ตอนที่ 89 การฝึกฝนของคลอร์ด
การประชุมสหพันธ์นักเรียนสิ้นสุดลง แล้วสมาชิกรวมไปถึงรีกก็เดินจากไป
โดยตอนท้ายของการประชุมรีกได้เสนอว่า “อยากให้คุณซิลเวสเตอร์เป็นประธานสหพันธ์นักเรียนยุคแรก” ซึ่งเขาก็ยอมรับ
ถึงสมาชิกส่วนใหญ่จะประหลาดใจที่เลือกซิลเวสเตอร์จากซูบร้า ไม่ใช่ลูมาเนียที่มีอำนาจสูงสุดก็ตาม แต่ซิลเวสเตอร์กลับยอมรับมันอย่างง่ายดาย(ดูเหมือนจะคุยกันล่วงหน้าไว้แล้ว) เลยเป็นไปได้อย่างราบรื่น
“คุณเอคาเทรินา”
ฮิคารุเรียกเอคาเทรินาที่กำลังจะออกไปเป็นคนสุดท้าย
“……มีอะไรอย่างนั้นเหรอ?”
“มีเรื่องอยากอยากจะคุยด้วยนิดหน่อยครับ”
“ฮึ ฉันไม่คิดจะขอโทษเรื่องที่คัดค้านควมเห็นในครั้งนี้หรอกนะ เดิมทีมันไม่สามารถทำให้เป็นจริงได้อยู่—-”
“อยากจะพูดขอบคุณครับ”
“—-ว่าไงนะ?”
“ขอบคุณมากที่ช่วยคัดค้านความเห็นครับ”
“…………”
เอคาเทรินาจ้องมาที่ฮิคารุ
“นายปกติเปล่าเนี่ย? หรือว่าจะเป็นการแกล้งเด็กใหม่?”
“ไม่ใช่ครับ การประชุมที่คืบหน้าโดยไม่มีการคัดค้านหรือค้นหาความเสี่ยงมันอันตรายเกินไป การที่คุณคัดค้านตรงจุดนั้นถือว่าช่วยได้มากจริงๆครับ”
“เปล่าสักหน่อย ฉันแค่พูดอะไรที่มันคิดว่าแปลกๆเท่านั้นเอง”
“แต่ถ้ามีคนอื่นคัดค้านออกมา คุณก็คงเห็นด้วยไม่ใช่หรือครับ?”
“………….”
เธอปิดปากเงียบราวกับโดนจี้ใจดำ
ฮิคารุคิดว่าการที่เธอแสดงความเห็นนั้นอาจจะเพราะว่าตัวเธอเป็นพวกมองโลกในแง่ร้ายก็ได้ หลักฐานคือพอมีคนถามว่า “ควรจะลงมืออย่างไร” ก็สามารถบอกวิธีการออกมาได้ทันที
ไม่ใช่แสดงความคิดเห็นส่วนตัว แต่คิดถึงแนวทางที่การประชุมควรดำเนิน และพิจารณาถึงสิ่งที่ควรทำ—-เธอมีความสามารถที่จะทำสิ่งนั้นได้
พอจะรู้แล้วว่าทำไมตระกูลนี้ถึงส่งคนเข้ารับตำแหน่งในรัฐบาลผสมได้ค่อนข้างมาก
“ฟู่ เข้าใจแล้ว ที่ควรระวังจริงๆไม่ใช่ลูมาเนียแต่เป็นนายสินะ?”
“พูดเรื่องอะไรกัน รีกออกจะเป็นผู้ชายที่ดี แถมฉลาดด้วย”
“พอนโซเนียเป็นประเทศที่น่าหวาดหวั่นจริงๆ ไหนจะมี ‘เคนเซย์’, นักวรรณคดีที่เปี่ยมไปด้วยความรู้อย่างลาเวียจัง ไหนจะผู้ชายที่เจ้าเล่ห์อย่างนายอีก”
“เดี๋ยวสิเอคาเทรินา”
ลาเวียพูดแทรกขึ้นมา
“ไว้พบกันที่ห้องสมุดนะลาเวียจัง”
เอคาเทรินาพูดเช่นนั้นก่อนจะเดินจากไป
“……เป็นเพื่อนที่แปลกดีนะ”
“ตอนที่พูดคุยกันในห้องสมุดก็ดูเรียบร้อยดีอยู่หรอก”
“แล้ว ‘นักวรรณคดีที่เปี่ยมไปด้วยความรู้’ เนี่ยคือ?”
“……โนคอมเมนต์”
“บอกทีสิ ลาเวียที่เอคาเทรินารู้แต่ผมไม่รู้เนี่ยมันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ”
“โนคอมเมนต์!”
