ตอนที่ 33 พระคัมภีร์นิพพาน
“มันไม่ใช่เรื่องของรูปภ. ตัวเล็กๆ อย่างแก รีบไปตามได้เฉินซ้งเหิงอะไรนั่นลงมาเดี๋ยวนี้!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้รูปภ. เซี่ยหมิงก็เปลี่ยนสีหน้าทันที
คนกลุ่มนี้มาที่นี่เพื่อตามหาผู้อํานวยการรักษาความปลอดภัยเฉินซังเหิงงั้นเหรอ?!
ด้านในอาคารชิวฉี พนักงานสองสามคนกําลังกดลิฟต์ลงมาชั้นล่าง แต่เมื่อประตูลิฟต์เปิด พวกเขาก็ได้เห็นฉากที่น่ากลัวนี้อยู่ด้านหน้าประตู พนักงานทุกคนในลิฟต์ตกใจกลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะเดินออกจากประตูลิฟต์
พนักงานชายผู้กล้าหาญก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม ” พี่ชาย… ฉันจะออกไปซื้อกาแฟสักแก้ว ช่วยหลีกทางให้ฉันออกไปหน่อยได้ไหม”
“ผวะ!” เสียงนี้คือคําตอบของเขา พนักงานชายคนนั้นถูกฟาดลงกับพื้นอย่างแรง!
บรรยากาศเริ่มตึงเครียด
ใบหน้าของพนักงานทุกคนซีดเผือดด้วยความตกใจ ชายชุดดําพวกนี้น่ากลัวเกินไป!
“ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย! ไปบอกให้เฉินซังเหิงออกมา ไม่อย่างนั้นจะไม่มีใครที่ได้ออกไปจากที่นี่!” หัวหน้าของกลุ่มชายชุดดํากล่าวออกมาอย่างดุร้าย!
ที่ทางเข้าอาคาร พนักงานทุกคนตกใจอย่างมาก โดยเฉพาะพนักงานผู้หญิง พวกเธอหวาดกลัวจนจนตัวสั่น
ในเวลาเดียวกัน ที่ชั้นเก้าสิบเก้า
เฉินซังเหิงกําลังเอนกายอยู่บนโซฟาพร้อมกับอ่าน” พระคัมภีร์นิพพานในมืออย่างตั้งใจ
การนั่งอ่านหนังสือเป็นงานอดิเรกเดียวของเขา
ในตอนนั้นเอง ประตูห้องทํางานของเฉินซังเหิงก็ถูกเปิดออก
เลขาซุนเสวี่ยผลักประตูเข้ามาด้วยสีหน้ายุ่งเหยิงเธอยืนหอบอยู่หน้าประตูสักพักก่อนจะพูดขึ้น
“คุณเฉินคะ!” เสียงของซุนเสวี่ยตื่นตระหนก “ที่ชั้นล่างมีคนกลุ่มใหญ่กําลังสร้างปัญหาอยู่ค่ะ พวกเขาขู่ว่าถ้าคุณไม่
ลงไป…”
“งั้นเหรอ”
ดวงตาของเฉินซ้งเหิงนิ่งสงบ ไม่มีอารมณ์ใดๆอยู่บนใบหน้า
เขาค่อยๆ อ่านเนื้อหาในพระคัมภีร์หน้านั้นก่อนจะลุกขึ้นยืน
แต่ทว่าหนังสือในมือของเขาไม่ได้ถูกวางลงเขาพูดออกมาเบาๆ ขณะพลิกดูพระคัมภีร์
“พาผมลงไปดูหน่อย”
“คุณเฉิน คุณจะไม่พาเจ้าหน้าที่รปภ. ลงไปด้วยสักสองสามคนเหรอคะ?” ซุนเสวี่ยกล่าว มีร่องรอยของความกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
ฝั่งตรงข้ามมีคนเยอะเกินไป ถ้าคุณเฉินลงไปคนเดียวอาจจะแย่กว่านี้
“เรื่องนั้นไม่จําเป็น” เฉินซ้งเหิงเดินออกจากห้องอย่างใจเย็น พร้อมกับพลิกดูพระคัมภีร์ในมือ
ซุนเสวี่ยเหยียบส้นสูงรีบเดินตามไป..
