“ชั้น…ขาดคุณสมบัติความเป็นพี่ที่ดีสินะ”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้นครับ”
“เหตุการณ์คราวนี้ เป็นความผิดของชั้นเอง ชั้นคิดว่าไม่อยากจะสร้างความเดือดร้อนให้อาโอยางิ แต่ไม่คิดถึงใจของเอมม่า ชั้นสื่อสารสิ่งที่คิดให้เอมม่ารู้เรี่องไม่ได้เลยเผลอขึ้นเสียงดังใส่จนน้องกลัว ทั้งที่เป็นแบบนั้นแต่ชั้นยังต้องให้น้องมายกโทษให้ ชั้นเป็นพี่ที่ไม่ดีเอาซะเลย”
“ผิดแล้วครับคุณชาร์ล็อต”
“เอ๋”
ชาร์ล็อตทีท่าทีละล้าละลังหันมาสบตาผม
ผมมองเธอตากลับ ยื่นมือกอดเอมม่าที่กำลังแอบอยู่ข้างหลังผม
“ผมไม่รู้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนั้นคุณชาร์ล็อตเสียงดังมากน้อยแค่ไหน แต่ในมุมมองของผม ผมเห็นแค่ว่าคุณชาร์ล็อตพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้น้องเติบโตเป็นผุ้ใหญ่ที่ดีครับ เอมม่าก็เข้าใจเรื่องนี้ดี จริงมั้ยครับ เอมม่า”
“อืม..”
เอมม่าพยักหน้าเล็กน้อยเห็นด้วยกับสิ่งที่ผมกล่าว
เท่ากับเรื่องเอมม่าตอนนี้ผมเคลียละ หมดห่วงทางน้องละ ตอนนี้ผมมากังวลทางคนพี่แทนนี่แหละ
“เอมม่าจังเข้าใจความรู้สึกที่คุณชาร์ล็อตบอก เพราะอย่างนั้นเอมม่าเลยตัดสินใจขอโทษครับ”
“งั้นเหรอคะ…”
“อืม ใช่แล้วครับ เอมม่าจังเรียงโดมิโน่ล้มเหลวหลายต่อหลายครั้ง แต่น้องไม่ยอมแพ้พยายามเรียงต่อไปเพราะเป้าหมายของน้องคือต้องขอโทษคุณชาร์ล็อตให้ได้ ถ้าน้องไม่อยากขอโทษคุณ น้องจะฝืนเรียงจนสำเร็จได้ไงล่ะ”
“ช..ใช่ค่ะ ถูกตามที่ว่าเลย”
ชาร์ล็อตพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดผม ผมกับชาร์ล็อตยื่นมือไปหาเอมม่า
เอมม่าที่เห็นมือของผมพวกสองคนยื่นมา เธอหลับตานิ่ง ชาร์ล็อตยื่นมือแตะที่หัวน้องอย่างอ่อนโยน
“พี่ขอโทษนะคะ เอมม่า ตั้งแต่นี้ไป พี่จะคิดถึงความรู้สึกของเอมม่าให้มากกว่านี้ ยกโทษให้พี่ได้มั้ยคะ”
“…อืม เอมม่าก็ขอโทษด้วยค่ะ…”
สรุปผลออกมาคือคุณชาร์ล็อตเป็นฝ่ายขอโทษก่อน
ส่วนเอมม่าก็สามารถขอโทษออกมาจากปากตัวเองโดยตรงให้คู่สนทนาได้แล้ว
หลังจากนั้น ชาร์ล็อตดึงตัวน้องเข้าไปกอดแน่น ปัญหาพี่น้องเบนเนตเลยคลี่คลายไปได้ด้วยดีด้วยประการเช่นนี้
***
“ขอบคุณเรื่องครั้งนี้จริงๆนะคะ ทุกอย่างเป็นเพราะอาโอยางิคุงล้วนๆเลย”
ชาร์ล็อตจูงมือเอมม่า ส่งยิ้มให้ กล่าวขอบคุณผม
รอยยิ้มของเธอดูกี่ครั้งก็น่ารักน่ามองตลอด
“ไม่หรอกครับ ทุกอย่างคลี่คลายด้วยดีเพราะพวกคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีแต่แรกและอยากจะคืนดีกันทั้งคู่อยู่แล้วครับ”
“ไม่หรอกค่ะ ทุกอย่างเป็นเพราะอาโอยางิคุงจริงๆ เอมม่าที่ไม่กล้าขอโทษจากปากโดยตรงเธอเลยคิดวิธีใช้โดมิโน่เรียงแทน นั่นเป็นเรื่องที่สุดยอดมากค่ะ”
“เรื่องนั้นมันแค่อยู่ๆก็ปิ๊งขึ้นมาเฉยๆแถมนั่นเป็นแค่ไอเดีย ส่วนคนที่ลงมือปฏิบัติจนสำเร็จโดยไม่ย่อท้อคือเจ้าตัวเอมม่าครับ”
“อืม!”
