ตอนที่ 14 เจ้าของงานเลี้ยง.
เฉินซ้งเหิงกระดกไวน์แดงในแก้วหมดในอึกเดียว
เขาวางแก้วไวน์ลงและหยิบผ้าเช็ดมือสี่เหลี่ยมผืนเล็กขึ้นมาเช็ดฝ่ามือ
จากนั้นก็เดินเข้าไปหาหวงซู่หยางอย่างใจเย็น…
“สุนัขรับใช้อย่างแกกล้าดียังไงมาจ้องหน้าฉัน แกอยากตายหรือไง!” หวงซู่หยางตะคอกและมองไปที่เฉินซ้งเหิงอย่างดูถูกเหยียดหยาม
มีเส้นโค้งปรากฏขึ้นที่มุมปากของเฉินซ้งเหิง เขาค่อยๆยกมือซ้ายขึ้นและสะบัดหลังมือเข้าไปที่หน้าของหวงซู่หยางอย่างรุนแรง!
“ผวัะ!” เสียงมือของเซินซ้งเหิงกระแทกกับใบหน้าของหวงซู่หยางดังไปทั่วบริเวณ
หวงซู่หยางถูกตบด้วยแรงมหาศาลจนทำให้ร่างกายของเขานั้นกระเด็นออกไปไกลจากจุดยืน
หลังของเขากระแทกเข้ากับกำแพงของห้องจัดเลี้ยงเข้าอย่างแรง จนทำให้เขานั้นกระอักเลือดออกมา
การกระทำนี้ราวกับว่าเป็นเพียงการตบแมลงวันตัวนึงเท่านั้น
ภายในงานเลี้ยงกลับเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง…
ผู้คนรอบๆไม่มีใครกล้าพูดหรือขยับใดๆทั้งสิ้น
แขกในงานทุกคนดวงตาเบิกกว้าง มองดูฉากนี้ด้วยความไม่เชื่อ!
รุ่นที่สองของตระกูลหวง… หวงซู่หยางที่มีอิทธิพลมากมาย แต่ตอนนี้กลับถูกตบจนกระเด็นต่อหน้าสาธารณะชน!
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ใบหน้าที่สวยงามของชิวอี้เหลินก็กลายเป็นตกใจสุดขีด
“นี่…มัน เกิดอะไรขึ้น…!!” ชายในชุดสูทปาดเหงื่อ
“เขาเป็นใครถึงได้กล้าตบหน้านายน้อยหวงแบบนี้? เขาบ้าไปแล้วงั้นเหรอ?!”
“เฮ้ย! ไอ้หนุ่มหน้าขาวนั่นมันอยากตายหรือไง? มันถึงได้กล้าทำแบบนั้น!!”
สถานการณ์ในห้องจัดเลี้ยงตอนนี้วุ่นวายอย่างมาก ทุกคนต่างตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น!
เฉินซ้งเหิงยืนอยู่ตรงนั้นด้วยใบหน้าสงบพร้อมกับพูดออกมาอย่างไม่แยแส “พวกเสียงดังไร้มารยาทก็ควรได้รับการสั่งสอนเสียบ้าง!”
เฉินซ้งเหิงหยิบผ้าผืนสี่เหลี่ยมผืนเล็กขึ้นมาเช็ดฝ่ามืออีกครั้งราวกับว่าเขาเพิ่งสัมผัสกับสิ่งสกปรกมา
เฉินซ้งเหิงนั้นดูอยู่ตลอดเวลาที่ชิวอี้เหลินถูกหวงซู่หยางคุกคาม เนื่องจากเฉินซ้งเหิงนั้นมีหน้าที่ต้องปกป้องชิวอี้เหลิน การที่ใครกล้ามาคุกคามชิวอี้เหลินก็เท่ากับกำลังท้าทายต่อเขา
เฉินซ้งเหิงจำเป็นต้องปกป้องชีวิตของชิวอี้เหลิน เพื่อสืบหาข้อมูลขององค์กรพระคัมภีร์จากเธอ เขาไม่มีทางที่จะยอมให้ใครมาคุกคามเธอได้!
หากเฉินซ้งเหิงต้องการฆ่า… ก็ไม่มีใครหยุดเขาได้ หากใครกล้ามายุ่งกับคนที่เขาต้องการจะปกป้อง…นั้นก็เหลือโทษที่จะมอบให้ได้เพียงอย่างเดียว!
