขึ้น ดูเหมือนว่าเหล่าชนชั้นสูงจะเริ่มออกล่าหลังจากเป็นวัยรุ่นสินะ เลเวลอัพเหรอ?
สัตว์ธรรมดานั้นจะแตกต่างกับพวกมอนสเตอร์ โดยวัดจากว่ามันสร้างความเดือดร้อนให้มนุษย์มั้ย ร่างกายของมอนสเตอร์นั้นสามารถทำได้หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นอาหาร เครื่องสวมใส่ และของใช้ในชีวิตประจำวัน จะเอามาขายให้กิลด์ก็ได้เช่นกัน
“เท่านี้ล่ะ ไม่อธิบายอีกรอบหรอกนะ”
“ไม่เป็นไร เข้าใจแล้ว”
“ไปไหนก็ไปซะ อย่ามารบกวนเวลาทำงาน”