ทั้งสองเดินไปที่ลิฟต์และลงมาที่ชั้นหนึ่ง
ใบหน้าของเฉินซังเหิงสงบนิ่ง เขาถือหนังสือและค่อยๆเดินออกไปด้านนอกอาคาร
ซุนเสวี่ยที่เดินตามไปห่างๆ หัวใจของเธอเต้นอย่างประหม่า
ในตอนนี้ ด้านหน้าอาคารชิวฉี มีกลุ่มชายชุดดําได้ปิดล้อมหน้าประตูไว้
ไม่มีใครได้ออกไปไหนและก็ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้
“ไปเรียกคนที่ชื่อว่าเฉินซังเหิงลงมา ไม่อย่างนั้นวันนี้พวกแกจะไม่ได้ออกไปไหนทั้งนั้น!”
หัวหน้าชายชุดดําตะโกนสุดเสียง!
หัวใจของพนักงานทุกคนสั่นสะท้าน
“กําลังมองหาผมอยู่เหรอ?” ในตอนนั้นเอง เสียงของชายคนหนึ่งดังออกมาจากห้องโถง
ทุกคนหันหน้าไปทางต้นเสียงนั้น
เฉินซังเพิ่งเดินมาช้าๆ พร้อมกับหนังสือในมือ
“แกคือเฉินซ้งเหิงงั้นเหรอ?” ที่ประตูหัวหน้าชายชุดดําจ้องมองอย่างเย็นชา
“ใช่” เฉินซึ่งเพิ่งพยักหน้าตอบอย่างสงบ โดยที่สายตาของเขาไม่ได้ละไปจากหนังสือในมือตั้งแต่ต้นจนจบ จากนั้นก็ถามอย่างเฉยเมยขณะที่อ่านหนังสือว่า “แล้วคุณเป็นใคร?”
“ฉันติงอ้าวเป็นคนของคุณต่ง” หัวหน้าชายชุดดํากล่าวอย่างหยิ่งผยอง
แต่ดูเหมือนว่า เฉินซ้งเหิงนั้นจะไม่ได้สนใจอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย เขายังคงอ่านหนังสือต่อไปราวกับว่าเขาไม่ต้องการที่จะเสียเวลาเลยแม้แต่วินาทีเดียว
“เงยหน้าขึ้น ฉันกําลังพูดกับแกอยู่!” ในที่สุดติงอ้าวก็ไม่งับความโกรธของเขาอีกต่อไป เขากล่าวออกมาอย่างดุร้าย!
“แล้วคุณต่งที่คุณพูดถึง คือใคร?” เฉินซ้งเหิงพูดอย่างไม่แยแสราวกับว่า ติงอ้าวที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นไม่มีค่าพอที่ให้เขาคุยด้วย
ใบหน้าของติ่งอ้าวกลายเป็นน่าเกลียดทันที เขาในฐานะที่เขาเป็นลูกน้องอันดับหนึ่งในสังกัดของคุณต่ง ไม่เคยมีใครหน้าไหนกล้าพูดกับเขาแบบนี้มาก่อน!
“รนหาที่ตาย!” ติงอ้าวตบออกไป
“ผวะ!” เสียงตบดังลั่น
อากาศเย็นลงทันที!
ติงอ้าวกุมแก้ม ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เพราะไม่ใช่เฉินซังเหิงที่ถูกตบ แต่เป็นตัวเขาเอง! ใครกันที่ตบฉัน?ในเซี่ยงไฮ้นี้มีคนกล้าตบหน้าฉันคนนี้ด้วยงั้นเหรอ?!
พนักงานทุกคนต่างตกตะลึง เฉินซังเหิงคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!
ความกล้าของผู้ชายคนนี้มีมากจนทะลุท้องฟ้าเลยรึไงกัน?!
พนักงานทุกคนตะลึง! กลุ่มชายชุดดําเองก็ตกตะลึงเช่นกันลูกพี่ติงโดนใครตบ?
กลุ่มชายชุดดําตอบสนองอย่างรวดเร็ว เจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวปะทุออกมา!
พนักงานทุกคนที่อยู่ไม่ไกล แม้ไม่สามารถสัมผัสกับเจตนาฆ่าได้โดยตรง แต่พนักงานทุกคนก็ถูกแรงกดดันบังคับให้ถอยห่าง!
