ตอนที่ 36 พักบ้านไทเลอร์
วันที่ 20 เมษายน ปีที่ 70 เวลาตีสามตรง กายออกจากแคปซูลเกม เขารู้สึกอึน ๆ นิดหน่อย แต่หลังจากลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาก็กลับมาเป็นปกติ
“หิวสุด ๆ ไปเลย”
กายเดินไปหาอะไรกินในตู้ขายอาหารของร้าน และหยิบอาหารที่ชื่อว่า ข้าวหน้าเนื้อสังเคราะห์ เกรด C-1 ซึ่งเป็นเนื้อสังเคราะห์คุณภาพดีกว่าที่กายเคยกินมาทั้งชีวิต ซึ่งเป็นหนึ่งในเมนูที่เขาเล็งจะหยิบมาหลายครั้งแล้ว แต่เพราะไม่มีเงินกายจึงไม่กล้าหยิบมันมากิน
ครั้งนี้ต่างออกไปเพราะเขามีเงินอยู่จำนวนมากในบัญชีกายจึงกินมันได้อย่างสบายใจ
“มีเงินก็รู้สึกดีไปซะทุกอย่าง ทำอะไรก็ไม่ต้องมาคอยกังวลน่ากังวลหลัง”
กายจัดการลงมือกินอย่างอร่อย เนื้อมีกลิ่นที่หอมและรสสัมผัสนุ่มมาก แถมรสชาติยังดีสุดๆ ไปเลยต่างจากพวกเนื้อสังเคราะห์กระป๋องที่กายเคยกินมันทั้งแข็งและฝืดคอสุด ๆ ถึงแบบนั้นเขาก็ไม่ได้รังเกียจอะไรมัน เพราการจะได้กินเนื้อพวกนั้นเมื่อก่อนนั้นยากมาก
หลังกินเสร็จเคลียร์ทุกอย่างตรงหน้าเรียบร้อย
กายก็มีความรู้สึกที่ว่า พอหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน เขาเดินออกจากครัวมาทิ้งตัวลงนอนที่โซฟา และนอนอย่างสบายใจ ในระหว่างนั้นซาเรียก็นั่งจัดการบัญชีของร้านในวันอยู่หน้าจอคอม และก็ต่อด้วยเอกสารบางอย่าง
ซึ่งในสมัยนี้มันไม่ค่อยมีใครใช้งานเอกสารพวกนี้แล้ว
…..
ซาเรียปิดแฟ้มเอกสารและบิดตัวไปมาด้วยความเมื่อยล้า หลังจากใช้มือตัวเองนวดท้ายทอยไปสองสามครั้งก็เงยหน้ามองนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลา ตี 4 กว่าแล้ว
เธอเก็บของทุกอย่างเตรียมตัวจะไปปิดร้อนนอน แต่ในตอนนั้นเองเธอก็พึ่งจะสังเกตุเห็นกายที่นอนหลับอยู่บนโซฟา
หาว…
ซาเรียเอามือปิดปากหาว ขณะเดินไปปลุกกาย เพื่อจะให้เขากลับไปได้แล้ว ตอนนี้เธอกำลังจะไปปิดร้าน
“เฮ้กลับไปได้แล้ว ฉันจะปิดร้านแล้ว”
“เจ๊ผมขอนอนที่ร้านได้ไหม จ่ายค่าเช่าก็ได้”
“นายไม่มีบ้านให้กลับไปนอนหรือไง ไป ๆ ลุกขึ้นไปหานอนที่บ้านนู้น”
ซาเรียพูดไปโดยไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอเห็นว่ากายเงียบไปเธอก็หยุดลง
“พอดีผมโดนไล่ออกจากบ้านนะ ตอนนี้เลยยังไม่มีที่ซุกหัวนอน” กายยกมือเกาหัวตอบไปพร้อมกับรอยยิ้ม
กายเห็นซาเรียไม่ได้ไล่ตนอีกก็นึกว่าเธอจะไม่ได้ว่าอะไร แต่ซาเรียเดินเข้ามาตบกระบาลกายทีหนึ่งดัง เพี๊ยะ!