“นี่แก… กล้าตบฉันงั้นเหรอ!” หวงซู่หยางโกรธจนตัวสั่น เขาพยายามลุกขึ้นจากพื้น
หน่วยคุ้มกันหลายสิบคนรวมตัวกันอย่างพร้อมเพียงรอบเฉินซ้งเหิง
หวงซู่หยางตอนนี้มีใบหน้าที่น่าเกลียด มีรอยฟกช้ำอยู่บนใบหน้าของเขา เขาจ้องไปที่เฉินซ้งเหิงและพูดอย่างเกรี้ยวกราด “แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร? แกกล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉัน!”
หวงซู่หยางหยิบปืนพกที่อยู่ด้านหลังเอวและเล็งไปที่เฉินซ้งเหิงทันที!
ตอนนี้สายตาของเขาเต็มเปลี่ยมไปด้วยเจตนาฆ่า!
เฉินซ้งเหิงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบ เขาจุดบุหรี่ขึ้นสูบอย่างใจเย็น “คุณเป็นใคร? แล้วมันทำไมงั้นเหรอ?”
“ฉันจะฆ่าแก!!” ดวงตาของหวงซู่หยางกลายเป็นสีแดง เขาลั่นไกปืนในมือสุดแรง!
“ปัง! ปัง! ปัง!” เสียงปืนอึกทึกดังไปทั่วบริเวณ
กระสุนหลายนัดพุ่งตรงไปที่เฉินซ้งเหิงอย่างรวดเร็ว
“ช้าเกินไป!” ดวงตาของเฉินซ้งเหิงควบแน่น ร่างของเขากระพริบหายไปในทันที!
“ฟัฟ พัฟ พัฟ!” กระสุนจำมากลอยเฉียดตัวเขาเข้าไปที่กำแพงด้านหลัง
ภายในเสี้ยววินาที เฉินซ้งเหิงได้เคลื่อนย้ายไปอยู่ด้านหน้าหวงซู่หยาง
“เปล่าประโยชน์ คุณคิดว่ากระสุนแค่นี้จะทำอะไรผมได้งั้นเหรอ?”
ทันใดนั้น…
“กร๊อบ!!” แขนขวาของหวงซู่หยางที่ถือปืนอยู่ก็ถูกบิดอย่างแรง… เสียงกระดูกหักดังออกมาชัดเจน!
“อ๊ากกกก!!” หวงซู่หยางคุกเข่าลงกับพื้น เขาร้องโหยหวนออกมาอย่างเจ็บปวด!
บรรยากาศเหมือนจะแข็งตัว!
แขกทุกคนตะลึง!
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!
แขกนับร้อยดวงตาเบิกตากว้างเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้!
ลูกชายคนโตของตระกูลหวง ทายาทของหัวหน้าแก๊งที่ทรงพลังแห่งเซี่ยงไฮ้! ถูกหักแขนกลางงานเลี้ยง!?
“ไอ้หนุ่มนี่ หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆเลย… ท่าทางจะไม่อยากตายดี” แขกวัยกลางคนพูดออกพร้อมกับส่ายหัว!
ตอนนี้แขกทุกคนภายในงานต่างจ้องมองไปที่เฉินซ้งเหิงด้วยสายตาที่ราวกับว่าพวกเขากำลังมองไปที่คนตาย…
มีหนึ่งความคิดในใจของทุกคน… ชายหนุ่มคนนี้… ไม่รอด!
ใบหน้าสวยของชิวอี้เหลินกลายเป็นซีดเผือด เธอรีบโน้มตัวไปหาเฉินซ้งเหิงอย่างกังวลทันทีและรีบพูดว่า “เขาเป็นลูกชายคนโตขอตระกูลหวงและเป็นทายาทของหวงจินหลง คุณทำกับเขาแบบนี้ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ๆ รีบออกไปจากที่นี่เร็ว!”
“ไม่จำเป็น ก็แค่มดตัวเดียวเท่านั้น!” สีหน้าของเฉินซ้งเหิงสงบและไม่แยแส เขาหยิบแก้วไวน์แดงขึ้นมาจากโต๊ะและจิบเบาๆ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!