ถึงแม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับเจตนาฆ่าที่น่าหวาดกลัว แต่ท่าทางของเฉินซึ่งเพิ่งกลับนิ่งสงบไม่เปลี่ยนแปลงเขาค่อยๆปิดหนังสือในมือลงและกวาดตามองไปที่ชายชุดดําที่อยู่ตรงห น้า
ใบหน้าของสมาชิกชายชุดดําโกรธจัด พวกเขาเข้าล้อมลอบ เฉินซ้งเหิงทันที!
ทันใดนั้น ติงอ้าวก็ยกมือขึ้นเพื่อหยุดพี่น้องของเขา!
“ดีมาก! แกช่างใจกล้าดีจริงๆ!” ติงอ้าวถอดแว่นกันแดดออกเผยให้เห็น รอยแผลเป็นที่น่ากลัวที่พาดผ่านหว่างคิ้ว!
“มองไปทั่วทั้งเมืองเซี่ยงไฮ้ แกเป็นคนแรกที่กล้าตบฉันแบบนี้!” ติงอ้าวพูดอย่างเย็นชา
“โอ้ งั้นเหรอ?” เฉินซังเหิงตอบอย่างเฉยเมย ใบหน้าของเขาบ่งบอกว่าเขาใกล้จะหมดความอดทนแล้ว “หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว! เจ้านายของคุณคือใคร?”
กล้ามเนื้อบนใบหน้าของติงอ้าวกระตุกอย่างรุนแรงดวงตาของเขาดูดุร้าย!
“แกกล้าสั่งฉันเหรอ?” ติงอ้าวชี้นิ้วไปที่รอยแผลเป็นที่พาดผ่านกลางคิ้วของเขา “เมื่อ 3 ปีที่แล้วมีคนฟันหน้าฉันแกลองเดาดูสิว่าฉันทําอะไรกับมัน”
“ขอโทษที แต่ผมไม่สนหรอกว่าคุณทําอะไรกับเขา” เฉินซังเพิ่งเริ่มหงุดหงิด คนที่อยู่ข้างหน้าเขาพูดเสียงดังมากและก็กําลังทําให้เขาต้องเสียเวลาอ่านหนังสือ
ติงอ้าวตกตะลึงในทันที เดิมที่เขาคิดว่ารอยแผลเป็นที่น่ากลัวของเขานั้นจะต้องทําให้เฉินซังเหิงหายใจไม่ออกแน่นอนแต่ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่แม้แต่จะกลับพริบตา
อันที่จริง…. แผลเป็นเล็กๆ นี้ในสายตาของเฉินซังเพิ่งแล้วมันเป็นเพียงแค่รอยข่วนเท่านั้น แผลเป็นงั้นเหรอ? ฮ่าฮ่า ฮ่าหากติงอ้าวได้เห็นรอยแผลเป็นทั่วทั้งหลังของเฉินซ้งเหิงแล้วเขาจะต้องกลัวจนคุกเข่าลงแน่นอน
ในตอนนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงแหลมของรองเท้าส้นสูงดังมาจากด้านหลังพวกเขา
เป็นชิวอี้เหลินที่กําลังเดินเข้ามา
เมื่อเธอรู้ว่ามีคนมาสร้างความวุ่นวายที่ชั้นล่างเธอจึงรีบลงมาทันที
เมื่อชิวอี้เหลินปรากฏตัว ดวงตาของชายชุดดําทั้งหมดก็รวมไปที่เธอ ผมยาวสีดําสลวย ดวงตาสีฟ้าอมน้ําทะเลและชุดเครื่องแบบ OL ที่เผยให้เห็นขาเรียวยาวอย่างมีเสน่ห์ที่มาพร้อมกับรองเท้าส้นสูง ใบหน้าที่สวยงามนั้นทําให้ผู้ชายทุกคนไม่สามารถละสายตาจากเธอได้! เธอคู่ควรแล้วที่ได้ชื่อว่าเป็น CEO อันดับ 1 ที่สวยที่สุดของเซี่ยงไฮ้
“พวกคุณเป็นใคร?” เสียงแม่เหล็กของชิวอี้เหลินมีความเยือกเย็น