“ไอ้เด็กนี่จริง ๆ เลยเงินก็มีไปเช่าโรงแรมอยู่ ที่นี่ไม่ใช่ที่นอนสำหรับเด็กมีปัญหา”
“โอ๊ย! เจ๊จะตบก็เตือนกันก่อนสิ” กายจับหัวด้วยความเจ็บ แต่แล้วเขาก็รีบเปลี่ยนท่าทีและใช้สายตาที่น่าสงสารมองไปที่ซาเรีย
เพี๊ยะ!
แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือฝ่ามือพิฆาตตบเข้ากระบาลไปอีกหนึ่งดอก
“ไปลุกขึ้นได้แล้ว ฉันจะปิดร้านแล้ว” ซาเรียไล่กายออกไป อันที่จริงเธอก็รู้สึกสงสารเด็กนี่อยู่บ้าง แต่ที่ซาเรียทำแบบนี้เพราะร้านนี่อันตรายเกินไปก็เท่านั้นถ้ามีอะไรเกิดขึ้น
กายจึงได้แต่จำใจยิ้มออกมา แต่ในตอนนั้นเองโทรศัพท์ของกายก็ดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดูมันคือสายของไทเลอร์ที่โทรเข้ามา กายกดรับสายทันที
“ว่าไงเพื่อนนายโทรมาหันฉันตั้งหลายสายมีเรื่องอะไร หรือนายจะลงเล่นแดนสงครามแล้วจึงโทรมาบอกรอบให้ฉันรู้ใช่ไหม” ไทเลอร์ถามด้วยน้ำเสียงที่กระตือรือร้น
“เปล่า…” กายตอบไปแค่สั่น ๆ เท่านั้น
“อ่าว…แล้วนายโทรมาทำอะไร?”
“ฉันหาที่นอนอยู่”
…
ผ่านไปไม่กี่สิบนาที ไทเลอร์ก็มาถึงหน้าร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8 กายยืนอยู่หน้าร้าน เพราะเจ๊ซาเรียปิดร้านไปแล้ว
ไทเลอร์ไม่ได้มาคนเดียว แต่มาพร้อมกับเมญ่าที่แต่งตัวสุดเซ็กซี่ด้วย ทั้งสองคนเป็นแฟนกันและดูเหมือนว่าทั้งสองจะไปเที่ยวกันมา
“เห้อ…นายนี่มันจริง ๆ เลยนะ โดนพูดไล่ออกจากบ้าน แล้วก็ดันออกมาจริง ๆ ซะงั้น ทีหลังหัดคิดก่อนสิเพื่อนว่าจะไปนอนที่ไหน” ไทเลอร์เดินเข้ามาตบไหลกายราวกับผู้ใหญ่สั่งสอนเด็กเป็นการหยอกเย้ากาย
“เออ ขอโทษที ว่าแต่นายมีที่พักใช่ไหม” กายไม่ได้ตอบโต้ไป เพราะเขาไม่มีอารมณ์จะมาเล่นบ้า ๆ กับมัน ตอนนี้กายง่วงสุด ๆ ไปเลย
“แน่นอนบานฉันพอให้นายนอนพักไปก่อนได้อยู่ แต่ชั่วคราวเท่านั้นนะ แฟนฉันจะมานอนด้วยคืนนี้นายหาอะไรอุดหูเอานะ” ไทเลอร์กระซิบกับกาย แต่เมญ่าก็มาหยิกเอวของไทเลอร์
“โอ๊ย ๆ โทษที พอแล้วที่รัก” ไทเลอร์ร้องออกมาด้วยความเจ็บ
กายได้ยินไทเลอร์พูดกับเมญ่าด้วยเสียงสองแบบนั้นเขาก็รู้สึกขนลุก การที่ต้องฟังไอ้ก้ามโตนี่ทำท่าทางหวาน ๆ กับแฟนมันทำให้กายรู้สึกอิจฉาพอสมควร
‘สวรรค์ทำไมฉันถึงไม่มีแฟนสักที เห้อ’ กายคิดอย่างเศร้าใจ
“ไปกันเถอะ บ้านฉันไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ นั่งรถไปก็ถึงแล้ว” ไทเลอร์กอดคอเมญ่าเดินนำไปทันที
ทั้งสามโทรเรียกรถอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะขึ้นรถแท็กซี่กลับไปที่พักของไทเลอร์ แน่นอนว่ากายเป็นคนจ่ายเงินอยู่แล้ว
…..