ลาเวียหน้าแดงด้วยความเขินอายก่อนจะเดินเข้าไปในเคาน์เตอร์
ฮิคารุเองก็ยิ้มและเดินตามเข้าไปก่อนจะเริ่มล้างถ้วยชาม
“ถึงอย่างนั้น……กลายเป็นเรื่องยุ่งยากนะเนี่ย”
พอฮิคารุพูดขึ้นมา ลาเวียก็หัวเราะ “ฮึๆ”
“หัวเราะอะไรเหรอ”
“ฮิคารุเป็นคนแนะนำตั้งหลายอย่างเองนี่ เพราะอย่างนั้นก็ต้องช่วยเหลือเรื่องสมรสรวมไง?”
“เรื่องนั้นคงต้องให้พวกเขาทำกันเองมากกว่า”
“แต่นอกจากฮิคารุแล้ว ไม่มีใครรู้เรื่องสมรสรวมเลยนะ”
“……เรื่องนั้น มันก็ใช่อยู่หรอก”
“แต่ประหลาดใจจริงๆนะ ที่ฮิคารุบอกว่าจะไปเกลี้ยกล่อมองค์ราชินีโดยตรง คุณ—-แบบว่าดูไม่ค่อยสนใจการกระทำของรีกสักเท่าไรไง”
“หน้าที่ของผมคงมีแค่ ‘เกลี้ยกล่อมราชินี’ เท่านั้น คิดว่าราชินีมัลเกโด้คงไม่เข้ามายุ่งกับกิจกรรมของสหพันธ์นักเรียนหรอก เอาเถอะคงไม่เข้ามายุ่มย่ามในทันทีหรอก”
“แล้วเรื่องช่วยคุณคลอร์ด……จะเอาไงเหรอ?”
ฮิคารุหยุดมือที่เช็ดแก้ว
“เรื่องนั้น—-ต้องการจะถามว่าจะใช้โซลบอร์ดหรือเปล่าสินะ?”
“อือ”
“การที่จะให้คลอร์ดเติบโดได้เร็วที่สุดคือการใช้โซลบอร์ดนั่นแหละ”
“แล้วจะแข็งแกร่งได้ขนาดไหนเหรอ?”
ฮิคารุยักไหล่
“ถึงไหนก็ได้”
“……ถึงไหนก็ได้?”
“คิดว่าน่าจะเป็นยอดนักดาบแห่งทวีปยังได้เลย”
“โกหกน่า”
“พูดจริงๆ”
คลอร์ดมีแต้มเหลืออยู่ 12 ซึ่งเขามี “ดาบ” อยู่ 2 แล้ว ถ้าใส่ไปอีก 8 ก็จะกลายเป็น “ดาบ” 10
ยิ่งไปกว่านั้นถ้าใส่แต้มเข้าไปในปริมาณพลังกาย คงกลายเป็นนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดได้อยู่
หัวหน้ากลุ่มอัศวินของพอนโซเนียอย่างลอวเรนซ์ยังมี “ดาบใหญ่” แค่ 6 ถ้า “ดาบ” 10 จะบอกว่าเป็นหนึ่งในทวีปก็ไม่ใช่การกล่าวอ้างเกินจริงสักเท่าไร
เพราะฮิคารุพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ทำให้ลาเวียทำหน้าขึงขัง
“ทำได้……ถึงขนาดนั้นเลยสินะ”
“การเพิ่มสกิลจะส่งผลออกมาได้อย่างมหาศาล ซึ่งไม่อยากจะใช้มันสักเท่าไร แถมอาจจะรู้ว่าผมแอบทำอะไรลงไปก็ได้”
“แต่ถ้าอย่างนั้น จะเอา 1 เสียงจาจาราซักไม่ได้นี่สิ?”
“จะแอบช่วยเฉียดๆ แบบไม่ให้ผิดธรรมชาติน่ะ……อย่างใช้การสะกดจิต? แต่ยังไงก็ต้องเห็นคลอร์ดสู้จริงก่อนถึงจะรู้”
แล้วคลอร์ดที่มาฝึกพิเศษไม่รู้ทำไมถึงต้องมาตอน “คาบเรียนดาบสั้น”
“ทำไมมีคนมาเพิ่มขึ้นอีกแล้วเนี่ย”
ด้านนอกห้องเก็บของ—-หรือตึกเรียน C มิเรย์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ใต้ร่มไม้พูดออกมาอย่างนั้นในขณะที่มองคลอร์ด
ไม่ใช่แค่คลอร์ดเท่านั้น แต่ลูกะ, ซิลเวสเตอร์แล้วก็พวกเพื่อนๆของอีวานก็มาด้วย
เอคาเทรินาคงจะอยู่ที่ห้องสมุดกับลาเวีย ส่วนเคธี่คงอยู่ห้องวิจัย ทางด้านรีกน่าจะสลัดผู้เฝ้าจับตา(ผู้หญิง) ไม่ได้
“ถ้างั้นอยากจะดูหน่อยว่าคุณคลอร์ดสู้ได้ขนาดไหน”
“นี่ฮิคารุคุง นี่มันคาบเรียนของฉันไม่ใช่เหรอ?”