เอมม่าส่งรอยยิ้มอวด ภาษากายกับรอยยิ้มเหมือนจะบอกให้ทุกคนรู้ว่า เป็นไงล่ะหนูเก่งล่ะซี่
น่ารักจริงๆเด็กคนนี้
“ฮะฮะ เอมม่าคงดีใจมากๆเลยสินะที่ได้เจอพี่ชายที่แสนจะยอดเยี่ยมคนนี้”
“ฮะฮะ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ”
“ไม่หรอกค่ะ อาโอยางิคุงเป็นคนที่พึ่งพาได้ เป็นพันธมิตรที่ยอดเยี่ยม ชั้นซาบซึ้งและขอบคุณในโชคชะตามากที่บันดาลให้มารู้จักเธอ”
ชาร์ล็อตยกมือแตะหน้าอก หลับตา กล่าวชื่นชมผมด้วยท่าทางซึ้งใจ ดูเหมือนเหตุการณ์ครั้งนี้จะซื้อความไว้เนื้อเชื่อใจจากเธอได้อย่างสมบูรณ์
“ฮะฮะ ก็ขอบคุณที่ชมครับ ต่อจากนี้ถ้ามีเรื่องอะไรก็รีบบอกผมไม่ต้องเกรงใจนะครับ ผมยินดีมากที่จะช่วยเหลือคุณครับ”
“…..”
“คุณชาร์ล็อตครับ…?”
เป็นอะไรของเธอ อยู่ดีๆก็สบตาผมเฉยๆไม่พูดไม่จา
“อ๊ะ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร”
จนผมส่งเสียงเรียกนั่นแหละ เธอถึงส่งยิ้มตอบผมกลับ
คุณชาร์ล็อตใช้มือทัดผมที่ใบหู
“ก็นะ ถึงผมจะเอ่ยเรื่องนี้หลายครั้ง แต่ก็ขอยืนยันซ้ำว่า ถ้าผมเป็นพลังช่วยเหลือคุณชาร์ล็อตได้ผมจะดีใจมากๆครับ”
“….คำพูดจาอาโอยางิจับใจชั้นมาก เขาต้องเป็นพวกผู้ชายที่อ่อยผู้หญิงได้เนียนจนสาวหลงเสน่ห์ในคารมแน่”
“ห๊ะ ตะกี้คุณพูดว่าอะไรนะครับ ขอโทษทีผมฟังไม่ถนัด”
“ป…เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรค่ะ”
คุณชาร์ล็อคลุกลี้ลุกลนปฏิเสธพัลวัน
เอ้า พอถามแล้วดันไม่ตอบซะด้วย
“ตะกี้ล็อตตี้บอกว่าผู้ชายที่อ่อยผู้หญิ…”
“เอมม่าคะ ไม่ต้องพูดก็ได้ค่ะ”
ถึงผจะฟังไม่ชัด แต่เหมือนเอมม่าจะฟังออกชัดเจน ทว่าชาร์ล็อตรีบกระตุกตัวน้องไม่ให้พูดคำที่คุณชาร์ล็อตพูดตะกี้
“บู่”
เอมม่าทำแก้มป่องส่งเสียงงอนที่โดนคุณชาร์ล็อตขัดคอไม่ให้พูด เงยหน้ามองชาร์ล็อต แต่ว่าสายตาคุณชาร์ล็อตมองมาที่ผมแทน
“ม…ไม่มีอะไรจริงๆค่ะ”
“ครับ ตามนั้นครับ”
มองมุมไหนมันต้องมีแน่นอน แต่ถ้าเจ้าตัวไม่อยากบอก เราก็เลือกเงียบน่าจะดีกว่า
“คือว่า ชั้นยังไม่ได้ตอบแทนเธอเรื่องนี้เลยเนอะ”
“ไม่ต้องหรอกครับ ผมไม่ได้ทำเรื่องพวกนี้เพราะหวังผลอยู่แล้ว”