กายมาถึงบ้านของไทเลอร์เป็นที่เรียบร้อย บ้านของไทเลอร์ดูดีกว่าบ้านของลุงแฟรงค์พอสมควร มันถูกสร้างจากตู้คอนแทนเนอติด ๆ กันสองชั้น ด้านบนเป็นดาดฟ้ามีกระจกคุม
“นายนอนที่โซฟาชั้นล่างนะ…หมอนและผ้าห่มอยู่ใต้โซฟาจัดการเอาเองเลย”
“ขอบใจมาก”
“ไม่มีปัญหาช่วย ๆ กัน”
ไทเลอร์พูดจบก็เดินตามเมญ่าขึ้นไปชั้นสอง กายเดินไปที่โซฟาจัดการหยิบหมอนและผ้าห่มขึ้นมา เขาทิ้งตัวลงนอนด้วยความง่วง แต่กว่าจะหลับก็ลำบากพอตัว เพราะไทเลอร์กับเมญ่าเล่นผีผ้าห่มกันทั้งคืน เสียงคำครวญของหญิงสาวทำเอากายจิตใจไม่สงบอยู่พอสมควร
“ใจเย็นไว้ กายน้อย….ฟู่…แกะหนึ่งตัว แกะสองตัว แกะสามตัว….แกะร้อยตัว….แกะสองร้อยตัว..” กายนับอยู่นานจนไม่รู้หลับไปตอนไหน มันช่างเป็นค่ำคืนที่ทรมานตัวเองเป็นอย่างยิ่ง
เช้าวันต่อมา กายที่นอนอยู่บนโซฟาก็ถูกปลุกด้วยเสียงดังขลุกขลักเหมือนกับมีใครกำลังหาอะไรอยู่แถวตู้เย็น ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโซฟาที่กายนอนอยู่
กายจึงลืมตาขึ้นมาดูด้วยท่าทางสะลึมสะลือ เจอกับเมญ่าเดินเปลือยกายกำลังดื่มน้ำในขวดอยู่ ทั้งกายและหญิงสาวหันมาสบตากันด้วยความตกใจ
หญิงสาวกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ เธอรีบดึงฝาตู้เย็นมาบังตัวหลบอยู่ด้านหลัง ส่วนกายก็หน้าแดงรีบก้มหลบลงไปในโซฟาด้วยความอาย
หญิงสาวพึ่งนึกขึ้นได้ว่ากายเป็นเพื่อนของไทเลอร์ เมื่อเธอเห็นว่ากายหันหน้าไปทางอื่นแล้วก็รีบวิ่งขึ้นไปชั้นสองทันที
…
เวลา 7 โมงเช้าทุกคนก็ตื่นกันหมดแล้ว วันนี้ไทเลอร์ต้องไปทำงาน ส่วนกายก็นอนไม่หลับอีกหลังจากถูกปลุกให้ตื่นด้วยภาพนั้น ตอนนี้เขากำลังมองดูรถมอเตอร์ไซต์ของไทเลอร์อยู่
“บิ๊กไบค์ฮาร์ลีย์-เดวิดสัน ไอรอน 883 ฉันซื้อมันมาจากร้านขายของเก่าด้วยราคาที่ถูกมาก เมื่อตอนที่มีน้ำมันจำนวนมากรถพวกนี้วิ่งอยู่เต็มท้องถนนเลย ไว้ฉันซื้ออะไหล่มาซ่อมเสร็จแล้วจะขี่ไปอวด นายเอาสักคันไหมฉันหาซื้อมาซ่อมให้นายได้สักคันนะคิดราคาไม่แพงหรอก” ไทเลอร์แนะนำรถของตัวเองให้กับกาย
แต่กายไม่ค่อยรู้เรื่องรถมากนัก แต่หลังจากที่ฟังไทเลอร์พูดให้ฟังกายก็รู้สึกว่ามันเท่ห์ดี
หลังนั้นไทเลอร์ก็พาเมญ่าและกายไปกินอาหารเช้าแถว ๆ นี้ ในระหว่างที่นั่งกินอาหารกันนั้นกายก็รู้สึกไม่กล้ามองหน้าเธอ เมญ่าหันไปยิ้ม ๆ ให้กับกายเธอไม่ได้อายแม้แต่น้อย แต่กลับเป็นกายที่อาย
