ตอนที่ 85 คลอร์ดกับลูกะ
“นาย……เป็นใครกันแน่ ผิดปกติมาก ที่องค์ราชินีจะแนะนำให้มารู้จักกับฉัน”
โดนสงสัยอย่างหนัก ถึงจะระวังตัวเต็มที่—-แต่คลอร์ดก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ต่างออกไป
“ผมขอให้คนคนหนึ่งช่วยแนะนำนักเรียนที่มีอำนาจในคิรีฮาลเท่านั้น ไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของคุณคลอร์ดกับองค์ราชินีมีเลย”
“……ดูเหมือนจะไม่ค่อยรู้เรื่องของคิรีฮาลสินะ จะบอกให้ก็ได้ ฉันเป็นญาติฝ่ายแม่ของราชวงศ์ไง”
“ตระกูลดยุคเหรอครับ?”
“คิรีฮาลไม่มีดยุคหรืออะไรอีกแล้ว ถ้าจะให้พูดก็ต้องบอกว่าไม่มีราชวงศ์แล้ว……เรื่องนั้นเพราะว่าสายเลือดกษัตริย์โดยตรงได้แพ้ไปตั้งแต่ตอนก่อตั้งสหพันธรัฐเมื่อ 100 ปีก่อนแล้วไง”
“กล่าวคือภายในคิรีฮาลตระกูลมิราลูก้าของราชินีมัลเกโด้กับ ตระกูลซาฮาร์ดของคุณคลอร์ดเป็นศัตรูกันอย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่แล้ว ดังนั้นไม่มีเหตุผลอะไรที่จะแนะนำฉันอยู่แล้ว?”
“แต่คุณไม่ได้สงสัยเลยว่าจดหมายแนะนำตัวเป็นของปลอม ถึงสีหน้าจะแสดงความเป็นศัตรู แต่คุณก็คงคิดว่าองค์ราชินีมีเหตุผลที่เลือกคุณอยู่ใช่ไหมครับ?”
“……ก็นะ ครอบครัวบอกว่า สำหรับตอนนี้ที่มีผู้อำนวยการเป็นคนของซูบร้า การมาเรียนเนี่ยถือเป็นอะไรที่โง่เง่ามาก แต่ฉันก็ไม่สนสิ่งนั้นแล้วมาเข้าเรียนเองไง”
อืม ฮิคารุพยักหน้า
สรุปคือราชินีตั้งใจจะผูกมิตรกับตระกูลซาฮาร์ดผ่านคนที่แปลกแยกอย่างคลอร์ดก็เป็นได้
“เหตุผลที่ฝืนมาโรงเรียนเพราะผู้หญิงที่อยู่ตรงนั้นใช่ไหมครับ”
ลูกะที่ยังแอบอยู่หลังคลอร์ดถึงกับสะดุ้ง
“……ก็อย่างนั้นแหละ”
“ยอมรับง่ายๆเลย เป็นคนของลูดันช่าใช่ไหมครับ”
“ในเมื่อองค์ราชินีแนะนำฉันอย่างนี้ นายคงไม่ใช่ศัตรูของฉันสินะ? ถ้าหากตั้งตัวเป็นศัตรูจะทำให้องค์ราชินีอับอายไปด้วย เจ้าหนูที่ฉลาดคงไม่ทำอย่างนั้นแน่ๆ”
“ไม่ชอบให้เรียกอย่างนั้นสักเท่าไรเลยครับ”
“นายเองก็ฉลาดพอตัวไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ใช่อันนั้น แต่เป็นเจ้าหนูต่างหาก”
ฮึ คลอร์ดยิ้มออกมาเล็กน้อย
“แล้วเป้าหมายของนายคืออะไร? อยากให้ฉันทำอะไร? แล้วอย่าคิดจะใช้ลูกะเป็นจุดอ่อนเชียว ไม่งั้นเตรียมให้หัวกับตัวบอกลากันได้เลย”
ดูเหมือนไม่คิดจะถอนคำว่า “เจ้าหนู” สินะ
ฮิคารุถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
“คุณคลอร์ด ถ้าคิดจะปิดบังความสัมพันธ์ของคุณลูกะแล้วละก็ ลองย้อนกลับไปดูตัวเองก่อนด้วยครับ”
“ว่าไงนะ?”