“หลังจากนี้จะฟังแน่นอนครับ—-อยากให้คุณคลอร์ดกับอีวานช่วยลองสู้กันหน่อย”
“ไม่ใช่ฮิคารุเหรอ?”
คลอร์ดถามออกมา ซึ่งคำถามนั้นมีความหมายแฝงอยู่ คงอยากจะบอกว่า “อยากจะตรวจสอบให้แน่ใจว่านายแข็งแกร่งขนาดนั้นจริงหรือเปล่า”
“คู่ต่อสู้ของคุณคลอร์ดใช้ดาบใหญ่นี่ครับ? ดังนั้นอีวานน่าจะเหมาะกว่าครับ”
“เอาละ ให้ฉันจัดการเอง!”
อีวานที่ได้รับการเรียกชื่อส่งเสียงดีใจออกมา
“พยายามเข้านะอีวาน!”
“อย่าแพ้คนของคิรีฮาลนะเฟ้ย!”
พวกเพื่อนๆส่งเสียงให้กำลังใจ
“งั้นเหรอ……นั่นสินะ ถ้างั้นจะลุยใส่อีวานให้เต็มที่เลย”
“รอก่อนครับ”
ฮิคารุห้ามคลอร์ดที่หยิบหอกขึ้นมา
“ให้ใช้ดาบสั้นครับ ไม่ได้สันทัดเรื่องหอกนี่ครับ?”
“……รู้ได้ยังไงกัน”
“ไม่มีเวลาแล้ว คิดว่าควรจะพัฒนาสิ่งที่เก่งอยู่แล้วครับ ผมไม่มีเวลาให้มาวางมาดทำเท่หรอกนะครับ”
“…………..”
คลอร์ดกำลังสับสน ในระหว่างที่คิดว่าเพราะอะไร อีวานก็บอกออกมา
“ฮิคารุ ดาบกับดาบใหญ่น่ะมันสู้กันไม่ได้หรอก”
“หมายความว่ายังไง?”
“ดาบมือเดียวเป็นแค่ ‘ดาบใหญ่ย่อส่วน’ เท่านั้น ทั้งความเร็วในการแกว่งหรือความรุนแรงดาบใหญ่เหนือกว่าเห็นๆ”
“พูดถึงขนาดนั้น แต่ทำไมโจมตีผมไม่โดนสักครั้งเลยล่ะ”
“ระ เรื่องนั้นเพราะฮิคารุมันผิดปกติไง!”
พออีวานส่งเสียงออกมา ทำให้รอบๆส่งเสียงออกมาว่า “ใช่แล้วๆ”, “ที่ผิดปกติน่ะมันฮิคารุต่างหาก”
ฮิคารุทำสีหน้าเย็นชาไม่สนใจสิ่งนั้น ก่อนจะหันกลับไปหาคลอร์ด
“ถ้าอย่างนั้นแล้ว ใช้ดาบมือเดียวน่าจะดีกว่าครับ”
“แล้วทำไมถึงได้มั่นใจขนาดนั้น? วิชาดาบที่ฉันเรียนมามันก็อย่างที่อีวานบอกนั่นแหละ เป็นแค่ดาบใหญ่ขนาดเล็กเท่านั้น ส่วนใหญ่ใช้ป้องกันตัวเอง แถมยังแฝงพวกพิธีการไว้เยอะด้วย”
“อีกฝ่ายเองก็คิดอย่างนั้นใช้ไหมครับ แสดงว่ามีโอกาสชนะอยู่”
“โอกาสชนะ……?”
“ในช่วงเวลาสั้นๆแค่นี้ไม่มีวิธีที่จะทำให้เก่งขึ้นมาในทันทีได้หรอกครับ แต่ถ้าวิจัยศัตรูดีๆ น่าจะหาโอกาสเอาชนะในพริบตาเดียวได้อยู่ครับ”
“……งั้นเหรอ อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ เข้าใจแล้วจะลองใช้ดาบสั้นก็แล้วกัน”
“ขอบคุณมากครับ”
“แล้วก็—-ฮิคารุ”
ฮิคารุถามกลับไปว่า มีอะไรหรือครับ
“เลิกใช้คำสุภาพกับฉันทีได้ไหม? ที่นี่ฉันได้รับการสอนจากนายนะ”
“แต่ว่า……”
“อย่างน้อยก็อยากให้เท่าเทียมกัน”
“……………”
ฮิคารุคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“ก็ได้ เข้าใจแล้ว กลับกันจะขอเข้มงวดสุดๆไปเลยนะ?”
“อือ กำลังต้องการเลย”
ถึงคลอร์ดจะพูดออกมาอย่างภูมิใจ แต่พวกอีวานที่เห็นฮิคารุยิ้มอย่างนั้นก็ส่งเสียงออกมาว่า “เหวอ” หรือไม่ก็ “ปิศาจกำลังหัวเราะ!”
