ตอนที่ 44 เมืองใต้ดินของเทพโบราณ 3
ฮิคารุแง้มประตูออกไปดูข้างนอก ลาเวียก็ตามมาเช่นกัน ห่างออกไปประมาณสิบเมตร มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังเถียงกันอยู่
“ก็บอกแล้วไงว่าจะออกไปเอาน้ำมันศักดิ์สิทธิ์มาเพิ่มน่ะ”
“แหลหน้าด้านๆ ไม่คิดจะกลับลงมาอีกแล้วใช่มั้ยล่ะ แล้วก่อนหน้านี้ดันมาทำเป็นพูดว่า[พวกเราคือแรงค์ C ที่เก่งที่สุดของแถวนี้เลยนา] สุดท้ายก็เอาแต่สำรวจในที่ที่เค้าสำรวจกันแล้วทั้งนั้นน่ะ”
“ฟังนะ คุณกาฟ คุณเป็นชนชั้นสูงนะ ดังนั้น…”
“ไม่ใช่!”
“ก็ได้ก็ได้ เผื่อว่าคุณยังไม่รู้นะพวกอันเดดน่ะมันจะมีพลังเยอะขึ้นตอนกลางคืน ไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้พวกมันพลังเยอะขึ้นน่ะ”
“ก็เพราะว่าพวกนายเอาแต่เอ้อระเหยอยู่นั่นยังไงเล่า”
“ศัตรูหลังกำแพงนั่นมันแข็งแกร่งเกินไป”
หืม พวกนั้นเป็นแรงค์ C นี่นะ ยังไงก็ต้องรู้ว่าเวลาไหนควรถอยล่ะ
ฮิคารุมองสำรวจพวกนั้น พวกนักผจญภัยในกลุ่มนั้นมีอายุราวๆยี่สิบกลางๆ คนหนึ่งกำลังคุยอยู่ส่วนที่เหลือนั้นกำลังคุยกันอยู่ด้านหลัง
ชายแก่คนที่เขากำลังคุยอยู่นั้น คุณกาฟ อายุประมาณห้าสิบหกสิบปี ใส่ชุดที่พวกชนชั้นสูงใส่เวลาออกไปล่าสัตว์ ซึ่งไม่เหมาะกับดันเจี้ยนด้วยประการทั้งปวง
ทำให้เข้าใจได้ว่าทำไมพวกนักผจญภัยถึงเรียกเขาว่าชนชั้นสูง
“รู้แล้วน่า แต่ข้าอยากไปหลังกำแพงนั่น”
“เอ่อ งั้นเรามานั่งกันก่อนดีมั้ย บางทีคุณน่าจะเหนื่อยกับการเดินมามากแล้ว”
“ไม่ว้อย”
“ขาสั่นพั่บๆแล้วนั่น น้ำหน่อยมั้ย”
พวกนั้นนั่งรวมกันเป็นวงกลม โดยมีตะเกียงเป็นจุดศูนย์กลาง เมื่อฮิคารุลองตั้งใจมองดูคนข้างๆกาฟอีกที จากที่ตอนแรกคิดว่าเป็นผู้ชายแต่ว่าดูเหมือนว่าเธอคนนี้จะเป็นผู้หญิง สูงและสมส่วน ผมสีเทาอมน้ำเงิน ตัดสั้น ภายใต้ผ้าคลุมนั้นเธอใส่เกราะที่ป้องกันเฉพาะส่วนสำคัญเท่านั้น
ใส่เกราะโซ่ถักไว้อยู่ด้วยรึเปล่านะ
แล้วเขาก็เห็นดาบทั้งสองที่แขวนอยู่ข้างหลัง
หืม ดาบคู่เหรอ หายากนะเนี่ย ดูเหมือนอัศวินเลยแฮะ แต่แถวนี้คงไม่มีอัศวินหญิงอยู่หรอกมั้ง
“ฟังนะ ตอนนี้พวกเราอยู่ตรงนี้ ส่วนที่ถูกสำรวจไปแล้ว” กาฟพูดและชี้ไปที่จุดหนึ่งบนแผนที่