“จากคำพูดของคุณเมื่อครู่ตั้งใจจะบอกว่า ‘เก่งด้านดาบ’ เพราะถ้าเป็นคนที่ถือหอกแล้วละก็คงบอก ‘จะแทงให้ทะลุหัวใจ’ มากกว่า ถึงจะรู้ว่าคุณเก่งดาบ แต่ไม่รู้ว่ามีเหตุผลอะไร——ถึงต้องอุตส่าห์มาเรียนหอกสั้นกับอาจารย์ของลูดันช่าอย่างนี้ แต่อย่างน้อยอย่าพูดเรื่องเกี่ยวกับดาบจะดีกว่าครับ”
“……เรื่องนั้น ก็มีเหตุผลอยู่……”
คลอร์ดพึมพำออกมาเบาๆ ดูเหมือนเขายืนกรานเหตุผลที่มาเรียนคือ “เข้ามาคลุกคลีกับลูดันช่าเพื่อสืบข้อมูล” อยู่ ซึ่งคนรอบตัวคงเอือมอยู่เหมือนกัน
“ข้อต่อไป ระหว่างคาบเรียนจ้องคุณลูกะมากเกินไป ต่อให้เป็นพวกที่เรียนหอกสั้นอย่างจริงจังก็ต้องรู้สึกตัวอยู่แล้ว เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับคุณลูกะ แถมคุณลูกะเองน่าจะเป็นที่หมายปองจากผู้ชายลูดันช่าอยู่แล้วนี่ครับ?”
“ระ เรื่องนั้นมันก็”
“คลอร์ด มองฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“……โทษทีนะ ทั้งที่อยู่ใกล้ขนาดนี้ แต่จะไม่ให้มองเธอคงทำไม่ได้หรอก”
“คลอร์ด……”
“ลูกะ……”
ทำไมบรรยากาศมันเริ่มเป็นสีชมพูอีกแล้ว
ฮิคารุเลยกระแอมเพื่อไล่สิ่งนั้นออกไป
“คุณลูกะ มีตำแหน่งอะไรในลูดันช่าหรือครับ?”
“ฉัน……เป็นพระราชธิดาลำดับที่สามค่ะ”
เจ้าหญิงงั้นเหรอ
ความสัมพันธ์ที่ยุ่งยากอีกแล้ว
“ถือเป็นเส้นทางรักที่เต็มไปด้วยขวากหนามนะเนี่ย”
“ทราบอยู่แล้วค่ะ……ฉันคิดจะออกจากสหพันธรัฐอยู่ค่ะ”
“ลูกะ! ยังพูดเรื่องนั้นอีกเหรอ!”
“แต่คลอร์ด คนที่สนับสนุนพวกเรามีแค่ท่านพ่อกับคนที่สนับสนุนตระกูลซาฮาร์ดเท่านั้น เรื่องนี้—-ถ้าให้คนอย่างคุณฮิคารุ ที่รู้เรื่องราวของภายนอกมาช่วยออกความเห็นมันจะไม่ดีกว่าเหรอ?”
“มันก็ใช่อยู่หรอก แต่ยังเชื่อใจเขาไม่ได้”
“มีแต่ต้องเชื่อใจแล้วไม่ใช่เหรอ เพราะรู้ความสัมพันธ์ของพวกเราแล้วด้วย”
ลูกะส่งสายตาที่ตัดสินใจอย่างแน่วแน่มาทางฮิคารุ
(……เดี๋ยวสิ ทำไมผมถึงเข้าไปพัวพันกับเรื่องยุ่งยากอีกแล้วเนี่ย?)
