ตอนที่ 31 ไอ้โรคจิตหน้าขาว ฉันขอเตือนนาย
ในตอนเย็น ขบวน Mercedes-Benz ขับกลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลชิวอย่างปลอดภัย
ระหว่างทางไม่มีอุบัติเหตุใดๆ
ชิวอี้เหลินก้าวออกจากรถและมองไปที่โรงรถโดยไม่รู้ตัว
Lamborghini สีชมพูของน้องสาวของเธอจอดอย่างเงียบๆในโรงรถ
ดูเหมือนว่าชิวชวงเซี่ยจะกลับมาจากโรงเรียนแล้ว
ชิวอี้เหลินถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ความรู้สึกไม่สบายใจจางๆกลับยังไม่หายไป
ในคฤหาสน์ตระกูลชิว คุณป้าพี่เลี้ยงกําลังเตรียมอาหารค่ําอยู่
ชิวอี้เหลินขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเป็นชุด
ชิวชวงเซียน้องสาวของเธอกําลังนอนอยู่บนโซฟาพร้อมกับเล่นเกมราชาแห่งความรุ่งโรจน์ในโทรศัพท์มือถือ
เฉินซังเหิงสวมสูทเดินเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลชิว
เขายังคงมากินข้าวที่นี่ตามปกติ
สิ่งนี้ดูเหมือนจะกลายเรื่องปกติของเขาไปแล้ว
เนื่องจากชิวหวยไห่และภรรยาของเขาตอนรับเขาอย่างอบอุ่น เขาเลยมากินข้าวที่นี่ทุกวัน
“หึ! คนบ้าเฉินมาอีกแล้ว!”
ชิวชวงเซี่ยเหลือบมองเฉินซ้งเหิงอย่างไม่พอใจ
เห็นได้ชัดว่าเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนี้นั้นมีความรู้สึกที่ไม่ดีต่อเฉินซังเหิง ด้วยเหตุนี้ เธอจึงดูไม่ชอบชายผิวขาวคนนี้เลยแม้แต่น้อย
” หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ห้ามหยาบคายกับคุณเฉิน” ชิวหวยไร่ผู้เป็นพ่อวางหนังสือพิมพ์ในมือลงและตําหนิลูกสาวคนเล็ก
ชิวชวงเซี่ยเม้มปากทําแก้มป่อง เธอวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะอาหารและวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันที
“คุณเฉิน ผมต้องขอโทษแทนลูกสาวของผมด้วยจริงๆที่ทําตัวหยาบคาย” ชิวหวยไห่ถอดแว่นอ่านหนังสือออกและกล่าวด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ
ตั้งแต่ที่เฉินซ้งเพิ่งได้ไปพังงานศพของตระกูลหวงทัศนคติของชิวหวยไร่ที่มีต่อชายหนุ่มคนนี้ก็เปลี่ยนไป
เขาพบว่า เขาไม่สามารถมองผ่านชายหนุ่มลึกลับคนนี้ได้ยิ่งได้รู้จัก เขาก็ยิ่งพบว่าความน่ากลัวของชายคนนี้นั้นไม่มีที่สิ้น
กล้ายั่วยุต่อตระกูลหวงอย่างไม่เกรงกลัว ตัวตนของชายหนุ่มคนนี้เป็นแบบไหนกันแน่?!
“ไม่เป็นไรหรอก เธอเป็นแค่เด็ก”
เฉินซังเหิงพูดด้วยน้ําเสียงทุ้ม น้ําเสียงที่แข็งกร้าวนี่มันช่างแตกต่างจากใบหน้าที่ขาวสง่างามภายนอกอย่างสิ้นเชิง
ไม่นาน อาหารหลายสิบเมนูก็ถูกจัดวางไว้บนโต๊ะอย่างหรูหรา
ชิวอี้เหลินเดินกลับลงมาพร้อมกับชุดสีขาวสบายๆ และรองเท้าแตะ
ตอนอยู่ที่บ้าน เธอมักจะสวมชุดแบบนี้เสมอ เมื่อถอดชุดทํางานออก มันก็ทําให้เธอดูเป็นหญิงสาวทั่วไปขึ้นมาบ้าง ท่าทางที่มีเสน่ห์ของเธอนั้นทําให้ผู้ชายที่เห็นถึงกับหายใจไม่สะดวก
แต่ไม่รู้ว่าทําไมเฉินซังเหิงกลับเมินเฉยต่อชิวอี้เหลินอย่างสมบูรณ์ เขาทําเพียงแค่มองผ่านเพียงแว้บเดียวแล้วก็หันกลับ
ดูเหมือนเขาจะไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนี้เลย
เมื่อชิวอี้เหลินสังเกตเห็นความไม่แยแสของเฉินซ้งเหิง
เธอก็รู้สึกสูญเสียความมั่นใจในตัวเองขึ้นมา
โดนผู้ชายเมินขนาดนี้ นี่ถือว่าเป็นความล้มเหลวในฐานะผู้หญิงหรือเปล่า? หรือผู้ชายคนนี้มีสเปคสูงเกินไป?