อ๊ะ นั่นคงเป็นแผนที่สินะ
“แผนที่เหรอ ลองไปดูซะหน่อยแล้วกัน ลาเวียรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ อย่าไปไกลดกินระยะของตะเกียงล่ะ”
“จะไปไหนเหรอ”
“สอดแนมน่ะ”
ฮิคารุเปิดสกิลแล้วแอบย่องออกไป อาจจะมีปัญหาถ้าเกิดว่าหนึ่งในนั้นมีสกิลตรวจจับ แต่ว่าคนส่วนใหญ่ไม่ค่อยจะมีใครมีสกิลตรวจจับกัน ส่วนมากก็มีแค่ในสายของ สัญชาตญาณเท่านั้น
“อีกแค่วันเดียวเอง อย่างน้อยก็ขอไปดูนอกกำแพงหน่อยเถอะ” กาฟว่า พร้อมกับวางกองกระดาษลงข้างๆเขา ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่บนซากกำแพงอยู่
ฮิคารุเข้าไปใกล้ในระยะห้าเมตร จากนั้นก็เช็คโซลบอร์ดของพวกนักผจญภัย C แรงค์ดู และพบว่าค่อนข้างเก่งทีเดียว แต่ก็ไม่ได้เกินคาดนัก ธนู 4 เวทน้ำ 4 สะดุดตาเขาอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้น่าสนใจมากนัก บางทีพวกเขาน่าจะสู้โดยใช้จุดเด่นของแต่ละคนเพื่อกลบจุดด้อยของคนอื่น
แล้วก็ ตาแก่นี่สินะ
【Soul Board】Gafrasti N. Valves
Age: 62 Rank: 10
50
【Magical Power】
..【Mana】1
..【Spirit Affinity】
….【Earth】1
【Willpower】
..【Mental Strength】5
..【Faith】
….【Holy】5
【Intuition】
..【Intelligence】
….【Arithmetic】1
….【Language】1
..【Memory】2
เดี๋ยวนะ กราฟาสตี้ นี่มันชื่อของคนที่เขียนหนังสือที่เราเคยอ่านนี่นา
และจากตัวเอ็นในชื่อก็ชัดแล้วว่าเขาเป็นชนชั้นสูง
แล้วบอกว่าตัวเองไม่ใช่ชนชั้นสูงเหรอ ปิดบังไม่เก่งเลยแฮะ
เพราะจากมุมมองของพวกนักผจญภัย ดูยังไงก็ชนชั้นสูงชัดๆ
เอาล่ะ บางทีผู้หญิงคนนี้คงจะเป็นบอดี้การ์ดสินะ
【Soul Board】Aglaia Van Houtens
Age: 21 Rank: 26
12
【Vitality】
..【Stamina】2
..【Immunity】
….【Disease Immunity】1
….【Toxic Immunity】1
【Magical Power】
..【Mana】3
【Physical Strength】
..【Strength】4
..【Weapon Mastery】
….【Sword】2
….【Long Spear】2
….【Armor】2
【Willpower】
..【Mental Strength】2
..【Faith】
….【Evil】3
……【Accursed Magic】1
【Intuition】
..【Instinct】6
เวทคำสาบงั้นเหรอ (Accursed Magic) แล้วไหนจะชื่อกลางอีก แวน เหรอ ไม่เห็นจะมีในความทรงจำของโรแลนด์เลยแฮะ
“เชี่ย!”