มันสายเกินไปแล้วที่จะมานึกเสียใจภายหลัง
“คุณฮิคารุ ถ้าคลอร์ดให้ความร่วมมือ จะร่วมมือกับพวกฉันหรือเปล่าคะ?”
“……แย่นะเนี่ย ที่ขอความร่วมมือไม่ใช่ผมด้วยนี่สิ”
“หมายความว่ายังไงคะ”
“ถ้ามาถึงขนาดนี้แล้วคิดว่าควรบอกเรื่องต่อจากนี้ให้ฟังน่าจะดีกว่า จริงๆแล้วงานของผมจบตรงแค่หาคนเท่านั้นเอง”
ดูเหมือน “ลงเรือลำเดียวกัน” ของฮิคารุ จะค่อยๆถลำลึกลงไปเรื่อยๆ
“เป็นเรื่องดีสำหรับทั้งคู่ครับ ตอนนี้กำลังเคลื่อนไหวโดยก่อตั้งองค์กร ‘สหพันธ์นักเรียน’ ที่ก้าวข้ามพรมแดนของทั้ง 7 ประเทศครับ”
ฮิคารุพูดเรื่องนั้นด้วยสีหน้าที่จริงจัง ทำให้ทั้งคู่ตั้งใจฟัง
“อืม”
ลาเวียที่กลับมาจากห้องสมุด เห็นฮิคารุที่กลับมาก่อนกำลังคร่ำครวญอยู่
“ฮิคารุเป็นอะไรเหรอ? ทำสีหน้าปั้นยากเนี่ย”
“เปล่าหรอก……แบบว่า ไปชวนคนตามที่รีกขอร้องใช่ไหม? แต่ว่า เหมือนผมจะโดนลากไปพัวพันมากกว่าที่คิดนี่สิ”
“ไม่ได้คิดเลยเหรอว่ามันจะเป็นขนาดนี้?”
“คิดอยู่หรอกว่าคงไม่จบที่แค่แนะนำ แต่ว่านะ……”
“วันนี้ได้พบกับตลอร์ดหรือเปล่า? “
“คลอร์ด ซาฮาร์ด คิรีฮาล นั่นสินะ เพราะฟังเรื่องของเขานี่แหละ”
ฮิคารุเล่าเรื่องจุดยืนของคลอร์ดในคิรีฮาลให้ลาเวียฟัง
เรื่องที่เขามีสายเลือดเกี่ยวข้องกับราชินี และเรื่องความขัดแย้งระหว่างตระกูลภายในคิรีฮาล
เรื่องที่เขาตกหลุมรักกับลูกะแห่งลูดันช่า และเรื่องที่ลูกะเป็นพระราชธิดาลำดับที่สามของราชวงศ์ลูดันช่า
“อย่างนั้นเหรอ……ทั้งที่ระบบราชวงศ์ถูกยกเลิกไปตั้งแต่ตอนก่อตั้งสหพันธรัฐแล้ว แต่ยังหลงเหลืออยู่สินะ”
“จะยกเลิกหมดได้หรือเปล่านี่สิ?”
“จากที่ฉันอ่านในหนังสือ มันถูกยกเลิกโดยสมบูรณ์ไปแล้ว แต่ก็มีหนทางเลี่ยงอย่าง การใช้ ‘การสืบทอดตำแหน่งราชวงศ์สหพันธรัฐ’ อยู่ เพื่อสืบทอดตำแหน่งราชวงศ์มาเรื่องๆ ไง”
“เลยแบ่งออกเป็น 7 ประเทศอย่างนี้สินะ”
ฮิคารุนึกถึงสหภาพยุโรปในโลกของตัวเองขึ้นมา
ถึงจะใกล้เคียงสิ่งโน้น แต่รูปแบบของ “ประเทศ” มันหายไปมากกว่าอยู่
“ราชินีมัลเกโด้ ปล่อยออร่าแบบว่า ‘ไม่อยากจะเป็นราชินี’ ออกมาอย่างเต็มที่ด้วยนี่สิ”
“ถ้ามีการสืบราชบังลังก์ก็จะชักใยได้ง่ายไง ราชวงศ์คิรีฮาลก็คงค่อยกดดันราชินีมัลเกโด้ อย่างลับๆเพื่อให้คิรีฮาลได้ประโยชน์สูงสุดอยู่ก็ได้นี่”
“เพื่อกำจัดสิ่งนั้นเลยแต่งตั้งเลขานุการเอกของจาราซักงั้นเหรอ?”