ผู้หญิงทุกคนล้วนมีความมั่นใจเป็นของตัวเองและชิวอี้เหลินก็เช่นกัน เธอเองก็เป็นเพียงผู้หญิงทั่วไปคนหนึ่งที่มีควา มรู้สึก
ชิวชวงเซี่ยเดินลงบันไดมาพร้อมกับผมยาวสีบลอนด์ของเธอ
สองพี่น้องนั่งลงที่โต๊ะเดียวกัน
“กินข้าวกันเถอะ” ชิวหวยไร่ผู้เป็นพ่อพูดขณะที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหาร
ทุกคนในครอบครัวนั่งล้อมรอบโต๊ะหยกขาวที่ดูฟุ่มเฟือยและเริ่มรับประทานอาหารค่ํากัน
ขณะรับประทานอาหาร ชิวชวงเซี่ยกระพริบตากลมโตมองไปที่เฉินซังเหิง
“ฉันได้ยินมาว่า วันนี้คุณทุบตีหรวนเหวินเหย่างั้นเหรอ?”
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารสะดุดไปเล็กน้อย
“ใช่!” เฉินซังเหิงจิบไวน์แดงและตอบกลับอย่างแผ่วเบา
ในตอนแรกชิวชวงเชียยังคงสงสัย แต่เมื่อได้ยินว่าผู้ชายคนนี้ยอมรับด้วยตัวเอง เธอก็ตกใจอย่างมาก
“ฉันคิดไม่ถึงเลยนะว่าคุณจะกล้าทุบตีหรวนเหวินเหย่าแบบนั้น”
“คุณไม่รอดแน่ หรวนเหวินเหย่าไม่ใช่คนดี เขาจะไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่นอน ฮ่าฮ่าฮ่า” ชิวชวงเซี่ยพูดออกมาพร้อมกับมองไปที่เฉินซังเพิ่ง
“ลูกอย่าพูดเรื่องนี้อีก กินข้าวต่อไปได้แล้ว” ชิวหวยไม่พูดอย่างเคร่งขรึม
ใบหน้าสวยของชิวชวงเชียกลายเป็นไม่ร่าเริง จากนั้นเธอก็ฝังตัวเองกับอาหารตรงหน้าโดยไม่สนใจใครอีก
หลังจากอาหารค่ํา เฉินช้งเหิงก็ลุกขึ้นและออกจากคฤหาสน์ตระกูลชิว
คฤหาสน์ที่เขาอาศัย อยู่ห่างจากพื้นที่ของคฤหาสน์ตระกูลชิวเพียงไม่กี่สิบเมตร เขาจึงสามารถกลับคฤหาสน์ด้วยการเดินเท้าได้ง่ายๆ
แต่ตอนที่เขาเดินออกไปใกล้จะถึงประตู ทันใดนั้นก็มีเสียงเล็กๆดังมาจากด้านหลัง
“หยุด!”