——————————————————————–
อัคไลอาหันมาและจ้องมาทางฮิคารุ ทำให้เขานิ่งไปทันที แสงไฟน่าจะถูกบังเพราะกราฟาสตี้หมดแล้วแต่เธอก็ยังจ้องมาทางนี้อยู่ดี
“มีอะไรเรอะ อัคไลอา”
“ท่านวาล์ว ดูเหมือนว่าจะมีพวกสอดรู้อยู่แถวนี้น่ะค่ะ”
กราฟาสตี้รีบลุกขึ้นแล้วหันมองรอบๆ
“มาจากพวกชนชั้นสูงเรอะ”
“ไม่ทราบค่ะ”
“จัดการซะ”
“รับทราบ”
พวกนักผจญภัยไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“พูดอะไรน่ะคุณกาฟ ผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่ลงมาที่นี่ยังไม่เคยสู้สักครั้งเลยนะ เป็นนักเวทงั้นเหรอ เห็นมีดาบคู่อยู่ด้วยน่ะ”
อัคไลอาเมินพวกผู้ชายแล้วเริ่มร่ายมนต์
“โอ้เทพแห่งห้วงลึกเอ๋ย ข้าขอยืมพลังของท่าน นามของข้าคือ อัคไลอา แวน โฮวเทน จงทำให้ศัตรูของข้าหลับไปเสีย”
ก้อนมานาสีม่วงค่อยๆก่อตัวและขยายออกมาเป็นวงกว้าง
“อะไรเนี่ย ไม่มีอะไรนี่หว่า”
“ไม่ครับหัวหน้า โอลฮันเต้เป็นอะไรก็ไม่รู้ครับ”
หนึ่งในนั้นคอพับและร่วงลงกับพื้น
“นี่เธอทำอะไรลงไปน่ะ”
“เงียบซะ เจ้าคนน่าสมพช หมอนั่นแค่หลับไปเท่านั้นล่ะ เวทนี้น่ะมีผลกับแค่พวกที่คิดจะเป็นศัตรูเท่านั้นล่ะ”
“ศัตรูเหรอ”
“แปลว่านักธนูของพวกนายประสงค์ร้ายกับลูกค้าอยู่สินะ ถึงว่าเห็นมองมาทางเราบ่อยๆ ช่างเถอะ เป็นยังไงบ้าง”
เธอส่ายหัว
“ไม่มีใครเลยค่ะ บางทีข้าคงจะคิดไปเอง ขออภัย”
“ไม่เป็นไร ฉันพาเธอมาที่นี่ก็เพื่อการนี้ล่ะ ภูมิใจไว้เถอะนะ” กาฟพูดแล้วก็ชะงัก
“ท่านวาล์ว”
“หายไปแล้ว!” กาฟพูดออกมาอย่างตื่นตกใจ แล้วชี้ไปที่ข้างๆของตัวเอง
“เอกสารหายไปแล้ว!”
ช่วงที่อัคไลอาร่ายเวทอยู่นั่นเอง ฮิคารุใช้จังหวะนั้นเข้าไปฉกกองเอกสารมา เพราะว่ากองเอกสานั้นวางอยู่หลังก้อนหินทำให้กว่าจะรู้ตัวต้องใช้เวลาสักครู่เลยทีเดียว
ในตอนนั้นฮิคารุรู้สึกผิดที่ไปขโมยของมาจากคนที่ไม่รู้อะไรเลย แต่ว่าก็ช้าไป ขโมยมาเรียบร้อย
พวกนั้นน่าจะอยากฆ่าเราอยู่หรอกนะ เราใช้เสร็จแล้วค่อยเอาไปคืนดีมั้ยนะ ถ้าเป็นในชีวิยตก่อนหน้านี้เราคงรู้สึกแย่กว่านี้ล่ะนะ
แล้วก็มีบางอย่างที่กวนใจฮิคารุอยู่
ตาแก่นั่นดูระแวงพวกชนชั้นสูงแฮะ แล้วยังมาที่นี่แบบลับๆอีก ชักเริ่มมีกลิ่นแหม่งๆแล้วแฮะ
ฮิคารุเดินกลับเข้าบ้านและปิดประตูแน่นเพื่อไม่ให้แสงเล็ดลอดออกไป จากนั้นก็จุดตะเกียงแล้วก็เอาเอกสารออกมาวาง
“อะไรน่ะฮิคารุ”
อย่างที่คิด เอกสารใบบนสุดมันคือแผนที่นั่นเอง มีโน้ตเล็กๆมากมาย มันทำให้เขานึกถึงสถานที่หนึ่ง
“ลาเวีย คุ้นๆบ้างมั้ย”