“ก็เป็นไปได้ จนถึงตอนนี้ส่วนใหญ่สหพันธรัฐจะแต่งตั้งคนประเทศเดียวกันเป็นเลขานุการเอกหรือไม่ก็รัฐมนตรีไง”
“ไม่ใช่แค่เปลี่ยนราชบัลลังค์ทุก 10 ปี แต่รวมไปถึงตำแหน่งเลขานุการเอกกับรัฐมนตรีทั้งหมดเลยสินะ”
“สุดไปเลยเนอะ”
“ยังรอดมาได้นะเนี่ย……”
ในระหว่างที่พึมพำ ฮิคารุก็เปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับความยิ่งใหญ่ของราชาแห่งพอนโซเนีย
“แต่น่าแปลกนะเนี่ย สำหรับคุณคลอร์ดแล้ว น่าจะได้รับการสั่งสอนมาแต่เมื่อก่อนแล้วนี่ว่าคนของลูดันช่าเป็นศัตรู? แล้วทำไมถึงได้หลงใหลคุณลูกะกัน”
“อ้อ……ดูเหมือนตอนพบกันจะยังไม่รู้ฐานะกัน คลอร์ดที่เข้าร่วมงานเลี้ยงของผู้สูงศักดิ์ในสหพันธรัฐรู้สึกอึดอัดเลยผละตัวออกมา แล้วก็พบกับลูกะที่ผละตัวออกมาเหมือนกัน”
“โห! แล้วไงต่อเหรอ?”
“ก็จบแค่นี้แหละ—-อ้าว ลาเวีย?”
ลาเวียที่ตาเป็นประกายโน้มตัวมาทางฮิคารุ
“ถ้าแค่นั้นไม่มีทางมาเป็นคนรักกันได้หรอก! หลังจากนั้นล่ะ? ฝ่ายไหนเป็นฝ่ายสารภาพรักก่อนเหรอ?”
“ดะ เดี๋ยวสิ ไม่ได้ถามถึงขนาดนั้น”
“โธ่! หลังจากนั้นเป็นส่วนสำคัญแท้ๆ”
แล้วฮิคารุก็เข้าใจเหตุผล
ความรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้ของคลอร์ดกับลูกะ ถือเป็น “พวกนิทาน” ด้วย
การที่มาเจอของจริงอย่างนี้ อาจจะทำให้ลาเวียรู้สึกประทับใจอย่างแรงก็ได้
“ละ ลาเวีย……ไว้จะถามให้คราวหน้าก็แล้วกัน?
“ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว!”
ครั้งหน้าที่ว่า คืออีก 3 วันให้หลัง
โรงเรียนจะหยุดในอีก 3 วัน
พอรีกได้ยินว่ารวบรวมคนได้เร็วกว่าที่คิด เลยบอกว่าให้มารวมตัวกันในวันหยุด
แล้วในวันนั้น—-ฮิคารุกับลาเวีย มุ่งหน้าไปยังจุดนัดพบ
สำหรับสหพันธรัฐฟอเรสเทียถือเป็นแค่วันหยุดธรรมดา
แต่ก็เป็นวันที่ควรบันทึกไว้ว่าเป็นจุดเปลี่ยนประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญของสหพันธรัฐเช่นกัน
ซึ่งตอนนี้ยังไม่มีใครรู้เรื่องนั้น