ภายใต้ผมสีบลอนด์ที่โค้งงอเล็กน้อย ชิวชวงเซี่ยไล่ตามมาจากด้านหลัง
“มีอะไร?” เฉินซ้งเหิงเหลือบมองเธอ
ท่าวิ่งของสาวน้อยน่ารักมาก
รูปร่างและหน้าตาของเธอนั้นเพียงพอที่จะใช้คําว่าสมบูรณ์ แบบ
ชิวชวงเสี่ยวิ่งเข้ามาชี้หน้าเฉินซ้งเหิง
“ไอ้หน้าขาวโรคจิต อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าวันนั้นนายแอบเข้าไปค้นห้องนอนของฉัน!” ชิวชวงเซี่ยจ้องไปที่ดวงตาที่สวยงามเมื่อรวมกับท่าทางที่เฉยเมยของเขา มันก็ทําให้หัวใจของเธอเต้นแรง
น่าเสียดายที่เฉินซังเหิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนั้นไม่ได้มีท่าทีอะไรเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย
กลิ่นหอมหวานจากร่างกายของเธอฟังไปในอากาศ มันคือน้ําหอม Ferragamo สําหรับเด็กผู้หญิง
เฉินซ้งเหิงทําเพียงแค่มองไปที่เธออย่างเฉยเมย ราวกับกําลังมองดูเด็กสาวอายุน้อยที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ
วันนั้นเป็นวันที่เขามาที่นี่ครั้งแรก ในวันนั้นเขาตรวจสอบทุกห้อง ทุกมุมภายในคฤหาสน์ เพื่อทําการค้นหาเครี่ องดักฟังมันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะเข้าไปในห้องนอนของ ชิวชวงเซีย
“ไอ้บ้าเฉิน ฉันขอเตือนนายไว้ก่อนเลยนะว่า ถ้านายกล้าพูดความลับของฉันออกไป ฉันไม่มีทางปล่อยนายไปแน่นอน”ชิวชวงเซียพูดขู่และจ้องมาที่เฉินซังเหิงอย่างดุร้าย
เฉินซึ่งเหิงมองไปที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนี้ด้วยสายตาเบื่อหน่าย และไม่ได้พูดอะไรออกมา
ดวงตาของเขาเป็นราวกับคนแก่ที่กําลังมองเด็กน้อย
ชิวชวงเซี่ยเกลียดการจ้องมองด้วยสายตาแบบนี้มากที่สุด “อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนี้นะ! นายคิดว่าตัวนายอายุมากกว่าฉันมากงั้นเหรอห้ะ!? ไอ้หน้าขาว”
“ก็ได้! ฉันจะให้โอกาสนาย ตราบใดที่นายช่วยฉันเก็บความลับเอาไว้ ฉันก็จะช่วยให้นายรอดพ้นจากหรวนเหวินเหย่า!” ชิวชวงเซี่ยยื่นข้อเสนอ
เมื่อได้ยินเช่นนี้มุมปากของของเฉินซึ่งเหิงยกโค้งขึ้น
นี่สาวน้อยคนนี้กําลังขู่ฉันอย่างงั้นเหรอ?
มองไปทั่วโลกทั้งใบ แม้แต่นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นก็ยังไม่กล้าคุกคามเขา นายพลระดับ 4 ดาวแห่งสหรัฐอเมริกายังต้องยอมถอยให้เขาหนึ่งก้าว
ในตอนนี้ ฮาเดส” ที่น่าสะพรึงกลัว กําลังถูกเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่อยู่ข้างหน้าเขาคุกคาม…
เฉินซังเหิงก้มหน้าจุดบุหรี่อย่างไม่แยแส
“ไม่ต้องห่วง ถ้าฉันมีโอกาศ ความลับของเธอจะถูกเปิดเผย แน่นอน”
เมื่อจบคํา เขาก็หันหลังเดินออกไปจากคฤหาสน์
“ไอ้ ไอ้คนนิสัยไม่ดี! ถ้านายกล้าพูดมันออกไปล่ะก็นายได้ตายแน่!” ที่หลังประตู เหลือไว้เพียงชิวชวงเซียที่กําลังยืนหน้ามุ่ยอยู่!
เวลา 21.00 น.
ภายในคฤหาสน์ตระกูลหรวน
หรวนเหวินเหย่านอนอยู่บนโซฟาหรูหราขนาดใหญ่ใบหน้าซ้ายของเขาบวมเป่งราวกับเป็นหน้าหมู
เลขาสาวที่แต่งตัวด้วยชุด OL รัดแน่นกําลังโค้งตัวลงค่อยๆประคบน้ําแข็งลงบนใบหน้าของเขา
เมื่อหวนนึกถึงฉากที่เขาถูกตบเมื่อตอนกลางวัน ดวงตาของเขาก็กลายเป็นดุร้าย…. ความโกรธไม่รู้จบผุดขึ้นในหัวใจ
ของเขา!
ไอ้คนแซ่เฉิน!
ฉันจะทําให้แก.. ตายโดยไม่มีที่ฝัง!
และยัยชิวอี้เหลินนั่น! เหล่าซือคนนี้ทํางานกับชิวฉีกรุ๊ปมานานหลายปี แต่กลับมองดูเหล่าซือคนนี้ถูกทุบตีโดยไม่ทําอะไรเลยงั้นเหรอ?
ใบหน้าของหรวนเหวินเหย่าดูน่ากลัวมากกว่าเดิม
“ชิวอี้เหลิน! ในไม่ช้าก็เร็ว เธอจะต้องมาเป็นของฉัน!” หรวนเหวินเหย่าแสดงท่าทางดุร้ายจนเลขาสาวตกใจ!
ดวงตาของเขาเย็นชาและดุร้าย เขาหายใจเข้าลึกๆและตัด
สินใจ!
“ไป! สั่งให้คนเตรียมรถไว้ ฉันจะไปพบคุณตง!”