“หืม ไหนดูซิ เดี๋ยวนะ จริงอ้ะ” ลาเวียก็คิดเช่นกัน “นี่มันแบบเดียวกับที่เมืองหลวงเลยนี่นา”
“รีบอ่านเถอะ เดี๋ยวเอาไว้จะอธิบายทีหลัง”
“อื้ม”
ด้วยตรวจจับมานา ตอนนี้พวกกราฟาสตี้ยังไม่ออกจากตรงนั้น ฮิคารุได้ยินเสียงตะโกนว่า”รีบตามหาซะ!”ดังอยู่ไม่ไกล
เอกสารทั้งกองส่วนใหญ่จะเป็นพวกตารางไม่ก็แผนที่ เพราะอย่างงั้นพวกฮิคารุก็เลยอ่านคร่าวๆโดยใช้เวลาแค่สิบห้านาที
ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องการค้นคว้าเกี่ยวกับราชวงศ์ โพเอลซิเนีย
[ราชวงศ์โพเอลซิเนีย รู้จักกันในฐานะของราชวงศ์โบราณ ปรากฎออกมาเมื่อประมาณไม่เกินหกร้อยปีก่อน สิ่งที่ยังเป็นปริศนาคือทั้งๆที่ราชวงศ์นี้เป็นราชวงศ์ที่มีกองกำลังที่แข็งแกร่งและเกือบจะครองได้ทั้งทวีป แต่ว่า แทบไม่มีข้อมูลใดๆหลงเหลืออยู่เลย เหลือเพียงแค่บทกลอนที่กล่าวถึงการล่มสลายเท่านั้น]
และหน้าต่อไปคือหน้าสุดท้าย
ราชาของโพเอลซิเนียเป็นผู้ที่มีความสามารถทางด้านอาคม
เป็นพลังที่รุนแรงยิ่งกว่าเวทจิตวิญญาณ
แล้วใช้มันเป็นบันไดเพื่อราชวงศ์
เขานำความรุ่งโรจน์มาสู่ตนและยกตนเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์
และจะครอบครองทั้งผืนทวีป
แล้ว จี โพเอลซิเนีย ก็ถูกลบหายไป ในวันแห่งรุ่งสาง
ลบหายไปเหรอ แปลว่านี่คือสาเหตุที่ล่มสลายไปสินะ
สิ่งที่เตะตาเขาก็คือ พลังที่แข็งแกร่งกว่าเวทจิตวิญญาณ ไม่ใช่ ”เวทมนต์” แต่เป็น “อาคม”
การใช้มานาของตนเพื่อยืมพลังของจิตวิญญาณให้สร้างปรากฎการณ์เหนือธรรมชาติขึ้นมา นั่นคือ เวทจิตวิญญาณ
เวทรักษาเป็นการใช้มานาของตนเองโดยตรงแก่ผู้ที่บาดเจ็บเพื่อเร่งความสามารถด้านการฟื้นตัว
ส่วน อาคม หรือก็คือศาสตร์ที่ต่างออกไปโดยไม่พึงจิตวิญญาณหรือพระเจ้า ยกตัวอย่างก็เวทที่เรียกฮิคารุมานั่นแหละ แต่ว่ามันต้องใช้ตัวกระตุ้นอย่างหินเวทเพื่อใช้มัน
แล้วก็บรรทัดที่ว่า “วันแห่งรุ่งสาง” ก็กวนใจฮิคารุอยู่ไม่น้อย ที่โลกนี้มรปฏิทินอยู่ แต่ว่าในนั้นไม่มี วันแห่งรุ่งสาง อยู่เลย
นหมายความว่ายังไงกันนะ
แล้วก็ยังมีอีกกอย่างหนึ่ง
“เมืองใต้ดินของเทพโบราณ”
ชื่อของดันเจี้ยนนี้ แล้วก็คำว่าศักดิ์สิทธ์นั่นอีก
“ฮิคารุ หรือว่าดันเจี้ยนนี่จะเกี่ยวข้องกับการล่มสลายของ โพเอลซีเนียน่ะ”
“อืม…เดี๋ยวสิ หรือว่า…”
แล้วฮิคารุก็จับสัมผัสของอัคไลอาที่ตรงมาทางนี้ได้
ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็เปิดประตูเข้ามาและพบเอกสารของกราฟาสตี้ แต่ไม่พบร่องรอยของผู้ที่ขโมยมันมาอยู่เลย