ไทเลอร์ที่เห็นแบบนั้นก็หัวเราะออกมา เพราะเมญ่าเล่าให้ฟังหมดแล้วถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ซึ่งไทเลอร์ก็ยังหันไปแซวกายด้วยว่า “นายควรหาแฟนสาวสักคนได้แล้วนะ”
กายยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เขาไม่รู้จะจัดการยังไง สองคนนี้เหมาะกันมากทั้งสองเป็นพวกคิดอะไรในแล่วบวกเสมอ แถมยังเป็นพวกเปิดเผยอีก
แต่พอนึกถึงเรื่องที่ไทเลอร์บอกให้ลองหาใครสักคนเขาก็นึกไปถึงเรื่องในวันนั้นที่ร้านกาแฟอีก
“ฮั่นแน่ นายนึกถึงเธอใช่ไหม” ไทเลอร์ที่อยู่ด้านข้างถามกาย แต่กายไม่ตอบ
ไทเลอร์ยังกล่าวต่อไปอีกว่า “นายควรเปิดใจให้กว้าง ถ้าเจอใครสักคนที่ผ่านเข้ามานายควรจะรีบคว้าเอาไว้ เพราะโอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยนัก”
“แต่ฉันพลาดมันไปแล้วนะ”
“เฮ้ในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านความรักนะเพื่อน ฉันจะบอกอะไรให้โดยเฉพาะเรื่องของนายกับเธอคนนั้น นายอาจจะแค่ชอบเธอ แต่นายอาจจะไม่ได้รักเธอก็ได้นะ บางครั้งคนเรามันก็รู้สึกเข้าใจผิดไปเองได้”
“ฉันงงว่ะ ว่านายจะบอกอะไร”
“ตอนนี้นายอาจจะไม่เข้าใจ แต่ถ้านายเจอคนนั้นจริง ๆ นายอาจจะรู้ว่ารักกับชอบมันไม่เหมือนกัน เพราะถ้านายรักใครสักคนมันจะไม่มีข้ออ้างอะไรมาหยุดนาย” ไทเลอร์ตบไหล่กายและยิ้มออกมา
“เออ ขอบใจสำหรับคำแนะนำที่เหมือนไม่แนะนำ”
ทั้งสามจัดการอาหารตรงหน้าจนหมด ก่อนที่พวกเขาจะแยกย้ายกันไป ไทเลอร์ต้องไปส่งเมญ่าและไปทำงานต่อ ส่วนกายก็ตรงไปที่ร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8
กายไปถึงที่ร้านก็เห็นว่าเจ๊ซาเรียกำลังจะเปิดร้านอยู่พอดี…
…………..
ในแดนสงครามผู้เล่นยังเข้ามาเล่นกันอย่างหนาแน่นแม้จะเป็นช่วงเวลาเช้า ซึ่งจากที่เขาสังเกตมีผู้เล่นมากขึ้นกว่าเดิมเยอะพอสมควร หลังจากเกมเปิดตัวได้สัปดาห์กว่า ๆ ก็มีคนเล่นเกมราชันสงครามออนไลน์มากขึ้น บริษัทใหญ่ ๆ หลายแห่งเริ่มลงทุนทรัพย์สินในเกมมากขึ้น
ว่ากันว่าหนึ่งเหรียญทองในโลกราชันนั้นมีมูลค่า 100 บิทแล้ว ผู้เล่นในโลกราชันเริ่มแสดงตัวออกมามากขึ้น พวกเขาติดต่อกับผู้เล่นคนอื่น ๆ ซื้อขายแลกเปลี่ยนเหรียญทองกับเงินจริง
กายมองไปที่หลายคนที่มีอาวุธและชุดที่ดีกว่าเดิมมากนัก ส่วนใหญ่พวกนี้จะเป็นสโมสรหรือผู้เล่นมืออาชีพ
กายไม่ได้สนใจ เขาลงทะเบียนที่ดินแดนแห้งแล้ง ห้อง 100 เหมือนเดิม
เมื่อเข้ามาในห้องสีขาวกายก็เลือกหยิบหน้ากากเหล็กไปด้วย พร้อมด้วยดาบเล่มใหม่ ดาบกระบองเพรช ส่วนดาบเดซี่มันหายไปแล้ว
“เอาละมาลุยกัน”