“แต่ว่าชั้นไปรบกวนเธอหลายเรื่องเลยนะ”
“อืม ไม่เป็นไรจริงๆครับ”
เอาความรู้สึกผมจากใจ แค่คุณชาร์ล็อตกับเอมม่ามาเล่นด้วยกันกับผม แค่นี้ผมก็มีความสุขมากจนไม่ต้องตอบแทนอะไรหรอก
แต่ดูเหมือนว่าชาร์ล็อตตั้งใจจะหาวิธีตอบแทนให้ได้ สีหน้าเธอจริงจังครุ่นคิดอยู่
สุดท้ายเธอกล่าวด้วยน้ำเสียงหวาน
“ถ้างั้นชั้นขอร้องเธอ ทำอะไรอย่างหนึ่งได้มั้ย”
“ได้ครับผม ขอบคุณครับ”
ทีแรกผมคิดว่าเธอคงอยากจะทำของกินตอบแทนผม แต่ทำไมสีหน้าของเธอดูอาย
คุณชาร์ล็อตค่อยๆเดินเข้ามาหาผม เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้
พอเห็นใบหน้าสุดน่ารักของเธออยู่ใกล้มากขึ้น ตัวผมแข็งทื่อขยับไม่ได้เพราะความน่ารักของเธอ
และแล้ว….
“จุ๊บ”
ความรู้สึกสับสนปนเปยากจะอธิบายส่งผ่านมาทางแก้มผม
ชาร์ล็อตส่งรอยยิ้มให้ผม
“น..นี่เป็นครั้งแรกของชั้นนะ เขินจัง ..เดี๋ยวพวกชั้นขอตัวกลับก่อนนะคะ..”
ชาร์ล็อตเขินที่หอมแก้มอาโอยางิ รีบอุ้มเอมม่าออกจากห้องไป
เอมม่าที่โดนอุ้ม หันมามองที่ผม กางสองมือ
“ล็อตตี้ เอมม่าก็อยากจะทำแบบนั้นกับโอนี่จังบ้าง!”
“ไม่ได้ค่ะ เรื่องนี้ยังเร็วไปสำหรับเอมม่านะ อันนี้สงวนสิทธิ์ให้พี่ทำได้คนเดียวเท่านั้นค่ะ”
“แงงงง ล็อตตี้แกล้งหนูอีกแล้วโอนี่จัง”
ผมได้ยินเสียงเอมม่าร้องลอยมาเรื่อยๆ ก่อนที่ร่างของสองพี่น้องจะหายลับกลับเจ้าห้องตัวเอง
ตอนนี้ผมกำลังตะลึง ยกมือแตะแก้มซ้ายตัวเอง ไม่รู้จะพูดอะไรดี
“ว่าละเชียว คุณชาร์ล็อตนี่ขี้โกงชะมัดเลย”
เธอเล่นหอมแก้มแบบนี้จะไม่ให้ผมคิดลึกคงยากครับ ถึงผมจะเดาว่าสิ่งที่เธอทำเมื่อครู่คงไม่ได้ตั้งใจสื่อในทางนั้น
แต่สำหรับผมแล้ว หอมแก้มแค่นั้นก็เพียงพอที่เธอจะคว้าหัวใจของผมเรียบร้อยครับ
***
จบ เล่ม1 ไว้พบกันใหม่เล่ม 2นะครับ
ตอนนี้มีโปรเจ็คใหม่ แปลเรื่องZuttomo This Is the Memory Until the Girl Who Said “Please Be My Friend Forever,” Is No Longer My Friend บทนำ + CH1 อยู่ในเพจนะครับผม
ใครสนใจอ่านล่วงหน้า เรียนเชิญได้ที่เพจนะครับ
อยากอ่านไวกว่าใครนิดหนึ่ง คลิกติดตามเพจผู้แปลได้ตรงนี้เลยจ้า kurakon