ขณะนี้บอดี้การ์ดร่างใหญ่หลายสิบคนเดินออกมาข้างหน้าอย่างดุร้ายพร้อมกับกระบองไฟฟ้าที่อยู่ในมือ!
“แก…แกกล้าทำร้ายนายน้อย วันนี้แกต้องตายอยู่ที่นี่!!” บอดี้การ์ดเหล่านี้โกรธสุดขีด พวกเขาจ้องเฉินซ้งเหิงด้วยสายตาอาฆาตร!
คืนนี้จะต้องมีคนตาย!
“ฉันจะฆ่า… ฉันจะฆ่าแก!! ฉันจะฆ่าแกและครอบครัวของแกทั้งหมด!” หวงซู่หยางตะคอกดังลั่นไปทั่วงาน แขนของเขาขยับไม่ได้เลือดสีแดงไหลซึมออกมา น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความแค้น นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยเลือด
หวงซู่หยางเป็นลูกชายคนโตของตระกูลที่มีเกียรติสูงส่ง ภายในร่างกายเขาเต็มไปด้วยเลือดของผู้ไม่ยอมแพ้ ไม่มีใครในเซี่ยงไฮ้ที่กล้ามายุ่งกับเขา!
“โอ้ววว งั้นเหรอ!?” เฉินซ้งเหิงมองไปที่หวงซู่หยางด้วยสายตาเย็นชา
กล้าที่จะใช้ความตายมาข่มขู่ยมทูตงั้นเหรอ?!
เฉินซ้งเหิงเหลือบมองไปที่โต๊ะอาหารข้างๆ เขาคีบตะเกียบสีเงินขึ้นมาด้วยนิ้วชี้กับนิ้วกลาง จากนั้นก็สะบัดอย่างรวดเร็ว
ตะเกียบพุ่งตรงไปข้างหน้าเหมือนฟ้าผ่า!
“ฟัฟ!!” ตะเกียบสีเงินแทงทะลุหลอดลมของหวงซู่หยางทันที
ตะเกียบสีเงินทะลุผ่านลำคอปักคาอยู่ที่หลอดลมของเขา!
เลือดสีแดงราวกับน้ำพุพุ่งทะลักออกมาอย่างบ้าคลั่ง!
ดวงตาหวงซู่หยางเบิกกว้างอย่างน่ากลัว! เขาพยายามหยุดเลือดที่ลำคอด้วยมือที่สั่นเทา แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เลือดไหลผ่านมือลงไปที่เสื้อผ้าของเขาไม่หยุด
ทุกครั้งที่เขาหายใจเลือดก็ยิ่งพุ่งออกมาอย่างรุนแรง!
ดวงตาของหวงซู่หยางเบิกกว้างราวกับจะระเบิดออกมา!!
ในที่สุดเขาก็ล้มลงกับพื้น… มีเพียงเลือดสีแดงที่ยังไหลไม่หยุดอยู่ที่คอของเขา
……..
ทันทีที่หวงซู่หยางล้มลง
ทุกคนภายในงานต่างก็หวาดผวากับฉากที่เห็น
“นายน้อยหวง… ถูกฆ่าตาย… แล้วงั้นเหรอ!?”
ทุกคนแตกตื่น! ก่อนหน้านี้เขายังมีชีวิตอยู่
แต่เพียงไม่มีวินาทีต่อมา เขาก็ได้กลายเป็นศพไปแล้ว??
หัวหน้าบอดี้การ์ดของตระกูลหวงถอยหลังออกด้วยความสยดสยองจนเกือบจะล้มลงกับพื้น เขามองดูหวงซู่หยางที่ถูกตะเกียบเสียบทะลุคออย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง!
เหตุการณ์ตรงหน้ามันเป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ!? มันเกิดขึ้นไวมาก ไวจนเขาตั้งตัวไม่ทัน…
ทายาทของตระกูลหวง ตระกูลที่น่าเกรงขามอย่างมากของเมืองเซี่ยงไฮ้ ถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตาเขาจริงๆงั้นเหรอ?!!
เกิดเหตุสลดกลางงานจัดเลี้ยงที่มีผู้คนมากมายกว่าหนึ่งร้อยชีวิต!
แขกทุกคนอึ้งตะลึงกลายเป็นหินกันทั้งหมด…!
